W A7 przewidziano (przynajmniej teoretycznie) możliwość wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: wyłączona, niska i normalna. Oprócz nich, istnieje także dodatkowa funkcja zwana wieloklatkową redukcją szumu, działająca tylko dla JPEG-ów. Jej działanie polega na tym, że po wciśnięciu przycisku migawki aparat wykonuje kilka ekspozycji, z których składa finalne zdjęcie z uśrednionym szumem. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich czterech ustawień odszumiania dostępnych w A7, dla dwóch najwyższych wartości ISO.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu

Względną poprawę jakości obrazu na wysokich czułościach uzyskamy przy ustawieniu odszumiania „niskie”. Kolejne stopnie powodują dużą degradację szczegółów i trudno je uznać za użyteczne.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A7 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Canona 6D i Nikona D610. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Biorąc pod uwagę niskie czułości trudno odróżnić wycinki z A7 i D610. W obu aparatach mamy do czynienia ze świetnym odwzorowaniem detali. 6D ustępuje odrobinę w tej kwestii rywalom, bowiem jego sensor składa się „jedynie” z 20 milionów komórek światłoczułych.

Jeśli chodzi o poziom zaszumienia, A7 wypada słabiej niż konkurencja. Widać to już od ISO 800, a wraz ze wzrostem czułości różnice pogłębiają się. Ciekawie wygląda porównanie zdjęć pomiędzy modelami Sony A7, A99 i RX1. Widzimy, że jakość zdjęć z A7 i RX1 jest zbliżona, z kolei A99 nieco lepiej radzi sobie z szumem. W lustrzance SLT daje o sobie znać mocniejszy (choć powinniśmy napisać: standardowy) filtr antyaliasingowy, który powoduje, że odtworzenie szczegółów nie jest tak dobre jak w A7 i RX1.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo aż do czułości ISO 12800. Przy ISO 25600 obserwujemy załamanie świadczące najprawdopodobniej o manipulacji danymi z matrycy na poziomie plików RAW.

Porównując wyniki szumów w A7 do aparatów konkurencji, widać, że bezlusterkowiec Sony nie wypada niestety najlepiej. Przewaga 6D i D610 utrzymuje się w zakresie od 1 i 1/3 do 1 i 1/2 EV, można zatem uznać, że jest całkiem spora. A99 także charakteryzuje się niższym poziomem zakłóceń – od 1/3 do 1/2 EV.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Otrzymane w ten sposób wyniki są zgodne z tym, co do tej pory powiedzieliśmy.

Darki

Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W A7 na najniższych czułościach średni poziom sygnału utrzymuje się na poziomie 128, jednak od pewnego momentu zaczyna powoli maleć. Co ciekawe, dla maksymalnej czułości znów nieco wzrasta. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–255. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Do wyglądu histogramów wygenerowanych dla zdjęć w zakresie czułości ISO 50–6400 trudno mieć jakieś szczególne zastrzeżenia. Ich kształt przypomina rozkład Poissona i nie dostrzegamy w nich nic niepokojącego. Od ISO 6400 maksimum rozkładu zaczyna przesuwać się w lewo (na co wskazują średnie wartości sygnału zaprezentowane w tabelce poniżej), jednak owo przesunięcie jest w zasadzie minimalne, a statystyka nie zostaje zachwiana. Dopiero dla najwyższej czułości (ISO 25600), średnia wartość sygnału jest bliska odchyleniu standardowemu, co wraz z histogramem o charakterystyce grzebieniowej sugerują, że czułość ta jest generowana programowo.

Patrząc na same darki można mieć zastrzeżenia do ich wyglądu na trzech najwyższych czułościach. Widać na nich pewne niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy (zwłaszcza po lewej stronie) oraz niewielki banding.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600