W Nikonie D7200 zastosowano matrycę typu CMOS o całkowitej liczbie 24.72 milionów pikseli i fizycznym rozmiarze 23.5×15.6 mm (format APS-C, Nikon DX). Efektywna liczba pikseli wynosi 24 miliony. Pliki RAW, mające w systemie Nikona rozszerzenie NEF, charakteryzują się rozdzielczością 6000×4000 pikseli. Mogą być zapisywane jako 12- lub 14-bitowe obrazy w dwóch opcjach: skompresowane bezstratnie lub stratnie. Dodatkowo mamy opcję zapisywania plików RAW z cropem 1.3x. Takie pliki mają wówczas rozdzielczość 4800×3200 pikseli.

W testowanym aparacie jednym z trybów wyzwalania migawki jest wstępne podnoszenie lustra. Pierwsze wciśnięcie spustu powoduje podniesienie lustra i dopiero kolejne wyzwala migawkę. Jest to bardzo wygodne rozwiązanie, pozwalające wyeliminować drgania aparatu spowodowane pracą lustra i jest przez nas wykorzystywane między innymi podczas testowania rozdzielczości. Ze wstępnego podnoszenia lustra można również skorzystać w sytuacji gdy migawkę wyzwalamy zdalnie za pomocą pilota. Dodatkowo, w menu aparatu dostępna jest opcja opóźnienia ekspozycji. Jej działanie polega na tym samym co wstępne podnoszenie lustra, z tą różnicą, że czas na jaki podnoszone jest zwierciadło, ustalamy z góry, a migawka wyzwalana jest automatycznie. Możliwe do zaprogramowania wartości to 1, 2 lub 3 sekundy.

Rozdzielczość układu jako całości

----- R E K L A M A -----

Używając zdjęć w formacie JPEG, z wyostrzaniem ustawionym na najniższą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50), obliczając ją w programie Imatest. Wartości zostały wyrażone w liniach na wysokość obrazu. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Nikkor AF 50 mm f/1.8D.

W tej kategorii maksymalne osiągi D7200 są na odpowiednio wysokim poziomie. Porównując je z tymi, jakie zanotował Canon 7D Mark II, można stwierdzić, że testowany Nikon poradził sobie lepiej w tej kategorii. Trzeba jednak pamiętać o różnicy w liczbie pikseli dostępnych w tych aparatach. Ponadto przy porównywaniu JPEG-ów trzeba brać pod uwagę ewentualne różnice w poziomie wyostrzania. W bardziej zaawansowanych lustrzankach Canona i Nikona jednak obserwowaliśmy brak wyostrzania przy minimalnym poziomie tego parametru. Jak to wygląda w D7200?

Na górnych wykresach widoczne są przebiegi profilu na granicy czerni i bieli dla poszczególnych składowych, otrzymane na podstawie jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-u. Nie widać na nich typowych lokalnych ekstremów, a funkcja MTF (dolne wykresy) nie przyjmuje wartości większych od 1. Na tej podstawie możemy przyjąć, że JPEG-i w D7200 nie są wyostrzane przy minimalnym ustawieniu tego parametru.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Test przeprowadziliśmy na 3 obiektywach: Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED (ustawionym na ogniskowej 24 mm), Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 oraz Sigma A 35 mm f/1.4 DG. Na poniższym wykresie prezentujemy najwyższe zanotowane wyniki.

Jak widać, rezultatom Nikona D7200 w tej kategorii trudno cokolwiek zarzucić. Z zaprezentowanej na wykresie grupy aparatów wypada najlepiej, notując zauważalnie wyższe wyniki nawet od aparatów z matrycami o porównywalnej liczbie pikseli. Oczywiście poza samą liczbą pikseli, elementem wpływającym na uzyskiwane wartości rozdzielczości matrycy (nie licząc obiektywu) jest także obecność oraz moc filtra antyaliasingowego. Ze specyfikacji wiemy, że D7200 podobnie jak jego poprzednik został pozbawiony filtra AA. Potwierdzeniem tego są szczegółowe wyniki naszych pomiarów. Odpowiedni przykład dla jednego z testowych RAW-ów prezentujemy poniżej.

Na wykresach wygenerowanych przez program Imatest widać, że wartości odpowiedzi w częstości Nyquista dla poszczególnych składowych utrzymują się w okolicach 27–29%, co jest typową wartością dla aparatów bez filtra AA. Warto także dodać, że nie dostrzegamy śladów wyostrzania RAW-ów, o czym świadczy pozbawiony lokalnych ekstremów przebieg profilu na granicy czerni i bieli (górne wykresy).

Oczywiście aparaty pozbawione filtrów antyaliasingowych obarczone są ryzykiem występowania efektu mory na zdjęciach. Nie inaczej jest w przypadku D7200. Odpowiedni fragment tablicy testowej pokazujący pojawienie się mory prezentujemy poniżej.

Obiektywy Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Foto-Technika.

Obiektywy Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM wykorzystywane w testach rozdzielczości otrzymaliśmy od: