Oznaczenie aparatu oraz kształt korpusu wskazują, że A6300 to następca modelu A6000. Podobieństwo jest na tyle duże, że w pierwszym kontakcie z aparatem można odnieść wrażenie, że nic się nie zmieniło. Kiedy jednak zacznie się porównywać oba modele, zmiany w obudowie – choć niewielkie – daje się oczywiście zauważyć. Skoro zatem kształt korpusu nowego aparatu jest niemal identyczny ze starszym modelem, z pewnością niewiele zmienił się również pod względem wielkości. I faktycznie różnicę zauważymy jedynie w grubości. Ta bowiem w A6300 jest o 3.7 mm większa i przekłada się ona na pogrubienie głównej części korpusu.

W poniższej tabelce przedstawiamy rozmiary oraz wagi nowego i starszego modelu oraz trzech przykładowych bezlusterkowców konkurencji.

----- R E K L A M A -----

Aparat	Wymiary	Waga
Sony A6300	120.0 × 66.9 × 48.8 mm	404 g
Sony A6000	120.0 × 66.9 × 45.1 mm	344 g
Olympus PEN-F	124.8 × 72.1 × 37.3 mm	427 g
Panasonic GX8	133.2 × 77.9 × 63.1 mm	487 g
Fujifilm X-Pro2	140.5 × 82.8 × 45.9 mm	495 g

Jak widać, A6300 na tle konkurencji wypada korzystnie jeżeli chodzi o wielkość. Co prawda różnica w stosunku do PEN-a F jest nieduża, ale pozostałe dwa aparaty są już wyraźnie większe od nowej Alphy. Spośród zaprezentowanych konkurentów A6300 jest również najlżejszy, choć nieco cięższy od swojego poprzednika.

Obudowę A6300 wykonano z lekkiego i wytrzymałego stopu magnezu, a całą konstrukcję zabezpieczono przed wpływem pyłu i wilgoci. Jakość wykonania i wykończenia aparatu robi zatem bardzo dobre wrażenie, a nasza ocena w tym zakresie jest zdecydowanie pozytywna. Nie mamy również zastrzeżeń do gumowego materiału pokrywającego rękojeść. Ten bowiem dobrze spełnia swoje zadanie i zapewnia odpowiednią przyczepność.

Warto wspomnieć, że rękojeść została nieco powiększona w stosunku do A6000. W praktyce różnica nie jest mocno wyczuwalna, co także ilustruje poniższe zdjęcie (A6300 z prawej strony).

Zasilanie i gniazda

Tak jak poprzednik, A6300 zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym NP-FW50, o pojemności 1020 mAh i napięciu 7,2 V. Istotną zaletą systemu zasilania testowanego aparatu jest precyzyjny, procentowy wskaźnik zużycia akumulatora, który pozwala z dużą dokładnością kontrolować poziom jego naładowania. Według specyfikacji wydajność akumulatora wynosi 350 lub 400 zdjęć w przypadku korzystania odpowiednio z wizjera lub ekranu LCD. Podczas wykonywania przykładowych zdjęć w plenerze, na pełnym ładowaniu udało nam się zrobić ok. 250 zdjęć (w tym ok. 15 panoram i 26 zdjęć HDR) i nagrać ok. 60 filmów o długości 10–20 sekund. Warto jeszcze dodać, że tryb wideo dość mocno obciąża akumulator. W podanym przykładzie, w pierwszej kolejności nagrywane były filmy, co spowodowało spadek naładowania akumulatora do poziomu poniżej 40%. Co ciekawe, po pojawieniu się na ekranie wskaźnika wskazującego na rychłe rozładowanie akumulatora (czyli poniżej 1%), udało nam się wykonać jeszcze około 80 zdjęć. Ładowanie aparatu odbywa się bezpośrednio w aparacie poprzez ładowarkę podłączoną do gniazda USB. Aparat można również zasilać opcjonalnym zasilaczem sieciowym AC-PW20.

Komora akumulatora znajduje się na spodzie korpusu i zamykana jest plastikową klapką. Znajdziemy tam również slot kart SD/SDHC/SDXC (oraz Memory Stick PRO Duo, PRO-HG Duo, XC-HG Duo). Na lewej ściance korpusu natomiast mamy dwa złącza komunikacyjne. Patrząc od góry są to odpowiednio:

• złącze wielofunkcyjne (USB, gniazdo wężyka spustowego RM-VPR1), z diodą sygnalizacji ładowania obok,
• wyjście HDMI (typu D).

Złącza ochraniane są przez dobrze przylegającą plastikową zaślepkę.

Omawiając złącza warto również wspomnieć o stopce Multi-Interface. Poza tym, że jest to stopka o standardowym rozmiarze i kształcie, została w przedniej części wyposażona w szereg styków, które umożliwiają komunikację z dodatkowymi akcesoriami firmy Sony.

Przyciski

Układ elementów sterujących w A6300 jest bardzo podobny do tego z poprzednika. Spójrzmy jednak dokładniej, co pod tym względem ma do zaoferowania testowany aparat. Opis rozpoczniemy tradycyjnie od górnej ścianki korpusu.

Z prawej strony stopki Multi-Interface znajduje się koło trybów pracy aparatu. Zgromadzono na nim następujące pozycje:

• Auto – tryb automatyczny,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• 1, 2 – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• Film – tryb wideo,
• Panoramy,
• SCN – programy tematyczne.

Obok niego znajdziemy pokrętło sterujące jednym z parametrów ekspozycji (w zależności od trybu). Nieco wyżej natrafiamy na spust migawki, otoczony włącznikiem aparatu. Na prawo od niego zlokalizowano programowalny guzik C1. Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Tuż przy wizjerze widzimy niewielkie pokrętło regulacji dioptrii. Idąc w prawo natrafiamy na przyciski lampy błyskowej i MENU. W miejscu gdzie w A6000 był guzik AEL, w nowym modelu znajdziemy przełącznik AF/MF–AEL z przyciskiem pośrodku niego. Za pomocą owego przełącznika zmieniamy jedną z dwóch funkcji guzika, które definiujemy w menu. Podczas przeglądania zdjęć natomiast powiększamy nim oglądany obraz. Poniżej znajduje się guzik Fn uruchamiający podręczne menu funkcyjne. Alternatywnie, pozwala on na wysłanie wybranego zdjęcia do urządzenie mobilnego. Niżej znajduje się wybierak wielofunkcyjny z pierścieniem sterującym. Oprócz górnego, funkcje pozostałych przycisków wybieraka możemy zaprogramować. Domyślnie funkcje poszczególnych kierunków są jednak następujące:

• góra – DISP – zmiana sposobu wyświetlania obrazu podczas fotografowania i odtwarzania,
• lewo – tryb pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz),
• prawo – ISO – czułość ISO,
• dół – kompensacja ekspozycji, widok miniaturek (tryb odtwarzania).

Na samym dole znajdziemy jeszcze guzik wejścia do trybu odtwarzania zdjęć oraz C2 (który służy również do ich kasowania). Na prawej krawędzi tylnej ścianki (u góry) zlokalizowano także przycisk nagrywania wideo.

Sony A6300 jest w dość szerokim zakresie konfigurowalny. Możliwe jest przypisanie funkcji do siedmiu przycisków: C1, C2, AF/MF–AEL oraz guzików wybieraka wielofunkcyjnego (łącznie z środkowym ale bez górnego). Lista dostępnych opcji obejmuje następujące pozycje:

• standard – wybór pola AF (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• tryb pracy migawki,
• samowyzwalacz przy bracketingu,
• tryb błysku,
• korekcja błysku,
• tryb ostrości,
• obszar ostrości,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• min. szybkość migawki przy ISO AUTO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• balans bieli,
• tryby DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza (czyli profile kolorystyczne),
• efekt wizualny (czyli filtry cyfrowe),
• profil zdjęcia,
• wykrywanie uśmiechu i twarzy,
• efekt gładkiej skóry,
• automatyczne kadrowanie portretowe,
• SteadyShot,
• poziom nagrywanego dźwięku,
• rozmiar obrazu,
• format obrazu,
• jakość obrazu,
• przewodnik w aparacie (tylko C1–2),
• pamięć MR,
• blokada AEL (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• przełącznik AEL,
• blokada AEL (w trybie punktowego pomiaru ekspozycji) (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• przełącznik AEL (w trybie punktowego pomiaru ekspozycji),
• pamięć blokady FEL (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• zmiana blokady FEL,
• pamięć blokady FEL/AEL (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• zmiana blokady FEL/AEL,
• blok. reg. AF/MF (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• zm. regulacji AF/MF,
• AF z podążaniem,
• AF priorytet oczu (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• AF włączony (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• blokada fokusa (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• podgląd przysłony (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• podgląd zdjęcia (tylko C1–2, środ. p. wyb., AF/MF-AEL),
• jasne monitorowanie (doraźne wzmocnienie działania funkcji focus-peaking),
• zoom,
• powiększenie,
• wyłącz monitor,
• MOVIE,
• zebra,
• linie siatki,
• (film) wyb. wyśw. znaku,
• wyświetlanie poziomu dźwięku,
• poziom zarysu,
• kolor zarysu,
• ciche fotografowanie,
• wybór wizjer/monitor,
• liczba klatek na sekundę wizjera,
• wyślij do smartfona,
• pobierz aplikację,
• lista aplikacji,
• jasność monitora,
• asysta wyś. gamma,
• przeł. wyśw. TC/UB,
• nieustawiona.

Menu

Układ głównego menu A6300 jest taki sam jak w ostatnich pełnoklatkowych bezlusterkowcach Sony. Zostało ono podzielone na 6 grup ułożonych w formie poziomych zakładek, których nie trzeba przewijać w pionie. Poszczególne grupy zawierają menu:

• ustawień fotografowania (9 zakładek),
• ustawień niestandardowych (8 zakładek),
• sieci bezprzewodowej (2 zakładki),
• aplikacji (1 zakładka),
• odtwarzania (2 zakładki),
• ustawień (7 zakładek).

Wciśnięcie guzika MENU powoduje wyświetlenie powyższych kategorii w formie menu kafelkowego. Możemy je jednak zdezaktywować – wyświetli się wówczas ostatnio używana zakładka.

Filmy przedstawiające elementy poszczególnych kategorii menu prezentujemy poniżej.

Menu fotografowania

Menu ustawień niestandardowych

Menu sieci bezprzewodowej

Menu aplikacji

Menu odtwarzania

Menu konfiguracji

Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest możliwość samodzielnego określenia zawartości menu funkcyjnego. Do dyspozycji mamy 12 pozycji (dwa rzędy po 6 ikon), a lista dostępnych opcji wygląda następująco:

• tryb pracy migawki,
• samowyzwalacz przy bracketingu,
• tryb błysku,
• korekcja błysku,
• tryb ostrości,
• obszar ostrości,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• minimalna szybkość migawki przy Auto ISO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• balans bieli,
• tryby DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza (czyli profile kolorystyczne),
• tryb fotografowania,
• efekt wizualny (czyli filtry cyfrowe),
• profil zdjęcia,
• środkowy AF z podążaniem,
• wykrywanie uśmiechu i twarzy,
• efekt gładkiej skóry,
• automatyczne kadrowanie portretowe,
• rozmiar obrazu,
• format obrazu,
• jakość obrazu,
• SteadyShot,
• poziom nagrywania audio,
• zebra,
• linie siatki,
• wyświetlanie znaku,
• wyświetlanie poziomu dźwięku,
• poziom zarysu,
• kolor zarysu,
• częstotliwość odświeżania obrazu w wizjerze,
• ciche fototografowanie (elektroniczna migawka),
• asysta wyświetlania gamma,
• nieustawiona.

Wyświetlacz

Tak jak poprzednika, testowaną Alphę wyposażono w 3-calowy monitor LCD o rozdzielczości 921 600 punktów. Warto zauważyć, że proporcje boków wyświetlacza wynoszą 16:9, co stanowi ukłon w kierunku użytkowników nastawiających się na filmowanie. Jasność ekranu można regulować w 5 stopniach. W menu udostępniono także opcję „Słoneczny dzień”, która powoduje maksymalne zwiększenie jasności LCD. Do jakości prezentowanego obrazu nie mamy dużych zastrzeżeń, aczkolwiek przy słonecznej pogodzie jego czytelność spada, z powodu całkiem wyraźnych odbić otoczenia. Aby zapewnić sobie dobrą widoczność obrazu w takiej sytuacji, użycie maksymalnej jasności (czyli wspomnianej opcji „Słoneczny dzień”) jest właściwie konieczne.

Ekran umieszczono na odchylanym przegubie, co zwiększa jego funkcjonalność. Zyskujemy możliwość odchylenia go o nieco ponad 90 stopni w górę lub 45 stopni w dół.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu. Dostępnych jest 6 wariantów:

• wyświetlanie graficzne – obraz z parametrami ekspozycji oraz informacjami m.in. na temat rozdzielczości, jakości obrazu oraz proporcji boków rejestrowanych zdjęć, wskaźnik baterii oraz graficzną skalę migawki i przysłony,
• wyświetlanie wszystkich informacji – obraz z parametrami ekspozycji oraz szereg ikon zajmujących prawą i lewą krawędź monitora, odnoszących się do opcji dostępnych w menu funkcyjnym Fn, ale w domyślnym układzie,
• brak informacji – czysty obraz z parametrami ekspozycji,
• histogram – obraz, histogram oraz parametry ekspozycji,
• poziom – obraz, cyfrowa poziomica oraz parametry ekspozycji,
• wizjer – brak podglądu fotografowanego obrazu; widoczne ikony odnoszące się do wybranych opcji zawartych w menu funkcyjnym (w domyślnym układzie), ułożone w formie tabelki, oprócz tego wyświetlane są parametry oraz drabinka ekspozycji, a także cyfrowa poziomica i histogram luminancji.

Do dyspozycji mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania (3 rodzaje). Możemy także skorzystać z funkcji Zebra, która powoduje zaznaczanie obszarów o ustalonym poziomie jasności. Dostępne ustawienia pozwalają wybrać poziom jasności od 70% do ponad 100% z krokiem 5 punktów procentowych. Dodatkowo mamy jeszcze dwa ustawienia własne, z możliwością określenia dolnego limitu lub konkretnego zakresu: od 0 do 109 (±1–10).

W trybie przeglądania zdjęć możemy oglądać pojedynczą fotografię w trybie pełnoekranowym oraz z wyświetleniem podstawowych parametrów naświetlania i informacji o pliku, a także w szczegółowym widoku z histogramem luminancji oraz dla poszczególnych kanałów RGB. Powiększenia widoku zdjęć dokonujemy przy pomocy przycisku z symbolem lupy oraz tylnego kółka sterującego (przednie służy wówczas do przeglądania zdjęć w powiększeniu). Widok miniatur obejmuje siatkę 4×3 oraz 6×5 szt. W tym trybie możemy zdecydować, czy chcemy oglądać zdjęcia, widok kalendarza, czy katalog z filmami MP4, XAVC S (HD lub 4K) lub AVCHD.

Filmowanie

W Sony A6300 mamy osobny przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Ponieważ jest on umieszczony w dość specyficznym miejscu, należy chwycić aparat oburącz, by wygodnie filmować. Rejestracja odbywa się w takim trybie, jaki mamy aktualnie ustawiony na kółku trybów pracy. Ustawienie go w pozycji „Film” pozwala na modyfikowanie wielu ustawień, np. wyboru spośród trybów PASM. Mamy możliwość regulacji parametrów ekspozycji (odpowiednich dla konkretnego trybu), również w trakcie nagrywania. Zakres dostępnych czułości to 100–25600 ISO. Ustawianie ostrości może odbywać się w trybie AF-C (ciągłym) z możliwością wymuszenia ogniskowania przyciskiem spustu migawki, jak również ręcznie. Nie należy także zapominać o funkcji focus-peaking, czy zebrze.

Filmy nagrywane są w trzech formatach: XAVC S, AVCHD lub MP4 z użyciem kodeka MPEG-4 AVC/H.264. Dostępne są następujące tryby zapisu (w trybie PAL):

• format XAVC S 4K (3840×2160px)
  • 25p, 100 Mb/s,
  • 25p, 60 Mb/s,
• format XAVC S Full HD (1920×1080px)
  • 100p, 100 Mb/s,
  • 100p, 60 Mb/s,
  • 50p, 50 Mb/s,
  • 25p, 50 Mb/s,
• format AVCHD Full HD (1920×1080px)
  • 50i, 24 Mb/s (FX),
  • 50i, 17 Mb/s (FH),
  • 50p, 28 Mb/s (PS),
  • 25p, 24 Mb/s (FX),
  • 25p, 17 Mb/s (FH),
• format MP4
  • Full HD (1920×1080px), 28 Mb/s, 50p,
  • Full HD (1920×1080px), 16 Mb/s, 25p,
  • HD (1280×720px), 6 Mb/s, 25p.

W aparacie mamy także tryb HFR (high frame rate), w którym nagrywanie odbywa się w rozdzielczości Full HD (z cropem 2x) i dysponujemy zapisem nawet do 120 (100 dla trybu PAL) klatek na sekundę. Pozwala to na cztero- lub pięciokrotne spowolnienie odtwarzanego materiału. W tym trybie filmy nagrywane są w formacie XAVC S Full HD 25p, 16 Mb/s (dla systemu PAL).

W A6300 odnajdziemy również opcję podwójnego nagrywania. Jej działanie polega na rejestrowaniu filmu w formacie MP4 obok wybranego wcześniej XAVC S lub AVCHD. Aparat jest wyposażony we wbudowany mikrofon stereo i rejestruje dźwięk w systemie Dolby Digital. Możemy także podłączyć zewnętrzne mikrofony XLR-K2M, ECM-CG60 oraz ECM-XYST1M. W menu znajduje się funkcja, która pozwala redukować dźwięk szumu wiatru.

A6300 podobnie jak ostatnie modele pełnoklatkowych bezlusterkowców Sony, pozwala na stosowanie profili obrazu podczas nagrywania, które umożliwiają precyzyjne ustawienia właściwości obrazu. Można je także stosować podczas fotografowania. Do dyspozycji użytkownika pozostaje szereg ustawień, które wymieniamy poniżej:

• poziom czerni – ustawianie poziomu czerni (od −15 do +15),
• gamma – wybór krzywej gamma:
  • movie – standardowa krzywa gamma w przypadku filmów,
  • still – standardowa krzywa gamma w przypadku zdjęć,
  • Cine 1 – zmiękczanie kontrastu ciemnych fragmentów i wzmacnianie gradacji jasnych fragmentów obrazu w celu uzyskania filmu o odprężającej kolorystyce (odpowiednik HG4609G33),
  • Cine 2 – podobna do opcji Cine 1, ale zoptymalizowana do edycji do 100% sygnału wideo (odpowiednik HG4600G30),
  • Cine 3 – zwiększenie kontrastu światłocienia w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 1 i Cine 2 oraz wzmocnienie gradacji czerni,
  • Cine 4 – zwiększenie kontrastu ciemnych fragmentów w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 3. Kontrast ciemnych fragmentów jest niższy, a kontrast jasnych fragmentów – wyższy niż w przypadku opcji movie,
  • ITU709,
  • ITU709 (800%) – krzywa gamma do sprawdzania ujęć przy założeniu rejestrowania obrazów z użyciem opcji S-Log2. Minimalne ISO wynosi 800,
  • S-Log2 – przeznaczona do późniejszej obróbki obrazu. Minimalne ISO wynosi 80,
  • S-Log3 – jw. – zapewnia jeszcze lepszy zakres tonalny rejestrowanego materiału. Minimalne ISO wynosi 800,
• gamma czerni – zakres (szeroki, średni, wąski) oraz poziom (od −7 do +7),
• białe plamy – automatyczne, ręczne,
• tryb koloru – movie, still, cinema, pro, matryca ITU709, czerń i biel, s-gamut, s-gamut3.Cine, s-gamut3,
• nasycenie – od −32 do +32,
• faza koloru −7 do +7,
• głębia koloru −7 do +7 dla każdego kanału osobno: R, G, B, C, M, Y,
• szczegóły – poziom (od −7 do +7) oraz dodatkowe parametry (balans V/H, balans B/W, limit, crispening, poziom jasnych szczegółów.

W menu aparatu znajdziemy dziewięć gotowych profili (PP01–PP09), które możemy modyfikować w zakresie wymienionych wyżej parametrów. Istnieją jednak ograniczenia, związane np. z ustawieniem minimalnej czułości przy wyborze danej gammy (szczegółowe informacje można znaleźć na tej stronie). Aparat pozwala także kopiować wybrany zestaw ustawień do innego profilu. Podobnie jak w A7S II w A6300 odnajdziemy funkcję Gamma Display Assist. Podczas rejestracji z użyciem krzywej gamma S-Log możemy włączyć podgląd obrazu symulujący ustawienie ITU709 800% o większym kontraście. Niestety, funkcja ta nie działa przy współpracy z zewnętrznymi monitorami.

Oprócz tego możemy skorzystać ze standardowych „Efektów wizualnych”, wśród których znajdziemy następujące pozycje:

• Aparat zabawka,
• Kolor pop,
• Posteryzacja,
• Zdjęcie retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy,
• Czarno-biały o dużym kontraście.

Z innych funkcji przeznaczonych dla zaawansowanych użytkowników w A6300 znajdziemy także bity użytkownika oraz obsługę kodów czasowych. Wykorzystywane są one do synchronizacji obrazu i dźwięku przy nagrywaniu ujęć z kilku aparatów czy kamer i ułatwiają późniejszy proces edycji na komputerze. Testowana Alpha oferuje także wyjście czystego sygnału przez HDMI.

Przykładowe filmy

Filmy z numerami 2, 6, 8, 9, 12, 13, 17, 20, 21, 28 i 29 zostały nagrane z wykorzystaniem obiektywu Sony Carl Zeiss Sonnar T* FE 35 mm f/2.8 ZA. Przy pozostałych natomiast, wykorzystaliśmy Sony E 18–105 mm f/4 PZ G OSS. Filmy nr 7 i 8 pozwalają na ocenę działania ciągłego autofokusa.

• film 1 – XAVC S 4K 3840×2160px, 100 Mbps, 25p, 242 MB,
• film 2 – XAVC S 4K 3840×2160px, 100 Mbps, 25p, 234 MB,
• film 3 – XAVC S 4K 3840×2160px, 100 Mbps, 25p, MB (film nagrany po zmroku),
• film 4 – XAVC S 4K 3840×2160px, 60 Mbps, 25p, 146 MB,
• film 5 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mbps, 50p, 128 MB,
• film 6 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mbps, 50p, 125 MB,
• film 7 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mbps, 50p, 120 MB,
• film 8 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mbps, 50p, 113 MB,
• film 9 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mbps, 50p, MB (film nagrany po zmroku),
• film 10 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mbps, 25p, 121 MB,
• film 11 – XAVC S 1920×1080px, 100 Mbps, 100p, 244 MB,
• film 12 – XAVC S 1920×1080px, 100 Mbps, 100p, 230 MB,
• film 13 – XAVC S 1920×1080px, 100 Mbps, 100p, MB (film nagrany po zmroku),
• film 14 – XAVC S 1920×1080px, 60 Mbps, 100p, 144 MB,
• film 15 – XAVC S 1920×1080px, 16 Mbps, 25p, 56.9 MB, film HFR,
• film 16 – AVCHD 1920×1080px 50i FX, 55.3 MB,
• film 17 – AVCHD 1920×1080px 50i FX, 55.3 MB,
• film 18 – AVCHD 1920×1080px 50i FH, 41.0 MB,
• film 19 – AVCHD 1920×1080px 50p PS, 62.1 MB,
• film 20 – AVCHD 1920×1080px 50p PS, 64.6 MB,
• film 21 – AVCHD 1920×1080px 50p PS, MB (film nagrany po zmroku),
• film 22 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 56.0 MB,
• film 23 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 39.1 MB (ef.wiz. Aparat zabawka),
• film 24 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 42.0 MB (ef.wiz. Retro),
• film 25 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 41.8 MB (ef.wiz. Czarno-białe z dużym kontrastem),
• film 26 – AVCHD 1920×1080px 25p FH, 40.8 MB,
• film 27 – MP4 1920×1080px 50p, 63.1 MB,
• film 28 – MP4 1920×1080px 50p, 59.9 MB,
• film 29 – MP4 1920×1080px 50p, MB (film nagrany po zmroku),
• film 30 – MP4 1920×1080px 25p, 39.8 MB,
• film 31 – MP4 1280×720px 25p, 15.2 MB.

Przykładowe filmy – gamma oraz tryby kolorystyczne

• film 32 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 28.0 MB, gamma – movie,
• film 33 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.3 MB, gamma – still,
• film 34 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.8 MB, gamma – cine 1,
• film 35 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 28.6 MB, gamma – cine 2,
• film 36 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 29.1 MB, gamma – cine 3,
• film 37 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.9 MB, gamma – cine 4,
• film 38 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.9 MB, gamma – ITU709,
• film 39 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 28.1 MB, gamma – ITU709 (800%),
• film 40 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.9 MB, gamma – S-Log2,
• film 41 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.9 MB, gamma – S-Log3,
• film 42 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.7 MB, gamma – movie, tryb koloru – still,
• film 43 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.5 MB, gamma – movie, tryb koloru – cinema,
• film 44 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 28.0 MB, gamma – movie, tryb koloru – pro,
• film 45 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.8 MB, gamma – movie, tryb koloru – matryca ITU709,
• film 46 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 28.6 MB, gamma – movie, tryb koloru – czerń i biel,
• film 47 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 25.4 MB, gamma – movie, tryb koloru – s-gamut,
• film 48 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 28.3 MB, gamma – movie, tryb koloru – s-gamut3.Cine,
• film 49 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 28.1 MB, gamma – movie, tryb koloru – s-gamut3,
• film 50 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.8 MB, gamma – S-Log3, tryb koloru – s-gamut3.Cine,
• film 51 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 27.9 MB, gamma – S-Log3, tryb koloru – s-gamut3.

Wizjer

W stosunku do poprzedniego modelu istotnym modyfikacjom poddano wizjer. Wyraźnie, bowiem z 1.44 miliona do 2.36 miliona punktów, zwiększono jego rozdzielczość. Wizjer w testowanej Alphie charakteryzuje się również bardzo dobrym odświeżaniem – do wyboru mamy 50 lub 100 kl/s. Powiększenie EVF natomiast, tak jak u poprzednika, wynosi ok. 0.7x. Nie zapomniano oczywiście o czujniku zbliżeniowym, który może przełączać kadrowany obraz pomiędzy ekranem a EVF.

Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy za pomocą klawisza DISP. Co więcej, nie różnią się one od tych prezentowanych na LCD. Wyjątek stanowi tryb „wizjer” (tabelka z parametrami naświetlania), który z racji braku podglądu fotografowanego obrazu nie miałby w tym wypadku większego zastosowania. Naturalnie, korzystając z wizjera możemy zmieniać ustawienia w menu głównym i funkcyjnym, a także przeglądać wykonane fotografie. Należy jeszcze dodać, że w zestawie z aparatem dostajemy niewielką muszlę oczną. Warto z niej skorzystać, bowiem umożliwia wygodne oparcie aparatu o łuk brwiowy oraz ograniczenie dopływu światła z zewnątrz.

Jakość wyświetlanego obrazu sprawia bardzo dobre wrażenie – szczegółowość jest satysfakcjonująca, a smużenie daje się zaobserwować jedynie w ciemnym otoczeniu. Utrata płynności wyświetlanego obrazu oraz całkiem wyraźne zaszumienie pojawia się dopiero wtedy, gdy światła w otoczeniu jest naprawdę niewiele.