Ustawienia trybu obrazu wpływające na pliki JPEG są standardowe. Modyfikować możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest sześć zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret oraz Monochrome. W tym ostatnim dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Mamy również możliwość zdefiniowania stylu własnego. W trybie obrazu znajdziemy także opcje pozwalające na użycie filtrów artystycznych, o których piszemy pod koniec rozdziału.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

W E-PL7 mamy natywny zakres czułości od ISO 200 do 6400. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułości programowe, w dół do ISO 100 oraz w górę do ISO 25600. Czułość możemy regulować z krokiem 1/3 EV lub 1 EV. Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z aparatami Panasonic GM1 oraz Sony A5000. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Jak można się było spodziewać, jakość obrazu na zdjęciach JPEG z E-PL7, w szerokim zakresie czułości jest na dobrym poziomie. Minimalnego szumu można się dopatrywać przy ISO 3200, a przy czułości ISO 6400 jest wciąż na niskim poziomie. Widać jednak, że mamy do czynienia z odszumianiem (choć teoretycznie redukcja szumu na wysokich czułościach była wyłączona). Porównując jednak zdjęcia na niskich i wysokich czułościach z łatwością można zauważyć, że na wyższych ISO spada ilość widocznych szczegółów obrazu. Nie ulega raczej wątpliwości, że jest to skutkiem procesów odszumiających. Najlepiej widać to na dwóch najwyższych czułościach, gdzie szum wyraźnie przyjmuje „plackowatą” a nie drobnoziarnistą strukturę, a zanik detali obrazu jest wyraźny. Pod tym względem obraz dla ISO 12800 nie wygląda jeszcze źle ale pogorszenie jego jakości przy ISO 25600 jest już znaczące.

W porównaniu do konkurencji E-PL7 utrzymuje podobny poziom. Na niższych czułościach zdjęcia z E-PL7 w stosunku do tych z GM1 prezentują się co prawda nieco lepiej, ale jest to głównie zasługa większego wyostrzania w przypadku bezlusterkowca Olympusa. W miarę zwiększania czułości jakość obrazu i poziom zaszumienia w przypadku obu tych aparatów jest podobny. W porównaniu do Sony A5000 pod względem widocznych detali obrazu E-PL7 pozostaje nieco w tyle. Wynika to jednak z różnicy w liczbie pikseli na matrycy. Przewaga A5000 w tej kwestii nie jest zatem zaskakująca. Jeśli chodzi o sam szum natomiast, to jego poziom wydaje się być podobny w obu aparatach.

Wyostrzanie

W Olympusie E-PL7 skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus E-PL7, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

W rozdziale dotyczącym rozdzielczości pisaliśmy, że wyostrzanie JPEG-ów na minimalnym poziomie w E-PL7 jest wyraźne. Z powyższego porównania wnioskujemy, że używanie tego parametru na poziomie wyższym niż 0 jest raczej niewskazane. Zdjęcia bowiem zaczynają wyglądać wówczas na przeostrzone, a efekt halo jest bardzo wyraźny.

Filtry artystyczne

W E-PL7 filtry artystyczne działają w podobny sposób jak w ostatnich bezlusterkowcach Olympusa. Można z nich skorzystać w trybie ART, zdając się wówczas wyłącznie na automatykę w kwestii parametrów ekspozycji, jednak dostępne są one również jako opcje trybu obrazu w menu fotografowania. Możemy zatem z nich korzystać w trybach P, A, S oraz M, zachowując tym samym kontrolę nad parametrami ekspozycji. W testowanym modelu odnajdziemy następujący zestaw filtrów:

• Pop art,
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor,
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film,
• Fotografia otworkowa,
• Diorama,
• Cross process,
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja,
• Grafika Key Line,
• Akwarela,
• Stare zdjęcie,
• Częściowy kolor.

Warto również dodać, że każdy z filtrów oferuje dodatkowe ustawienia. Ponadto można skorzystać z opcji bracketingu filtrów. Dzięki niej każde wykonane zdjęcie będzie zapisywane w różnych wersjach w zależności od wybranych przez użytkownika filtrów. Efekt działania filtrów (przy ustawieniach domyślnych) przedstawiamy poniżej. Należy wspomnieć, że obróbce w aparacie poddawane są tylko JPEG-i. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione. Warto również dodać, że filtry artystyczne da się nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW.

Bez filtru

Pop art

Zmiękczenie ostrości

Jasny i lekki kolor

Tonowanie światła

Ziarnisty film

Fotografia otworkowa

Diorama

Cross process

Delikatna sepia

Dramatyczna tonacja

Grafika Key Line

Akwarela

Stare zdjęcie

Częściowy kolor

HDR

W Olympusie E-PL7 odnajdziemy tryb automatycznie składanych zdjęć HDR. Nie jest on szczególnie bogaty, bowiem do dyspozycji mamy tylko dwie opcje: HDR 1 i HDR 2. W obydwu z nich aparat wykonuje kilka różnych ekspozycji, po czym składa je w finalny obraz (w formacje JPEG). Ograniczeniem tego trybu jest ustawiona na stałe czułość ISO 200, przez co przy słabszym oświetleniu czasy otwarcia migawki mogą się dość wyraźnie wydłużyć. Zrobienie wówczas nieporuszonego zdjęcia z ręki staje się w zasadzie niemożliwe. W menu pod pozycją HDR znajdziemy dodatkowe opcje, jednak realizują one tak naprawdę tylko funkcję bracketingu ekspozycji (wspominaliśmy o tym w rozdziale trzecim). Porównanie działania trybów HDR 1 i HDR 2 do standardowo wykonanego zdjęcia prezentujemy poniżej. Więcej zdjęć HDR znaleźć można w rozdziale ze zdjęciami przykładowymi.

HDR OFF

HDR1

HDR2