FZ1000 oferuje zapis zdjęć w następującej bazowej rozdzielczości (tryb L):

• 5472×3648,
• 5472×3080 (16:9),
• 4864×3648, (4:3)
• 3648×3648 (1:1).

• 4:3,
• 3:2,
• 16:9,
• 1:1,

• JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
• RAW,
• RAW+JPEG.

Zdjęcia JPEG możemy modyfikować, używając funkcji „Styl zdjęcia”. Dostępne są następujące opcje:

• standard,
• żywe barwy,
• neutralny,
• monochromat.,
• krajobraz
• portret,
• własne,

• tryb kinowy D, przygotowanie obrazu do dalszej edycji,
• tryb kinowy V, użycie krzywej tonalnej do wytworzenia efektu kinowego.

Każdą z tych opcji możemy modyfikować, sterując:

• kontrastem,
• ostrością,
• redukcją szumów,
• nasyceniem,
• tonem kolorów,
• efektem filtra (żółty, pomarańczowy, czerwony i zielony).

Funkcją wartą wspomnienia jest też regulacja krzywej tonalnej, którą znajdziemy w menu aparatu pod pozycją „Jasne / zaciemnione”. Używając obu pokręteł, możemy sterować zakrzywieniem partii krzywej odpowiednio dla jasnych i ciemnych fragmentów. Dostępnych jest kilka predefiniowanych krzywych gamma oraz 3 ustawiania użytkownika.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO .

ISO 1600
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Trudno zauważyć różnice w poziomie odszumiania. Jedynie dla ISO 12800 zaznacza się różnica dla silnej nastawy – obraz staje się bardziej „plastikowy”. Proces odszumiania jest na tyle silny (nawet przy ustawieniu „wyłączone”), a utrata szczegółów tak duża, że sterowanie poziomem tej funkcji wydaje się bezcelowe.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −5
Ostrość 0
Ostrość +5

Dopiero przy wyzerowaniu obraz wydaje się prawidłowy, choć widać już artefakty w postaci jasnych obwódek przy kontrastowych krawędziach. Nastawa maksymalna natomiast powoduje tak silne zniekształcenie obrazu, że traktować ją można bardziej w kategoriach efektowych niż użytkowych.

Balans bieli

Aparat FZ1000 umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• Auto,
• Światło dzienne,
• Pochmurnie,
• W cieniu,
• Żarówka,
• Lampa błyskowa,
• Niestandardowy (4 nastawy),
• Temperatura koloru.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Widzimy, że aparat dość dobrze przetwarza kolory we wszystkich testowanych źródłach światła za wyjątkiem sceny w oświetleniu żarowym oraz cieniu, gdzie automatyka niepoprawnie identyfikuje warunki oświetleniowe. Zmiana na profil dedykowany daje poprawę, choć nie niweluje całkowicie błędów. Ogólnie po przyjrzeniu się zdjęciom przykładowym możemy uznać, że nie wyglądają one źle pod względem kolorystyki – za wyjątkiem fotografii wykonanych w cieniu (wówczas obraz cechuje niebieska dominanta).

Uzyskane wyniki pokazują, że aparat ma tendencję do przesycania kolorów – uśrednione odchyłki od 100% są na poziomie +15%, a największe przesycenie występuje przy trybie automatycznym i oświetlenia żarowego: 129.3%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Całkowita wartość szumu dla kanału luminancji utrzymuje się na poziomi poniżej 1% aż do czułości ISO 800. Co ciekawe, próg 2% aparat przekracza dopiero przy czułości ISO 12800. To bardzo dobra wiadomość, pokazująca, że programiści dość dobrze kontrolują poziom zakłóceń w obrazie. Proponujemy spojrzeć na wykres porównujący 3 aparaty wyposażone w matryce 1", potencjalnie tego samego producenta (Sony Semiconductors).

Co prawda w przedziale od czułości bazowej do ISO 200 wielkich różnic na wykresie dopatrzeć się nie możemy, a wynika to po części ze skali osi OY. Widzimy jednak, że testowany model cechuje się najniższym poziomem szumów w całym zakresie czułości. Od ISO 1600 zaczyna wyraźnie tracić Canon G7X, podczas gdy Sony RX10 zdecydowanie odstaje – porównywalną jakość obrazu dla ISO 800 otrzymamy, ustawiając w FZ1000 czułość ISO 6400. To 3 EV różnicy! Ręce same składają się do oklasków nad zdolnościami programistów zatrudnionych przez Panasonika. Niestety, doświadczenie sugeruje, że takie decyzje skutkują stratami w odwzorowywaniu detali. By to sprawdzić, poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG.

Patrząc na wycinki scenki testowej, możemy powiedzieć, że aparat dość dobrze radzi sobie z poziomem szumu aż do czułości ISO 6400. Powyżej niej zaczynają się już pojawiać kolorowe przebarwienia. Widzimy też wyraźnie, że obraz jest bogatszy w detale w porównaniu do Canona G7 X – w jego wypadku obraz jest bardzo miękki. FZ1000 góruje także nad RX 100 w kategorii ilości szumu, przyznać jednak musimy, że Sony dzięki mniej agresywnemu odszumianiu zachowuje więcej detali. To wizualne potwierdzenie tego, co można było przewidzieć, analizując wykres szumu powyżej.