Kształt korpusu Pananonika G7 został zauważalnie zmodyfikowany w stosunku do poprzednika, aczkolwiek ogólna forma została zachowana. Zrezygnowano z charakterystycznych dla G6 obłości i nowy Lumix jest bardziej kanciasty. Wymiary obydwu aparatów są zbliżone, z wyjątkiem głębokości – tu G7 dominuje, głównie za sprawą nieco większej rękojeści.

Szkielet i większość elementów aparatu wykonano z tworzyw sztucznych. Ich jakość sprawia dobre wrażenie, podobnie jak spasowanie. Nie jest to wprawdzie poziom Lumiksa GX7, ale w gruncie rzeczy trudno mieć szczególne zastrzeżenia. Rękojeść wyłożono tworzywem przypominającym gumę, zapewniającym dobrą przyczepność do dłoni.

Zasilanie i gniazda

Panasonic G7 jest zasilany akumulatorem litowo-jonowym BLC12E o napięciu 7.2 V i pojemności 1200 mAh. Według naszych obserwacji, jego wydajność wynosi maksymalnie około 500 zdjęć. Opcjonalnie aparat można zasilać zasilaczem sieciowym o symbolu DMW-AC8, choć wymaga on dodatkowego adaptera.

Komora akumulatora oraz slot kart SD (oraz SDHC i SDXC, także zgodnych z UHS-3) znajdują się na spodzie aparatu pod jedną plastikową klapką, wyposażoną w blokadę. Takie usytuowanie wymienionych złącz nie przeszkadza wymienić baterii lub karty przy dokręconej stopce statywowej Manfrotto 410PL.

Z prawej strony aparatu, pod zaślepką z twardego gumowego materiału, umieszczone zostały trzy gniazda (odpowiednio od góry):

• złącze wężyka spustowego DMW-RSL1,
• wyjście mini-HDMI typu C,
• wielofunkcyjne złącze USB.

Przyciski

W Panasoniku G7 w stosunku do poprzedniego modelu można zauważyć sporo zmian w obrębie elementów sterujących. Niektóre z nich zmieniły swoje miejsce, ale przybyło też parę nowych elementów. Przyjrzyjmy się jednak bliżej, jakie przyciski i pokrętła oferuje testowany aparat, a zaczniemy od górnej ścianki aparatu.

Z lewej strony lampy błyskowej mamy koło trybów pracy migawki. Do dyspozycji mamy:

• zdjęcia pojedyncze,
• zdjęcia seryjne,
• zdjęcia seryjne 4K,
• bracketing,
• samowyzwalacz,
• interwałometr.

• iA – tryb inteligentne Auto,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb priorytetu przysłony,
• S – tryb priorytetu migawki,
• M – tryb ręczny,
• M Film – tryb ręczny filmowania,
• C – tryb użytkownika,
• Panorama – tryb automatycznej panoramy,
• SCN – tryb scen: Czysty portret, Jedwabista cera, Miękkie podświetlenie, Czysty podświetlony, Nastrój zrelaksowania, Słodka twarzyczka dziecka, Wyrazista sceneria, Czyste błękitne niebo, Romantyczna zorza zachodu, Żywa poświata zachodu, Lśniąca woda, Pogodna noc, Chłodne nocne niebo, Ciepły krajobraz nocny, Nocny krajobraz artystyczny, Roziskrzone oświetlenie, Zdjęcie nocne z ręki, Czysty portret nocny, Miękki obraz kwiatu, Apetyczne danie, Smakowity deser, Zatrzymaj zwierzę w ruchu, Czyste zdjęcie sportowe, Monochromatyczny,
• tryb kreatywnego sterowania – zdjęcia z dodatkowymi efektami modyfikującymi wygląd obrazu (szczegóły w rozdziale 6).

Przejdźmy teraz do tylnej ścianki G7.

W lewym górnym rogu mamy przyciski Fn5 (domyślnie odpowiada za przełączanie wyświetlania obrazu w wizjerze i na LCD) oraz podnoszący lampę błyskową. Bezpośrednio przy wizjerze, po jego lewej stronie mamy pokrętło regulacji dioptrii. Z kolei po prawej stronie celownika umieszczono przełącznik trybu pracy autofokusa AFS(AFF)/AFC/MF wraz z przyciskiem AF/AE LOCK pośrodku. Po prawej stronie LCD mamy kolejny programowalny przycisk oznaczony Fn2, a także guzik wejścia do trybu przeglądania zdjęć i DISP, umożliwiający zmianę informacji wyświetlanych na ekranie podczas fotografowania i odtwarzania.

Niżej mamy krzyżak wielofunkcyjny z przyciskami kierunkowymi umożliwiającymi bezpośredni dostęp do opcji: ISO, balansu bieli i trybu wyboru obszaru AF oraz znajdujący się w jego środku przycisk MENU/SET, który otwiera menu aparatu i służy do zatwierdzania dokonywanych ustawień. Guzik „w dół” jest natomiast programowalny (Fn3). Pod krzyżakiem znajdziemy ostatni przycisk na tylnym panelu – Fn4.

Zanim opuścimy tylną ściankę aparatu, warto wspomnieć jeszcze parę słów o programowalnych przyciskach Fn. Jeśli zechcemy przeprogramować dowolny z nich (również przyciski ekranowe), mamy do dyspozycji szeroki wachlarz opcji. W trybie nagrywania ich lista obejmuje następujące pozycje:

• Kompensacja ekspozycji,
• Wi-Fi,
• Q. Menu,
• Przeł. wizjer/wyświetlacz,
• AF/AE LOCK,
• AF-włączony,
• Podgląd,
• Jednoprz. AE,
• Dotykowy AE,
• Wskaźnik poziomu,
• Ustaw obszar ostrości,
• Regulacja zoom,
• Blokada przycisków kursora,
• Przełączenie operacji pokrętła,
• Style zdjęć,
• Wybór filtra,
• Format obrazu,
• Rozmiar obrazu,
• Jakość,
• AFS/AFF,
• Tryb pomiaru,
• Szybkość serii,
• Zdjęcie 4K,
• Autobracketing,
• Samowyzwalacz,
• Jasne / Zaciemnione,
• i.dynamika,
• i.rozdzielczość,
• HDR,
• Elektroniczna migawka,
• Tryb lampy błyskowej,
• Regulacja lampy błyskowej,
• Dodatkowy telekonwerter,
• Cyfrowy zoom,
• Stabilizator,
• Film Snap,
• Ustawienie filmu,
• Tryb obrazu,
• Ustawienie kierunku mikrofonu,
• Tryb cichy,
• Wyróżnienie punktu ostrości (peaking),
• Histogram,
• Linie pomocnicze,
• Wzór zebry,
• Live view monochromatyczne,
• Obszar nagrywania,
• Krok zoomu,
• Szybkość zoomu,
• Ekran dotykowy,
• Czułość,
• Balans bieli,
• Tryb AF/MF,
• Przywróć domyślne.

• Ulubione,
• Ustawienia wydruku,
• Zabezpiecz,
• Usuń pojedynczo,
• Wyłącz,
• Przywróć domyślne.

Menu

Menu w G7 ma strukturę typową dla bezlusterkowców Panansonika, a graficznie jest identyczne z tym, jakie znalazło się w modelu GM5. Zostało ono zatem podzielone na 5 głównych kategorii: menu fotografowania, filmowania, ustawień własnych, konfiguracji oraz menu odtwarzania. Wciskając przycisk menu przechodzimy bezpośrednio do ostatnio używanego elementu menu. Warto również dodać, że jeśli liczba elementów w danej kategorii jest duża, dzieli się ono wówczas na odpowiednią liczbę podstron. W trybie SCN, kreatywnego sterowania oraz C pojawia się dodatkowa kategoria z ustawieniami charakterystycznymi dla danego trybu. Poniżej przedstawiamy wszystkie pozycje zawarte w pięciu głównych kategoriach.

Menu Nagrywania:

Menu Film:

Menu Ustawień osobistych:

Menu konfiguracji:

Menu odtwarzania:

Poza głównym menu w testowanym aparacie mamy także dostęp do tzw. szybkiego menu, uruchamianego przyciskiem Fn2/Q.MENU. Może ono pracować w dwóch trybach zawartości: predefiniowanej lub ustalanej przez użytkownika. W tej pierwszej opcji daje ono dostęp do następujących elementów:

• Styl zdjęć,
• Tryb lampy błyskowej,
• Ustawienia filmu,
• Ustawienia zdjęć (proporcje i rozmiar obrazu),
• Jakość,
• Tryb AF (AFS/AFF),
• Tryb obszaru AF,
• Szybkość serii,
• Tryb pomiaru światła,
• Wartość przysłony,
• Czas otwarcia migawki,
• Kompensacja ekspozycji,
• ISO,
• Balans bieli.

W drugiej opcji natomiast, do szybkiego menu możemy przypisać do 15 ustawień, a wybierać można z następujących elementów:

• Styl zdjęć,
• Wybór filtra,
• Ustawienia zdjęć (format i rozmiar obrazu),
• Jakość,
• Tryb AF (AFS/AFF),
• Tryb pomiaru światła,
• Szybkość serii,
• Zdjęcie 4K,
• Kompensacja ekspozycji,
• Samowyzwalacz,
• Inteligentna dynamika,
• Inteligentna rozdzielczość,
• HDR,
• Elektroniczna migawka,
• Tryb lampy błyskowej,
• Regulacja lampy błyskowej,
• Dodatkowa telekonwersja,
• Cyfrowy zoom,
• Stabilizator,
• Film Snap,
• Ustawienia filmu,
• Tryb obrazu,
• Tryb cichy,
• Wyróżnianie punktu ostrości (focus peaking),
• Histogram,
• Linie siatki kadrowania,
• Wzór zebry,
• Live view monochromatyczne,
• Obszar nagrywania,
• Krok zoomu,
• Szybkość zoomu,
• Ekran dotykowy,
• Czułość ISO,
• Balans bieli,
• Tryb obszaru AF.

Szybkie menu można obsługiwać zarówno na ekranie LCD, jak i w wizjerze aparatu. Jeżeli na wyświetlaczu widoczny jest panel z ustawieniami fotografowania, wówczas wciśnięcie przycisku Fn2/Q.MENU daje możliwość dokonywania ustawień bezpośrednio z jego poziomu (nie jest uruchamiane szybkie menu).

Wyświetlacz

W Panasoniku G7 zastosowano 3-calowy wyświetlacz TFT LCD, o liczbie punktów wynoszącej 1 040 000. Ekran wyposażony został w obrotowy przegub pozwalający na odchylanie go maksymalnie o 180 stopni oraz obrót o 270 stopni. W menu konfiguracji odnajdziemy opcje pozwalające regulować jasność, kontrast, nasycenie oraz kolorystykę (odcień czerwonego i niebieskiego) wyświetlanego na ekranie obrazu. Kolejna pozycja w tym menu służy do ustawiania intensywności podświetlenia wyświetlacza.

Jakość wyświetlanego obrazu jest wysoka. Nawet w słoneczny dzień nie ma problemów z kadrowaniem, warto jedynie pamiętać o odpowiednim dostosowaniu jasności ekranu.

Podobnie jak w poprzednim modelu, ekran w G7 wyposażono w funkcję dotykowej obsługi. Oznacza to, że w testowanym aparacie mamy możliwość operowania nim praktycznie bez użycia przycisków. W menu głównym oraz Q.MENU możemy nawigować oraz zmieniać parametry. W trybie przeglądania zdjęć możemy nie tylko przewijać je palcem, ale również powiększać i pomniejszać. Tych ostatnich czynności dokonujemy przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie). Ekran umożliwia także ustawianie ostrości i automatyczne wyzwalanie migawki po dotknięciu go w wybranym miejscu. Warto również dodać, że poza standardowymi przyciskami Fn opisanymi wcześniej, w ramach dotykowego interfejsu mamy dostęp do kolejnych pięciu. Oczywiście można je konfigurować analogicznie, jak ma to miejsce przy zwykłych przyciskach. Podobnie jak we wcześniejszych Lumiksach oferujących dotykowy interfejs, również w G7 nie mamy praktycznie żadnych zastrzeżeń do tej funkcjonalności.

Nowością związaną z dotykowym interfejsem wyświetlacza jest możliwość wyboru punktu AF palcem, podczas korzystania z wizjera. Ekran LCD pozostaje wówczas wygaszony.

Korzystając z przycisku DISP. w trybie fotografowania można przełączać tryby wyświetlania informacji na ekranie LCD. Przekręcenie pierścienia ostrości w trybie MF automatycznie aktywuje powiększenie obrazu. W menu aparatu możemy włączyć jeden z trzech zestawów linii pomocniczych, histogram oraz cyfrową poziomicę.

W trybie odtwarzania mamy do wyboru pięć wariantów wyświetlania zdjęć, pomiędzy którymi przechodzimy przez naciskanie klawisza DISP.:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje (w dolnej i górnej części ekranu),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF,
• miniaturka zdjęcia + informacje o parametrach ekspozycji + histogramy RGBY,
• zdjęcie ze wskaźnikami przepaleń (o ile w menu konfiguracji włączona jest odpowiednia opcja).

Zdjęcia można również powiększać oraz przeglądać w postaci miniaturek (12 lub 30 zdjęć) oraz z poziomu kalendarza.

Tryb Wideo

Panasonic G7 oferuje nieco bardziej rozbudowany jak w modelu G6 tryb wideo. Poza osobnym trybem filmu kreatywnego, użytkownik może rozpocząć nagrywanie w każdym innym trybie, dzięki osobnemu przyciskowi znajdującemu się na górnej ściance obudowy. Ustawienia dotyczące filmowania znajdują się w osobnej zakładce głównego menu. W testowanym bezlusterkowcu odnajdziemy następujące tryby wideo:

• Format AVCHD (format 16:9):
  • [FHD] 1920×1080 / 50p (28 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 50i (17 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 25p (24 Mbps),
  • [FHD] 1920×1080 / 24p (24 Mbps),
• Format MP4:
  • [4K] 3840×2160 / 25p (100 Mbps, format 16:9),
  • [4K] 3840×2160 / 24p (100 Mbps, format 16:9),
  • [FHD] 1920×1080 / 50p (28 Mbps, format 16:9),
  • [FHD] 1920×1080 / 25p (20 Mbps, format 16:9),
  • [HD] 1280×720 / 25p (10 Mbps, format 16:9),
  • [VGA] 640×480 / 25p (4 Mbps , format 4:3).

W osobnym trybie filmowania mamy do dyspozycji tryby P, A, S oraz M, charakteryzujące się analogiczną funkcjonalnością, jak podczas fotografowania. Przykładowo, tryb M umożliwia ręczną zmianę przysłony i szybkości migawki oraz czułości (w zakresie od ISO 200 do 6400) w trakcie rejestracji. Opcja Auto ISO dostępna jest tylko w trybach P, A i S.

Panasonic G7 nagrywa dźwięk stereo (Dolby Digital stereo w AVCHD oraz AAC stereo w MP4), a wbudowany mikrofon został umieszczony na górze aparatu, bezpośrednio przy gorącej stopce. Warto przypomnieć o możliwości podłączenia zewnętrznego mikrofonu. W menu znajduje się również możliwość redukcji szumu wiatru.

Tryb pomiaru światła przy filmowaniu można wybrać tak sam jak dla fotografowania: punktowy, centralnie ważony lub matrycowy. W menu możemy włączyć również ciągły autofokus oraz cyfrowy zoom o wartości 2x lub 4x. Manualne ostrzenie wspomaga funkcja focus-peaking, która działa również w trakcie rejestracji. Ocenę naświetlenia sceny ułatwia funkcja „zebry”.

W testowanym Lumiksie mamy możliwość rejestrowania filmów z wykorzystaniem filtrów cyfrowych dostępnych w trybie kreatywnego sterowania. Wyjątek stanowią jedynie ustawienia „Monochromatyczny Rough”, „Monochromatyczny Silk”, „Miękka ostrość”, „Filtr gwiezdny” i „Światło słoneczne”. Warto także wspomnieć o funkcji redukcji migotania (dla czasów 1/120, 1/100, 1/60 i 1/50 s).

Podobnie jak w GM5, możemy nagrywać krótkie filmów w trybie o nazwie SNAP. Po jego aktywacji, definiujemy długość klipu (2, 4, 6 lub 8 sekund), a także dodatkowe opcje specjalne: rozpoczęcie filmu od czarnego lub białego ekranu (albo zakończenie), ewentualnie przejście od obrazu kolorowego do czarno-białego lub odwrotnie. Tak nagrane filmy możemy później połączyć w jeden dłuższy, korzystając z aplikacji mobilnej Panasonic Image App.

Tak samo jak w modelu G6, wśród ustawień filmowania możemy znaleźć opcję umożliwiającą ciche sterowanie kilkoma parametrami podczas nagrywania filmu (opcję tą należy uprzednio aktywować w menu). Zmian dokonujemy za pomocą suwaków wyświetlanych i obsługiwanych przy pomocy ekranu dotykowego. Dostępne funkcje to:

• zoom (konieczne jest zastosowanie kompatybilnego obiektywu),
• przysłona,
• czas naświetlania,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• regulacja poziomu nagrywania dźwięku.

Przykładowe filmy

Filmy nr 14 i 15 zostały nagrane przy wykorzystaniu obiektywu Panasonic G VARIO 14–140 mm f/3.5–5.6 ASPH. P.O.I.S., natomiast pozostałe – G VARIO 14–42 mm f/3.5–5.6 II ASPH. M.O.I.S.

• film 1 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 42.6 MB,
• film 2 – AVCHD – 1920×1080 pix 50p, 31.2 MB,
• film 3 – AVCHD – 1920×1080 pix 50i, 23.7 MB,
• film 4 – AVCHD – 1920×1080 pix 50i, 38.5 MB,
• film 5 – AVCHD – 1920×1080 pix 24p, 38 MB,
• film 6 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 124.6 MB,
• film 7 – MP4 – 3840×2160 pix 24p, 156.5 MB,
• film 8 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 39.1 MB,
• film 9 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 23.9 MB,
• film 10 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 25.2 MB (filtr Efekt krosowania),
• film 11 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 25.1 MB (ciągły autofokus),
• film 12 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 42.5 MB (ISO 6400),
• film 13 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 34 MB (filtr Mocny obraz),
• film 14 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 281.3 MB,
• film 15 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 267.3 MB.

Wizjer

W Panasoniku G7 zastosowano elektroniczny wizjer OLED, który charakteryzuje się rozdzielczością 2 360 000 punktów, powiększeniem x1.4 oraz odległością punktu ocznego wynoszącą 17.5 mm. Wizjer wyposażono w regulacje dioptrażu, która pozwala na korekcję w zakresie od −4 do +4. Bezpośrednio przy wizjerze znajduje się czujnik zbliżenia oka. Po jego aktywacji w menu, obraz z LCD będzie automatycznie wyświetlany w EVF po przyłożeniu aparatu do oka.

Wizjer pokrywa oczywiście 100% fotografowanego kadru i umożliwia zmianę wyświetlanych informacji analogicznie jak ma to miejsce na ekranie LCD (nie mamy jedynie podglądu panelu z ustawieniami fotografowania). Jakość obrazu w wizjerze stoi generalnie na dobrym poziomie, aczkolwiek mamy pewne zastrzeżenia. Po pierwsze, przy szybkim przemieszczaniu aparatu widoczne jest niewielkie smużenie. Przy słabym oświetleniu staje się wyraźniejsze. Nie najlepszej jakości są również soczewki w wizjerze. Nie zauważymy problemu, o ile patrzymy w niego dokładnie na wprost. Już niewielkie odchylenie od tej pozycji powoduje, że widoczne są zniekształcenia.

Mieliśmy okazję bezpośredniego porównania celowników w G7 i Fujifilm X-T10. Rozmiar i rozdzielczość wyświetlanego obrazu jest w obu aparatach podobna. Wizjer w Panasoniku charakteryzuje się niestety znacznie większym smużeniem i zaszumieniem w ciemnym otoczeniu.

Warto dodać, że przy korzystaniu z czujnika zbliżeniowego przy automatycznym przełączaniu obrazu pomiędzy wyświetlaczem a wizjerem pojawia się ok. 1 sekundowe opóźnienie. Ponadto, sam czujnik reaguje już przy stosunkowo dużej odległości. To sprawia, że dość łatwo o sytuacje kiedy obraz na wyświetlaczu nagle znika, bo przez przypadek w pobliżu czujnika znalazła się na przykład nasza dłoń. W menu ustawień własnych można znaleźć opcję regulującą czułość czujnika zbliżeniowego. Dostępne są jednak tylko dwie opcje: HIGH i LOW, a co więcej, różnica zachowania czujnika przy obu tych ustawieniach jest niewielka. W pierwszym wypadku czujnik reaguje już z odległości ok. 5.5 cm, a w drugim w odległości 4 cm.