Przejdźmy teraz do opcji redukcji szumu, jakie oferuje NX500. W menu odnajdziemy funkcję redukcji szumu na wysokich ISO oraz redukcję szumu dla długich ekspozycji. W przypadku tej drugiej do wyboru mamy jedynie możliwość jej włączenia lub wyłączenia. Odszumianie wysokich czułości natomiast możemy kontrolować w trzech poziomach: redukcja niska, normalna lub wysoka. Teoretycznie odszumianie to można zupełnie wyłączyć, ale jak już wcześniej stwierdziliśmy, w praktyce jest ono zawsze obecne. Zobaczmy zatem, co daje włączenie opcji odszumiania wysokich czułości. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności procesu odszumiania dla poszczególnych opcji, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie

Używanie odszumiania silniejszego niż „niskie” w zasadzie mija się z celem, bowiem ilość traconych detali jest bardzo duża. Praktycznie, do czułości ISO 3200 można z powodzeniem pozostawić je wyłączone (przynajmniej teoretycznie).

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z NX500 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Olympus OM-D E-M10 oraz Sony A5100. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Zdjęcia w formacie RAW charakteryzują się wysokim poziomem jakości zarówno po względem poziomu szumu, jak i szczegółowości. Nowa, 28-megapikselowa matryca Samsunga rejestruje większą ilość szczegółów niż sensory konkurencji, co widać w powyższym zestawieniu. Na wysokich ISO NX500 wypada podobnie jak OM-D E-M10 i odrobinę lepiej od A5100.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Przebieg wykresu ma charakter wykładniczy mniej więcej do czułości ISO 12800. Powyżej tej wartości wzrost przypomina liniowy, co świadczy o odszumianiu. Na szczęście redukcja zakłóceń wydaje się być umiarkowana. Warto także dodać, że dla zachowania lepszej czytelności wykresu ograniczyliśmy zakres osi pionowej, w wyniku czego nie zmieściła się na nim wartość dla składowej niebieskiej przy maksymalnej czułości, która wyniosła 29.6%.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

Olympus OM-D E-M10 i Fujifilm X-E2 mają przewagę nad NX500 wynoszącą od 1/2 do 2/3 EV. W przypadku modelu Sony sytuacja wygląda odwrotnie (Samsung wypada lepiej), aczkolwiek powyżej ISO 6400 w A5100 aktywowane jest odszumianie, które zmienia tendencję.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tutaj także nie zmieściła się wartość składowej niebieskiej dla ISO 51200, która wyniosła 24.6%.

Darki

W przeciwieństwie do poprzednich modeli systemu NX, Samsung NX500 nie wymusza wykonania i odjęcia ciemnej klatki przy długich czasach naświetlania. Dzięki temu byliśmy w stanie wykonać normalny test prądu ciemnego. Jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku NX500 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

W zakresie ISO 100–1600 nie mamy większych zastrzeżeń do wyglądu histogramów. Swoim kształtem przypominają one rozkład Poissona. Od ISO 3200 wartości odchylenia standardowego przekraczają jednak średni poziom sygnału dla poszczególnych czułości, a dodatkowo, ów sygnał wzrasta nagle ponad 3-krotnie przy czułości ISO 12800 w stosunku do ISO 6400. Mamy zatem z pewnością do czynienia z modyfikowaniem danych w pliku RAW. Jest dość prawdopodobne, że trzy najwyższe czułości są generowane jedynie programowo.

Wygląd samych darków również budzi wątpliwości. Od ISO 800 obserwujemy wyraźne niejednorodności w rozkładzie szumu, a banding jest widoczny już przy ISO 100.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200