Samsung NX500 - test aparatu
7. Szumy i jakość obrazu w RAW
Przejdźmy teraz do opcji redukcji szumu, jakie oferuje NX500. W menu odnajdziemy funkcję redukcji szumu na wysokich ISO oraz redukcję szumu dla długich ekspozycji. W przypadku tej drugiej do wyboru mamy jedynie możliwość jej włączenia lub wyłączenia. Odszumianie wysokich czułości natomiast możemy kontrolować w trzech poziomach: redukcja niska, normalna lub wysoka. Teoretycznie odszumianie to można zupełnie wyłączyć, ale jak już wcześniej stwierdziliśmy, w praktyce jest ono zawsze obecne. Zobaczmy zatem, co daje włączenie opcji odszumiania wysokich czułości. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności procesu odszumiania dla poszczególnych opcji, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400 i 12800.
ISO 6400 | |||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
ISO 12800 | |||
|
|||
|
|||
|
|||
|
Używanie odszumiania silniejszego niż „niskie” w zasadzie mija się z celem, bowiem ilość traconych detali jest bardzo duża. Praktycznie, do czułości ISO 3200 można z powodzeniem pozostawić je wyłączone (przynajmniej teoretycznie).
Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z NX500 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Olympus OM-D E-M10 oraz Sony A5100. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.
Zdjęcia w formacie RAW charakteryzują się wysokim poziomem jakości zarówno po względem poziomu szumu, jak i szczegółowości. Nowa, 28-megapikselowa matryca Samsunga rejestruje większą ilość szczegółów niż sensory konkurencji, co widać w powyższym zestawieniu. Na wysokich ISO NX500 wypada podobnie jak OM-D E-M10 i odrobinę lepiej od A5100.
Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.
Przebieg wykresu ma charakter wykładniczy mniej więcej do czułości ISO 12800. Powyżej tej wartości wzrost przypomina liniowy, co świadczy o odszumianiu. Na szczęście redukcja zakłóceń wydaje się być umiarkowana. Warto także dodać, że dla zachowania lepszej czytelności wykresu ograniczyliśmy zakres osi pionowej, w wyniku czego nie zmieściła się na nim wartość dla składowej niebieskiej przy maksymalnej czułości, która wyniosła 29.6%.
Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.
Olympus OM-D E-M10 i Fujifilm X-E2 mają przewagę nad NX500 wynoszącą od 1/2 do 2/3 EV. W przypadku modelu Sony sytuacja wygląda odwrotnie (Samsung wypada lepiej), aczkolwiek powyżej ISO 6400 w A5100 aktywowane jest odszumianie, które zmienia tendencję.
Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tutaj także nie zmieściła się wartość składowej niebieskiej dla ISO 51200, która wyniosła 24.6%.
Darki
W przeciwieństwie do poprzednich modeli systemu NX, Samsung NX500 nie wymusza wykonania i odjęcia ciemnej klatki przy długich czasach naświetlania. Dzięki temu byliśmy w stanie wykonać normalny test prądu ciemnego. Jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku NX500 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.
RAW | |||
ISO | Dark Frame | Crop | Histogram |
100 | |||
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 | |||
6400 | |||
12800 | |||
25600 | |||
51200 |
W zakresie ISO 100–1600 nie mamy większych zastrzeżeń do wyglądu histogramów. Swoim kształtem przypominają one rozkład Poissona. Od ISO 3200 wartości odchylenia standardowego przekraczają jednak średni poziom sygnału dla poszczególnych czułości, a dodatkowo, ów sygnał wzrasta nagle ponad 3-krotnie przy czułości ISO 12800 w stosunku do ISO 6400. Mamy zatem z pewnością do czynienia z modyfikowaniem danych w pliku RAW. Jest dość prawdopodobne, że trzy najwyższe czułości są generowane jedynie programowo.
Wygląd samych darków również budzi wątpliwości. Od ISO 800 obserwujemy wyraźne niejednorodności w rozkładzie szumu, a banding jest widoczny już przy ISO 100.
ISO | średni poziom sygnału | odchylenie standardowe |
100 | 126.308 | 5.711 |
200 | 124.824 | 9.92 |
400 | 122.146 | 18.398 |
800 | 117.293 | 37.78 |
1600 | 110.7 | 71.397 |
3200 | 106.603 | 112.271 |
6400 | 128.315 | 184.644 |
12800 | 427.211 | 439.76 |
25600 | 498.562 | 693.008 |
51200 | 1106.343 | 1519.708 |
Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.
JPEG | |||
ISO | Dark Frame | Crop | |
100 | |||
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 | |||
6400 | |||
12800 | |||
25600 | |||
51200 |