Jak wspomnieliśmy na wstępie, FZ1000 z wyglądu przypomina małą lustrzankę. Ten aparat klasy „bridge” nie jest w całości wykonany z metalu – takie są jedynie tubusy obiektywu. Przy masie 780 gramów (bez baterii i kart pamięci) to dobra wiadomość – plastik jest lżejszy od aluminium czy stopów magnezu, a potrafi być równie twardy (choć przy okazji też i kruchy). Musimy przyznać, że masa aparatu jest zdecydowanie odczuwalna zarówno w ręku, jak i gdy aparat wisi na pasku na naszym karku. Korpus w pełni metalowy, choć bez wątpienia solidny, byłby zbyt ciężki do pieszych wędrówek.

Do jakości wykonania nie można mieć żadnych zastrzeżeń. Aparat wydaje się bardzo solidną konstrukcją. Elementy korpusu są dobrze dopasowane, a całość sprawia bardzo pozytywne wrażenie. Jak już wspomnieliśmy, po wzięciu aparatu do ręki uwagę zwraca jego waga.

Główne cechy aparatu Panasonic DMC-FZ1000:

• matryca MOS o wielkości 1" i rozdzielczości 20 Mpix,
• zakres czułości ISO 80–25600,
• obiektyw f/2.8–f/4 o ekwiwalencie ogniskowych 25–400 mm,
• układ optycznej stabilizacji obrazu,
• obrotowy wyświetlacz LCD o wielkości 3" i rozdzielczości 920 tys. punktów,
• stopka lampy błyskowej,
• wizjer elektroniczny o rozdzielczości 2.36 mln punktów,
• komunikacja WiFi/NFC.

Obiektyw

Zastosowany w aparacie obiektyw LEICA DC VARIO-ELMARIT jest zbudowany z 15 elementów zorganizowanych w 11 grup (5 soczewek asferycznych). Charakteryzuje się on zakresem jasności f/2.8–4 i ogniskowych 9.1–146 mm (25–400 mm dla ekwiwalentu małoobrazkowego i formatu obrazu 3:2), czyli o 16-krotnym powiększeniu optycznym. W porównaniu do Sony RX10 mamy zatem dwa razy większe przybliżenie optyczne, okupione stratą jasności (obiektyw Sony ma stałą jasność f/2.8). Zastosowana przysłona irysowa pozwala sterować wielkością otworu w zakresie f/2.8–f/8 podczas fotografowania oraz f/2.8–f/11, gdy filmujemy. Oczywiście tak duży obiektyw nie powinien być wyposażony w mechanizm automatycznej ochrony obiektywu, producent oferuje zatem specjalnym dekiel – rozwiązanie typowe przy wymiennych obiektywach aparatów fotograficznych. Warto też wspomnieć o gwincie o rozmiarze 62 mm. Dzięki niemu możemy używać filtrów polaryzacyjnych, dodatkowych filtrów ND o dużej gęstości czy też innych – efektowych.

Spójrzmy, jak rozkłada się maksymalny otwór względny w zależności od użytej ogniskowej.

Widzimy wyraźnie, że obiektyw powoli ciemnieje wraz ze zwiększaniem ogniskowej aż do osiągnięcia wartości f/4 dla ekwiwalentu ogniskowej 167 mm. Dalsze zwiększanie ogniskowej nie powoduje już zmiany – możemy cieszyć się tą samą wielkością otworu przysłony.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane na skrajnych nastawach ogniskowych obiektywu:

9.1 mm (ekwiwalent 25 mm)

146 mm (ekwiwalent 400 mm), zoom 16 x

Dodatkowo aparat umożliwia jeszcze większe powiększenie optyczne (2x, czyli całkowicie aż 32x), gdy wybierzemy format obrazu określony jako EX (czyli w praktyce plik JPEG nie większy niż 10 Mpix dla proporcji boków 3:2).

Dodatkowy zoom optyczny 2 x (ekwiwalent 800 mm)

Dla osób, które chciałyby osiągać większe przybliżenia, producent przewidział opcję cyfrowego powiększania obrazu o krotności do czterech razy większej niż przy użyciu standardowej funkcji zoom. Daje to całkowite powiększenie równe 64x.

Dodatkowy zoom cyfrowy 4x (ekwiwalent 1600 mm)

Aparat FZ1000 posiada dedykowany tryb makro, który umożliwia fotografowanie obiektów znajdujących się w odległości nie mniejszej niż 3 cm od przedniej soczewki. Skala odwzorowania takiej fotografii to 1:5.5. Gdy uwzględnimy współczynnik krotności ogniskowej, czyli odniesiemy ją do formatu małoobrazkowego (lub wydruku), powiększenie maksymalne wynosi 1:2.05. Drugim trybem jest „Macro zoom”, który powoduje dodatkowe 3x powiększenie obrazu przy zachowaniu minimalnego dystansu równego 3 cm. W tym trybie uzyskać możemy skalę odwzorowania równą 3.76 oraz 1.4:1 dla formatu małoobrazkowego. Musimy przyznać, że ten wynik imponuje i gdy tylko poradzimy sobie z poprawnym oświetleniem motywu, wynikowe fotografie mogą być spektakularne.

Tryb makro

Tryb Zoom-makro

Elementy sterowania

Opis elementów sterowania rozpoczniemy od przedniej ścianki.

Przednia ścianka to miejsce zajmowane w znakomitej większości przez obiektyw. Otoczony jest pierścieniem, który służy do sterowania ostrością lub ogniskową. Po lewej stronie obiektywu znajduje się dioda oświetlająca fotografowany motyw w wypadku niedostatecznej ilości światła zastanego oraz sygnalizująca pracę samowyzwalacza.

Patrząc na aparat od góry, po lewej stronie widzimy pokrętło trybu pracy migawki. Dalej znajduje się pokrywa lampy błyskowej oraz mikrofon stereofoniczny. Symetrycznie do koła trybów pracy migawki po drugiej stronie lampy mieści się pokrętło trybów pracy aparatu. Dalej, poczynając od przedniej krawędzi gripa, widzimy spust migawki otoczony dźwignią zmiany ogniskowej. Poniżej znajdują się przyciski filmowania oraz Fn1 i Fn2 / WiFi. Dostrzec możemy też dwa małe punkciki – to wskaźnik stanu pracy aparatu oraz kontrolka pracy łącza bezprzewodowego.

Tylna ścianka oprócz odchylanego ekranu LCD wyposażona została w zestaw przycisków, rolki i pierścienia kontrolujących pracę aparatu. Po lewej stronie okienka wizjera znajdują się przycisk LVF (także funkcjonujący jako Fn5) i otwór głośnika. Wizjer wyposażony jest w gumową muszlę oczną oraz czujnik zbliżeniowy i regulację dioptrażu. Po prawej stronie wizjera odnajdziemy przycisk AE/AF LOCK otoczony dźwignią trybu ostrości. Poniżej widzimy przyciski odtwarzania oraz menu. Dalej, otoczony klawiszami DISP oraz kasowania / Fn4, znajdziemy czterokierunkowy przycisk kursora z klawiszem MENU/SET pośrodku. Na samym skaju po prawej stronie widzimy rolkę sterującą, która oprócz obracania umożliwia wciskanie. Przyciski kierunkowe kursora mają tez predefiniowane inne funkcje. Są to:

• góra: ISO,
• prawo: WB,
• dół: tryb AF,

Lewy bok aparatu ukazuje dźwignię otwierającą lampę błyskową oraz pokrętło korekcji dioptrażu. Na obiektywie odnajdziemy dwa przełączniki umiejscowione na jego tubusie: trybu AF/MF oraz O.I.S. – sterujący aktywacją stabilizacji optycznej.

Dolna ścianka została wykorzystana na umiejscowienie gwintu statywowego oraz komory akumulatora z przepustem kablowym. Na tej ściance została też ukryta antena WiFi.

Zasilanie i złącza

Aparat zasilany jest dedykowanym akumulatorem litowo-jonowym o oznaczeniu DMW-BLC12E i parametrach 7.2 V oraz 1200 mAh i wydajności około 360 zdjęć (bez używania wizjera). Choć wiele funkcji potrafi powodować szybsze rozładowywanie, podczas testów bez problemu udało się nam zrobić na jednym ładowaniu nie mniej niż 330 zdjęć, co uznajemy za dobry wynik. Gniazdo baterii jest zabezpieczone przed przypadkową próbą włożenie akumulatora w nieprawidłowy sposób. Ładowanie akumulatora odbywa się w specjalnej ładowarce, oznaczonej symbolem DE-A79B. Sam proces ładowania trwa około 2 godzin. Aparat nie umożliwia ładowania poprzez port USB.

Na prawej ściance znajdują się gniazda zdalnego sterowania, HDMI i uniwersalne złącze AV/USB ukryte pod jedną klapką. Po przeciwległej stronie obudowy, pod zabezpieczającą klapką odnajdziemy gniazdo mikrofonu. Producent oferuje opcjonalnie mikrofony montowane na gorącej stopce. Ich oznaczenia to DMW-MS2 oraz VM-VMS10. Kartę pamięci standardu Secure Digital (SD, SDHC i SDXC) instaluje się tuż obok akumulatora.

Wyświetlacz

W aparacie wykorzystano ruchomy 3-calowy wyświetlacz TFT LCD o rozdzielczości 921 tysięcy punktów, który można obracać tak, że możliwe jest kadrowanie nie tylko znad głowy lub z poziomu ziemi, ale także z boku lub nawet przodu aparatu. Możliwe jest także odwrócenie go i zamknięcie, co stanowić może dobre zabezpieczenie ekranu przed porysowaniem.

Dla zapewnienia najlepszego oddania kolorów w różnych warunkach oświetleniowych możemy regulować nie tylko jasność wyświetlacza, ale także kontrast, nasycenie, regulować intensywność czerwonego oraz niebieskiego odcienia. Aparat może także regulować automatycznie intensywność podświetlenia ekranu, która dostosowuje się do otoczenia. Możemy też wybrać jedną z trzech zaproponowanych stałych wartości.

Trzeba przyznać, że wyświetlacz naprawdę nieźle się spisuje – obraz cechuje dobre oddanie kolorów i kontrast. Przy bardzo silnym punktowym świetle widoczne są odblaski, jednak nie wpływają one na komfort kadrowania przy korzystaniu z tylnego wyświetlacza z uwagi na sposób odchylania ekranu. Złośliwi mogą jednak uznać, że bardzo brakuje możliwości dotykowej kontroli.

Wizjer

Aparat wyposażony jest w wizjer elektroniczny znany z modelu GH4. Jest to wykonany w technologii OLED, o efektywnej liczbie pikseli równej 2.36 mln punktów (czyli o rozdzielczości 800×600 pikseli) i wielkości 0.39 cala. Powiększenie obrazu, jakie zapewnia układ optyczny wizjera, to 1.88x (dla formatu 35 mm odpowiednik to 0.7x). Wizjer jest wyposażony w regulację dioptrażu oraz czujnik zbliżeniowy o regulowanej czułości. Podobnie jak w wypadku wyświetlacza, także wizjer umożliwia regulację parametrów wyświetlanego obrazu.

Proporcje wyświetlacza tylnego wynoszą 3:2, a wizjera 4:3. Dodatkowe pasy na górze i dole zostały wykorzystane do wizualizacji istotnych parametrów aparatu. To rozwiązanie typowe dla wizjerów optycznych, które powoduje, że cały czas widzimy pełny obraz z matrycy. Jego jakość jest wyjątkowo dobra. Można śmiało stwierdzić, że jest to jedna z najlepszych konstrukcji, z jaką mieliśmy do czynienia. Opóźnienia nawet przy niewielkiej ilości światłą nie są duże, a rozdzielczość zdecydowanie wystarcza do wstępnej oceny poprawności nastawy ostrości. Problematyczna jest tylko ilość szumu przy ciemnych scenach oraz niewielka dynamika, która nadal jest wspólną cechą wyświetlaczy elektronicznych.