Najnowszemu Olympusowi z rodziny OM-D najbliżej wyglądem jest do modelu E-M5. Również wielkością korpusu aparaty te są zbliżone do siebie, choć pewne różnice można zauważyć, a największa dotyczy wysokości. Jeżeli chodzi o szerokość, to E-M10 jest niecałe 2 mm węższy, jednak pod względem wysokości brakuje mu ponad 7 mm do E-M5. W tym przypadku jednak różnica wynika z braku złącza akcesoriów dodatkowych w nowym OM-D. W E-M10 bezpośrednio nad wizjerem mamy gorącą stopkę, podczas gdy w E-M5 jest jeszcze wspomniane złącze. Wysokości głównej części korpusu natomiast w obu tych modelach są bardzo podobne. Co ciekawe, trzeci z wymiarów w przypadku nowego OM-D jest o 4 mm większy. Jest to jednak spowodowane tym, że w E-M10 znalazła się wbudowana lampa błyskowa, a muszla oczna wizjera została mocniej wygięta w stosunku do tej, która znalazła się w E-M5. Jeżeli chodzi o różnicę w wadze między tymi modelami, to jest ona stosunkowo nieduża i wynosi niecałe 30 gramów. Innymi słowy, wliczając akumulator i kartę pamięci E-M10 jest o niecałe 7% lżejszy od E-M5.

----- R E K L A M A -----

Aparat	Wymiary	Waga
Olympus OM-D E-M10	119.1 × 82.3 × 45.9 mm	396 g
Olympus OM-D E-M5	121.0 × 89.6 × 41.9 mm	425 g
Olympus OM-D E-M1	130.4 × 93.5 × 63.0 mm	497 g

W kategorii jakości wykonania, podobnie jak w przypadku jego starszych braci, trudno mieć większe zastrzeżenia do nowego OM-D. Korpus aparatu został wykonany ze stopu magnezu, zatem jego konstrukcja cechuje się odpowiednią sztywnością i prezentuje się solidnie. Biorąc E-M10 do ręki łatwo odczuć, że mamy do czynienia z porządnym i wytrzymałym sprzętem. Również do materiału wyściełającego znaczną część przedniej ścianki nie mamy większych zastrzeżeń. Co prawda jest to tworzywo sztuczne przypominające gumę, ale dzięki fakturze imitującej skórę prezentuje się ono całkiem dobrze. Co więcej, spełnia swoje zadanie, zapewniając dobrą przyczepność dla dłoni.

Zasilanie i gniazda

Olympus OM-D E-M10 zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym BLS-5 o pojemności 1150 mAh i napięciu 7.2 V. Razem z aparatem dostajemy ładowarkę o oznaczeniu BCS-5, za pomocą której ładowanie akumulatora trwa około 3.5 godziny. Zgodnie ze specyfikacją, wydajność akumulatora E-M10 wynosi około 320 zdjęć. Podczas testowania aparatu jednak byliśmy w stanie wykonać do 600 zdjęć na w pełni naładowanym akumulatorze.

Nowy Olympus korzysta z kart pamięci SD, SDHC, SDXC oraz Eye-Fi. Obsługuje również karty o standardzie UHS-I.

Podobnie jak w modelu E-M5, w testowanym aparacie do dyspozycji mamy dwa standardowe gniazda: uniwersalne złącze: USB 2.0 Hi Speed, będące jednocześnie wyjściem wideo (NTSC/PAL) i wejściem na wężyk, a także złącze Micro HDMI typu D. Zabrakło jednak gniazda akcesoriów dodatkowych.

Przyciski

Układ elementów sterujących w E-M10 jest podobny do tego z modelu E-M5. Pewne zmiany jednak zaszły i można stwierdzić, że poszły one w dobrym kierunku. Przyjrzyjmy się jednak dokładnie, co w zakresie przycisków i pokręteł oferuje nowy OM-D.

Na górnej ściance, po lewej stronie stronie lampy błyskowej znajduje się pokrętło trybów pracy aparatu, na którym odnajdziemy następujące pozycje:

• iAuto – tryb automatyczny, w którym większość parametrów dobierana jest automatycznie, a w menu podręcznym odnajdziemy specjalne ikonki i podpowiedzi upraszczające ustawianie parametrów. Przykładowe pozycje podręcznego menu: Zmiana Nasycenia Kolorów, Zmiana Jasności, Rozmycie Tła itp.
• ART – dwanaście różnych filtrów artystycznych: Pop Art, Zmiękczenie Ostrości, Jasny i Lekki Kolor, Tonowanie Światła, Ziarnisty Film, Fotografia Otworkowa, Diorama, Cross Process, Delikatna Sepia, Dramatyczna Tonacja, Grafika Key Line oraz Akwarela.
• SCN – wybór jednego z predefiniowanych ustawień aparatu dostosowanego do różnych okoliczności: Portret, e-Portret, Krajobraz, Krajobraz+Portret, Sport, Nocne z ręki, Sceny Nocne, Scena Nocna+Portret, Dzieci, Jasna Tonacja, Ciemna Tonacja, Tryb Dis, Makro, Makro-przyroda, Przy Świecach, Zachód Słońca, Dokumenty, Panorama, Sztuczne Ognie, Plaża i Śnieg, Efekt Rybiego Oka*, Szeroki Kąt*, Makro* (* – przeznaczone do użytku z opcjonalnymi konwerterami do obiektywu), Zdjęcia 3D.
• Fotostory – tryb fotografowania z zastosowaniem kilku układu stykówek, ramek oraz efektów kolorystycznych.
• Film – tryb filmowania.
• P/A/S/M – tryby programu, preselekcji przysłony i czasu migawki oraz tryb w pełni manualny.

Po prawej stronie lampy błyskowej odnajdziemy te same elementy co w modelu E-M5:

• spust migawki,
• dwa pokrętła sterujące,
• programowalny przycisk funkcyjny Fn2,
• przycisk nagrywania filmów.

Zmiany w elementach sterujących zauważyć można na tylnej ściance aparatu. Po lewej stronie wizjera pojawił się przycisk otwierający wbudowaną lampę błyskową (modelu E-M5 w takową nie wyposażono). Przechodząc na prawą część tylnej ścianki, u góry znajdziemy dwa przyciski: programowalny przycisk funkcyjny Fn1 oraz przycisk trybu odtwarzania. To właśnie w ich przypadku zaszła dość istotna zmiana. Przypomnijmy, że w E-M5 są one umieszczone w niefortunnym miejscu, w załamaniu pomiędzy górnym elementem obudowy a tylną ścianką. Mimo iż dość mocno wystają one poza obrys obudowy, to i tak dostęp do nich jest niewygodny. W E-M10 przesunięto je bardziej na prawo i zamieniono miejscami. Co ważniejsze jednak, zmienił się profil obudowy w tym miejscu, która skośnie przechodzi od górnej do tylnej ścianki. Dzięki temu dostęp do tych przycisków jest znacznie łatwiejszy i wygodniejszy.

Bez zmian w stosunku do E-M5 pozostał układ elementów znajdujących się po prawej stronie ekranu LCD. W E-M10 mamy zatem krzyżak kierunkowy, którego poszczególne przyciski poza nawigacją mogą obsługiwać dodatkowe funkcje. W jego środku znajduje się przycisk OK, który służy do zatwierdzania dokonywanych ustawień oraz uruchamia podręczne menu. Powyżej krzyżaka mamy przyciski MENU oraz INFO, a poniżej przycisk usuwania zdjęć i włącznik aparatu.

Należy dodać, że po bokach wizjera, za muszlą oczną znajdziemy jeszcze pokrętło korekcji dioptrii oraz przycisk przełączający widok pomiędzy wizjerem a wyświetlaczem LCD. Na przedniej ściance aparatu znajduje się jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu.

Podobnie jak w pozostałych modelach serii OM-D, E-M10 oferuje całkiem szerokie możliwości w zakresie programowania przycisków. Wybraną przez siebie funkcję czy parametr można przypisać nie tylko do przycisków funkcyjnych Fn1 i Fn2, ale również do przycisku nagrywania filmów oraz dwóch z przycisków kierunkowych (prawego i dolnego). Pełna lista funkcji, które można przypisać przedstawia się następująco (dostępne elementy różnią się w zależności od przycisku):

• kompensacja ekspozycji,
• ISO/WB – ustawianie czułości za pomocą przedniego pokrętła i balansu bieli za pomocą tylnego pokrętła,
• WB/ISO – ustawianie balansu bieli za pomocą przedniego pokrętła i czułości za pomocą tylnego pokrętła,
• AEL/AF,
• REC – nagrywanie filmu,
• pogląd głębi ostrości,
• jednodotykowy balans bieli,
• wybór pola AF,
• początkowa pozycja punktu AF,
• MF,
• przełączanie zapisu pomiędzy JPEG a RAW+JPEG,
• zdjęcie testowe bez zapisu,
• Moje Ustawienia (1–4),
• wyświetlanie poziomicy,
• tryb podwodny,
• kompensacja ekspozycji,
• Live Guide,
• telekonwerter cyfrowy (x2),
• powiększenie wybranego obszaru kadru (5x, 7x, 10x, 14x),
• podglądanie (focus peaking),
• AF stop,
• tryb pracy migawki,
• HDR,
• bracketing,
• Multi funkcja,
• blokada panelu dotykowego,
• elektroniczny zoom,
• bez funkcji.

Opcja multi funkcji umożliwia szybkie przełączania aktualnej funkcji przycisku programowalnego pomiędzy sześcioma możliwościami: kontrola świateł i cieni, kreator kolorów, czułość ISO/balans bieli, balans bieli/czułość ISO), powiększenie wybranego obszaru kadru, proporcje obrazu. Wystarczy przytrzymać wciśnięty przycisk odwołujący się do multi funkcji, a następnie jednym z pokręteł wybrać odpowiednią pozycję. Wybrana w ten sposób funkcja będzie dostępna pod programowalnym przyciskiem po jego jednorazowym wciśnięciu.

Menu

Menu Olympusa OM-D E-M10 zostało zorganizowane podobnie jak w innych bezlusterkowcach tego producenta. Składa się ono z zakładek obejmujących: ustawienia fotografowania (2 zakładki), podgląd zdjęć, ustawienia użytkownika i konfigurację. Poszczególne pozycje menu prezentują się następująco.

Menu fotografowania:

• ustawienia karty – formatowanie karty, kasowanie zawartości,
• resetowanie ustawień / Moje Ustawienia,
• tryb obrazu – wybór trybu obrazu, większość z nich można regulować pod względem kontrastu, ostrości, nasycenia (zakres regulacji w przedziale od −2 do +2 ze skokiem jednostkowym) i tonacji zdjęcia (Auto, Normalna, Jasna/Ciemna tonacja),
  • i-Enhance – enigmatycznie brzmiące poprawianie kolorystyki zdjęcia, dodatkowo można wybrać siłę efektu: mocno, standard, słabo,
  • Vivid,
  • Natural,
  • Muted,
  • Portret,
  • Monochrome – dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony,
  • Własne – umożliwia wygodne zapamiętanie własnej kombinacji powyższych opcji,
  • e-Portret – automatyczne wygładzanie skóry fotografowanych osób,
  • Kreator koloru,
  • ART1–ART12 (Pop Art, Zmiękczenie Ostrości, Jasny i Lekki Kolor, Tonowanie Światła, Ziarnisty Film, Fotografia Otworkowa, Diorama, Cross Process, Delikatna Sepia, Dramatyczna Tonacja, Grafika Key Line oraz Akwarela),
• jakość zdjęcia i filmu – zapis RAW, JPEG Large/Normal/Small z jakością SuperFine/Fine/Normal/Basic, kombinacje RAW+JPEG, filmy MOV Full HD oraz HD (jakość Fine lub Normal) oraz Motion JPEG HD lub SD,
• proporcje obrazu – 4:3, 3:4, 16:9, 3:2, 1:1,
• telekonwerter cyfrowy,
• tryb wyzwalania migawki (samowyzwalacz, tryb seryjny),
• stabilizacja matrycy – możliwość ustawienia ogniskowej obiektywu (w przypadku podłączenia pozasystemowego obiektywu, którego ogniskowa nie została rozpoznana) oraz wybór trybu pracy podczas fotografowania (OFF, włączona w obu kierunkach IS1, stabilizacja tylko w pionie IS2, tylko w poziomie IS3, auto) oraz filmowania (OFF lub ON),
• bracketing – bracketing ekspozycji, balansu bieli, siły błysku lampy błyskowej, czułości ISO oraz filtrów artystycznych,
• HDR – zdjęcia o rozszerzonej rozpiętości tonalnej,
• wielokrotna ekspozycja – możliwość wykonania wielokrotnej ekspozycji pojedynczego zdjęcia (dwukrotnej pod rząd bądź nakładki na uprzednio wykonane),
• ustawienia timelapse (liczba zdjęć, czas rozpoczęcia, interwał, opcja automatycznego tworzenia filmu)),
• zdalne wyzwalanie lamp błyskowych.

Menu odtwarzania:

• pokaz slajdów,
• automatyczne obracanie pionowych zdjęć,
• edycja zdjęć – wywoływanie RAW-ów oraz edycja JPEG-ów (kompensacja cieni, usuwanie efektu czerwonych oczu, kadrowanie, proporcje, konwersja do czerni-bieli, sepia, nasycenie, zmiana rozmiaru, e-portret (wygładzanie skóry), nakładanie zdjęć (maks. 3 w formacie RAW),
• drukowanie,
• kasowanie ochrony zdjęć,
• połączenie ze smartfonem.

Menu użytkownika podobnie jak w innych bezlusterkowcach Olympusa jest bardzo rozbudowane. W OM-D E-M10 składa się ona z 11 grup oznaczonych literami od A do K, w których znajdziemy najróżniejsze opcje związane z działaniem aparatu i wykonywaniem zdjęć:

A – AF/MF

• Tryb AF – ustawienie trybu pracy autofokusu przy fotografowaniu i filmie,
• Permanentny AF,
• AEL/AFL – dostosowywanie blokady AE/AF:

• Resetowanie obiektywu – ustawianie ogniska obiektywu na nieskończoność przy każdym wyłączeniu aparatu,
• Ostrość w trybie Bulb/Time – możliwość ręcznego ostrzenia w trakcie ekspozycji Bulb/Time (domyślnie wyłączone),
• Kierunek kręcenia pierścieniem ostrości,
• Asystent MF,
• Domyślny obszar autofokusu – wybieralny później za pomocą przycisku,
• Wspomaganie AF wbudowaną lampką,
• Priorytet twarzy,
• Wskaźnik pola AF.

B – Przyciski/Pokrętła

• Funkcje przycisków programowalnych – przypisanie funkcji do przycisków: Fn1, Fn2, Rec, prawy kierunkowy, dolny kierunkowy, tryb przycisków kierunkowych, L-Fn,
• Funkcje pokręteł sterujących w trybach P, A, S, M, w trybie odtwarzania i w menu,
• Kierunek obrotu pokrętła sterującego przy ustawianiu parametrów ekspozycji,
• Funkcja pokrętła trybu.

C – Wyzwalanie

• Włączenie priorytetu zwalniania migawki w trybie AF-S,
• Włączenie priorytetu zwalniania migawki w trybie AF-C,
• Prędkość zdjęć seryjnych w trybie L (1, 2, 3, 3.5 kl/s),
• Prędkość zdjęć seryjnych w trybie H (4, 5, 6, 7, 8 kl/s),
• Zdjęcia seryjne + IS wyłączona – automatyczne wyłączanie się stabilizacji obrazu podczas zdjęć seryjnych,
• Uruchamianie stabilizacji obrazu po wciśnięciu spustu migawki do połowy,
• Priorytet IS obiektywu,
• Opóźnienie wyzwalania (shutter-lag).

D – Wyświetlanie/dźwięk/PC

• HDMI – ustawienie formatu wyjściowego (1080i, 720p, 480p/576p) oraz włączenie możliwości sterowania aparatem za pomocą pilota TV,
• Wyjście wideo – PAL/NTSC,
• Ustawienia sterowania – opcje konfiguracyjne dla trybów iAuto, P/A/S/M i ART/SCN,
• Ustawienie info/miniaturek – określenie informacji wyświetlanych w trybie podglądu zdjęć i Live View (m.in. histogram, stykówka, cienie i światła) / włączenie lub wyłączenie widoczności kolejnych ekranów miniaturek i kalendarza,
• Wyświetlanie siatki,
• Ustawienia trybu obrazowania – wybór elementów wyświetlanych przy wyborze trybu obrazu,
• Ustawienia histogramu – zakres wyświetlanych świateł i cieni (0–255),
• Przewodnik trybów – włączenie prostego opisu w trakcie wybierania trybów,
• Nocne kadry – automatyczne dostosowywanie jasności monitora,
• Częstotliwość,
• Tryb ART LV – wybór sposobu wyświetlania efektów filtrów artystycznych na wyświetlaczu po naciśnięciu spustu migawki do połowy: mode1 – priorytetem jest dokładne przedstawienie efektu kosztem płynności obrazu, mode2 – priorytetem jest płynność obrazu, kosztem niedokładnego przedstawienia efektu,
• Redukcja migotania,
• Tryb zbliżenia LV – ustawia sposób przybliżania obrazu w trybie podglądu zdjęć (przybliżenie od razu centrum bądź najpierw wybór obszaru przybliżenia),
• Ustawienia podglądu – kolor wzmocnienia focus peaking,
• Podświetlanie LCD – czas podświetlania LCD na maksymalnym poziomie w stanie bezczynności aparatu (8 s, 30 s, 1 min, ciągły),
• Czas uśpienia aparatu – wyłączone, 1, 3, 5 minut,
• Automatyczne wyłączenie aparatu – wyłączone, 5, 30 minut, 1 godz., 4 godz.,
• Dźwięk – możliwość wyłączenia dźwięku ustawiania ostrości,
• Tryb USB – Automatyczny, Zapis, MTP oraz Drukuj,
• Ustawienia multi funkcji.

E – Ekspozycja/ISO

• Krok EV – ustawienie kroku ekspozycji we wszystkich opcjach z nią związanych (1/3, 1/2 lub 1 EV),
• Redukcja szumu przy wysokim ISO – stopień redukcji szumu: Wyłączone, Słabo, Standard, Mocno,
• Redukcja szumu przy długich czasach ekspozycji – opcje redukcji szumu: Wyłączona, Włączona (przy każdym zdjęciu), Auto (przy długich czasach ekspozycji),
• ISO,
• Krok ISO – 1/3 lub 1 EV,
• Ustawienia Auto ISO – wybór domyślnej wartości i górnej granicy Auto ISO,
• Auto ISO – tryby, w których dostępne jest Auto ISO (P/A/S lub Każde),
• Pomiar światła – ESP, Centralnie ważony, Punktowy, Punktowy światła/cienie,
• Pomiar AEL – Tryb pomiaru używany przy blokowaniu ekspozycji (do wybrania powyższe bez ESP lub Auto czyli ten sam, co wybrany w aparacie),
• Maksymalny czas Bulb/Time – od 1 do 30 minut,
• Live Bulb – ustawienia dotyczące podglądu obrazu podczas ekspozycji w trybie Bulb,
• Live Time – ustawienia dotyczące podglądu obrazu podczas ekspozycji w trybie Time,
• Czas Anti-shock – czas od naciśnięcia spustu do wykonania zdjęcia (wyłączone, 1/8, 1/4, 1/2, 1, 2, 4, 8, 15, 30 sekund),
• Tryb kompozytowy – ustawienia.

F – Ustawienia lampy błyskowej

• X-Sync – wybór czasu synchronizacji błysku – od 1/60 do 1/250 sekundy,
• Dług. błysku – wybór najdłuższego czasu otwarcia migawki przy włączonej lampie błyskowej, od 30 do 1/250 sekundy,
• Połączenie kompensacji ekspozycji i kompensacji błysku.

G – Jakość/Kolor

• Określenie jakości i rodzaju zdjęć dostępnych później przy wyborze jakości zdjęć,
• Rozmiar zdjęć JPEG w trybie M (Middle) oraz S (Small),
• Korekcja winietowania,
• Balans bieli – możliwość korekcji każdego z ustawień balansu bieli: Amber-Blue oraz Green-Magenta,
• Wszystkie balanse bieli – jednoczesne skorygowanie bądź zresetowanie korekcji dla wszystkich balansów bieli,
• Zachowywanie ciepłych kolorów przy Auto WB – przy ustawieniu „wył.”, eliminowane będą ciepłe kolory ze zdjęć wykonanych przy świetle żarowym,
• Balans bieli przy zdjęciach z lampą błyskową (wył., auto, dla lampy błyskowej),
• Przestrzeń RGB – sRGB lub Adobe RGB.

H – Zapis/Kasowanie

• Szybkie kasowanie – bez zapytania o potwierdzenie,
• Kasowanie RAW+JPEG – zachowanie przy kasowaniu zdjęć RAW+JPEG: tylko RAW, tylko JPEG i oba,
• Nazwa pliku – resetowanie nazewnictwa plików,
• Edycja nazwy pliku – możliwość zmiany sposobu nazywania plików,
• Domyślny wybór – wybór domyślnej opcji przy zapytaniach Tak/Nie,
• Ustawienie DPI – ustawienie rozdzielczości dla drukowanych zdjęć,
• Ustawienie copyright.

I – Film

• Tryb – tryb pracy w trakcie filmowania: P, A, S, M,
• Nagrywanie dźwięku w filmie,
• Efekty filmu,
• Redukcja szumu wiatru – wyłączona, słabo, standard, mocno,
• Głośność nagrania – słabo, standard, mocno,
• Tryb film+zdjęcie.

J – Wbudowany wizjer EVF

• Styl wizjera – trzy style wyświetlania obrazu w wizjerze,
• Ustawienia info – ustawienia informacji i elementów wyświetlanych w wizjerze (histogram, światła i cienie, poziomica, tylko obraz),
• Wyświetlanie siatki,
• Automatyczne przełączanie obrazu pomiędzy wyświetlaczem a wizjerem,
• Regulacja wizjera – dostosowywanie jasności (także automatyczne) i temperatury barwowej,
• Elektroniczna poziomica w wizjerze).

K – Narzędzia

• Mapowanie pikseli,
• Przesunięcie ekspozycji w różnych trybach pomiaru światła,
• Poziom ostrzeżenia baterii o jej niskim stanie,
• Ustawienia elektronicznej poziomicy,
• Ustawienia ekranu dotykowego,
• Eye-Fi,
• Szybkość zmiany zoomu elektronicznego.

Menu ustawień:

• ustawienia zegara,
• wybór języka,
• regulacja wyświetlacza,
• określenie czasu wyświetlania zdjęcia,
• ustawienia Wi-Fi,
• wyświetlanie menu użytkownika,
• wersja oprogramowania.

Poruszanie się po menu jest dość wygodne, aczkolwiek liczba zakładek oraz opcji może dezorientować w pierwszym momencie. Problemem może być również to, że nazewnictwo niektórych pozycji czasami niewiele mówi i konieczne staje się zajrzenie do instrukcji. Mimo to możliwości konfiguracyjne E-M10 są naprawdę duże, zatem warto zapoznać się dokładnie ze wszystkimi opcjami, poświęcając nawet więcej czasu na przejrzenie instrukcji aparatu.

Wyświetlacz

Olympus OM-D E-M10 został wyposażony w dotykowy, 3-calowy wyświetlacz typu LCD o rozdzielczości 1 037 000 punktów. Tak jak w E-M1, zastosowano mechanizm pozwalający na odchylanie wyświetlacza do 50 stopni w dół i do 80 stopni w górę. W menu aparatu znajdziemy opcje umożliwiające regulację wyświetlacza pod względem jasności oraz temperatury barwowej w dwóch 7-stopniowych skalach. Dodatkowo do wyboru mamy dwa tryby kolorystyki obrazu: natural i vivid.

W E-M10 mamy dostęp do podręcznego menu, które jak w innych bezlusterkowcach Olympusa występuje w dwóch wersjach: tzw. „Sterowanie na żywo” oraz „Pełny panel sterowania”. W pierwszym wariancie, dostępne opcje wyświetlane są w formie pionowej listy ikon po prawej stronie ekranu. Ustawienia dla wybranej opcji wyświetlają się w poziomie u dołu ekranu. Nawigowanie po tym menu oraz dokonywanie ustawień jest bardzo wygodne i szybkie. Może się odbywać zarówno za pomocą przycisków kierunkowych, jak i pokręteł sterujących.

Drugi wariant przypomina panel opcji spotykany w lustrzankach, gdzie naraz wyświetlana jest większość ustawień, po których poruszamy się przyciskami „krzyżaka”, a zmian dokonujemy za pomocą obydwu pokręteł sterujących. Dostępnych w tym trybie opcji jest więcej i jest on bardziej użyteczny przy wyłączeniu widoku kadrowanego obrazu na LCD i korzystaniu z wizjera. Poniżej prezentujemy schemat zawarty w instrukcji obsługi aparatu.

1. Wybrana aktualnie opcja,
2. Czułość ISO,
3. Tryb lampy błyskowej,
4. Sterowanie natężeniem błysku,
5. Fotografowanie sekwencyjne/samowyzwalacz,
6. Balans bieli/kompensacja balansu bieli,
7. Tryb obrazu,
8. Ostrość/kontrast/nasycenie/gradacja/filtr czarno-biały/odcień obrazu,
9. Przestrzeń kolorów,
10. Przypisanie przycisku,
11. Priorytet twarzy,
12. Tryb pomiaru,
13. Współczynnik proporcji obrazu,
14. Tryb zapisu,
15. Tryb/pole AF,
16. Tryb stabilizacji.

Przełączanie pomiędzy oboma trybami odbywa się przyciskiem Info. Poszczególne tryby można aktywować lub dezaktywować za pomocą odpowiedniej opcji w menu użytkownika (Ustawienia sterowania w zakładce D), zatem każdy może dobrać ustawienia zgodnie ze swoimi preferencjami i np. używać tylko jednego z trybów.

Podczas fotografowania do wyboru mamy pięć trybów podglądu aktualnego kadru (dostępność każdego z trybów można z osobna włączyć lub wyłączyć w ustawieniach aparatu):

• Tylko obraz,
• Obraz + poziomica,
• Obraz + podstawowe informacje,
• Obraz + histogram,
• Cienie i światła (wyświetlane są miejsca niedoświetlone/przepalone).

Ponadto osobno możemy ustawić wyświetlanie jednej z pięciu różnych rodzajów siatek kadrowania.

W trybie odtwarzania dostępnych jest sześć widoków zdjęcia:

• sam obraz, bez żadnych informacji,
• obraz wraz z podstawowymi parametrami (rozdzielczość, data wykonania),
• miniaturka wraz z histogramem RGBY oraz licznymi parametrami ekspozycji,
• powiększony histogram jasności,
• podgląd cieni/prześwietleń,
• stykówka – tryb wyświetlania pary zdjęć obok siebie.

Podobnie jak podczas fotografowania, dostępność każdego z powyższych trybów da się z osobna włączyć bądź wyłączyć w ustawieniach aparatu.

Zdjęcia można również przeglądać w formie indeksów (4, 9, 25 lub 100 miniaturek) oraz z poziomu kalendarza. Tutaj również wyświetlanie poszczególnych widoków można ustawić sobie według własnych preferencji.

Warto napisać parę słów o tym, jakie możliwości oferuje funkcja dotykowego wyświetlacza w E-M10. Ekran umożliwia ustawianie ostrości i automatyczne wyzwalanie migawki po dotknięciu go w wybranym miejscu. Możemy również wybierać miejsce położenia ramki ostrości oraz ustawiać jej wielkość. Dotykając ikonę lupy można powiększyć obraz w miejscu ustawienia ramki ostrości, a poruszając palcem po ekranie przesuwać wybrany fragment. Dotykowo można także wybierać poszczególne elementy panelu sterowania, aczkolwiek samo ustawianie konkretnego parametru odbywa się pokrętłem. W trybie odtwarzania zdjęć funkcja dotykowa umożliwia przeglądanie zdjęć, ich powiększanie oraz przechodzenie do podglądu miniaturek. Jeśli fotografujemy w trybie iAUTO, dotykowo możemy obsługiwać suwaki w podręcznym menu.

Wyświetlacz daje obraz dobrej jakości i w większości sytuacji zapewnia odpowiednią wygodę pracy. Ekran jednak nie do końca skutecznie tłumi odbicia. W efekcie, fotografując w ostrym słońcu pojawiające się czasem na wyświetlaczu odbicia własnej twarzy oraz elementów otoczenia są dość wyraźne i mogą przeszkadzać. W takiej sytuacji lepiej jednak skorzystać z elektronicznego wizjera.

Wideo

Tryb wideo w E-M10 jest dość mocno rozbudowany. W części opisującej menu można było zauważyć, że filmowanie może się odbywać w trybie P, A, S, M lub jednym z dwunastu trybów artystycznych. Z poziomu menu podręcznego w trybie filmowania możemy sterować trybem stabilizacji, balansem bieli, trybem autofokusu, samowyzwalaczem, formatem i jakością wideo oraz nagrywaniem dźwięku. Istnieje również możliwość wyboru czułości, ale taka opcja dostępna jest tylko w trybie manualnym i wyłącznie w zakresie od ISO 200 do ISO 3200. Nie możemy natomiast sterować sposobem pomiaru światła.

Olympus OM-D E-M10 pozwala na zapisywanie filmów w dwóch formatach: MOV (MPEG-4AVC/H.264) oraz Motion JPEG (AVI). Do wyboru mamy następujące rozdzielczości i jakości nagrywanych filmów:

• format MOV:
  • Full HD 1920×1080 (16:9) 30p, 24 Mbps,
  • Full HD 1920×1080 (16:9) 30p, 16 Mbps,
  • HD 1280×720 (16:9) 30p, 12 Mbps,
  • HD 1280×720 (16:9) 30p, 8 Mbps,
• format Motion JPEG:
  • HD 1280×720 (16:9) 30 kl/s,
  • VGA 640×480 (4:3) 30 kl/s.

Podczas nagrywania filmów z użyciem niektórych filtrów artystycznych obraz na ekranie LCD nie jest wyświetlany w sposób płynny. Również nagrany w takim przypadku film nie będzie się płynnie odtwarzał. W trybie Diorama natomiast wyświetlany na ekranie czas nagrania zmienia się znacznie wolniej niż czas rzeczywisty, a jest to spowodowane tym, że filmy nagrane w tym trybie odtwarzane są w przyspieszonym tempie. Wyświetlane wartości pokazują zatem czas trwania nagranego filmu.

W Olympusie OM-D E-M10 obecna jest dodatkowa funkcja pozwalająca na dodawanie do nagrywanych filmów specyficznych efektów wizualnych. Większość z efektów dostępna jest jedynie poprzez dotykowy interfejs, za pomocą odpowiednich ikon. Do wyboru mamy 4 opcje:

• Multi Echo – efekt wielokrotnego powidoku, który wyświetlany jest za poruszającym się obiektem; efekt ten będzie aktywny do czasu ponownego dotknięcia odpowiadającej mu ikony,
• One Shot Echo – efekt pojedynczego powidoku; w tym przypadku powidok wyświetlany jest tylko raz i znika automatycznie po chwili,
• Art Fade – płynne przejście pomiędzy różnymi trybami obrazu,
• Movie Tele-converter – zoom cyfrowy polegający na wycinaniu z całego kadru wybranego fragmentu; efekt można włączyć lub wyłączyć kolejnym dotknięciem odpowiedniej ikony lub wciśnięciem przycisku Fn2; ramkę obrazującą wybrany fragment możemy przesuwać przyciskami kierunkowymi w obszarze kadru.

Przykładowe filmy

Filmy z numerami 2, 3, 4, 8, 9, 16 oraz 17 zostały nagrane przy użyciu obiektywu M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8. Przy pozostałych natomiast wykorzystaliśmy M.Zuiko Digital 14–42 mm f/3.5–5.6 ED EZ.

• film 1 – MOV 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 75.6 MB,
• film 2 – MOV 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 59.8 MB (AF-C),
• film 3 – MOV 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 67.5 MB (film nagrany po zmroku, AF-C),
• film 4 – MOV 1920×1080 pix (30p) 24 Mbps, 65.0 MB (aktywna stabilizacja obrazu),
• film 5 – MOV 1920×1080 pix (30p) 16 Mbps, 54.7 MB,
• film 6 – MOV 1920×1080 pix (30p) 16 Mbps, 81.7 MB (film prezentujący działanie efektów),
• film 7 – MOV 1280×720 pix (30p) 12 Mbps, 38.0 MB,
• film 8 – MOV 1280×720 pix (30p) 12 Mbps, 36.5 MB (film nagrany po zmroku),
• film 9 – MOV 1280×720 pix (30p) 12 Mbps, 23.6 MB (AF-C),
• film 10 – MOV 1280×720 pix (30p) 12 Mbps, 14.7 MB (filtr Diorama),
• film 11 – MOV 1280×720 pix (30p) 12 Mbps, 45.2 MB (filtr Pop art),
• film 12 – MOV 1280×720 pix (30p) 12 Mbps, 50.4 MB (filtr Ziarnisty film),
• film 13 – MOV 1280×720 pix (30p) 12 Mbps, 51.7 MB (filtr Dramatyczna tonacja),
• film 14 – MOV 1280×720 pix (30p) 8 Mbps, 26.6 MB,
• film 15 – Motion JPEG 1280×720 pix (30 kl/s), 86.9 MB,
• film 16 – Motion JPEG 1280×720 pix (30 kl/s), 87.9 MB (AF-C),
• film 17 – Motion JPEG 1280×720 pix (30 kl/s), 97.8 MB (film nagrany po zmroku),
• film 18 – Motion JPEG 640×480 pix (30 kl/s), 51.0 MB,

Wizjer

Wizjer elektroniczny zastosowany w E-M10 parametrami zbliżony jest do tego, jaki znalazł się w E-M5. Ma on rozdzielczość 1 440 000 punktów i pokrywa 100% kadru. W stosunku do E-M5 z 18 mm do 20 mm zwiększył się punkt oczny. Rozszerzono także zakres korekcji dioptrii i wynosi on od −4 do +2. Zarówno jasność jak i temperaturę barwową obrazu w wizjerze można regulować za pomocą 15-stopniowych skali. Bezpośrednio przy wizjerze znajduje się czujnik zbliżeniowy, który umożliwia automatyczne przełączanie podglądu z wyświetlacza na wizjer po przyłożeniu do niego oka, a także czujnik oświetlenia pozwalający na automatyczne dostosowanie jasności celownika.

Obraz w wizjerze może być wyświetlany w trzech stylach. W pierwszym i drugim obraz obejmuje część dostępnego obszaru wizjera, a podstawowe informacje o parametrach i ustawieniach wyświetlane są w dolnej części. Różnica pomiędzy tymi stylami sprowadza się do tego, że w stylu 1 informacje są wyświetlane na tle niebieskiego prostokąta. W trzecim stylu, obraz wypełnia cały dostępny obszar wizjera i stanowi on w zasadzie kopię podglądu jaki mamy aktualnie na wyświetlaczu.

Ponadto, informacjami i elementami widocznymi w wizjerze możemy sterować podobnie jak w przypadku ekranu LCD. Do dyspozycji mamy zatem następujące widoki:

• Tylko obraz,
• Obraz + poziomica,
• Obraz + podstawowe informacje,
• Obraz + histogram,
• Cienie i światła (wyświetlane są miejsca niedoświetlone/przepalone).

Poza opcją „Obraz + podstawowe informacje”, dostępność każdego z pozostałych trybów można z osobna włączyć lub wyłączyć w menu użytkownika w zakładce J. Trzeba jednak nadmienić, że dotyczą one jedynie pierwszego i drugiego stylu wizjera. W trzecim stylu ustawienia te nie przynoszą żadnego efektu, stosują się natomiast ustawienia dotyczące wyświetlacza. Dodatkowo w wizjerze osobno możemy ustawić wyświetlanie jednej z pięciu różnych rodzajów siatek kadrowania. W tej kwestii ustawienia dostępne w zakładce J również dotyczą wyłącznie pierwszego i drugiego stylu wizjera.

Obraz w wizjerze charakteryzuje się dobrą jakością, szczególnie jeśli pracujemy w dobrych warunkach oświetleniowych. Można jednak zauważyć, że przy szybkim przesuwaniu aparatu obraz zaczyna nieco smużyć. W słabszym oświetleniu wizjer sprawuje się całkiem nieźle. Daje się co prawda zauważyć brak płynności generowanego obrazu podczas zmiany kadru, jednak efekt ten nie jest ani ani bardzo intensywny ani szczególnie uciążliwy.