Mówiąc o odszumianiu, w K-S2 mamy do wyboru cztery ustawienia stopnia intensywności tego procesu: niskie, średnie, silne, auto oraz wyłączone. Co więcej, w menu aparatu znajdziemy także opcję pozwalającą zdefiniować odszumianie dla każdej czułości z osobna. Działanie funkcji usuwania zakłóceń pokazujemy na wycinkach zdjęć scenki, wykonanych z czułościami 12800 i 25600 ISO.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie auto
Odszumianie niskie
Odszumianie średnie
Odszumianie silne
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie auto
Odszumianie niskie
Odszumianie średnie
Odszumianie silne

Widać, że stosowanie coraz wyższych intensywności odszumiania faktycznie redukuje szum w większym stopniu. Trzeba jednak przyznać, że różnice pomiędzy poszczególnymi stopniami nie są duże pod tym względem. W przypadku ISO 12800 odszumianie na średnim poziomie daje całkiem rozsądny rezultat. Inaczej wygląda sytuacja przy ISO 25600, bowiem degradacja detali jest znaczna. Trzeba jednak mieć świadomość, że przy tej czułości szum w surowych danych jest z pewnością znaczny, zatem jego redukcja musi ponieść za sobą wyraźną utratę szczegółów obrazu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z K-S2 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z aparatów Nikon D5500 i Sony A58. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Zdjęcia w formacie RAW z K-S1 i K-S2 są - podobnie jak JPEG-i - bardzo do siebie podobne. Generalnie ich jakość jest wysoka w szerokim zakresie czułości. Do ISO 1600 szczegółowość obrazów stoi na zadowalającym poziomie, a szum nie przeszkadza w odbiorze. Dla kolejnych wartości obserwujemy jego rosnący poziom i spadek jakości zdjęć, która dopiero przy ISO 12800 znacząco się pogarsza. Plackowata struktura szumu dla tej czułości świadczy niestety o odszumianiu, które zauważyliśmy także w teście K-S1.

Na tle konkurencji, do ISO 6400 K-S2 prezentuje się bardzo dobrze, choć różnice pomiędzy tym modelem, a Nikonem nie są duże. Przy wyższych czułościach skutki redukcji zakłóceń psują wyraźnie odbiór zdjęć, przez co dwie ostatnie czułości nie wydają się użyteczne.

Sprawdźmy teraz co na temat poziomu szumu powiedzą nam konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Do czułości ISO 6400 przebieg ma charakter zbliżony do wykładniczego, natomiast przy ISO 12800 pojawia się wyraźne załamanie (najwyraźniej widoczne dla składowej Y). To niestety świadczy o odszumianiu surowych zdjęć na wysokich czułościach.

Rzućmy teraz okiem na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanej lustrzanki oraz Canona 700D, Nikona D5500 i Sony A58.

Gdy weźmiemy pod uwagę czułości nie większe od ISO 6400 (czyli z dużym prawdopodobieństwem wolne od odszumiania), widzimy że różnice pomiędzy Pentaksem, Canonem i Nikonem są niewielkie. Najniższym poziomem szumu może się pochwalić 700D. W zakresie ISO 100-3200 wyniki D5500 praktycznie pokrywają się z tymi z K-S2. Dopiero przy ISO 6400 Pentax ma nad nim drobną przewagę (poniżej 1/3 EV). Testowana lustrzanka wypada także lepiej od aparatu Sony - aczkolwiek tu różnica jest większa i wynosi od 1 do 1 i 1/3 EV.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Sprawdźmy teraz, jak Pentax K-S2 zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku K-S2 zakres ten wynosi od 0 do 511. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą milion zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Do tej pory w większości lustrzanek Pentaksa (z wyjątkiem K-S1) obserwowaliśmy wyraźną redukcję sygnału na darkach, przez co histogramy były przesunięte aż do lewej granicy. W tym przypadku producent zastosował bias o dwukrotnie większej wartości niż w modelu K-S1. Obserwujemy zatem prawidłowe (nie licząc najwyższych czułości) histogramy o kształcie przypominającym rozkład Poissona. Dopiero od ISO 1600 histogramy zaczynają się powoli przesuwać w lewą stronę, jednak aż do ISO 12800 do ich kształtu nie można mieć większych zastrzeżeń. Dopiero dla dwóch najwyższych ISO możemy zacząć narzekać. Trzeba jedna pamiętać, że dla tych czułości z pewnością następuje odszumianie surowych zdjęć. W związku z tym grzebieniowa struktura histogramów nie powinna dziwić.

Do wyglądu samych darków nie mamy praktycznie zastrzeżeń. Nie obserwujemy żadnych szczególnych niejednorodności w rozkładzie szumu. Ponadto nie widać oznak bandingu.

Na zakończenie prezentujemy darki w formacie JPEG zarejestrowane równolegle z RAW-ami.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200