Nikon D7200 - test aparatu
4. Rozdzielczość
W testowanym aparacie jednym z trybów wyzwalania migawki jest wstępne podnoszenie lustra. Pierwsze wciśnięcie spustu powoduje podniesienie lustra i dopiero kolejne wyzwala migawkę. Jest to bardzo wygodne rozwiązanie, pozwalające wyeliminować drgania aparatu spowodowane pracą lustra i jest przez nas wykorzystywane między innymi podczas testowania rozdzielczości. Ze wstępnego podnoszenia lustra można również skorzystać w sytuacji gdy migawkę wyzwalamy zdalnie za pomocą pilota. Dodatkowo, w menu aparatu dostępna jest opcja opóźnienia ekspozycji. Jej działanie polega na tym samym co wstępne podnoszenie lustra, z tą różnicą, że czas na jaki podnoszone jest zwierciadło, ustalamy z góry, a migawka wyzwalana jest automatycznie. Możliwe do zaprogramowania wartości to 1, 2 lub 3 sekundy.
Rozdzielczość układu jako całości
Używając zdjęć w formacie JPEG, z wyostrzaniem ustawionym na najniższą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50), obliczając ją w programie Imatest. Wartości zostały wyrażone w liniach na wysokość obrazu. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Nikkor AF 50 mm f/1.8D.
W tej kategorii maksymalne osiągi D7200 są na odpowiednio wysokim poziomie. Porównując je z tymi, jakie zanotował Canon 7D Mark II, można stwierdzić, że testowany Nikon poradził sobie lepiej w tej kategorii. Trzeba jednak pamiętać o różnicy w liczbie pikseli dostępnych w tych aparatach. Ponadto przy porównywaniu JPEG-ów trzeba brać pod uwagę ewentualne różnice w poziomie wyostrzania. W bardziej zaawansowanych lustrzankach Canona i Nikona jednak obserwowaliśmy brak wyostrzania przy minimalnym poziomie tego parametru. Jak to wygląda w D7200?
Rozdzielczość matrycy
Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Test przeprowadziliśmy na 3 obiektywach: Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED (ustawionym na ogniskowej 24 mm), Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 oraz Sigma A 35 mm f/1.4 DG. Na poniższym wykresie prezentujemy najwyższe zanotowane wyniki.
Jak widać, rezultatom Nikona D7200 w tej kategorii trudno cokolwiek zarzucić. Z zaprezentowanej na wykresie grupy aparatów wypada najlepiej, notując zauważalnie wyższe wyniki nawet od aparatów z matrycami o porównywalnej liczbie pikseli. Oczywiście poza samą liczbą pikseli, elementem wpływającym na uzyskiwane wartości rozdzielczości matrycy (nie licząc obiektywu) jest także obecność oraz moc filtra antyaliasingowego. Ze specyfikacji wiemy, że D7200 podobnie jak jego poprzednik został pozbawiony filtra AA. Potwierdzeniem tego są szczegółowe wyniki naszych pomiarów. Odpowiedni przykład dla jednego z testowych RAW-ów prezentujemy poniżej.
Oczywiście aparaty pozbawione filtrów antyaliasingowych obarczone są ryzykiem występowania efektu mory na zdjęciach. Nie inaczej jest w przypadku D7200. Odpowiedni fragment tablicy testowej pokazujący pojawienie się mory prezentujemy poniżej.
Obiektywy
Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM wykorzystywane w testach rozdzielczości otrzymaliśmy od: