Pentax K-S2 całkiem nieźle leży w dłoni. Wprawdzie materiał pokrywający uchwyt nie jest tak przyczepny jak guma zastosowana w K-50, ale kształt rękojeści można uznać za wygodny. Na tylnej ściance znajdziemy niewielką wypustkę, stanowiącą dobre oparcie dla kciuka prawej dłoni. Pod względem wygody użytkowania zatem, K-S2 wypada znacznie lepiej od K-S1.

Jak już wspominaliśmy, układ elementów sterujących jest w niemalże taki sam jak w K-50. Zmiany są tak naprawdę tylko dwie: dołożenie guzika Wi-Fi na górnym panelu oraz usunięcie pozycji C (AF.C, czyli ciągłego trybu autofokusa) z przełącznika trybu ostrości na lewej ściance. Generalnie jednak jak na amatorską lustrzankę, liczba przycisków jest wystarczająca do wygodnej obsługi poszczególnych funkcji aparatu. Warto pochwalić obecność dwóch kółek sterujących z możliwością konfigurowania sposobu ich działania. Cieszymy się ponadto, że pokrętło trybów aparatu ma tradycyjną formę i nie przypomina tego z modelu K-S1. Ponarzekać można z kolei na niewielkie opcje programowania przycisków, które w bezlusterkowcach Panasonika, czy Olympusa są znacznie większe.

Niewątpliwym plusem jest także ruchomy wyświetlacz LCD. K-S2 jest pierwszą lustrzanką Pentaksa wyposażoną w to udogodnienie. Zaletą takiego rozwiązania jest łatwość kadrowania w trybie live view w mniej typowych pozycjach, np. z żabiej lub ptasiej perspektywy.

Z punktu widzenia użytkowania aparatu, warto jeszcze poruszyć kwestię podświetlenia trzech przycisków: spustu migawki, guzika OK oraz przycisku Wi-Fi. Pierwszy z nich świeci się na zielono w trybie fotografowania. Kiedy przełączymy aparat w tryb filmowania wówczas jego kolor zmienia się na czerwony. Przycisk OK podświetlony jest cały czas na niebiesko, chyba że wejdziemy do trybu odtwarzania zdjęć. Ostatni guzik, Wi-Fi, nie świeci, jak z początku sądziliśmy, podczas połączenia bezprzewodowego. Otóż jego podświetlenie (na zielono) załącza się dopiero w momencie, gdy zwrócimy ekran w kierunku fotografowanego obiektu (przydatne do autoportretów) i włączymy tryb live-view. Przycisk ten pełni wówczas funkcję spustu migawki, podczas gdy ten ostatni jest zablokowany. Tę opcję można jednak wyłączyć w menu, wtedy do fotografowania w takim ustawieniu nadal możemy używać tradycyjnego przycisku spustu migawki.

Obiektywy

Pentax K-S2 jest w pełni kompatybilny z obiektywami z bagnetem KAF3 (z silnikiem SDM), KAF2 (obiektywami posiadającymi styki ustawiania ostrości, styki informacyjne i zasilające), a także z KAF i KA. Korzystając z obiektywów z ręczną regulacją ostrości aparat potwierdza ostrość i mierzy przez obiektyw światło. Przy włączonej stabilizacji drgań można też podać wartość ogniskowej obiektywu, aby mechanizm ten działał prawidłowo nawet z obcą optyką.

Szybkość

Do szybkości działania testowanego aparatu nie mamy szczególnych zastrzeżeń; wygląda ona bowiem bardzo podobnie jak w modelu K-S1. Takie czynności jak poruszanie się po menu, dokonywanie ustawień, przeglądanie oraz ich powiększanie odbywają się płynnie. Nawet przy ładowaniu widoku miniatur nie zanotowaliśmy szczególnie wyraźnych opóźnień. Dla przykładu wyświetlenie ostatniego poziomu indeksu (80 miniatur) zabiera nieco ponad 3 sekundy. Proces ten trwa dłużej jeśli wśród plików jest sporo filmów. Minimalne opóźnienia pojawiają się przy stosowaniu filtrów artystycznych, ale nie są one irytujące. Usuwanie pojedynczych plików zabiera około sekundy. Czas potrzebny na formatowanie karty zależy od jej pojemności, jednak nie zajmuje więcej niż kilka sekund. Oprogramowanie aparatu działało stabilnie - zarówno w wersji 1.00, jak i 1.01.

Zdjęcia seryjne

W K-S2 mamy do dyspozycji dwa tryby wykonywania zdjęć seryjnych: H (szybkie) oraz L (wolne). Deklarowana prędkość rejestracji w przypadku serii szybkiej wynosi 5.5 kl/s, natomiast wolnej 3 kl/s.

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SanDisk Extreme Pro UHS-1 8.0 GB, dziesiątej klasy szybkości, przy czułości ustawionej na ISO 1600 i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały 31.5 MB, a pliki JPEG LARGE w najlepszej jakości o rozdzielczości 5472×3648 pikseli około 11.5 MB. Dla trwającej 30 sekund serii H otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• 69 zdjęć JPEG LARGE (2.3 kl/s),
• 29 zdjęć RAW (0.97 kl/s),
• 22 zdjęcia RAW+JPEG (0.73 kl/s).

Fotografując w JPEG-ach, możemy liczyć na wykonanie ośmiu zdjęć z maksymalną szybkością. Gdy zmienimy format zapisu na RAW, liczba ta spada do zaledwie pięciu. Po zapełnieniu bufora szybkość spada (odpowiednio dla JPEG i RAW) do ok. 2.1 kl/s i 0.82 kl/s. Widać zatem, że osiągi trybu seryjnego nie są zbyt wysokie. Decydując się na zapis RAW+JPEG musimy oczywiście liczyć się z jeszcze słabszym zachowaniem w tej kategorii, co widać wyraźnie na powyższym wykresie.

Zdjęcia z przedziałem czasu

K-S2 został wyposażony w interwałometr. Aby wykonać zdjęcia z wykorzystaniem tej funkcji, należy wpierw określić czas pomiędzy kolejnymi wyzwoleniami migawki (od 2 s do 24 h), a następnie podać liczbę fotografii, które chcemy zrobić (od 2 do 2000). Istnieje również opcja zdefiniowania godziny rozpoczęcia rejestracji serii zdjęć. K-S2 umożliwia nam także wykonanie zaprogramowanej serii zdjęć z wykorzystaniem funkcji HDR. Minimalny czas pomiędzy kolejnymi wyzwoleniami migawki wynosi wówczas 10 sekund. Interwałometr pozwala także na rejestrację filmów poklatkowych. Wynikowy plik ma rozszerzenie AVI i klatkaż 24 kl/s, a do wyboru są trzy wartości rozdzielczości: 4K, Full HD i HD.

Stabilizacja obrazu

Pentax K-S2 został wyposażony w mechanizm stabilizacji matrycy. Można go uruchomić w menu fotografowania lub z poziomu panelu sterowania. Stabilizacja dostępna jest również podczas filmowania.

Testując stabilizację obrazu, dla różnych wartości czasu ekspozycji wykonujemy serię minimum 20 zdjęć, przy czym robimy to zarówno z włączoną jak i wyłączoną stabilizacją. Następnie sprawdzamy, ile zdjęć w danej serii jest poruszonych. Otrzymane wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, w formie procentów liczby zdjęć poruszonych do całkowitej liczby zdjęć w serii. Zero na skali poziomej odpowiada najkrótszej ekspozycji, czyli 1/160 sekundy. Test wykonywany był z obiektywem Pentax smc DA L 18-50 mm f/4-5.6 DC WR RE, ustawionym na ogniskową 50 mm.

Na podstawie powyższego wykresu widać, że skuteczność stabilizacji w K-S2 sięga nawet 4 EV, co można uznać za świetny wynik.

Czyszczenie matrycy

Czyszczenie czujnika obrazu polega na wprawieniu go w krótką serię drgań, w celu usunięcia drobinek kurzu. W menu istnieje opcja uruchomienia tej funkcji na żądanie, a także zaprogramowania by czyszczenie było przeprowadzane przy każdym włączeniu lub/i wyłączeniu aparatu. Podczas testowania zauważyliśmy jednak kilka niewielkich drobin kurzu na matrycy, których system czyszczenia nie był w stanie usunąć. To pokazuje zatem, że system czyszczenia nie jest do końca skuteczny.

Wi-Fi

Pentax K-S2 jest pierwszą lustrzanką tego producenta wyposażoną w wewnętrzny moduł Wi-Fi. W poprzednich modelach do bezprzewodowego połączenia można było wykorzystać kartę Eye-Fi.

Połączenie ze smartfonem lub tabletem wyposażonym w system operacyjny Android lub iOS wymaga zainstalowania aplikacji mobilnej Image Sync. Niewątpliwie bardzo użyteczną funkcją dostępną dzięki komunikacji bezprzewodowej jest obsługa aparatu z poziomu smartfonu lub tabletu. Może on pracować w każdym z dostępnych trybów, z wyjątkiem filmowania. Należy również pamiętać o ustawieniu trybu migawki na "Zdjęcia pojedyncze". Fotografując, mamy możliwość regulowania parametrów ekspozycji (czas, przysłona, ISO), balansu bieli, czy dotykowego wyboru punktu autofokusa wraz z wyzwoleniem migawki. Na ekranie widać również podgląd działania funkcji focus-peaking.

Aplikacja pozwala także na zdalne przeglądanie zdjęć i filmów (tylko pierwszej klatki) zapisanych w pamięci aparatu. Media można wyeksportować na urządzenie mobilne, wybierając jeden bądź więcej plików, a potem opublikować np. na Facebook-u. Nie ma problemu w przesyłaniem RAW-ów, czy filmów, niestety w aplikacji brakuje jakiegokolwiek wskaźnika postępu przesyłania plików. Byłby on szczególnie przydatny właśnie w przypadku transferowania RAW-ów lub filmów.

Jeszcze jedna uwaga nt. nawiązywania połączeń. Pomimo obsługi NFC, łączenie tą metodą rzadko się udaje. Lepiej zatem samemu wybrać nazwę punktu dostępowego, który tworzy aparat i wpisać hasło (dostępne w menu aparatu).

Lampa błyskowa

W K-S2 zastosowano lampę błyskową o liczbie przewodniej 12 (przy ISO 100), która pokrywa swym zasięgiem kąt odpowiadający obiektywowi o ekwiwalencie ogniskowej dla małego obrazka 28 mm. Kompensacja mocy błysku zawiera się w przedziale od −2 do +1 EV, a najkrótszy czas synchronizacji wynosi 1/180 s. Pomiar błysku działa na bazie automatyki P-TTL. Lampa może pracować w następujących trybach:

• Błysk automatyczny,
• Błysk automatyczny + redukcja efektu czerwonych oczu,
• Synchronizacja z długimi czasami naświetlania,
• Synchronizacja z długimi czasami naświetlania + redukcja efektu czerwonych oczu,
• Synchronizacja na tylną kurtynę,
• Synchronizacja bezprzewodowa (tylko z zewnętrzną lampą),
• Błysk ręczny.

Siłę błysku zawsze porównujemy wykonując zdjęcie w zupełnie ciemnym pomieszczeniu przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia wykonane z obiektywem Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

K-S2 (M)		D5500 (M)
K-S2 II (P)		D5500 (P)

Pomimo tych samych liczb przewodnich, w trybie M lampa w Pentaksie słabiej doświetliła fotografowany motyw. W trybie P różnica się prawie zatarła, aczkolwiek można się dopatrzeć niewielkiej przewagi K-S2.

Autofokus

W Pentaksie K-S2 mamy ten sam system automatycznego ogniskowania, co w modelach K-5 II i K-5 IIs. Jest to zatem czujnik SAFOX X, który działa w zakresie od −3 do 18 EV (przy ISO 100 i 1.4/50 mm). Do dyspozycji mamy 11 punktów AF, w tym 9 krzyżowych. Do wyboru mamy następujące tryby automatycznego ustawiania ostrości:

• AF.S – tryb pojedynczy – z możliwością określenia priorytetu ostrości bądź migawki,
• AF.C – tryb ciągły – z możliwością określenia priorytetu ostrości bądź zdjęć seryjnych,
• AF.A – automatyczne przełączanie się pomiędzy trybami AF.S i AF.C.

Punkty AF można wybierać ręcznie (korzystając z wybieraka wielofunkcyjnego), używać tylko centralnego punktu, wybrać punkt rozszerzony, lub pozwolić, by automatyka wybierała je za nas spośród grupy 5 lub 11 punktów. Wspomaganie automatyki ostrości w warunkach słabego oświetlenia może odbywać się za pomocą wbudowanej diody świecącej. W trybie manualnego ustawiania ostrości możemy się posiłkować dwiema funkcjami, które tą czynność ułatwiają. Pierwsza, to opcja powiększenia obrazu (maksymalnie 10-krotnego) dostępnego po wciśnięciu przycisku OK, natomiast druga – to funkcja „focus peaking”. Jej działanie polega na silnym wyostrzeniu kontrastowych krawędzi na ekranie LCD. Obie funkcje działają oczywiście tylko w trybie live view.

Testowanie autofokusa w K‑S2 rozpoczęliśmy od sprawdzenia, czy we współpracy z obiektywem Pentax smc FA 50 mm f/1.4 istnieje tendencja do ustawiania ostrości za lub przed właściwym punktem. Odpowiednie zdjęcia wykonaliśmy na przysłonie f/2.8. Spójrzmy na poniższe zdjęcia testowe:

Pentax K-S2 + smc DA* 50 mm f/1.4 - światło 5500 K

Pentax K-S2 + smc DA* 50 mm f/1.4 - światło żarowe

Standardowo w teście celności autofokusa wykonujemy serię 40 zdjęć. Przysłonę w obiektywie (Pentax smc FA 50 mm f/1.4) ustawiamy na f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Liczba trafień w punkt w K-S2 jest nieco niższa niż w K-S1, niemniej jednak skuteczność działania systemu AF utrzymuje się na dobrym poziomie, wyższym niż u konkurencji. Niemal 3/4 zdjęć charakteryzowało się odchyłkami mniejszymi niż 6%, a najwyższe nie przekroczyły 15%. To dobry rezultat.
Spójrzmy jeszcze na wyniki testu celności AF przeprowadzonego w świetle żarowym.

W świetle żarowym także nie możemy narzekać na zachowanie systemu AF, choć nie jest on tak skuteczny jak przy lampach 5500 K. Pozytywną informacją jest również fakt, że w obu typach oświetlenia nie zanotowaliśmy wyraźnych chybień, jak to miało miejsce w teście K-S1.

Pomiar światła

System pomiaru światła zastosowany w K-S2 jest taki sam jak w modelach K-S1, czy K-50. Mamy zatem 77-segmentowy czujnik, działający w zakresie od 0 do 22 EV (dla f/1.4 i ISO 100). Kompensacja ekspozycji może odbywać się w zakresie od −5 do +5 EV z krokiem 1/3 lub 1/2 EV. W testowanym Pentaksie dostępne są 3 standardowe tryby pomiaru światła:

• pomiar wielosegmentowy – ekspozycja jest automatycznie dobierana na podstawie pomiarów z 77 stref rozmieszczonych w kadrze,
• punktowy – pomiar odbywa się tylko w centralnym punkcie AF,
• centralnie ważony – pomiar dokonywany jest w całym kadrze ale uśredniany z większą wagą dla obszaru centralnego.

W menu znajduje się także możliwość połączenia pomiaru wielosegmentowego z wybranym punktem ostrości – odpowiednia opcja znajduje się w zakładce ustawień niestandardowych. Opcja bracketingu ekspozycji obejmuje możliwość wykonania trzech zdjęć w maksymalnym zakresie ±3 EV z krokiem 1/3 lub 1/2 EV.

Do skuteczności działania pomiaru światła nie ma większych zastrzeżeń. W trybie wielosegmentowym jednak częściej musieliśmy stosować dodatnią kompensację ekspozycji, ale zazwyczaj poprawki ograniczały się do +1/3 EV.

Funkcjonalność modułu Wi-Fi testowaliśmy korzystając ze smartfona Sony Xperia Z3, udostępnionego przez firmę Sony.