Konstrukcja i obsługa aparatu nie różni się od modelu X100s. Pokrycie obudowy materiałem przypominającym fakturę skóry sprawia, że aparat trzyma się komfortowo. Model ten dobrze leży w jednej ręce, choć słabo zaznaczony przedni uchwyt powoduje wrażenie niestabilności i wysuwania się z ręki. Spust migawki pracuje typowo: lekkie dociśnięcie skutkuje ustawieniem autofokusu, a mocniejsze – wykonaniem zdjęcia. Podwójny skok jest dość dobrze wyczuwalny. Mimo możliwości zastosowania elektronicznego wężyka spustowego, producent zadbał o użytkowników wolących korzystać z wężyka mechanicznego – spust migawki nadal jest wyposażony w gwintowany port popychacza.

Aparat posiada łącznie 7 przycisków programowalnych. To duża różnica w stosunku do poprzednika, gdzie konfigurować mogliśmy tylko jeden przycisk. Oprócz klawisza Fn, możemy zmienić także funkcję przyciskom kierunkowym wybieraka oraz dwóm najniższym przyciskom po lewej stronie wyświetlacza.

----- R E K L A M A -----

Każdemu z nich możemy w konfiguracji przypisać jedną z funkcji zaprezentowanych na poniższej animacji. Konfigurację możemy przeprowadzić w menu aparatu, które wywołamy dłużej przytrzymując wciśnięty przycisk funkcyjny.

Tak jak i w X100s, konstrukcja mechanicznej migawki jest bardzo specyficzna – umieszczona jest ona w okolicach przysłony. Ma to swoje uzasadnienie – okazuje się bowiem, że czas pracy przysłony determinuje najkrótszy możliwy do uzyskania czas migawki. To zachowanie podsumowuje poniższa tabela.

	f/2	f/2.8	f/4	f/5.6	f/8
1/4000 s	–	–	–	–	+
1/2000 s	–	–	+	+	+
1/1000 s	+	+	+	+	+

Widać, że gdy chcemy skorzystać z największego otworu przysłony, czas migawki zostaje ograniczony do 1/1000 s. To bardzo mała wartość mogąca powodować problem z prześwietleniem zdjęć wykonywanych w jasnym otoczeniu. Aparat został jednak wyposażony także w migawkę elektroniczną, która umożliwia stosowanie bardzo krótkich czasów, nawet 1/32000 s, choć należy pamiętać, że jej użycie wiąże się z zablokowaniem lampy błyskowej. Tak jak i model X100s, opisywany aparat został wyposażony w filtr ND o sile 3 EV, czyli pozwalający ośmiokrotnie wydłużyć czas naświetlania. To rozwiązanie przyda się, gdy będziemy chcieli oświetlić fotografowany motyw przy silnym oświetleniu zastanym.

Na pierścieniu przysłony i kole czasu migawki zaznaczono tylko pełne jednostki. Nie oznacza to jednak, że nie uda się nam skorzystać ze skoku co 1/3 EV. Pierścień przysłony umożliwia stosowanie częściowych wartości, co jest nowością w serii X100. By tak samo sterować czasem, musimy wykorzystać rolkę sterującą. Dodatkowa pozycja na pierścieniu migawki „T” umożliwia dowolne sterowanie czasem w zakresie od 2 do 30 s w krokach 1/3 EV. Zmiany dokonujemy rolką sterującą. W tym trybie podczas ekspozycji na ekranie pojawia się informacja o pozostałym czasie otwarcia migawki.

Możliwość przełączania między wizjerem optycznym a cyfrowym pomaga w ocenie jakości prezentowanego obrazu. Okazuje się, że w kontrastowych scenach nawet tak mały wizjer optyczny daje wielokrotnie lepszy i wyraźniejszy obraz. Wynika to z faktu, że jak na wyświetlacz elektroniczny przystało, charakteryzuje się on niewielką dynamiką. Odwrotnie jest w stosunkowo ciemnej scenerii – wtedy wizjer elektroniczny zyskuje dzięki możliwości wzmocnienia sygnału. W trybie B czas otwarcia migawki jest ograniczony do 60 min, a na ekranie podczas ekspozycji wyświetlana jest wartość „stopera”.

X100T dysponuje też kilkoma trybami bracketingu:

• ekspozycji – 3 zdjęcia przesunięte o 1/3 do 1 EV,
• czułości ISO – 1 zdjęcie zapisane 3 razy ze zmienioną na drodze programowej czułością,
• symulacji filmu – 1 zdjęcie zapisane 3 razy z różną symulacją kliszy,
• balansu bieli,
• zakresu dynamiki – 3 zdjęcia z dynamiką ustawioną na 100, 200 i 400%.

Mimo że aparat umożliwia ustawianie czułości od wartości 100 aż po 51200, są pewne ograniczenia w wypadku wybrania formatu RAW – zakres podany wyżej zostaje automatycznie zmieniony na ISO 200–6400.

Ponieważ wizjer Fujifilm X100T jest konstrukcją dalmierzową, przy bliskich odległościach do motywu pojawia się błąd paralaksy. By zniwelować jego wpływ na wynikowe zdjęcie w wizjerze, aparat wyświetla białą ramkę tej części kadru, która będzie zarejestrowana. Ramka ta jest korygowana ciągle, więc bez przerw możemy obserwować pozycję pola widzenia aparatu. To novum w stosunku do modelu X100s, gdzie korekcja wymagała wciśnięcia do połowy spustu migawki.

Nowością jest też interwałometr, który umożliwia automatyczne robienie zdjęć w zdefiniowanych odstępach czasowych. Aparat może w ten sposób zarejestrować do 1000 zdjęć odsuniętych od siebie od 1 s do 24 godzin.

Tryby pracy

Fujifilm X100T jest wzorowany na dawnych aparatach dalmierzowych, w związku z czym nie posiada dedykowanego koła trybów znanego z innych konstrukcji. W zamian pierścienie nastawy przysłony i koło czasów migawki zyskały dodatkową opcję „A”. Wzajemna zależność nastaw jest zobrazowana w zestawieniu poniżej.

	Tryb P	Tryb S	Tryb A	Tryb M
Przysłona	A	dowolna	A	dowolna
Migawka	A	A	dowolna	dowolna

Aparat posiada też 7 kompletów nastaw, pozwalających zapamiętać do późniejszego szybkiego wywołania takie parametry, jak:

• czułość ISO,
• zakres dynamiczny,
• symulację kliszy,
• balans bieli,
• kolor,
• wyostrzanie,
• jasne tony,
• ciemne tony,
• redukcję szumu.

By szybko uruchomić zestaw bez mozolnego poszukiwania opcji w menu aparatu, możemy przypisać odpowiednią funkcję do przycisku Fn.

Menu

Menu aparatu zostało podzielone na dwie kategorie. Pierwsza z nich dotyczy fotografowania bądź odtwarzania, w zależności od trybu pracy. Druga kategoria natomiast zawiera ustawienia aparatu.

Zawartość menu fotografowania:

• zakładka pierwsza
  • Ustawienie AF,
  • Czułość ISO,
  • Rozmiar zdjęcia,
  • Jakość zdjęcia,
  • Zakres dynamiczny,
  • Symulacja filmu,
  • Bracketing z symulacją filmu,
• zakładka druga
  • Filtr ND,
  • Kolor,
  • Wyostrzenie,
  • Regulacja wyglądu jasnych partii obrazu,
  • Regulacja wyglądu ciemnych partii obrazu,
  • Redukcja szumu,
  • Redukcja szumu dla długich ekspozycji,
• zakładka trzecia
  • Balans bieli,
  • Wybór ustawienia specjalnego,
  • Edycja i zapis ustawień specjalnych,
  • Ustawienie funkcji (Fn),
  • Ustawienia wyświetlacza,
  • Konwerter obiektywu,
  • MF assist,
• czwarta zakładka
  • Filtr zaawansowany,
  • Zdjęcia w odstępie czasu,
  • Samowyzwalacz,
  • Tryb blokady AF/AE,
  • Przełącznik blokady AE/AF,
  • Fotometria,
  • Sprzężenie punktu pomiaru ostrości i ekspozycji,
• piąta zakładka
  • Usuwanie efektu czerwonych oczu,
  • Zapis oryginalnego zdjęcia,
  • Tryb lampy błyskowej,
  • Korekcja błysku,
  • Typ migawki,
  • Konfiguracja filmu,
  • Komunikacja bezprzewodowa.

Menu odtwarzania wygląda tak:

• pierwsza zakładka
  • Konwersja RAW,
  • Usuwanie zdjęć,
  • Kadrowanie,
  • Zmiana rozmiaru,
  • Ochrona zdjęć,
  • Obracanie zdjęć,
  • Usuwanie czerwonych oczu,
• druga zakładka
  • Pokaz slajdów,
  • Pomoc fotoksiążki,
  • Dodawanie znaczników miejsca przesłania,
  • Wyszukiwanie zdjęć – według daty, twarzy, ulubionych, typu danych, znaczników przesyłania,
  • Tryb oszczędności mocy celownika (czyli wizjera OVF),
  • Zamówienie (DPOF) – wybór zdjęć do druku,
  • Wydruk na drukarce Instax.

W menu ustawień aparatu znajdują się poniższe opcje:

• pierwsza zakładka
  • Ustawienia daty i czasu,
  • Różnica czasu,
  • Język,
  • Resetuj,
  • Dyskretny,
  • Numeracja zdjęć,
  • Krąg ostrości (czyli pierścień ustawiania ostrości),
• druga zakładka
  • Podgląd ostrości,
  • Konfiguracja dźwięku,
  • Konfiguracja ekranu,
  • Ustawienie wybieraka,
  • Edytuj/Zapisz szybkie menu (Q),
  • Zarządzanie zasilaniem,
  • Licznik migawki,
• trzecia zakładka
  • Edycja nazwy pliku,
  • Ustawienia bezprzewodowe,
  • Ustawienia automatycznego wysyłania zdjęć,
  • Konfiguracja geotagowania,
  • Ustawienia połączenia z drukarką Instax,
  • Przestrzeń koloru,
  • Formatowanie.

Ważną i docenianą przez fotografów cechą aparatu jest dostępność menu podręcznego. W wypadku aparatów serii X przejdziemy do niego, korzystając z klawisza Q.

Nowością jest możliwość konfigurowania wszystkich 16 elementów tego menu. Dostępne opcje podsumowuje poniższa animacja.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu. Na ekranie LCD możemy ustawić:

• zestaw standardowych informacji,
• brak informacji,
• ekran INFO (bez obrazu).

Ostatni ekran nie jest dostępny w wizjerze EVF. W wizjerze OVF możemy widzieć podstawowe informacje bądź jedynie ramkę obszaru pola widzenia.

Możemy w konfiguracji aparatu aktywować lub dezaktywować wyświetlanie następujących informacji w ekranie standardowym:

• linie kadrowania (siatka 3×4, 6×4 oraz tryb filmowania 16:9),
• elektroniczną poziomicę,
• wskaźnik odległości ogniskowania AF,
• wskaźnik odległości ogniskowania MF,
• histogram,
• wartości przysłony, czasu migawki i czułości ISO,
• liczbę zdjęć pozostałych do zapełnienia karty,
• rozmiar i jakość obrazu,
• tryb filmu i czas nagrywania,
• poziom naładowania akumulatora.

W trybie odtwarzania (LCD i EVF) aparat oferuje nam podgląd:

• podstawowych informacji,
• samego zdjęcia lub filmu,
• pełnej informacji o zdjęciu wraz z histogramem,
• oceny zdjęcia (ulubione).

Możemy też uruchomić pokaz slajdów czy przeglądać wykonane panoramy. Pamiętajmy, że dla zdjęć wykonanych w trybie serii aparat domyślnie pokazuje tylko pierwszą klatkę. Taka funkcjonalność znacząco przyspiesza przeglądanie fotografii. Każde wyświetlone zdjęcie możemy przekadrować, obrócić, zmienić jego rozmiar, a w wypadku plików RAW także wywołać je do pliku JPEG.

Proces wywoływania nie jest skomplikowany – możemy wybrać nastawy zapamiętane podczas robienia zdjęcia lub też:

• skorygować ekspozycję,
• zmienić zakres dynamiki,
• wybrać symulację filmu,
• ustawić balans bieli,
• skorygować nasycenie,
• ustawić poziom wyostrzania,
• skorygować niezależnie jasne i ciemne partie obrazu,
• ustawić poziom redukcji szumów,
• wybrać przestrzeń koloru.

Wciśnięcie przycisku Q w dowolnej fazie wywoływania pozwoli nam podejrzeć efekt końcowy.

Podczas przeglądania filmów uda się nam jedynie dostosować szybkość i głośność odtwarzania oraz skasować klip. W wypadku panoramy w czasie jej oglądania aparat może automatycznie przewijać obraz. Możemy także powiększyć oglądany fragment panoramy lub ją skasować.

X100T oferuje rozbudowane opcje wyszukiwania zdjęć spełniających określone kryteria, takie jak:

• data,
• zarejestrowana twarz,
• ulubione,
• typ pliku (zdjęcie/film),
• oznaczone do przesłania.

Tak wyselekcjonowane zdjęcia możemy użyć do pokazu slajdów lub grupowo usunąć.

Inną opcją dostępną w trybie przeglądania jest tworzenie albumów, które możemy niezależnie przeglądać, a także skopiować do komputera. Ta funkcja bardzo przydaje się do szybkiego grupowania fotografii z kilkudniowej wycieczki.

Oczywiście korzystając z rolki sterującej możemy zarówno powiększać zdjęcia, jak i przeglądać pliki w trybie miniatur – aparat udostępnia widok 2, 9 (3×3) oraz 90 (10×9) klatek.

Szybkość

Pod tym względem aparat zachowuje się bardzo dobrze – start jest szybki, działanie układu AF także, a zapis zdjęć nie spowalnia obsługi. Operowanie menu i zmiana ustawień, odtwarzanie zdjęć, ich powiększanie, przechodzenie do poziomu miniaturek odbywa się płynnie.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami (z AF)	Czas między 2 zdjęciami (bez AF)
1.97 s	0.15 s	0.7 s	0.35 s

Wszystkie powyższe wartości za wyjątkiem startu są lepsze od tych uzyskanych dla modelu X100s. To znak, że oprogramowanie aparatu oraz układów autofokusu uległo zdecydowanej poprawie.

Zdjęcia seryjne

Fujifilm X100T umożliwia fotografowanie w trybie zdjęć seryjnych z dwiema prędkościami: 6 oraz 3 kl/s.

Pomiary wykonaliśmy, korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95MB/s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów. Rozmiar testowanych plików JPEG to 9.9 MB, a pliku w formacie RAW – 33.8 MB.

Deklarowaną prędkość aparat uzyskuje tylko do zapełnienia bufora. W wypadku plików RAW+JPG to odpowiednio 8 zdjęć dla trybu 6 kl/s oraz 10 zdjęć dla 3 kl/s. Po tej liczbie zarejestrowanych fotografii prędkość spada do 1.24 kl/s. Gdy zmienimy format zapisu na JPEG, to dla trybu 3 kl/s ogranicza nas tylko wolne miejsce na karcie, a aparat utrzymuje zadaną prędkość zapisu przez cały testowany przez nas okres czasu, tj. 30 s.

Autofokus

Aparat został wyposażony w hybrydowy układ nastawy ostrości bazujący na czujniku detekcji kontrastu oraz fazy. Domyślnie Fujifilm X100T wykorzystuje czujniki fazowe, ale potrafi sam zdecydować, kiedy przełączenie na algorytmy kontrastowe da lepsze rezultaty.

Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym z możliwością wyboru pola autofokusu,
• pojedynczym wielopolowym (49 stref),
• manualnym (MF),
• ciągłym (AF-C),
• śledzącym.

Aparat posiada tryb cyfrowego podziału zdjęcia przypominający znane z aparatów tradycyjnych matówki z klinem. X100T umie też wykrywać w kadrze twarz, a jeśli jest ich więcej – wybrać tę bliżej centrum kadru.

Tryb PreAF, który wybierzemy w menu, oznacza, że aparat będzie ciągle korygował ostrość, nawet gdy spust migawki nie jest wciśnięty.

Ustawianie ostrości w X100T odbywa się bardzo szybko i celnie. Podczas wykonywania zdjęć przykładowych nie doświadczyliśmy żadnych problemów, a szybkość działania aparatu była zadowalająca. Przy gorszym oświetleniu układ autofokusu może być wspomagany przez doświetlającą diodę – jej światło jest dość silne i nie zalecamy wykorzystywać jej przy fotografowaniu ludzi.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy dedykowany pierścień obiektywu. Delikatne nim poruszenie powoduje – o ile taką opcję wybierzemy w menu konfiguracji – automatyczne powiększenie fragmentu kadru wybranego jako pole autofokusu, tak by dokładniej śledzić proces nastawy ostrości. Takie przybliżenie aktywuje się także po naciśnięciu rolki sterującej. Dodatkową pomocą jest funkcja focus peaking, czyli wizualne zaznaczanie obszarów ostrości kolorem oraz split-screen (klin poziomy). Wciśnięcie przycisku AE/AFL powoduje chwilowe uruchomienie układu autofokusu w celu szybkiego dostrojenia ostrości. Istotnym udogodnieniem nastawiając ostrość przez wizjer optyczny jest tryb ERF pokazujący cyfrowe powiększenie fragmentu obrazu w strefie nastawy ostrości.

Aktywacja funkcji klina (cyfrowy podział) powoduje, że środkowa część kadru podmieniana jest na obraz danych z czujnika fazowego w formie czterech pasów z przesuniętym względem siebie obrazem. Naszym zadaniem jest takie ustawienie pierścienia ostrości, by to, co widzimy na pasach, tworzyło jednolity, nieprzesunięty względem siebie obraz.

Pomiar ekspozycji

Przyciskiem AE możemy zmieniać tryb pomiaru ekspozycji. Aparat X100T pozwala na pracę w trybach:

• wielopunktowym (256 stref),
• punktowym (2% kadru w jego centrum lub skorelowany z punktem AF),
• średnioważonym.

Umożliwia też kompensację ekspozycji w zakresie ± 3 EV z krokiem 1/3 EV przy użyciu dedykowanego pierścienia.

Co prawda wynikowe fotografie można uznać za delikatnie prześwietlone, jednak sumaryczna ocena po przejrzeniu wykonanych zdjęć pozwala stwierdzić, że w codziennym użytkowaniu nie doświadczymy problemów z naświetlaniem.

Lampa błyskowa

W X100T zastosowano wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej około 4.5, co przekłada się na zasięg od 0.5 do 9 m przy czułości ISO 1600. Dzięki temu, że w aparacie zastosowano migawkę centralną, istnieje możliwość korzystania z bardzo krótkiego czasu synchronizacji z lampą na poziomie 1/2000 s. Można także ustawić kompensację błysku w zakresie od −2 do +2 EV. Do dyspozycji mamy następujące tryby pracy lampy:

• błysk automatyczny,
• błysk wymuszony,
• synchronizacja z długimi czasami,
• sterownik,
• lampa zewnętrzna,
• lampa wyłączona.

We wszystkich trybach pracy wbudowanej lampy błyskowej można użyć funkcji redukcji efektu czerwonych oczu, przy czym trzeba ją wcześniej włączyć w menu ustawień.

Fujifilm X100T posiada gorącą stopkę, zatem można podłączyć do niego zewnętrzną lampę błyskową. Testowany aparat zapewnia pełną współpracę z modułami lamp błyskowych firmy Fujifilm o numerach EF-20 oraz EF-42.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 200 i przysłoną f/11.0.

Fuji X100T	Canon G7 X

Słabsza lampa aparatu X100s powoduje, że obszar zdjęcia jest słabej doświetlony, gdy porównamy do Canona G7 X . Musimy jednak wziąć pod uwagę różnice kątów widzenia – przy krótszej ogniskowej X100T, gdy będziemy fotografować człowieka, staniemy bliżej niego i wtedy moc lampy może być wystarczająca.

Tryb P (ISO 200)	Tryb P (Auto ISO)

Gdy zdamy się na automatykę, aparat otwiera przysłonę do maksymalnej wielkości oraz wydłuża czas do 1/50 s. Jak łatwo zauważyć, takie nastawy okazują się wystarczające do prawidłowego naświetlenia sceny. Po ustawieniu automatycznego doboru czułości, aparat wybrał czułość ISO 800.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, który aktywuje się odpowiednią opcją w menu podręcznym. W efekcie ilość światła padającego na matrycę jest redukowana do 1/8 początkowej wartości, czyli odpowiada wartości 3 EV. Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenie zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki.

Filtr ND wyłączony	Filtr ND włączony

Panoramy

Fujifilm X100T posiada tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne fotografie, tworząc z nich wynikową panoramę. Program ten znajduje się na liście dostępnych trybów wyzwalania migawki. Przed rozpoczęciem tworzenia panoramy możemy zadecydować o jej kącie oraz kierunku prowadzenia aparatu.

Wykonywanie tego typu fotografii jest stosunkowo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat. W czasie tworzenia panoramy nie musimy trzymać wciśniętego spustu cały czas. Natomiast jego drugie wciśnięcie powoduje, że tworzenie panoramy zostanie przerwane. Rozdzielczość wynikowych panoram jest następująca:

• panorama 120 stopni
  • pozioma – 6400 × 1440 pikseli,
  • pionowa – 2160 × 6400 pikseli,
• panorama 180 stopni
  • pozioma – 9600 × 1440 pikseli,
  • pionowa – 2160 × 9600 pikseli.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu.

X100T całkiem nieźle radzi sobie ze składaniem panoram. Wynikowe pliki są minimalnie większe od tych, jakie produkował model X100s, co oznacza, że nastąpiła modyfikacja algorytmów tworzenia panoram. Gdy w trybie 120 stopni przerwiemy proces przed końcem pozyskiwania zdjęć składowych, aparat nie wytworzy panoramy. W trybie 180 stopni można proces przerwać i wytworzyć częściową panoramę, ale jedynie taką, która będzie większa od 120 stopni.

Programy kreatywne

Aparat X100T dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych:

• aparat zabawka,
• miniatura,
• kolor pop,
• wysoka tonacja,
• niska tonacja,
• dynamiczny ton,
• obraz miękki,
• kolor częściowy
  • czerwony,
  • pomarańczowy,
  • żółty,
  • zielony,
  • niebieski,
  • fioletowy.

Z powyższych filtrów możemy korzystać wyłącznie wtedy, gdy nie zapisujemy zdjęć w formacie RAW.

Filmowanie

Fuji X100T oferuje nagrywanie filmów w rozdzielczości Full HD 1920×1080 oraz HD 1280×720 z szybkością 24, 25, 50 lub 60 kl/s. dodatkiem jest możliwość podłączenie zewnętrznego, dedykowanego mikrofonu stereofonicznego.

Podczas nagrywania klipu możemy zmieniać parametry ekspozycji, jeśli aparat jest w trybie S, A lub M. Wizjer przełączy się automatycznie w tryb EVF. Mamy możliwość wybrania trybu symulacji kliszy, balansu bieli oraz korekty ekspozycji. W dedykowanym menu ustawień filmu mamy możliwość niezależnego od trybu fotografowania ustawienia czułości aparatu.

MOV, 1920×1080 60 kl/s 51 MB, 11.01 s, 38.2 Mbps	MOV, 1920×1080 60 kl/s 28 MB, 6.01 s, 38.2 Mbps
MOV, 1920×1080 60 kl/s 33 MB, 7.01 s, 38.5 Mbps	MOV, 1920×1080 60 kl/s 33 MB, 7.01 s, 38.2 Mbps

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla kodeków:

• 1920×1080 60 kl/s: 28 MB
• 1920×1080 50 kl/s: 28 MB
• 1920×1080 30 kl/s: 33 MB
• 1920×1080 25 kl/s: 37 MB
• 1920×1080 24 kl/s: 37 MB
• 1280×720 60 kl/s: 18 MB
• 1280×720 50 kl/s: 15 MB
• 1280×720 30 kl/s: 17 MB
• 1280×720 25 kl/s: 17 MB
• 1280×720 24 kl/s: 17 MB

Kolejne klipy to test sprawdzający, jak zachowują się układy AF. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego efektu galaretki (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Demonstracja pracy mechanizmu AF: 46 MB
• Demonstracja tzw. efektu „galaretki”: 29 MB

Jakość nagranego materiału jest na dobrym poziomie, choć nietrudno oprzeć się wrażeniu, że powinniśmy oczekiwać więcej, a producent powinien bardziej przyłożyć się do kwestii filmowania. Progresywne skanowanie i wiele opcji szybkości kl/s zapewne zadowoli wielu użytkowników. Filmowanie z użyciem symulacji kliszy filmowej (także w odcieniach sepii) wnosi powiew kreatywności. Szkoda jednak, że obraz często może być skażony morą. Brakuje stabilizacji, nawet elektronicznej, a także tłumienia zakłóceń dźwięku powodowanych przez wiatr.

Łączność WiFi

Wbudowany interfejs WIFi pracuje w standardzie IEEE 802.11 b/g/n i pozwala na bezprzewodowe przekazywanie zdjęć do zewnętrznego komputera lub smartfonu czy tabletu. Możemy także zdalnie kontrolować zachowanie aparatu podczas fotografowania. Dodatkowo, gdy dysponujemy smartfonem z odbiornikiem GPS, dane o geolokalizacji mogą być przesyłane do aparatu.

W otwartym terenie udało nam się kontrolować aparat umieszczony w odległości 15 m od smartfonu. Nawiązywanie połączenia nie przysparza problemów, choć wygodniej byłoby, gdyby aparat dysponował też łącznością zbliżeniową NFC. Ograniczenie obsługi jedynie do prostej korekty ekspozycji czy też balansu bieli powoduje, że zdalnemu sterowaniu daleko do tego, co oferują aparaty Panasonika. Jednak musimy przyznać, że oferta Fuji nie odbiega od propozycji pozostałych producentów.