W A68 przewidziano (przynajmniej teoretycznie) możliwość wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: wyłączona, niska i normalna. Oprócz nich istnieje także dodatkowa funkcja zwana wieloklatkową redukcją szumu działająca tylko przy wyborze formatu zapisu JPEG. Jej działanie polega na tym, że po wciśnięciu przycisku migawki aparat wykonuje kilka ekspozycji, z których składa finalne zdjęcie z uśrednionym szumem. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich czterech ustawień odszumiania dostępnych w A68, dla ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu

Dla ISO 6400 rezultat działania odszumiania „niskiego” prezentuje się całkiem nieźle. Pozostałe stopnie w znacznym stopniu redukują detale. Przy kolejnej czułości jakość wycinków jest na tyle niska, że odszumianie nie poprawia odbioru zdjęć w istotnym stopniu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A68 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Canona 750D oraz Pentaksa K-S2. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Na niskich ISO poziom odtworzenia detali w A68 nie budzi zastrzeżeń. 24-megapikselowa matryca oferuje bardzo dobrą jakość zdjęć. Pomijając różnice w jasności wycinków, A68 i 750D w całym zakresie czułości prezentują się łudząco podobnie. W kwestii szumu Pentax wypada nieco lepiej od Sony i Canona, przynajmniej do ISO 6400. Wyższe wartości są odszumiane, co utrudnia porównanie.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Do przebiegu wykresu w miarę wzrostu czułości, przynajmniej do ISO 6400 nie można mieć większych zastrzeżeń. Dopiero dla wartości 12800 i 25600 obserwujemy załamania, będące najprawdopodobniej efektem odszumiania.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Najniższym poziomem zakłóceń z porównywanej grupy czterech modeli charakteryzują się lustrzanki Nikona i Pentaksa – ich wyniki w zakresie ISO 100–3200 praktycznie się pokrywają. Dla ISO 6400 ich przewaga nad A68 to ok. 1 EV. W przypadku Canona wynosi ona nieco mniej – ok. 0.5 EV.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W A68 na najniższych czułościach średni poziom sygnału utrzymuje się na poziomie 128, jednak od pewnego momentu zaczyna powoli maleć. Co ciekawe, dla maksymalnej czułości znów nieco wzrasta. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–255. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Do wyglądu histogramów wygenerowanych dla zdjęć w zakresie czułości ISO 100–6400 trudno mieć jakieś szczególne zastrzeżenia. Ich kształt przypomina rozkład Poissona i nie dostrzegamy w nich nic niepokojącego. Od ISO 1600 maksimum rozkładu zaczyna przesuwać się w lewo (na co wskazują średnie wartości sygnału zaprezentowane w tabelce poniżej), jednak owo przesunięcie jest w zasadzie minimalne, a statystyka nie zostaje zachwiana. Dopiero dla dwóch najwyższych czułości histogramy zyskują charakterystykę grzebieniową, można zatem stwierdzić, że te czułości powstają jedynie na drodze programowej.

Patrząc na same darki można mieć niewielkie zastrzeżenia do ich wyglądu. Na wysokich czułościach obserwujemy drobne niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy (jaśniejsze krawędzie).

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600