Fujifilm Fujinon XC 16-50 mm f/3.5-5.6 OIS - test obiektywu
8. Winietowanie
Sytuacja znacznie się zmienia, gdy spojrzymy na surowe pliki wywołane neutralnym oprogramowaniem takim jak np. dcraw.
Wyraźne problemy pojawiają się na szerokim kącie, gdzie na maksymalnym otworze względnym winietowanie sięga 43% (−1.62 EV). Wartość ta zmniejsza się do 34% (−1.22 EV) po zastosowaniu przysłony f/4.0 i do 26% (−0.89 EV) po przymknięciu obiektywu do f/5.6. Na otworze względnym f/8.0 winietowanie jest wciąż zauważalne i sięga 19% (−0.61 EV), by na f/11 zmniejszyć się do 16% (−0.51 EV).
Wyraźnie lepsza sytuacja panuje w środku zakresu ogniskowych. Na maksymalnym otworze względnym spadek jasności w rogach kadru dochodzi do umiarkowanej wartości 25% (−0.84 EV). Na f/5.6 wada ta zmniejsza się do 19% (−0.60 EV), by na f/8.0 spaść do 12% (−0.38 EV). Dalsze przymykanie ma już bardzo mały wpływ na winietowanie, bo na f/11 wynosi ono 11% (−0.33 EV), a więc niewiele różni się od tego na f/8.0.
Na maksymalnej ogniskowej winietowanie znów jest większe. Na f/5.6 wynosi 32% (−1.14 EV). Na szczęście, po przymknięciu obiektywu do f/8.0 robi się niewielkie i sięga tylko 14% (−0.44 EV), by zniknąć prawie zupełnie dla przysłony f/11 (9%).