Testowany aparat zapisuje także mRAW-wy i sRAW-y. Są to skalowane surowe pliki, które dają się edytować tak jak normalne RAW-y. Format mRAW ma rozdzielczość 6480×4320 pikseli, co odpowiada zdjęciom 28-megapikselowym, a sRAW to obrazy 12.4-megapikselowe o rozdzielczości 4320×2880 pikseli.

Funkcję wstępnego podnoszenia lustra odnajdziemy w czwartej zakładce menu fotografowania. W stosunku do wcześniejszych lustrzanek Canona, w 5Ds funkcja ta została wzbogacona o dodatkowe opcje. Możemy na przykład ustawić czas pomiędzy podniesieniem lustra a wyzwoleniem migawki. W tym zakresie wybór jest następujący. 1/8 s, 1/4 s, 1/2 s, 1 s lub 2 s. Oczywiście można również ustawić opcję, przy której dopiero ponowne wciśnięcie spustu migawki (również z wykorzystaniem wężyka lub pilota) spowoduje wykonanie zdjęcie. Czas pomiędzy pierwszym a drugim wciśnięciem spustu nie może jednak przekroczyć 30 sekund, bowiem po takim czasie lustro samo opadnie. Podczas testu rozdzielczości, w celu wyeliminowania ewentualnych drgań aparatu spowodowanych pracą lustra, funkcję tę mieliśmy włączoną.

Rozdzielczość układu jako całości

Używając minimalnie wyostrzonych zdjęć JPEG wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu (LWPH) pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla innych aparatów i ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Canon EF 35 mm f/2 IS USM.

Wyniki 5Ds w tej kategorii są na rozsądnym poziomie. Z jednej strony jego maksymalne osiągi są wyraźnie wyższe od tych zanotowanych przez model 5D MkIII, a z drugiej brakuje mu nieco do tego, co pokazał 5Ds R w tej kategorii. Można również wspomnieć, że najwyższe wartości zanotowane przez 5Ds są na porównywalnym poziomie z tymi, jakie otrzymaliśmy w teście Nikona D810.

Oczywiście omawiając wyniki otrzymane na JPEG-ach musimy również poruszyć kwestię wyostrzania, aczkolwiek pod tym względem nie spodziewany się żadnych niespodzianek. Do tej pory ustawienie tego parametru na minimum w cyfrowych EOS-ach oznaczało w zasadzie brak wyostrzania. Poniższe wykresy wskazują na to, że w 5Ds jest podobnie.

Górne wykresy przedstawiają przebiegi profilu na granicy czerni i bieli, a dolne funkcje MTF dla jednego z pomiarów. Nie zauważamy typowych lokalnych ekstremów w przebiegach profilów, które mogły by wskazywać na zastosowanie wyostrzania. Ponadto odpowiedzi funkcji MTF w częstości Nyquista są na umiarkowanym poziomie.

W kwestii wyostrzania JPEG-ów w testowanym Canonie potrzebny jest dodatkowy komentarz. W 5Ds, tak samo jak w 5Ds R, wprowadzono dwa nowe parametry modyfikujące proces wyostrzania JPEG-ów. Poza standardową 8-stopniową skalą siły wyostrzania, mamy także parametry „Precyzja” oraz „Próg”, oba kontrolowane w 5-stopniowej skali. Pierwszy z nich odpowiada za szczegółowość procesu wyostrzania. Dla mniejszych liczb wyostrzanie odbywa się w mniejszej skali (jest bardziej szczegółowe). Drugi z parametrów określa poziom wyostrzania krawędzi na podstawie różnicy kontrastu. Im mniejsza liczba, tym wyższe wyostrzanie przy niskiej różnicy kontrastu.

Jak owe parametry wpływają na otrzymywane wyniki, sprawdziliśmy szczegółowo podczas testu modelu 5Ds R. W tym miejscu możemy przypomnieć, że przy sile wyostrzania ustawionej na zero, manewrowanie pozostałymi parametrami nie przynosi większych efektów. Dopiero zastosowanie większej siły wyostrzania ujawnia efekty ich działania. Przy wzrastającym parametrze precyzji otrzymujemy wyższe wyniki, a wyostrzanie jest wyraźniejsze. Z parametrem próg natomiast jest odwrotnie. Im wyższa jego wartość, tym niższe wyniki pomiarów, a stopnień wyostrzania słabnie.

Rozdzielczość matrycy

W tej kategorii Canon 5Ds notuje wyniki, których można było oczekiwać. Ze względu na znacznie większą liczbę pikseli matrycy, jego osiągi są wyraźnie lepsze niż te uzyskane dla modelu 5D MkIII. Druga kwestia to obecność w testowanej lustrzance typowego filtra antyaliasingowego. Z tego powodu 5Ds notuje niższe wartości niż model 5Ds R, w którym antyaliasingowe działanie filtra dolnoprzepustowego zostało zniwelowane. Warto jeszcze zauważyć, że mimo większe liczby pikseli testowany EOS przegrywa nieznacznie w tej kategorii z Nikonem D810. Można jednak założyć, że jest to wynik działania filtra AA w 5Ds. W przypadku modelu 5Ds R bowiem, zanotowaliśmy przewagę nad wspomnianą lustrzanką Nikona.

Sprawdźmy jeszcze, czy coś więcej o filtrze AA zastosowanym w 5Ds mogą powiedzieć nam szczegółowe wyniki z programu Imatest.

Na początek warto stwierdzić, że przebiegi profilu na granicy czerni i bieli (górne wykresy) nie pokazują śladów wyostrzania. Obie krzywe są zasadniczo gładkie i nie zauważamy dziwnych ekstremów. Można również przypuszczać, że użyty filtr jest symetryczny, bowiem w wynikach nie ma wyraźnych oznak, które wskazywałby, że jest inaczej. Na podstawie odpowiedzi funkcji MTF (dolne wykresy) w częstości Nyquista, sięgających około 15%, można by się zastanawiać, czy użyty filtr nie jest przypadkiem nieco osłabiony. Powyższe wyniki jednak są na tyle niejednoznaczne, że raczej trudno obstawać przy takim stwierdzeniu.

Obiektywy Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Foto-Technika.

Obiektywy Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Sigma ProCentrum.