• L – 6000×4000 (3:2) oraz 6000×3376 (16:9),
• M – 3936×2624 (3:2) oraz 3936×2216 (16:9),
• S – 3008×2000 (3:2) oraz 3008×1688 (16:9).

• L – 3936×2624 (3:2) oraz 3936×2216 (16:9),
• M – 3008×2000 (3:2) oraz 3008×1688 (16:9),
• S – 1968×1312 (3:2) oraz 1968×1112 (16:9).

Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, nasycenia i wyostrzenia. W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy np. w menu Fn pod pozycją „Strefa twórcza”. Można za jej pomocą wybrać jeden z trzynastu zdefiniowanych trybów obrazu: Standard, Intensywny, Neutralny, Czysty, Głęboki, Pastelowy, Portret, Krajobraz, Zachód słońca, Scena nocna, Jesienne liście, Czerń i biel lub Sepia. W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w przedziale od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Canona 6D i Nikona D610. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Wycinki zdjęć z A7 wyróżniają się zauważalnie wyższą ostrością w porównaniu do konkurencji. Nie jest to jednak zasługa własności matrycy światłoczułej, bowiem w rozdziale czwartym wykazaliśmy obecność intensywnego wyostrzania plików JPEG. Naszym zdaniem jest ono zbyt silne, biorąc pod uwagę, że korzystaliśmy z najniższego dostępnego ustawienia (−3). Uważamy, że w aparacie adresowanym do zaawansowanego użytkownika powinien być przewidziany szerszy zakres dostępnych parametrów wyostrzania – np. taki jak w Canonie i Nikonie.

Warto odnotować, że w A7 obserwujemy zadowalającą jakość zdjęć w szerokim zakresie czułości. Jej spadek staje się zauważalny przy czułości ISO 3200, choć obraz jest wciąż w pełni użyteczny. Zestawienie wycinków z aparatu Sony i lustrzanek Canona i Nikona pokazuje przewagę 6D i D610 dopiero na dwóch najwyższych czułościach, bowiem nie dostrzegamy na nich tak silnych skutków odszumiania, jak w A7. O ile w Canonie i Nikonie można fotografować przy ISO 12800 i 25600 w sytuacjach „awaryjnych” to w przypadku bezlusterkowca Sony trudno to polecić.

Spójrzmy jeszcze na porównanie wycinków z A7 i A99. Już na pierwszy rzut oka widać, że zdjęcia z aparatu SLT nie są tak mocno wyostrzone. Pod względem zaszumienia obrazu, do ISO 6400 pojedynek wydaje się dość wyrównany. Na wyższych czułościach jakość obrazu została silnie zdegradowana przez odszumianie w obu aparatach, a różnice w wyglądzie zdjęć dotyczą głównie pracy algorytmów redukcji zakłóceń.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3. Naszym zdaniem, najniższy stopień uwydatnienia obrazu oferuje na tyle silnie wyostrzone zdjęcia, że nie jest wskazane stosować wyższych parametrów. Praktycznie rzecz biorąc, w A7 zakres wyostrzania zawiera się w przedziale od „wyraźnego” do „bardzo silnego”.

Sony Alpha A7, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3

Zdjęcia panoramiczne

A7 posiada tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Tryb ten znajduje się jako osobna pozycja na kółku trybów pracy aparatu. Można również wybrać kierunek fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół (w menu lub za pomocą przedniego kółka sterującego). Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a maksymalne wartości rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• rozmiar standardowy:
  • pozioma – 8192×1856 pikseli,
  • pionowa – 3872×2160 pikseli,
• rozmiar szeroki:
  • pozioma – 12416×1856 pikseli,
  • pionowa – 5536×2160 pikseli.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu.

HDR i DRO

Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A7 dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (co 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu. Kilka przykładowych zdjęć prezentujemy poniżej.

HDR/DRO off

DRO Auto

DRO Lvl 1

DRO Lvl 3

DRO Lvl 5

HDR Auto

HDR 1.0 EV

HDR 3.0 EV

HDR 6.0 EV

Efekty wizualne

Warto również wspomnieć o funkcji filtrów artystycznych. Odnajdziemy je pod pozycją „Efekt wizualny” w menu aparatu, a do wyboru mamy następujące możliwości:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
• Zdjęcie retro,
• High-key miękki,
• Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-białe z dużym kontrastem,
• Miękka ostrość (poziom: niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (poziom: niski, średni, wysoki),
• Czarno-białe o bogatej gradacji,
• Efekt miniatury,
• Akwarela,
• Ilustracja (poziom: niski, średni, wysoki).

Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.

Bez efektu

Aparat zabawka: Normalny

Kolor pop

Posteryzacja: kolorowa

Retro

High-key: Miękki

Kolor częściowy: niebieski

Kolor częściowy: żółty

Kolor częściowy: zielony

Kolor częściowy: czerwony

Czarno-biały – duży kontrast

Miękka ostrość: intensywność średnia

Malowidło HDR: intensywność średnia

Czarno-białe o bogatej gradacji

Miniatura

Akwarela

Ilustracja: intensywność średnia