Rozdzielczości i klatkaże

Sigma fp oferuje dwa główne rodzaje trybów nagrywania – w RAW-ach oraz w skompresowanych plikach z rozszerzeniem MOV. Pełna lista dostępnych w każdym trybie rozdzielczości i klatkaży przedstawia się następująco:

• w rozdzielczości 4K UHD (3840×2160, proporcje 16:9), korzystając z całej szerokości matrycy bez dodatkowego cropowania, możemy nagrywać w klatkażach:
  • 23.976 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 25 kl/s (MOV oraz RAW w 8 i 10 bitach),
  • 29.97 kl/s (MOV oraz RAW w 8 i 10 bitach),
• w rozdzielczości 4K UHD (3840×2160, proporcje 16:9), z wykorzystaniem środkowego wycinka matrycy (crop ok. 1.5x), możemy nagrywać w klatkażach:
  • 23.976 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 25 kl/s (MOV oraz RAW w 8 i 10 bitach),
  • 29.97 kl/s (MOV oraz RAW w 8 i 10 bitach),
• w rozdzielczości Full HD (1920×1080, proporcje 16:9), korzystając z całej szerokości matrycy bez dodatkowego cropowania, możemy nagrywać w klatkażach:
  • 23.976 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 24 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 25 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 29.97 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 50 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 59.94 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 100 kl/s (tylko MOV, aczkolwiek wkrótce ma wyjść aktualizacja pozwalająca także na zapis w RAW-ach),
  • 119.88 kl/s (tylko MOV, aczkolwiek wkrótce ma wyjść aktualizacja pozwalająca także na zapis w RAW-ach).
• w rozdzielczości Full HD (1920×1080, proporcje 16:9), z wykorzystaniem środkowego wycinka matrycy (crop ok. 1.5x), możemy nagrywać w klatkażach:
  • 23.976 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 24 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 25 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 29.97 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 50 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 59.94 kl/s (MOV oraz RAW w 8, 10 i 12 bitach),
  • 100 kl/s (tylko MOV, aczkolwiek wkrótce ma wyjść aktualizacja pozwalająca także na zapis w RAW-ach),
  • 119.88 kl/s (tylko MOV, aczkolwiek wkrótce ma wyjść aktualizacja pozwalająca także na zapis w RAW-ach).

Kodeki i profile obrazu

W trybie RAW materiał zapisywany jest jako sekwencja bezkompresyjnych klatek Cinema DNG z osobnym dźwiękiem w również bezkompresyjnych plikach WAV. Głębia bitowa surowych plików może wynosić 8, 10 lub 12. Przepływność bitowa wynosi:

• od 410 do 1530 Mbit/s dla plików Full HD,
• od 1600 do 2400 Mbit/s dla plików Ultra HD,

• od 60 do 100 Mbit/s dla plików Full HD z kompresją IPB,
• od 140 do 440 Mbit/s dla plików Full HD z kompresją All-I,
• ok. 120 Mbit/s dla plików Ultra HD z kompresją IPB,
• ok. 440 Mbit/s dla plików Ultra HD z kompresją All-I.

Oferowane w testowanym aparacie tryby zapisu to dwa ekstrema. Z jednej strony mamy nieskompresowane RAW-y, które obiecują bezkompromisową jakość obrazu, ale bardzo szybko zapełnią nawet bardzo duży dysk lub kartę. Z drugiej mamy 8-bitowe, dość mocno skompresowane pliki MOV, które nie różnią się zbytnio od tego, co oferują tanie amatorskie urządzenia. Brakuje w tym wszystkim jakiegoś pośredniego rozwiązania, na przykład skompresowanych RAW-ów lub 10-bitowego kodeka z logarytmicznym profilem obrazu – czegoś, co zaoferowałoby rozsądny kompromis między jakością obrazu i elastycznością dla postprodukcji, a wielkością zapisywanych plików.

Spójrzmy teraz, jak zachowuje się obraz filmowy przy prześwietleniu i niedoświetleniu. Do testu wybraliśmy materiał nagrany w profilu Standardowym (h.264, 4:2:0, 8-bit), oraz w RAW-ach 8-, 10- i 12-bitowych.

Co rzuca się w oczy w pierwszym momencie, to dość wysoki kontrast rejestrowanych przez Sigmę fp materiałów. Rozpiętość użytecznego zakresu między pozbawionymi informacji czarnymi plamami w cieniach, a białymi w światłach mogłaby być większa. Wskutek tego, że jest ona nieduża, materiały w pliku MOV są relatywnie mało odporne na prześwietlenia i niedoświetlenia. Przy prześwietleniach szybka utrata informacji w światłach jest dość typowa, natomiast przy niedoświetleniu o 2 EV obraz powinno dać się przywrócić do stanu zbliżonego do wyjściowego. Tymczasem po rozjaśnieniu widzimy, że spora część cieni jest już czarną plamą pozbawioną informacji. Być może efekt ten dałoby się nieznacznie ograniczyć korzystając z korekcji jasnych i ciemnych partii obrazu krzywymi w aparacie.

Jeśli chodzi o pliki RAW, to pierwszym spostrzeżeniem jest brak jakichkolwiek różnic między zapisem z głębią 8- i 10-bitową. Zupełnie jakby te drugie powstawały przez dopisanie dwóch zer na końcu tych pierwszych. Jeśli chodzi o rozpiętość, to oba te rodzaje plików nie oferują nic ponad to, co znajdziemy w skompresowanych MOV-ach, co powoduje, że celowość ich stosowania jest mocno dyskusyjna. Dopiero 12-bitowe RAW-y zachowują się tak jak powinny, i możemy spokojnie podciągać w nich cienie nawet o więcej niż 2EV. Co ciekawe, nawet one nie oferują jednak zapasu informacji w jasnych partiach obrazu.

Dla osób nie chcących nagrywać w RAW-ach jakimś rozwiązaniem może być użycie innego profilu obrazu niż standardowy. Co prawda na liście nie ma typowego profilu logarytmicznego, ani nawet czegoś określonego jako „płaski”, jest jednak kilka interesujących opcji, które dość mocno ingerują w kolor i być może pozwolą uzyskać ciekawie wyglądający obraz prosto z aparatu. Poniżej poglądowo zebraliśmy przykładowe ujęcia na różnych profilach.

Autofokus

Autofokus testowanego aparatu bazuje na detekcji kontrastu i niestety jest skażony wszystkimi przypadłościami tej technologii – przy ustawianiu ostrości zdarza mu się kilkukrotnie minąć cel i zawrócić, zanim ostatecznie weń trafi. A nawet gdy już to zrobi, zdarza mu się „pompować” na statycznym ujęciu. Sytuacja dodatkowo pogarsza się w słabym świetle.

Jednym słowem – autofokus w Sigmie fp nie nadaje się do używania w trybie ciągłym podczas filmowania. Można z niego skorzystać by ustawić ostrość przed ujęciem, z tym radzi sobie bardzo dobrze.

Stabilizacja

Sigma fp nie oferuje stabilizacji matrycy, użytkownik jest zatem zdany na stabilizację optyczną w wybranych obiektywach oraz stabilizację cyfrową w korpusie. Ta ostatnia ma jeden tryb działania, może po prostu być włączona lub wyłączona. Spójrzmy jak wygląda to w praktyce:

Stabilizacja wiąże się z dodatkowym przycięciem obrazu (cropem) wynoszącym 1.25x. Nie jest to mało, ale wydaje się być rozsądnie dobranym kompromisem. Z jednej strony wydajność stabilizacji jest całkiem dobra, z drugiej nie powoduje ona zbyt dużego pogorszenia jakości obrazu.