Pentax K-S2 jest nieco wyższy od K-S1 i K-50, aczkolwiek jego korpus jest najszerszy spośród tych trzech modeli. Co ciekawe, okazuje się, że K-S2 jest także najcięższy. Nie wiemy niestety jakich materiałów użyto do wykonania jego szkieletu, producent chwali się jedynie, że jest to najmniejsza uszczelniona cyfrowa lustrzanka na rynku. Dzięki zamontowaniu 100 uszczelek, aparatu możemy używać podczas niesprzyjających warunków pogodowych. To zauważalne usprawnienie w stosunku do K-S1. Warto oczywiście pamiętać o stosowaniu obiektywów z oznaczeniem WR (weather resistant).

----- R E K L A M A -----

Nie mamy zastrzeżeń do jakości wykonania obudowy nowego Pentaksa. Wszystkie elementy zostały należycie spasowane, a tworzywa wydają się być dobrej jakości. Mamy natomiast pewne wątpliwości odnośnie zastosowanego materiału pokrywającego uchwyt - to dość twarde tworzywo nie zapewnia tak dobrego komfortu trzymania jak guma (użyta choćby w K-50).

Aparat występuje w siedmiu wersjach kolorystycznych. Nam do testów dostarczono model z kolekcji sportowej: czarno-szary z pomarańczowym spodem korpusu. Naszym zdaniem prezentuje się on nowocześnie i powinien spodobać się zwłaszcza młodym fotoamatorom.

Zasilanie i gniazda

Pentax K-S2 zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym D-LI109 o pojemności 1050 mAh i napięciu 7.4 V. W przeciwieństwie do amatorskich modeli K-500 czy K-50 nie ma niestety alternatywy w postaci możliwości wykorzystania czterech akumulatorów (lub baterii) rozmiaru AA. Komorę na akumulator odnajdziemy tradycyjnie na spodzie korpusu, a zamyka ją plastikowa klapka. Ładowanie akumulatora za pomocą dołączonej do zestawu ładowarki D-BC109 trwa około 4 godzin. Według specyfikacji wydajność akumulatora to 480 zdjęć (bez użycia lampy). W trakcie testowania aparatu jednak na w pełni naładowanym akumulatorze byliśmy w stanie wykonać ponad 600 zdjęć. Do zasilania aparatu można również wykorzystać opcjonalny zasilacz sieciowy K-AC128.

Pentax K-S2 współpracuje z kartami pamięci SD/SDHC oraz SDXC. Kieszeń na kartę pamięci znajduje się na prawej ściance korpusu, zamykana uszczelnioną klapką. Aparat jest kompatybilny także z kartami typu Eye-Fi oraz FLU. Warto dodać, że w przypadku użycia tych ostatnich, poza bezprzewodowym przesyłem zdjęć, mamy możliwość sterowania aparatem z poziomu smartfona. W takim wypadku należy wyłączyć moduł Wi-Fi w aparacie.

Dwa spośród dostępnych w aparacie gniazd znajdziemy na prawej ściance obudowy, pod slotem karty pamięci. Pentax K-S2 oferuje złącze USB 2.0 Hi-Speed, które stanowi jednocześnie wyjście wideo (PAL/NTSC) oraz wyjście HDMI typu D. Na lewej ściance z kolei znajduje się wejście mikrofonu stereo.

Warto również dodać, że aparat możemy obsługiwać zdalnie za pomocą uszczelnionego pilota O-RC1. Ponadto mamy możliwość wykorzystania opcjonalnego odbiornika GPS O-GPS1.

Przyciski

Układ elementów sterujących w K-S2 przypomina ten dostępny w modelu K-50. Zobaczmy zatem, co na tym polu oferuje testowany aparat.

Na górnej ściance znajdziemy tradycyjne koło trybów pracy aparatu. Umieszczono na nim następujące pozycje:

• P – automatyczna ekspozycja,
• Sv – priorytet czułości,
• Tv – priorytet migawki,
• Av – priorytet przysłony,
• TAv – priorytet czasu i przysłony,
• M – tryb manualny,
• B – tryb Bulb,
• U1, U2 – tryby użytkownika,
• A-HDR – zaawansowany tryb HDR,
• SCN – tryb sceny (Portret, Pejzaż, Makro, Ruchomy obiekt, Portret nocny, Zachód, Błękit nieba, Las, Scena nocna, Scena nocna HDR, Zdjęcie nocne, Żywność, Zwierzęta, Dzieci, Plaża i śnieg, Podświetlona sylwetka, Świece, Oświetlenie sceny, Muzeum),
• AUTO – tryb w pełni automatyczny.

Przycisk spustu migawki otacza włącznik aparatu, służący jednocześnie do uruchomienia trybu filmowania. Przed nim, już praktycznie na rękojeści, umieszczono przednie pokrętło sterujące. Przyciski kompensacji ekspozycji oraz „zielony” (resetujący ustawione wartości) zlokalizowano poniżej spustu migawki. Ostatnim przyciskiem jest Wi-Fi, który pozwala szybko aktywować moduł komunikacji bezprzewodowej. Ponadto, na górnej ściance nad wizjerem umieszczono suwak korekcji dioptrii. Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Po lewej stronie wizjera umieszczono klawisz uruchamiający tryb Live View. Pozwala on również na kasowanie zdjęć w trybie odtwarzania. Po prawej stronie wizjera natomiast mamy pokrętło sterujące, wykorzystywane między innymi do regulacji parametrów ekspozycji oraz przełączania zakładek w głównym menu aparatu. W trybie odtwarzania możemy za jego pomocą powiększać zdjęcia lub przechodzić do widoku miniaturek. Dodatkowo, jeśli w danym momencie obsługuje ono jakąś funkcję, jest to odpowiednio zobrazowane na wyświetlaczu. W prawym górnym rogu tylnej ścianki umieszczono przyciski blokady ostrości i ekspozycji AF/AE-L. Po prawej stronie wyświetlacza mamy guzik wejścia do trybu odtwarzania zdjęć. Poniżej znajdziemy wybierak wielokierunkowy. Poszczególne jego przyciski, oprócz pełnienia roli nawigacyjnej, obsługują następujące funkcje:

• górny – zmiana czułości ISO,
• dolny – zmiana balansu bieli,
• lewy – opcje dot. lampy błyskowej,
• prawy – tryb pracy migawki aparatu (zwykły, samowyzwalacz, zdjęcia seryjne, bracketing, wyzwalanie pilotem),

Pośrodku wybieraka znajduje się przycisk OK, służący do zatwierdzania dokonywanych ustawień, powiększenia obrazu w trybie live view, a także zmiana punktu AF.

Na samym dole znajduje się jeszcze dwa przyciski: INFO, który wykorzystywany jest do uruchamiania panelu sterowania oraz przełączania trybu wyświetlania obrazu na LCD, zarówno podczas fotografowania, jak i odtwarzania zdjęć, a także włącznik głównego menu aparatu.

Po prawej stronie mocowania obiektywu umieszczono tylko jeden przycisk – blokadę bagnetu. Z kolei na lewej ściance korpusu zgromadzono guzik podnoszący lampę błyskową, dźwignię trybu pracy autofokusu (AF/MF) oraz przełącznik RAW/Fx. Do ostatniego z wymienionych przycisków można przyporządkować jedną z kilku wymienionych niżej funkcji:

• Zmiana formatu pliku,
• Bracketing ekspozycji,
• Podgląd optyczny (podgląd po przymknięciu przysłony),
• Podgląd cyfrowy,
• Shake Reduction (stabilizacja),
• Aktywne pole AF.

Menu

Główne menu w K-S2 składa się z 15 zakładek, podzielonych na 5 grup: opcje fotografowania, filmowania, przeglądania, ustawienia aparatu oraz ustawienia niestandardowe. Jak na amatorski aparat menu można uznać za bardzo rozbudowane. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek.

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Menu odtwarzania:

Menu ustawień aparatu:

Ustawienia niestandardowe:

Podczas przeglądania zdjęć, przy pomocy przycisku WB możemy uruchomić menu edycji zdjęć. Opcje tam zgromadzone są następujące:

• Obrót zdjęcia,
• Filtr cyfrowy,
• Korekcja mory,
• Zmiana wielkości,
• Przycinanie,
• Zabezpiecz,
• Pokaz slajdów,
• Zapisz jako ręczny balans bieli,
• Zapisz krosowanie,
• Obróbka RAW,
• Edycja filmu.

Wyświetlacz

W Pentaksie K-S2 zastosowano 3-calowy wyświetlacz TFT o rozdzielczości 921 tysięcy punktów. Po raz pierwszy w lustrzankach tego producenta (pomijając średnioformatowego 645Z) ekran ma możliwość zmiany położenia - odchylenia o kąt do 90 stopni oraz obrotu o kąt do 270 stopni. W menu znajdziemy opcje regulacji jasności LCD w 15-stopniowej skali oraz kalibracji koloru (trzy, również 15-stopniowe skale: nasycenie, B-A – niebieski-bursztynowy oraz G-M – zielony-magenta). Ekran oferuje obraz o dobrej jakości, który w większości sytuacji zapewnia wygodną pracę. Przy fotografowaniu w ostrym świetle słonecznym warto jednak rozjaśnić wyświetlacz, by ograniczyć chociaż częściowo negatywny wpływ odbić otoczenia. Te bowiem nie są skutecznie tłumione i mogą przeszkadzać w takiej sytuacji.

Podstawowy ekran informacyjny w trybie fotografowania prezentuje parametry naświetlania (czas migawki, wartość przysłony, kompensacja ekspozycji oraz czułość ISO), a także inne dane, np. tryb pomiaru światłą, format zdjęć, tryb fotografowania, autofokusu, tryb obrazu, czy stan stabilizacji obrazu. Po prawej stronie ekranu widoczny jest schemat wybieraka kierunkowego, na którym widoczne są aktualne ustawienia funkcji odpowiadających przyciskom kierunkowym.

Pojedyncze wciśnięcie przycisku INFO uruchamia panel sterowania, będący zbiorem maksymalnie do 20 różnych opcji. Innymi słowy jest to podręczne menu pozwalające w szybki sposób dokonać zmian następujących ustawień:

• Zdjęcie niestandardowe (edytowalne profile kolorów),
• Filtr cyfrowy,
• Zdjęcia HDR,
• Większa klarowność,
• Symulacja filtru AA,
• Korekta dystorsji,
• Korekta winietowania,
• Pomiar ekspozycji,
• Kompensacja prześwietlenia,
• Kompensacja cienia,
• Tryb AF,
• Aktywne pole AF,
• Światło wspomagające AF,
• Redukcja szumu przy wysokim ISO,
• Redukcja szumu przy długim czasie ekspozycji,
• Format plików,
• Rozdzielczość JPEG,
• Jakość plików JPEG,
• Shake Reduction.

Kolejne wciśnięcie przycisku INFO umożliwia przełączanie pomiędzy ekranem stanu, wyłączonym ekranem, a ekranem kompasu elektronicznego. Ten ostatni jest aktywny tylko wtedy gdy do aparatu podłączony jest opcjonalny moduł GPS.

W trybie odtwarzania wyboru sposobu wyświetlania zdjęcia dokonujemy również przy pomocy przycisku INFO. Dostępnych jest pięć wariantów:

• ekran standardowych informacji,
• ekran szczegółowych informacji,
• ekran histogramu,
• ekran histogramu RGB,
• ekran bez informacji.

Zdjęcia możemy powiększać (maksymalny dostępny zoom podglądu wynosi 16x) przy pomocy pokrętła sterującego. Ponadto, służy ono do włączania widoku miniatur, których liczbę (2×3, 3×4, 4×5, 5×7, 8×10) zmieniamy korzystając z przycisku INFO. Przewidziano także przeglądanie zdjęć w poszczególnych folderach oraz w widoku kalendarza.

Live view

Tryb live view aktywowany jest przyciskiem oznaczonym symbolem LV, położonym po lewej stronie wizjera. Podczas fotografowania w podglądzie na żywo, automatyczne ustawianie ostrości działa na zasadzie detekcji kontrastu. Szybkość i skuteczność pracy tego mechanizmu w dobrych warunkach oświetleniowych można uznać za satysfakcjonujące. Dopiero w słabym świetle da się odczuć zwłokę w działaniu kontrastowego ustawiania ostrości. AF działa w następujących trybach:

• wykrywanie twarzy,
• śledzenie obiektu,
• wielopunktowy AF
• wybór pola AF,
• środkowe pole AF.

W trybie wielopunktowego AF, cały obszar detekcji kontrastu zostaje podzielony na 35 pól (7 poziomo, 5 pionowo), a użytkownik może wybrać wielkość aktywnego obszaru AF: 35, 25, 15, 9 lub pojedyncze pole AF.

W podglądzie na żywo mamy możliwość powiększania obrazu (2x, 4x, 8x i 10x), wyświetlenia jednej z trzech siatek kadrowania, cyfrowej poziomicy, histogramu, aktywacji funkcji wspomagającej ręczne ostrzenie (focus peaking) oraz podglądu przepalonych obszarów na zdjęciach.

Tryb wideo

Nagrywanie filmów w Pentaksie K-S2 jest uruchamiane za pomocą spustu migawki, po uprzednim przekręceniu włącznika aparatu na pozycję trybu wideo. Klipy są zapisywane w formacie MPEG-4 AVC/H.264, a pliki mają rozszerzenie MOV. Długość filmu ograniczona jest do 25 minut, jednak wielkość pliku nie może przekroczyć 4 GB. W K-S2 dostępne są następujące tryby zapisu:

• Full HD (1920×1080 pix) 30, 25 lub 24 kl/s,
• HD (1280×720 pix) 60 lub 50 kl/s,

Tryb filmowania zależy od aktualnego ustawienia pierścienia trybów pracy aparatu. W trybie Av możemy ustawić przysłonę przed rozpoczęciem nagrywania. Czułość natomiast kontrolowana jest automatycznie. W trybach TAv oraz M mamy możliwość ręcznej kontroli zarówno przysłony, jak i szybkości migawki. Różnica między nimi polega na tym, że w trybie M możemy dodatkowo ustawić czułość i ponadto zmieniać ją podczas filmowania. Warte odnotowania jest również to, że w obu tych trybach w trakcie nagrywania możemy zmieniać szybkość migawki. Przy pozostałych ustawieniach pierścienia trybów aparat nagrywa filmy w trybie P, czyli z parametrów ekspozycji możemy kontrolować jedynie kompensację. Regulacji czułości mikrofonu dokonujemy w menu, podobnie jak włączenia stabilizacji. Profile kolorystyczne („zdjęcie niestandardowe”) oraz filtry cyfrowe (o szczegóły dotyczące filtrów patrz rozdział 7) także mogą być użyte w trybie wideo.

Autofocus w trakcie rejestracji działa tylko po przyciśnięciu guzika AF/AE-L, przy czym ustawienie ostrości trwa dość długo i da się zaobserwować wyraźny efekt "pompowania" obiektywu. Podczas manualnego ostrzenia, przed rozpoczęciem nagrywania możemy wspomagać się funkcją focus-peaking, niestety nie działa ona w trakcie rejestracji.

Jakość filmów generalnie nie zachwyca, szczególnie tych w rozdzielczości 1280×720 pikseli. Bez trudu zauważymy także wady obrazu w postaci mory i aliasingu.

Przykładowe filmy:

Wszystkie filmy zostały nagrane z użyciem obiektywu Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM.

• film 1 – Full HD (1920×1080 pix), 30p, 52.2 MB,
• film 2 – Full HD (1920×1080 pix), 30p, 52.8 MB,
• film 3 – Full HD (1920×1080 pix), 25p, 37.4 MB,
• film 4 – Full HD (1920×1080 pix), 25p, 47.8 MB,
• film 5 – Full HD (1920×1080 pix), 24p, 44.7 MB,
• film 6 – Full HD (1920×1080 pix), 24p, 38.4 MB,
• film 7 – Full HD (1920×1080 pix), 30p, 44.2 MB (filtr cyfrowy: retro),
• film 8 – Full HD (1920×1080 pix), 30p, 36.2 MB (filtr cyfrowy: uwypuklenie jednego koloru - czerwonego),
• film 9 – Full HD (1920×1080 pix), 30p, 25 MB (działanie AF),
• film 10 – HD (1280×720 pix), 60p, 38.3 MB,
• film 11 – HD (1280×720 pix), 50p, 37.3 MB,
• film 12 – 4K (3840×2160 pix), 24p, 427.9 MB, film poklatkowy.

Wizjer

W Pentaksie K-S2 mamy pentapryzmatyczny wizjer, który pokrywa ok. 100% pola widzenia i charakteryzuje się powiększeniem 0.95x. Jego punkt oczny wynosi 22.3 mm. Zakres regulacji dioptrii zawiera się w przedziale od −2.5 do 1.5 1/m. Do wizjera w testowanym aparacie nie można mieć większych zastrzeżeń. Jak na typowo amatorski aparat jest on stosunkowo duży. Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.

1 – ramka AF, 2 – ramka pomiaru punktowego, 3 – punkt automatyki ostrości, 4 – wskaźnik lampy błyskowej, 5 – tryb ustawiania ostrości, 6 – czas migawki, 7 – wartość przysłony, 8 – wskaźnik ostrości, 9 – linijka ekspozycji, 10 – ISO / ISO Auto, 11 – czułość / wartość kompensacji ekspozycji, 12 – blokada ekspozycji, 13 – zmiana punktu ostrości, 14 – wielokrotna ekspozycja, 15 – pomiar ekspozycji, 16 – Shake Reduction, 17 – kompensacja ekspozycji błysku, 18 – kompensacja ekspozycji / bracketing ekspozycji, 19 – format pliku.