XQ2 oferuje zapis zdjęć w następującej rozdzielczości:

• 4000×3000,
• 4000×2664 (3:2),
• 4000×2248 (16:9),
• 2992×2992 (1:1),
• 2816×2112,
• 2816×1864 (3:2),
• 2816×1548 (16:9),
• 2112×2112 (1:1),
• 2048×1536,
• 2048×1360 (3:2),
• 1920×1080 (16:9),
• 1536×1536.

• JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
• RAW,
• RAW+JPEG.

Aparat udostępnia funkcje symulacji fotografii filmowej. Dostępne są następujące opcje kliszy oraz filtrów konwersyjnych:

• Provia/Standard – standardowa kolorystyka,
• Velvia/Vivid – wzmocnione kolory przydatne przy fotografii krajobrazowej,
• Astia/Soft – profil dedykowany do fotografii portretowej,
• PRO Neg Hi – bardziej kontrastowy od PRO Neg Std, dedykowany do ogólnie pojętej fotografii,
• PRO Neg Std – zmiękczona kolorystyka z uwydatnionymi barwami skóry, dedykowany do fotografii portretowej,
• Classic CHROME – zmiękczona kolorystyka z podniesionym kontrastem obszarów zacienionych,
• Czarno-biała,
• Czarno-biała z filtrem żółtym,
• Czarno-biała z filtrem czerwonym,
• Czarno-biała z filtrem zielonym,
• Sepia.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Na podstawie przedstawionych wycinków możemy uznać, że pozostawienie nastawy na środkowym położeniu – czyli normalnym poziomie odszumiania – daje najlepsze efekty. O ile dla czułości ISO 3200 różnice nie są wielkie, o tyle dla wyższych czułości zysk jest już na tyle zauważalny, że może rekompensować utratę detalu.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

W przeciwieństwie do algorytmu odszumiania, różnice pomiędzy poszczególnymi nastawami wyostrzania są dobrze widoczne. Wydaje się zatem, że podobnie jak w poprzednim wypadku możemy skorzystać z domyślnej nastawy.

Balans bieli

Fujifilm XQ2 umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• Auto,
• Światło dzienne,
• Zacienienie,
• Żarówka,
• Świetlówka: ciepła biała,
• Świetlówka: zimna biała,
• Świetlówka: światło dzienne,
• Pod wodą,
• Temperatura koloru,
• Niestandardowy (według wzorca).

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Jak widać, aparat dość dobrze radzi sobie z przetwarzaniem kolorów. Tradycyjnie spory błąd koloru występuje przy ustawieniu automatycznego balansu bieli w oświetleniu żarowym. Większy odnotowujemy dla zacienienia – faktycznie zdjęcia w takich warunkach naznaczone są niebieską dominantą. Co gorsza, nie ma dedykowanego trybu dla tego rodzaju oświetlenia. Jeszcze bardziej dziwi, gdy porównamy wyniki z modelem XQ1, który w tych warunkach dał sporo mniejszy błąd. Traktujemy to jako wpadkę programistów. Pozostaje nam polecić zwyczaj nastawy balansu bieli według wzorca, którym może być nawet biały podkoszulek.

Uzyskane wyniki pokazują, że zwykle nasycenie koloru utrzymuje się na odpowiednim poziomie, a odchyłki od 100% są nieduże (średnia to 9%). Jedynie przy zacienieniu i oświetleniu 5500 K otrzymaliśmy wyraźne przesycenie (około 120%). Co ciekawe, przy ustawieniu światła żarowego jedynie dla trybu automatycznego wysycenie osiągnęło wartość powyżej 100%, nastawy dedykowane oraz 3000 K natomiast zostały niedosycone.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Dwie najwyższe czułości są możliwe do uzyskania jedynie dla plików JPEG. Identyczny poziom szumu dla składowej chrominancji jak i luminancji świadczy o dość mocnej redukcji szumu, szczególnie w pasmach niebieskim i czerwonym. Do czułości ISO 1600 wzrost poziomu szumu jest liniowy, bez znaczących odchyleń, co dowodzi dość równomiernego traktowania danych niezależnie od czułości. Dla wyższych czułości zachowanie jest nadal liniowe, choć przyrost wartości szumu następuje szybciej.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu oraz odszumianiu.

Trzeba przyznać, że jakość zdjęć w szerokim zakresie czułości jest na dobrym poziomie. W zasadzie do ISO 800 szum jest niemal niewidoczny. Dla tej czułości XQ2 generuje lepszy obraz od Canona S120, który co prawda jest czystszy, ale w znacznie większym stopniu pozbawiony detalu. Wyższe czułości XQ2, do ISO 3200 włącznie, są już słabszej jakości i choć obserwujemy niewielki spadek detalu, to zakłócenia obrazu stają się widoczne. Przypomnijmy, że to ostatnia czułość dla rejestracji zdjęć w formacie RAW. Powyżej tej wartości utrata szczegółów obrazu będąca wynikiem procesu redukującego szumu jest coraz większa. Jakość obrazu dla najwyższych wartości – ISO 6400 i ISO 12800 – jest już zdegradowana w zauważalny sposób. W porównaniu do Panasonika LF1 opisywany aparat też wypada lepiej – przewyższa go jakością zdjęć, co jest szczególnie dobrze widoczne dla wyższych czułości.