Rozdzielczość

Testy rozdzielczości przeprowadzamy na podstawie zdjęć tablicy ISO 12223 robionych dla różnych długości ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie dokonujemy obliczeń dla centrum i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Tradycyjnie pomiarom podlegały zarówno pliki JPEG, jak i surowe pliki RAW.

Zacznijmy od wyników otrzymanych dla plików RAW z centrum kadru.

Jak widać na powyższym wykresie, testowany aparat osiąga najwyższą rozdzielczość dla przysłony f/4 i szerokiego kąta. Ta wartość przysłony gwarantuje najlepsze wyniki także dla innych testowanych ogniskowych. Warto zwrócić uwagę, że dla pozycji "tele" oznacza to domknięcie obiektywu o jedną działkę, by cieszyć się najlepszymi wynikami. Podobnie zachowuje się obiektyw dla ekwiwalentu 50 mm, jednak w tym wypadku wzrost zdolności rozdzielczej jest niewielki. Limit dyfrakcyjny dla zastosowanego sensora to f/3 – powyżej tej przysłony powinniśmy obserwować spadek zdolności rozdzielczej. I faktycznie tak się dzieje – a przy f/11 wynik nie zależy od użytej ogniskowej.

Spójrzmy na przebiegi funkcji MTF dla składowych poziomej i pionowej dla plików RAW. Kolorem czerwonym pokazano zmierzony przebieg natomiast niebieskim po uwzględnieniu wyostrzania o promieniu 2.

Na przedstawionych wykresach nie można dostrzec wyostrzania plików RAW. Pomimo widocznych różnic w wynikach dla poziomej i pionowej składowej trudno wprost oskarżyć o ten stan filtr dolnoprzepustowy. W zależności od użytej przysłony lepsze rezultaty zmiennie występują zarówno dla pionowej, jak i poziomej składowej. Różnice w wynikach sięgają jednak 25%, co ma negatywny wpływ na wartość zdolności rozdzielczej przedstawionej na poprzednim wykresie.

Przejdźmy do zachowania obiektywu na brzegu kadru.

Od razu rzuca się w oczy różnica pomiędzy centrum oraz brzegiem wynosząca około 400 linii. Oznacza to, że jakość obrazu na brzegu nie zachwyca. Wyniki pokazują, że zastosowany w aparacie Sony obiektyw niezależnie od użytej ogniskowej daje obraz ostry w centrum kadru i miękki na jego bokach, a przyzwoite zdjęcia otrzymamy jedynie dla szerokiego kąta i przysłony w zakresie f/2.8 do f/5.6.

Podsumowując, stwierdzamy, że wyniki są zbliżone do tych uzyskanych w teście aparatu RX100 III. To znak, że do czynienia mamy z tym samym obiektywem, a jakiekolwiek różnice wynikać mogą jedynie z rozrzutu jakościowego poszczególnych egzemplarzy.

Poniżej zamieszczamy wyniki pomiaru rozdzielczości przeprowadzonego na plikach JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość.

Zarówno w centrum, jak i na brzegu kadru wyniki notowane dla plików JPEG są wyraźnie lepsze niż w wypadku RAW-ów (maksymalnie o 800 linii!). Oznacza to, że nawet na minimalnym poziomie proces wyostrzania JPEG-ów jest dość wyraźny. Tak jak i w wypadku plików RAW, notujemy sporą dysproporcję między centrum a brzegiem kadru.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej (w formacie JPEG) w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

8.8 mm f/4

25.7 mm f/11

Aberracja chromatyczna

Przypomnijmy, że w naszej ocenie wartości aberracji wykraczające ponad 0.15% są uznawane za bardzo silne i widoczne na zdjęciach. Wyniki w przedziale 0.08–0.14% uznajemy za umiarkowane, a te z zakresu 0.04–0.07% za nieznaczące. Poniżej 0.04% możemy potraktować aberrację jako niezauważalną.

Aberracja chromatyczna w aparacie RX100 IV nie stanowi większego problemu. Pliki JPEG wykazują największy poziom tej wady dla skrajnych ogniskowych i przysłony f/2.8 do f/5.6 – wówczas osiąga ona wartości niskie. W każdej innej kombinacji uzyskane wyniki są obarczone wadą na poziomie pomijalnym.

Spójrzmy teraz, jak prezentuje się aberracja chromatyczna w plikach surowych.

Okazuje się, że niezależnie od użytej przysłony dla szerokiego kąta aberracja utrzymuje się na poziomie niskim i średnim. Największa wada występuje dla najdłuższej ogniskowej i przy maksymalnie otwartej przysłonie. Co ciekawe, dla szerokiego kąta aberracja chromatyczna jest wręcz najlepiej kontrolowana.

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej przestawiające krawędzie czerni i bieli z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej według wyników otrzymanych dla surowych plików wywołanych programem dcraw.

25.7 mm f/2.8	8.8 mm f/1.8

Dystorsja

Przykłady dystorsji prezentujemy poniżej

JPEG	RAW
8.8 mm
18.5 mm
25.7 mm

Plikom JPEG trudno cokolwiek zarzucić. Dystorsja jest utrzymywana w ryzach niezależnie od testowanej ogniskowej. Dla szerokiego kąta mamy praktycznie brak zniekształceń (−0.7%), a dla dłuższych ogniskowej odpowiednio −0.8 oraz −0.9%. W porównaniu do zachowania w plikach surowych należy uznać ten wynik za stosunkowo silną modyfikację programową. Dla RAW-ów wymiar tej wady to odpowiednio −14% dla szerokiego kąta, −2.7% dla ekwiwalentu 50 mm oraz −0.8% dla pozycji teleobiektywu. Wynik dla najkrótszej ogniskowej jest po prostu ogromny. Tak duże zakrzywienie beczkowe na drodze korekty programowej musi nieść ze sobą straty jakości obrazu w jego rogach.

Koma i astygmatyzm

A aparacie RX100 IV koma jest korygowana co najwyżej dostatecznie: obraz diody w rogu kadru jest zniekształcony i to dla wszystkich testowanych ogniskowych. Zniekształcenia są spore, choć wciąż trudno nazwać je bardzo dużymi.

Centrum	Róg
8.8 mm, f/1.8
18.5 mm, f/2.8
25.7 mm, f/2.8

Pomiar astygmatyzmu dla różnych kombinacji przysłony i ogniskowej swoje maksimum ma w wartości 24%. Duży rozrzut pomiarów powoduje, że trudno oszacować poprawnie wielkość astygmatyzmu, a wyniki wskazują, że bardziej do czynienia mamy ze słabą konstrukcją mechaniczną, pozwalającą na odchylanie grup soczewek od osi optycznej.

Winietowanie

Pomiary winietowania wykonaliśmy w pierwszej kolejności na plikach JPEG. Otrzymane przez nas wyniki prezentujemy w tabelce poniżej.

Jak widać, dla plików JPEG winietowanie nie stanowi dużego problemu niezależnie od użytej ogniskowej.

Spójrzmy teraz na wyniki pomiarów, które wykonaliśmy na surowych plikach.

W wypadku formatu surowego charakterystyka wyników jest podobna do uzyskanych z analizy plików JPEG, wartości liczbowe są jednak wyższe. To znak, że winietowanie nie jest wielkim problemem tego aparatu – nawet dla szerokiego kąta i mocno otwartej przysłony wyniki znajdują się w okolicach 1 EV. To bardzo dobra wiadomość.

JPEG	RAW
8.8 mm
f/1.8	f/1.8
f/2	f/2
f/2.8	f/2.8
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
f/11	f/11
18.5 mm
f/2.8	f/2.8
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
f/11	f/11
25.7 mm
f/2.8	f/2.8
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
f/11	f/11

Patrząc na przykłady, zauważamy dość nietypowe zachowanie. Dla wielu kombinacji ogniskowej i przysłony widoczne jest ciemniejsze pole w centrum kadru. Jego krawędź zmienia się, a lokalne rozjaśnienie jest wyraźniejsze wraz z domykaniem przysłony. To niefizyczne zachowanie, nietypowe dla testowanej w tym rozdziale wady pokazuje, że wpływ na pomiary ma nie tylko optyka obiektywu, lecz także dodatkowe elementy, jak np. filtr ND. Podobne zachowanie odnotowaliśmy też w teście aparatu RX100 III.

Odblaski

Przypomnijmy, że obiektyw modelu Sony RX100 IV składa się z 10 soczewek ułożonych w 9 grupach, czyli posiada aż 18 powierzchni potencjalnie powodujących odblaski na wynikowej fotografii.

8.8 mm

25.7 mm

W praktyce okazuje się, że aparat dość słabo radzi sobie z odblaskami. Jest to szczególnie widoczne przy mocno domkniętej przysłonie; wówczas kolorowe promieniste wzory dość silnie zniekształcają rejestrowany obraz. To zachowanie jest niezależne od użytej ogniskowej. Przypomnijmy, że aparat nie dysponuje osłoną przeciwsłoneczną, także powinniśmy się też wystrzegać umieszczania silnych źródeł światła blisko lub nawet delikatnie poza kadrem.