Funkcja wstępnego podnoszenia lustra jest schowana w menu pośród funkcji oznaczonych skrótem C.Fn. Ważne jednak, że Canon nie rezygnuje z niej nawet w amatorskim segmencie lustrzanek i możemy z niej w pełni korzystać.

Rozdzielczość układu jako całości

Używając minimalnie wyostrzonych zdjęć JPEG wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu (LWPH) pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla innych aparatów i ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Canon EF 35 mm f/2 IS USM.

W tej kategorii wyniki zanotowane przez 760D można ocenić pozytywnie. Porównując je do rezultatów poprzedniego modelu, zauważymy całkiem wyraźną poprawę. Możemy zatem przypuszczać, że zwiększenie liczby pikseli przełożyło się efektywnie na wzrost rozdzielczości obrazu. Pamiętać jednak należy, że analizujemy wyniki otrzymane na JPEG-ach. Wnioski zatem trzeba formułować ostrożnie, a najlepiej z jednoznaczną oceną wstrzymać się do analizy wyników z surowych plików. Tym bardziej, że w teście 700D korzystaliśmy w tej części z innego obiektywu, co dodatkowo komplikuje porównanie. Warto też przyjrzeć się bliżej szczegółowym wynikom z programu Imatest, które powiedzą nam coś więcej na temat wyostrzania zastosowanego w testowanym EOS-ie.

Powyższe wykresy przedstawiają przebiegi profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcji MTF dla jednego z pomiarów. Nie widać typowych lokalnych ekstremów w przebiegach profilów, które mogły by wskazywać na zastosowanie wyostrzania. Z drugiej jednak strony, odpowiedź funkcji MTF w częstości Nyquista dla składowej poziomej jest stosunkowo wyraźna. To jednak, jak za chwilę zobaczymy, może mieć swoje źródło już na poziomie surowego sygnału.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Aby uciec od aberracji optycznych, mierzymy wartości MTF50 tylko dla zakresu przysłon f/4.0–f/16, w którym głównym czynnikiem ograniczającym osiągi obiektywu jest dyfrakcja. Warto również przypomnieć, że na każdej przysłonie wykonujemy od kilkunastu do kilkudziesięciu zdjęć (zarówno z autofokusem, jak i z ręcznym ustawianiem ostrości), po czym wybieramy najlepsze. W tej części testu wykorzystaliśmy cztery obiektywy: Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 ZE, Canon EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM, Canon EF 35 mm f/2 IS USM oraz Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM. Najwyższe wyniki otrzymane przy pomocy tych obiektywów prezentujemy na poniższym wykresie.

Trzeba przyznać, że spodziewaliśmy się nieco więcej po wynikach 760D w tej kategorii. Co prawda pewien zysk w stosunku do poprzedniego modelu jest zauważalny, jednak wydaje się on być raczej skromny. Widać także, że testowany EOS pozostaje całkiem wyraźnie w tyle za konkurencją. Przypomnijmy, że Nikon D5500 również dysponuje matrycą o 24 milionach pikseli ale nie zastosowano w nim filtru antyaliasingowego. Ponadto w jego teście zauważyliśmy pewne symptomy mogące wskazywać na nieznaczne wyostrzanie RAW-ów. Matryca K-S2 natomiast ma 20 milionów pikseli, zatem mniej niż Canon i Nikon, chociaż podobnie jak w przypadku tego drugiego, została pozbawiona filtra AA.

A jak kwestia filtra antyaliasingowego przedstawia się w testowanym EOS-ie? Spójrzmy na poniższe wykresy pochodzące z programu Imatest i otrzymane na podstawie jednego z surowych plików.

Po pierwsze, różnica w wartości MTF50 dla poszczególnych składowych jest bardzo wyraźna. Dodatkowo widać że dla składowej poziomej odpowiedź funkcji MTF w częstości Nyquista osiąga poziom 27%, podczas gdy dla składowej pionowej jest na niewysokim poziomie. Wszystko wskazuje zatem na to, że podobnie jak w poprzednim modelu mamy do czynienia z niesymetrycznym filtrem AA, wyraźnie osłabionym (lub nawet zniesionym) w jednym z kierunków.

Stosowanie przez producentów różnego podejścia w zakresie filtrów antyaliasingowych w rozważanych aparatach zdecydowanie komplikuje porównanie. Czy niższe wyniki 760D zarówno w stosunku do D5500 jak i K-S2 można wytłumaczyć obecnością niesymetrycznego filtra AA, który działa ze standardową mocą w jednym kierunku? Nie da się tego wykluczyć, choć ciężko dać w tej sytuacji jednoznaczną odpowiedź. Może jednak testowany EOS nie wykorzystuje dostępnych pikseli w pełni efektywnie.

Przypomnijmy w tym miejscu maksymalny rezultat Nikona D5200, który wynosi niemal 71.5 lpmm. Aparat ten ma 24-megapikselową matrycę z osłabionym częściowo i symetrycznym filtrem AA (odpowiedzi w częstości Nyquista w okolicach 15%). Maksymalny wynik 760D to niemal 72 lpmm, czyli zbliżona wartość. Przy takim porównaniu zatem, testowany Canon wypada całkiem dobrze. Wciąż jednak sytuacja nie jest jednoznaczna. Porównujemy bowiem matryce, z których jedna ma częściowo ale symetrycznie osłabiony filtr AA, a w drugiej w jednym kierunku filtr działa typowo, a w drugim kierunku najprawdopodobniej zupełnie został zniesiony.

Warto jeszcze na zakończenie poruszyć kwestię efektu mory. Skoro działanie filtra AA w 760D jest wyraźnie osłabione (lub zniesione) w kierunku poziomym, wówczas wystąpienie wspomnianego efektu jest możliwe w specyficznych sytuacjach. Morę zauważyliśmy na przykład na zdjęciach tablicy testowej, a odpowiedni przykład przedstawiamy poniżej.

Obiektywy Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Foto-Technika.

Obiektywy Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Sigma ProCentrum.