Canon PowerShot G1 X Mark II - test aparatu
3. Użytkowanie i ergonomia
Wszystkie przyciski i pierścienie pracują z należytym oporem. Jedynie niewielki klawisz odtwarzania można posądzać o problematyczność obsługi, ale okazuje się, że przez niewielki skok stosunkowo prosto jest uruchomić funkcję odtwarzania. Często jednak w wyniku przypadku wciskaliśmy przycisk skrótu WiFi – w naszym odczuciu jego położenie jest dość niefortunne. Na plus zaliczyć należy rozróżnienie pierścieni na obiektywie nie tylko pod względem ich szerokości, ale także faktury ich powierzchni. Okazuje się, że po nabyciu pewnej wprawy bez problemu je rozróżnialiśmy dotykiem, patrząc jednocześnie przez wizjer.
By obsługa aparatu była bezproblemowa, producent wyposażył go w pierścień sterowniczy, ale przede wszystkim w podwójny pierścień na obiektywie. Pierwszy z nich pracuje płynnie, podczas gry drugi – skokowo. Tym samym, jak łatwo można się domyśleć, funkcją pierwszego jest nastawa ostrości w trybie MF, zaś drugi służy do zmian głównych parametrów pracy aparatu, czyli przysłony w trybie Av, czasu w trybach M i Tv, a także wyboru programów w trybach tematycznym, filtrów cyfrowych oraz kreatywnym.
Domyślnie w trybie M zmianę parametrów przysłony i migawki dokonujemy tylko pierścieniem na obiektywie, nie możemy dodatkowo użyć pierścienia na wybieraku. Wciskając klawisz kierunkowy GÓRA, zmieniamy aktualnie ustawiany parametr (przysłona lub czas). By wykorzystać potencjał trzech pierścieni: dwóch na obiektywie oraz na wybieraku czterokierunkowym, należy w konfiguracji aparatu zdefiniować ich funkcję w zależności od głównego trybu pracy aparatu. Zmienić możemy także funkcję klawiszy nagrywania i skrótu. Gorąco polecamy personalizację aparatu, gdyż po takiej korekcie nastaw aparat mocno zyskuje na ergonomii.
W tym miejscu musimy się odnieść do jednej zmiany wobec poprzednika – rezygnacji z przedniej rolki sterowniczej. Oczywiście rolka ta została zastąpiona w opisywanej konstrukcji drugim pierścieniem na obiektywie. Czy zatem ów podwójny pierścień jest lepszym rozwiązaniem? Trudno jednoznacznie orzec. Musimy jednak przyznać, że dla wygodnej pracy – szczególnie przy korzystaniu z wizjera elektronicznego – lepiej byłoby operować palcem środkowym niźli kciukiem. Kwestia ta jest jednak na tyle skomplikowana, że trudno o obiektywizm w tej materii.
Wspominane powyżej modyfikacje funkcji pierścieni mają ograniczone możliwości. Na przykład przedni pierścień na obiektywie, w zależności od trybu pracy może pełnić funkcję nastawy wartości przysłony, czasu migawki lub korekty ekspozycji (za wyjątkiem trybu M), co przy jego płynnej pracy nie jest zbyt wygodne. Z drugiej strony inne pierścienie, które charakteryzują się pracą skokową, mogą służyć do nastaw innych parametrów, takich jak ISO, proporcje obrazu, korekty balansu bieli, korekty cieni i DR oraz pozycji zoomu obiektywu. Ta ostania opcja jest o tyle ciekawa, że umożliwia nam skokową zmianę ogniskowej o pozycjach ustalonych na: 24, 28, 35, 50, 85, 100 i 120 mm.
Canon G1X Mark II umożliwia wykorzystanie zewnętrznych wężyków spustowych. To duże udogodnienie dla użytkowników wykonujących zdjęcia na długich czasach migawki, które to mogą dochodzić nawet do 60 s. Innym rozwiązaniem jest możliwość użycia samowyzwalacza. W tym wypadku mamy standardowe okresy 10 oraz 2 s, ale także tryb specjalny, w którym możemy zdefiniować liczbę zdjęć (maksimum 10) oraz czasokres między nimi (maksimum 30 s).
Podczas pracy studyjnej nie tylko możemy podłączyć zewnętrzne zasilanie, ale i wyzwolić zewnętrzne lampy błyskowe za pomocą wbudowanej lampy pracującej w trybie manualnym, korzystając z fotocel. Niestety, aparat nie oferuje funkcji wyłączania symulacji ekspozycji na wyświetlaczu LCD. Istnieje jednak metoda na obejście tego problemu. Otóż użycie w trybie M lampy błyskowej (wbudowanej czy zewnętrznej) spowoduje, że obraz na wyświetlaczu nie będzie odwzorowywał efektu nastaw czasu, przysłony i czułości.
Podobnie jak aparaty Fuji, model G1X Mark II posiada funkcję korekty dynamiki. Dostępne nastawy to auto, 200 oraz 400%. Użycie jej powoduje ograniczenie dostępnego zakresu ISO do 200 (dla trybu 200%) lub 400 (dla trybu 400%). Aparat wykona zdjęcie przy podniesionej czułości, którą później kompensuje, odpowiednio redukując jasność finalnego obrazu. W efekcie lepiej odwzorowane będą jasne partie obrazu. W praktyce jednak trudno dostrzec efekty tego zabiegu.
Zdalnie wyzwalać migawkę można nie tylko za pomocą wężyka spustowego. Aparat wyzwoli ją także przy wykryciu w kadrze nowej twarzy (w domyśle: operatora aparatu), mrugnięcia lub uśmiechu.
Tryby pracy
Na kole trybów pracy aparatu znajdziemy następujące opcje:
- Automatyczny,
- Hybrydowy automatyczny (tworzy przegląd filmowy),
- P – tryb półautomatyczny,
- Tv – tryb preselekcji migawki,
- Av – tryb preselekcji przysłony,
- M – tryb manualny,
- C1-C2 – przywołanie konfiguracji z pamięci,
- Film – automatyczny tryb wideo,
- Tryb filtrów kreatywnych,
- SCN – tryby tematyczne,
- Zdjęcia twórcze.
Menu
G1X Mark II posiada menu, które zorganizowano w sposób typowy dla kompaktów firmy Canon; jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na kilka grup ułożonych w formie poziomych zakładek, a żeby dotrzeć do konkretnej opcji, musimy przewijać ekran tak długo, aż natrafimy na poszukiwany element. Niestety, by zmienić zakładkę, musimy też mozolnie przewijać do początku lub końca listy – brakuje możliwości natychmiastowego przejścia. Należy jednak uznać, że nie jest to duże ograniczenie, skoro de facto aparat posiada tylko jedną zakładkę z opcjami np. fotografowania.
Poszczególne grupy menu to:
- menu fotografowania
- ramka AF,
- powiększenie cyfrowe,
- zoom punktu AF,
- servo AF,
- ciągły AF,
- dotykowa migawka,
- wspomaganie AF,
- AF+MF,
- lupa ostrości,
- bezpieczny MF,
- nastawy wyróżniania MF,
- sterowanie lampą,
- automatyczne ustawianie ISO,
- High ISO NR,
- punkt pomiaru,
- usuwanie wiatru,
- podgląd po zrobieniu zdjęcia,
- wykrywanie mrugnięcia,
- tryby wyświetlania,
- nocny wyświetlacz (przyciemnienie wyświetlacza),
- układ menu FUNC,
- odwróć obraz (ekran LCD po mocnym odchyleniu),
- ustawienie stabilizacji,
- stempel daty,
- ustawienia identyfikacji twarzy,
- przypisywanie funkcji,
- pamięć nastaw,
- menu nastaw ogólnych
- wyciszenie,
- głośność,
- opcje dźwięku,
- wskazówki,
- data/godzina,
- strefa czasowa,
- cofaj obiektyw,
- tryb eco,
- oszczędzanie energii,
- jasność LCD,
- obraz startowy,
- formatowanie,
- numery plików,
- utwórz folder,
- jednostki miary,
- poziom elektroniczny,
- standard TV,
- kontrola HDMI,
- sterowanie dotykiem,
- poziom czułości dotyku,
- ustawienie Wi-Fi,
- przycisk łączenia z urządzeniami przenośnymi,
- informacja o prawach autorskich,
- wyświetl logo certyfikatu,
- wybór języka,
- nastawy domyślne,
- menu wyświetlania
- wyświetl/odtwórz przegląd filmowy,
- inteligentne wybieranie,
- pokaz przeźroczy,
- usuń,
- ochrona,
- obracanie,
- ulubione,
- opcje fotoksiążki,
- korekta kontrastu,
- korekta czerwonych oczu,
- kadrowanie,
- zmień wielkość,
- moje kolory,
- informacja o identyfikacji twarzy,
- efekt przejścia,
- efekt miniatur,
- przewijanie (wyświetlanie zdjęcia przed i po aktualnym zdjęciu),
- grupa obrazów,
- auto-obracanie,
- kontynuuj wyświetlanie,
- ustaw dotknięcia,
- zaprogramuj przycisk S,
- menu drukowania
- drukuj,
- wybierz obrazy/kopie,
- wybierz zakres,
- wybierz wszystkie,
- skasuj cały wybór,
- opcje drukowania.
Jak widać, aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które mamy wpływ. Praktyka pokazuje jednak, że przydaje się możliwość definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi funkcjami, co zaoszczędziłoby czasu na ich poszukiwanie. W tym celu konstruktorzy przygotowali opcję „Moje Menu” oraz personalizację przycisków skrótu i filmowania.
Przypisać im możemy jedną z następujących funkcji:
- bez funkcji,
- korekta DR,
- korekta cieni,
- balans bieli,
- balans bieli wg wzorca 1,
- balans bieli wg wzorca 2,
- moje kolory,
- tryb migawki,
- samowyzwalacz,
- ramka AF,
- pomiar światła,
- filtr szary,
- proporcje obrazu,
- wybierz RAW lub JPEG,
- servo AF,
- dotykowa migawka,
- wyróżnianie,
- blokowanie AF,
- blokowanie AE,
- cyfrowy telekonwerter,
- tryb eco,
- wyłączenie monitora.
Wspomniane wcześniej „Moje Menu” pozwala na zapisanie jedynie 5 elementów z następującej listy:
- ramka AF,
- powiększenie cyfrowe,
- zoom punktu AF,
- servo AF,
- ciągły AF,
- dotykowa migawka,
- spomaganie AF,
- AF+MF,
- lupa ostrości,
- bezpieczny MF,
- nastawy wyróżniania MF,
- sterowanie lampą,
- automatyka nastawy ISO,
- High ISO NR,
- korekta lamp rtęciowych,
- punkt pomiaru,
- bezpiecznik,
- usuwanie wiatru,
- podgląd po zrobieniu zdjęcia,
- wykrywanie mrugania,
- tryby wyświetlania,
- nocny wyświetlacz,
- układ menu Func,
- odwróć obraz,
- tryby wyświetlania,
- stabilizacja,
- ustawienie stabilizacji,
- stempel daty,
- tryb przeglądu,
- zapis zdjęcia,
- uwydatnienie gwiazd,
- ustawienie filmu poklatkowego gwiazd,
- ustawienie identyfikacji twarzy,
- przypisywanie funkcji,
- pamięć nastaw.
Kolejnym poręcznym narzędziem jest menu FUNC, które aktywować możemy po przyciśnięciu środkowego klawisza wybieraka czterokierunkowego (oznaczonego FUNC./SET). Po uaktywnieniu menu w postaci wąskich pasków zajmuje część ekranu po stronie lewej (gdzie w formie ikonek wyświetlane są dostępne dla danego trybu fotografowania parametry) i dolnej (gdzie wyświetlane są wartości możliwe do ustawienia). Poruszanie po tym menu jest realizowane za pomocą wybieraka czterokierunkowego:
- góra/dół – wybór elementu do zmiany,
- lewo/prawo – wybór wartości elementu.
Kolejne przyciśnięcie przycisku FUNC./SET powoduje wyłączenie menu i powrót do wybranego trybu fotografowania. Musimy o tym pamiętać, gdy przypadkowo wywołamy to menu zamiast głównego.
Zawartość i układ menu podręcznego można personalizować.
Możliwości konfiguracji nie można aparatowi odmówić. Poza wspomnianymi menu podręcznym oraz własnym, w konfiguracji aparatu odnajdziemy opcje odpowiedzialne za programowanie funkcji pierścieni oraz przycisków. Poniżej przedstawiamy kilka ekranów pokazujących elastyczność opisywanego modelu.
Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania informacji dostępnych na wyświetlaczu zgodnie z konfiguracją, jakie informacje mają się pojawiać na dwóch ekranach. Z dodatkowych elementów wyświetlanych na ekranach mamy możliwość aktywacji elektronicznej poziomicy i histogramu.
W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na 3 sposoby. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również wersję z podstawowymi informacjami, tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramem oraz ekran z pełnymi histogramami RGBY.
W wypadku filmów, za wyjątkiem ekranu kontroli ostrości, dostępne mamy te same widoki i podsumowania. Uruchomimy także odtwarzanie filmu, podczas którego możemy aktywować dodatkowy panel (wciskając klawisz OK). Wykorzystamy go do włączenia pauzy, przewijania do przodu i tyłu oraz edycji filmu. Wybranie edycji spowoduje pojawienie się kolejnego panelu, gdzie znajdziemy opcję wyodrębnienia fragmentu filmu i zapisania go jako nowego klipu lub zastąpienia nim oryginalnego.
Podczas przeglądania zdjęć możliwa jest ich edycja. Dostępne opcje to:
- zmiana wielkości,
- kadrowanie,
- dostosowanie kolorów,
- korekcja kontrastu,
- korekcja czerwonych oczu.
Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 3×2, 4×3, 7×6 oraz 10×10.
Dostępny jest też tryb filtrowania zdjęć według kategorii:
- ulubione,
- z określonego dnia,
- konkretnej osoby (wykryta twarz),
- z określonej kategorii (obrazy lub filmy),
- z użytym wyzwalaniam migawki uśmiechem.
Opisywany aparat udostępnia funkcję automatycznego wyszukiwania podobnych zdjęć (funkcja inteligentne wybieranie) – wymogiem jest posiadanie minimum 50 zdjęć na karcie pamięci. Do każdej prezentowanej fotografii aparat dopasuje i pokaże wokół („przyklei” do boków) 4 propozycje podobnych zdjęć. Przy pomocy wybieraka czterokierunkowego przejdziemy z głównego zdjęcia do wskazanego, a aparat po raz kolejny zasugeruje dopasowania do wybranej fotografii.
Szybkość
Aparat nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy – zarówno podczas obsługi menu, jak i przeglądania zdjęć. Czas pracy mechanizmu zoomu przy zmianie ogniskowych pomiędzy krańcowymi wielkościami też nie odstaje od tego, czego się spodziewaliśmy (około 1 s).
O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.
Start (czas do pierwszego zdjęcia) |
Opóźnienie rejestracji zdjęcia (z AF) |
Opóźnienie rejestracji zdjęcia (bez AF) |
Czas między 2 zdjęciami (z AF) |
Czas między 2 zdjęciami (bez AF) |
1.86s | 0.46 s | 0.33 s | 1.28 s | 1.19 s |
Zdjęcia seryjne
Aparat posiada 2 tryby zdjęć seryjnych:
- seria zdjęć (ostrość i ekspozycja zablokowane dla pierwszej klatki),
- seria zdjęć z AF.
- sekwencja ostrości (dla trybu MF) – aparat wykonuje 3 zdjęcia: pierwsze z ogniskową ustawioną ręcznie, a kolejne po przesunięciu ostrości na dalszą i bliższą pozycję wobec pierwszego zdjęcia,
- samowyzwalacz o opóźnieniu 2 i 10 s oraz tryb programowany, dający możliwość zdefiniowania opóźnienia (0–30 s) i liczby zdjęć (1–10).
Pomiary wykonaliśmy, używając karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95 MB/s. Aparat rejestruje pliki RAW o wielkości 19 MB oraz JPEG (najlepsza jakość i największy rozmiar) o wielkości 4 MB. Zdjęcia testowe wykonujemy przy ustawionych parametrach ekspozycji ISO 1600 i 1/1000 s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.
W tabelce przedstawiamy podsumowanie wykresów.
Tryb/Format | Całkowita liczba zdjęć | Ilość zbuforowanych klatek | Szybkość przed zapełnieniem bufora | Szybkość po zapełnieniu bufora |
Priorytet szybkości RAW+JPEG |
33 | 11 | 1.37 | 1 |
Tryb zwykły RAW+JPEG |
23 | 8 | 0.85 | 0.73 |
Priorytet szybkości JPEG |
158 | – | 5.44 | – |
Tryb zwykły JPEG |
89 | – | 3.04 | – |
Pierwszym spostrzeżeniem jest, że różnica między trybem seryjnym z AF i bez niego wynosi zaledwie 0,14 s – to czas pracy układów AF w tym teście i pokrywa się on z różnicą wyników opóźnienia rejestracji zdjęcia w trybach AF i MF. W praktyce ten czas może być inny, zależny od aktualnych warunków oświetleniowych i kontrastu sceny. W naszym teście aparat dla trybu JPEG uzyskał średnią szybkość równą niewiele ponad 3 kl/s dla trybu z AF oraz prawie 5.5 kl/s dla tryby zwykłego. Drugie spostrzeżenie: aktywacja zapisu pliku w formacie RAW znacząco spowalnia tryby seryjne, czego powodem jest niezbyt sprawny przesył danych na kartę pamięci. Gdy weźmiemy pod uwagę wielkość plików RAW, sytuacja ta nie jest powodem do dumy producenta.
Porównując powyższe wyniki z tymi uzyskanymi dla poprzedniego modelu, musimy wyraźnie podkreślić progres, jeśli chodzi o sprawność wykonywania zdjęć seryjnych, szczególnie w formacie JPEG.
Autofokus
System ustawiania ostrości w Canonie G1X Mark II działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:
- pojedynczym (wybór jednego z 31 pól),
- ciągłym – ustawiającym ostrość do momentu, gdy spust migawki wciśniemy do połowy,
- ciągłym (Servo AF) – ustawiającym ostrość tak długo, póki spust migawki jest wciśnięty do połowy,
- manualnym.
- AiAF twarzy, po wybraniu którego aparat wykrywa twarze i ustawia na nich ostrość i ekspozycję (gdy używamy pomiaru wielosegmentowego) oraz balans bieli (wyłącznie w trybie AWB) – jest możliwy wybór twarzy, jeśli znajdzie się ich więcej w kadrze,
- 1-punktowy – typowa ramka, którą możemy w dowolny sposób przemieszczać w kadrze i dopasowywać ekspozycję.
Podczas fotografowania ustawianie ostrości w modelu G1X Mark II odbywa się całkiem celnie, choć niezbyt szybko. Także zdarzyć się może (choć przyznajemy, że niezmiernie rzadko), że aparat po prostu odmówi poprawnego nastawienia ostrości bez wyraźnego powodu. Musimy pamiętać o minimalnej odległości ogniskowania – w pozycji teleobiektywu nie uda nam się ustawić ostrości na bliski obiekt. I nie jest to związane z błędem oprogramowania aparatu, a jedynie zależnościami konstrukcyjnymi. Przy słabym świetle autofokus wspomaga dioda, choć trzeba mieć świadomość, że strumień światła przez nią generowany nie jest mocny – pomoże nam wyłącznie przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach.
W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy pierścień na obiektywie. Po prawej stronie ekranu w tym trybie wyświetla się specjalna miara pokazująca odległość ostrzenia. Dysponujemy także lupą powiększającą fragment obrazu, na który ostrzymy. To, czy lupa będzie aktywna, definiujemy w menu konfiguracji. Należy wspomnieć o możliwości użycia funkcji focus-peaking, która znacząco poprawia widoczność ostrych krawędzi. W sytuacji, gdy niepewni jesteśmy prawidłowej nastawy bądź gdy chcemy w post-procesie skorzystać z funkcji focus-stacking, z pomocą przyjdzie nam tryb bracketingu ostrości.
Pomiar ekspozycji
Aparat Canon G1X Mark II wykonuje pomiar warunków ekspozycji w trybach:
- wielosegmentowym,
- centralnie ważonym,
- punktowym (może być sprzężony z polem AF).
Automatyka ISO może pracować w trzech trybach: standardowa, wolna i szybka. Możemy też ograniczyć maksymalną wartość ISO, którą będzie używać aparat. Wspominane wcześniej tryby czułości są skorelowane z preferowanymi przez automatykę czasami migawki: krótkie bądź długie.
W praktyce tryb wielosegmentowy (domyślny) w większości wypadków spisuje się dobrze, prawidłowo naświetlając zdjęcia. Dokładne pomiary wskazały na tendencję do lekkiego prześwietlania kadrów, o wielkości +1/3 EV.
Filtr ND
Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, który aktywuje się odpowiednią opcją w menu podręcznym. W efekcie ilość światła padającego na matrycę jest redukowana do 1/8 początkowej wartości, czyli odpowiada wartości 3 EV.
Filtr ND załączony | Filtr ND wyłączony |
Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenia zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki.
Lampa błyskowa
Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 50 cm do 6.8 m dla szerokiego kąta oraz od 1.4 do 3.5 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −2 do 2 EV, z krokiem 1/3 EV. Lampa jest tak skonstruowana, że bez problemu można palnik odchylić ku sufitowi, co – wprawdzie niewiele – pomoże zmiękczyć światło i da lepszy efekt, szczególnie w niskich pomieszczeniach blokowych. Dodatkową wartą wspomnienia cechą jest czas synchronizacji wbudowanej lampy wynoszący 1/4000 s, pracuje ona w pełnym zakresie nastaw migawki.
Pod prawym przyciskiem kierunkowym odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:
- błysk automatyczny,
- błysk wypełniający,
- synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
- lampa wyłączona.
Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.
Canon G1X Mark II | Sony RX10 |
W warunkach całkowitego odcięcia światła zastanego wbudowana lampa delikatnie oświetla najbliższe rzędy krzeseł. To znak, że jej moc nie będzie wystarczająca, by poprawnie oświetlić fotografowany motyw, który nie znajdzie się blisko aparatu.
Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/60 s oraz f/3.5) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił 1/60 s, f/3.5 oraz ISO 800).
Tryb P (ISO 100) | Tryb P (AutoISO) |
Ustawienie czasu 1/60 s i niemodyfikowanie go, tylko podnoszenie czułości, należy uznać za dobry znak – gwarantuje on, że w sytuacji niedostatecznego oświetlenia długi czas migawki nie spowoduje powstawania efektów smug od szybko poruszających się osób.
Stabilizacja
Skuteczność stabilizacji przetestowaliśmy na ekwiwalencie ogniskowej 120 mm, wykonując po kilkadziesiąt zdjęć dla każdego z czasów ekspozycji od 1/250 do 1/2 s (przy stabilizacji włączonej i wyłączonej) i oceniając odsetek zdjęć nieudanych, który wykreśliliśmy w zależności od czasu ekspozycji. Wyniki prezentujemy poniżej.
Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami nie jest mniejsza niż 3 EV i taka właśnie wartość określa efektywność stabilizacji. To wynik o 1 EV gorszy od tego, który zanotowaliśmy podczas testu poprzedniego modelu.
Programy tematyczne
Canon G1X Mark II wyposażony jest w następujące tryby tematyczne:
- portrety,
- inteligentna migawka:
- wyzwalanie migawki uśmiechem,
- samowyzwalacz mrugnięciem,
- wyzwalanie twarzą (kolejną twarzą w kadrze),
- gwiazda:
- portret na tle gwiazd,
- gwiaździsta noc,
- ślady gwiazd,
- film poklatkowy gwiazd,
- sceny nocne z ręki,
- pod wodą,
- śnieg,
- fajerwerki.
Programy „fajerwerki” oraz „ślady gwiazd” wymuszają używanie długich czasów migawki – w takim wypadku zaleca się stosowanie solidnego podparcia, np. statywu.
Fotografia HDR
Jednym z filtrów kreatywnych jest zdjęcie o wysokiej dynamice (HDR) – aparat wykona serię ekspozycji i zapisze na karcie złożoną z nich fotografię. Tryb HDR umożliwia wybranie końcowego efektu z listy:
- naturalny,
- art. standard,
- art. żywy,
- art. olejny,
- art. uwypuklony.
Tryb P | Tryb HDR naturalny |
Tryb HDR standard | Tryb HDR żywy |
Tryb HDR olejny | Tryb HDR uwypuklony |
Programy kreatywne
Aparat G1X Mark II dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych:
- HDR (opisany powyżej),
- nostalgiczne – zdjęcie z wyblakłymi kolorami,
- efekt rybiego oka (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali),
- efekt miniatury,
- efekt aparatu zabawki (chłodny, standardowy, ciepły),
- nieostre tło (siła efektu regulowana w 4-stopniowej skali plus nastawa automatyczna),
- miękka ostrość (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali),
- tryb monochromatyczny:
- czerń i biel,
- sepia,
- niebieski,
- superżywe kolory,
- efekt plakatu.
HDR | Nostalgiczne |
Efekt „rybie oko” | Efekt miniatury |
Aparat zabawka | Nieostre tło |
Miękka ostrość | Monochromatyczne |
Superżywe kolory | Efekt plakatu |
Przy użyciu filtru „miniatura” możemy nie tylko zrobić zdjęcia, ale także nagrać film, wybierając 5-, 10- i 20-krotne przyspieszenie odtwarzania. Zarejestrowany w ten sposób 1-minutowy materiał będzie odtwarzany odpowiednio przez 12, 6, oraz 3 s.
Zdjęcia twórcze
Innym głównym trybem pracy aparatu są tak zwane zdjęcia twórcze. Po jego wybraniu i wciśnięciu spustu migawki aparat próbuje zanalizować fotografowany motyw i oraz warunki oświetleniowe w celu dobrania najciekawszej kompozycji oraz profilu konwersji kolorów. Do dyspozycji mamy kilka zestawów efektów:
- automatyczny – wybiera ze wszystkich efektów,
- retro – zdjęcia przypominające stare fotografie,
- monochromatyczny,
- specjalny – wyraźne obrazy o zwiększonym kontraście i podbitym kolorze,
- naturalny – stłumiona kolorystyka.
Po każdym wyzwoleniu migawki aparat rejestruje 6 zdjęć, które są zapisywane jako grupa. Zaraz po wykonaniu takiego zdjęcia mamy przez chwilę możliwość podejrzenia kompozycji wszystkich 6 kadrów na wyświetlaczu.
Zdjęcia twórcze – tryb monochromatyczny | |
Musimy przyznać, że ta nowatorska funkcja jest stosunkowo ciekawa, próbuje wydobyć detale kadru, gdy nie fotografujemy drugiej osoby lub tworzy wariację na temat zdjęcia portretowego. Jest zatem połączeniem znanej z aparatów Sony funkcji automatycznego kadrowania z olympusową funkcją bracketingu efektów. Efekt końcowy jest ciekawy, choć w dłuższej perspektywie nużący.
Filmowanie
Canon G1X Mark II potrafi nagrywać klipy w 2 trybach: natychmiastowym, dostępnym w każdym trybie pracy aparatu oraz dedykowanym, wybieranym na kole nastaw. Różnica między nimi sprowadza się do liczby dostępnych opcji. Proces filmowania rozpoczynamy i kończymy, wykorzystując dedykowany przycisk na obudowie.
Canon G1X Mark II oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:
- 1920 × 1080 pix,
- 1280×720 pix,
- 640×480 pix.
Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru, używać stabilizacji obrazu, filtra ND oraz nastawy balansu bieli.
Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla różnych kodeków oraz efekty działania filtrów cyfrowych:
- MP4, 1920×1080, 30 kl/s: 27 MB
- MP4, 1280×720, 30 kl/s 9.1 MB
- MP4, 640×480, 30 kl/s 3.0 MB
- Efekt „miniatury”: MP4, 640×480, 30 kl/s, 2.10 s, 882 kB, 3.06 Mbps
- IS załączony: 16 MB,
- IS wyłączone: 18 MB
- Praca mechanizmu AF: 60 MB
- Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 41 MB
- Demonstracja efektu tzw „galaretki” (ang: jelly): 22 MB
Filmowanie nie nastręcza trudności, a jakość pozyskanego materiału jest dobra. Trudno orzec, czy obraz obfituje w szczegóły, wydaje się, że często AF zawodzi, szczególnie gdy używamy dużych powiększeń obiektywu. Zapis w trybie progresywnym daje gwarancję braku artefaktów na krawędziach szybko poruszających się obiektów – a w związku z tym obraz zyskuje na płynności. Pamiętajmy jednak, że do dyspozycji mamy jedynie szybkość 30 kl/s. Dla niektórych osób może to być sporym ograniczeniem. Jakość działania filtra redukcji szumu wiatru pozostawia wiele do życzenia – w przeciwieństwie do stabilizacji obrazu, która działa świetnie.
Musimy wspomnieć o możliwości wykorzystania kilku filtrów cyfrowych, które wspomagają kreatywność. Oczywiście nie użyjemy filtrów wieloklatkowych, takich jak HDR czy rozmyte tło, jednak nieco zaskoczyła nas możliwości filmowania z użyciem efektu rybiego oka czy też aparatu dziecięcego.
Łączność WiFi
Canon G1X Mark II jest wyposażony w obsługę sieci bezprzewodowej WiFi, która umożliwia:
- wysyłanie zdjęć do serwisów społecznościowych (za pośrednictwem CANON iMAGE GATEWAY),
- wysyłanie zdjęć do komputera, smartfonu lub tabletu, a także innego aparatu Canon,
- drukowanie zdjęć,
- zdalne sterowanie.
Połączenie aparatu ze smartfonem nie przysporzyło żadnych problemów. Aparat w takim trybie funkcjonuje jako punkt dostępu, do którego podłącza się telefon. Korzystając z aplikacji CANON Camera Window możemy przeglądać zdjęcia (ma to większy sens, gdy zamiast smartfonu użyjemy tabletu) oraz przypisywać im lokalizację geograficzną. Ostatni proces należy traktować jako bardzo kiepski substytut modułu GPS w aparacie (aplikacja na smartfonie musi być ciągle aktywna, co powoduje stosunkowo szybkie rozładowywanie się akumulatora telefonu). Warto też pamiętać o możliwościach interfejsu NFC – zbliżenie zgodnego smartfonu spowoduje aktywację aplikacji Camera Window.
Za pomocą interfejsu WiFi możemy też sterować zdalnie aparatem. Liczba opcji jest ograniczona do niezbędnego minimum: pozycja zoomu i samowyzwalacz.
Rejestracja twarzy
G1X Mark II oferuje możliwość rejestracji 5 twarzy i przypisanie każdej z nich imienia i daty urodzenia. Dane o zarejestrowanych twarzach mogą być używane do ustawiania priorytetu ostrości oraz ekspozycji.
Tryb przeglądu filmowego
Unikalną funkcję stanowi tryb automatyki hybrydowej, którego cechą charakterystyczną jest możliwość automatycznej rejestracji 1-sekundowych ujęć sprzed wciśnięcia spustu migawki. Aparat komponuje z nich film będący zapisem wydarzeń z danego dnia. Należy pamiętać, że rejestrowany jest także dźwięk oraz że korzystanie z tego trybu powoduje szybsze wyczerpywanie się baterii.
MP4, 1280×720 29.97 kl/s 70 MB, 15.52 s, 37.8 Mbps |
MP4, 1280×720 29.97 kl/s 89 MB, 19.02 s, 39.1 Mbps |
Zmontowany film ukazuje nie tylko zarejestrowane sekwencje, ale także zdjęcia. Pamiętajmy o tym, że aby uzyskać ciekawy materiał filmowy, powinniśmy odpowiednio operować aparatem przed zrobieniem zdjęcia. W przeciwnym wypadku zamiast historii wydarzeń otrzymamy chaotyczny zapis naszego kadrowania.