Przejdźmy teraz do omówienia opcji związanych z odszumianiem JPEG-ów. Podobnie jak w modelu 1200D do dyspozycji mamy czterostopniową skalę redukcji szumu na wysokich czułościach: wyłączona, poziom słaby, standardowy i mocny. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie czułości ISO 6400 oraz 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne

Podobnie jak u poprzednika można zauważyć, że kolejne stopnie odszumiania powodują zauważalną redukcję szumu. Choć proces ten odbija się na szczegółowości obrazu, to jednak przynajmniej dla ISO 6400 bardzo mocnej degradacji detali nie widać. Gorzej jest przy ISO 12800, ale przy tak wyraźnym poziomie szumu jakim charakteryzuje się ta czułość, trudno oczekiwać innego efektu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. Surowe pliki z 1300D wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Pentaksem K-S2 i Sony A68.

Obraz na surowych zdjęciach z 1300D w zakresie czułości do ISO 3200 utrzymuje się na satysfakcjonującym poziomie. Przy ISO 6400 szum jest już całkiem wyraźny, aczkolwiek czułość tę można uznać za użyteczną. Dopiero najwyższa rozszerzona czułość ISO 12800 wygląda słabo. W porównaniu do zaprezentowanych aparatów konkurencji EOS utrzymuje się w środku stawki. Najniższym szumem na wysokich czułościach charakteryzuje się obraz z Pentaksa, natomiast EOS wypada pod tym względem nieco lepiej niż lustrzanka Sony.

Warto też porównać jakość surowych plików z 1300D i z jego poprzednika. Na niższych czułościach obraz jest bardzo podobny. Jednak w miarę wzrostu ISO daje się zauważyć, że w nowszym modelu szum osiąga nieco wyższy poziom niż w 1200D.

Przyjrzyjmy się teraz konkretnym liczbom. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF‑ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Do przebiegu powyższego wykresu nie mamy w zasadzie większych zastrzeżeń. W miarę zwiększania czułości szum wzrasta wykładniczo i trudno dopatrzyć się jakichś niepokojących załamań. Spójrzmy zatem na kolejny wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla 1300D, jego poprzednika i dwóch aparatów konkurencji.

Widać faktycznie, że szum w nowym modelu ma nieco wyższy poziom niż u poprzednika. Przewaga 1200D wydaje się dochodzić maksymalnie do około 1/2 EV. W porównaniu do K-S2 pewne różnice widać, aczkolwiek dopiero przy ISO 12800 przewaga Pentaksa osiąga znaczący poziom i możliwa jest głównie dzięki odszumianiu. Na wyższych czułościach widać także przewagę testowanego EOS-a nad A68. Różnica nie jest co prawda duża, ale można oszacować ją na około 2/3 EV.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48‑bitowych TIFF-ów. Otrzymane w ten sposób wyniki są zgodne z tym, co do tej pory powiedzieliśmy.

Darki

Canon 1300D zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Podobnie jak u poprzednika średni poziom sygnału oscyluje w okolicach 2048. Z tego też powodu w poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 1535–2559, czyli o szerokości 1024. Pliki zostały wcześniej wywołane programem dcraw (bez interpolacji), zapisane jako 48-bitowe TIFF-y i dopiero ograniczone do wyżej wymienionego przedziału, aby lepiej zobrazować strukturę szumu matrycy. Oś pozioma histogramów odpowiada temu samemu przedziałowi (1535:2559) a pionowa, pokazująca ilość zliczeń w pikselu, ma zakres od 0 do 100 tysięcy.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800

W tej kategorii nie obserwujemy niespodzianek. W szerokim zakresie czułości histogramy mają kształt przypominający rozkład Poissona i nie dostrzegamy w nich nic niepokojącego. Również statystyka sygnału zaprezentowana w tabelce poniżej wygląda prawidłowo i w całym zakresie czułości średnie wartości sygnału są większe od odchylenia standardowego.

Pewne zastrzeżenia można mieć jednak do wyglądu darków na najwyższych czułościach. Daje się bowiem zauważyć niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy, w postaci nieco jaśniejszych obszarów. Można również dostrzec oznaki bandingu.

Na zakończenie prezentujemy darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800