Rozdzielczość układu jako całości

Korzystając z obiektywu Sony Zeiss FE 35 mm f/2.8, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG, z minimalnym wyostrzaniem, które w przypadku A7R odpowiada ustawieniu −3. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Maksymalne wyniki są aż o 1700 LW/PH wyższe niż w Nikonie D800E. Znając jednak aktualne podejście firmy Sony do plików JPEG, spodziewamy się mocnego wyostrzania, nawet przy ustawieniu tego parametru na wartość −3. Spójrzmy zatem na przykładowe wykresy wygenerowane przez program Imatest.

Rozdzielczość matrycy

Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy również z wykorzystaniem obiektywu Sony Zeiss FE 35 mm f/2.8. Wartości wyznaczyliśmy tradycyjnie w oparciu o funkcję MTF50, a pomiary wykonaliśmy na plikach RAW, które uprzednio przekonwertowaliśmy bez wyostrzania do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie. Dla porównania pokazujemy również wartości otrzymane dla Canona 5D Mk III, Nikona D800E i Sony A7R.

Osiągi sensora A7R nie są tak dobre jak w Nikonie D800E, mimo, że aparaty te posiadają analogiczne matryce. Przewaga Nikona wynosi ok. 7 lpmm, gdy weźmiemy pod uwagę maksymalne wyniki. Wąskie gardło w przypadku Sony może jednak stanowić obiektyw. Wskazuje na to wyraźny spadek jakości obrazu przy przejściu od przysłony f/5.6 do f/4.0. Być może mając obiektyw Sony Zeiss FE 55 mm f/1.8, który jest znacznie jaśniejszy, uzyskalibyśmy lepsze rezultaty, jednak nie byliśmy w stanie uzyskać go do testów. Z drugiej strony, przy większej ogniskowej, większy wpływ miałyby drgania wzbudzane przez migawkę, o których pisaliśmy w poprzednim rozdziale.

Na wykresie umieściliśmy także osiągi Alphy A7. Dla f/5.6 ustępuje ona modelowi A7R o około 11 lpmm. Warto jednak pamiętać, że A7 posiada filtr antyaliasingowy (choć osłabiony w jednym kierunku), a także mniej upakowaną matrycę. Również z tego względu, w kategorii zdolności rozdzielczej ze wszystkimi omawianymi aparatami przegrywa EOS 5D Mk III. Jego standardowy filtr AA wraz z efektywną liczbą 22 milionów pikseli nie pozwalają uzyskać tak wysokich wyników jak konkurencja – to zrozumiałe.

Wykres funkcji MTF oraz przebieg profilu na granicy czerni i bieli wygenerowany dla przykładowego pliku RAW pokazuje, że nie mamy do czynienia z wyostrzaniem surowych plików. Wartości odpowiedzi w częstości Nyquista są charakterystyczne dla matryc bez filtrów antyaliasingowych.