G7 X II dobrze leży w jednej ręce. Zaznaczenie przedniego uchwytu zapewnia całkiem znośny chwyt. Spust migawki pracuje standardowo – by wykonać zdjęcie, trzeba mocniej go docisnąć, a opór dwustopniowej pracy jest dobrze wyczuwalny. Wszystkie przyciski i pierścienie pracują z należytym oporem.

----- R E K L A M A -----

Gdy pierścień na obiektywie pracuje skokowo, jego naturalną funkcją jest nastawa głównych parametrów pracy aparatu, czyli przysłony w trybie Av i M, czasu w trybach Tv, a także wyboru programów w trybach tematycznym czy filtrów cyfrowych. Po zmianie na pracę ciągłą pierścień posłuży do nastawy ostrości. To nowość w stosunku do modelu G7 X.

Funkcję pierścienia definiujemy w menu aktywowanym przyciskiem RING FUNC. Gdy ustawimy tryb skokowej zmiany ogniskowej, uzyskamy szybkie przełączanie między: 24, 28, 35, 50, 85 i 100 mm.

W aparacie G7 X Mark II nie odnajdziemy już trybów fotografii kreatywnej ani automatu tworzącego 6 zdjęć z pojedynczego ujęcia.

Kolejnym poręcznym narzędziem jest menu Q, które aktywować możemy po przyciśnięciu środkowego klawisza wybieraka czterokierunkowego. Po uaktywnieniu menu w postaci wąskich pasków zajmuje część ekranu po stronie lewej i prawej (gdzie w formie ikonek wyświetlane są dostępne dla danego trybu fotografowania parametry) oraz dolnej (gdzie wyświetlane są wartości możliwe do ustawienia). Poruszanie po tym menu jest realizowane za pomocą wybieraka czterokierunkowego lub dotykowo. Kolejne przyciśnięcie przycisku Q/SET powoduje wyłączenie menu i powrót do wybranego trybu fotografowania. Musimy o tym pamiętać, gdy przypadkowo wywołamy to menu zamiast głównego.

Zawartość i układ menu podręcznego można personalizować. Oprócz pierścienia na obiektywie możemy zmienić funkcję przyciskowi RING FUNC oraz filmowania. Możliwości konfiguracji jest naprawdę sporo.

Tryby pracy

Na kole trybów pracy aparatu znajdziemy następujące opcje:

• Automatyczny,
• Hybrydowy automatyczny (tworzy przegląd filmowy),
• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – tryb preselekcji migawki,
• Av – tryb preselekcji przysłony,
• M – tryb manualny,
• C – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• Film – automatyczny tryb wideo,
• SCN – tryby tematyczne.

W porównaniu do G7 X zauważamy drobne zmiany, brak na kole trybów kreatywnych i filtrów cyfrowych.

Menu

G7 X II posiada menu, które zorganizowano w sposób typowy dla kompaktów firmy Canon – jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na kilka grup ułożonych w formie pionowych zakładek. By dotrzeć do konkretnej opcji, musimy przewijać ekran tak długo, aż natrafimy na poszukiwany element. Operowanie menu staje się proste dzięki dotykowemu interfejsowi.

Poniżej prezentujemy animacje wszystkich ekranów menu.

Jak widać, aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które mamy wpływ. Praktyka pokazuje jednak, że przydałaby się możliwość definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi funkcjami, co zaoszczędziłoby czasu na ich poszukiwanie. W tym celu konstruktorzy przygotowali opcję „Moje Menu”.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk INFO służy do przełączania informacji dostępnych na wyświetlaczu zgodnie z konfiguracją, jakie informacje mają się pojawiać na dwóch ekranach. Z dodatkowych elementów wyświetlanych na ekranach mamy możliwość aktywacji elektronicznej poziomicy i histogramu.

W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na kilka sposobów. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również wersję z podstawowymi informacjami, tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramem oraz ekran z pełnymi histogramami RGBY i danymi GPS.

W konfiguracji aparatu aktywować możemy dodatkowe dwa ekrany – pokazujące dane balansu bieli oraz informacje o stylu obrazu, czyli detalach przetwarzania obrazu JPEG.

W wypadku filmów, za wyjątkiem ekranu kontroli ostrości, dostępne mamy te same widoki i podsumowania. Uruchomimy także odtwarzanie filmu, podczas którego możemy aktywować dodatkowy panel (wciskając klawisz Q/SET).

Podczas przeglądania zdjęć możliwa jest ich edycja. Dostępne opcje to:

• zmiana wielkości,
• kadrowanie,
• stosowanie efektów filtrów,
• korekcja czerwonych oczu,
• obróbka zdjęć RAW.

Filtry w trybie edycji to podzbiór tych dostępnych podczas fotografowania. Opcja ta to kolejne novum w stosunku do poprzednika, dające możliwość sterowania siłą i sposobem modyfikacji już zrobionych zdjęć i zapisywania tychże modyfikacji jako osobne obrazy.

Przetwarzając pliki RAW w aparacie, mamy dostęp do następujących regulacji:

• korekty ekspozycji,
• balansu bieli,
• wyboru stylu obrazu,
• automatycznego optymalizatora jasności,
• redukcji zakłóceń dla wysokich ISO,
• jakości obrazu JPEG.

W wypadku filmów możliwe jest nie tylko odtwarzanie, ale i przewijanie do przodu i tyłu, przeskakiwanie o jedną klatkę, kasowanie i skracanie klipu poprzez usunięcie fragmentu z początku i końca filmu.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 3×2, 4×3, 7×6 oraz 10×10.

Dostępny jest też tryb filtrowania zdjęć według kategorii:

• ulubione,
• z określonego dnia,
• konkretnej osoby (wykryta twarz),
• z określonej kategorii (obrazy lub filmy),
• z użytym wyzwalaniem migawki uśmiechem.

Wszystkie fotografie (niefiltrowane) możemy obejrzeć, korzystając z pokazu slajdów. Mamy do dyspozycji ustawienie czasu wyświetlania pojedynczego zdjęcia i sposobu przejścia między kolejnymi.

Opisywany aparat udostępnia funkcję tworzenia albumu z wybranych zdjęć. Możemy dodać ścieżkę dźwiękową (dostępne jest 7 motywów) oraz efekt koloru. Tak przygotowany pokaz zapisać możemy jako film.

Musimy przyznać, że ta ciekawa funkcja znacząco uatrakcyjnia pokaz zdjęć, szczególnie gdy podłączymy aparat do telewizora.

Szybkość

Aparat nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy – zarówno podczas obsługi menu, jak i przeglądania zdjęć. Czas pracy mechanizmu zoomu przy zmianie ogniskowych pomiędzy krańcowymi wielkościami też nie odstaje od tego, czego się spodziewaliśmy.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami
1.65 s	0.24 s	0.41 s

Widzimy, że aparat potrzebuje niewiele ponad półtorej sekundy do wykonania pierwszego zdjęcia. To całkiem dobry rezultat, gdy weźmiemy pod uwagę, że G7 X II musi wysunąć obiektyw. Także samo opóźnienie od wciśnięcia spustu do otwarcia migawki jest bardzo krótkie. Niewiele dłuższy jest czas pomiędzy dwoma kolejnymi wciśnięciami spustu migawki. Operacja trwa trzykrotnie krócej niż u poprzednika!

Zdjęcia seryjne

Aparat posiada dwa tryby zdjęć seryjnych: H oraz L, które według deklaracji producenta powinny pozwolić na fotografowanie z szybkością odpowiednio 8 oraz 4.5 kl/s.

Innymi trybami wyzwalania migawki aparatu są:

• bracketing ekspozycji,
• sekwencja ostrości (dla trybu MF) – aparat wykonuje 3 zdjęcia: pierwsze z ogniskową ustawioną ręcznie, a kolejne po przesunięciu ostrości na dalszą i bliższą pozycję wobec pierwszego zdjęcia,
• samowyzwalacz o opóźnieniu 2 i 10 s oraz tryb programowany, dający możliwość zdefiniowania opóźnienia (0–30 s) i liczby zdjęć (1–10).

Pomiary wykonaliśmy, używając karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95 MB/s. Aparat rejestruje pliki RAW o wielkości 29.6 MB oraz JPEG (najlepsza jakość i największy rozmiar) o wielkości 6.5 MB. Zdjęcia testowe wykonujemy przy ustawionych parametrach ekspozycji ISO 1600 i 1/1000 s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Widzimy wyraźnie, że stosowanie zapisu w formacie RAW spowalnia pracę aparatu. Pomiary wskazują, że w trybie H zapis plików do zapełnienia bufora osiąga szybkość 8.5 kl/s, a w trybie L – 4.1 kl/s. Po zapełnieniu bufora szybkość zapisu zdjęć spada i korzystanie z formatu RAW staje się problematyczne – w tym wypadku zapis spada do 1.2 kl/s, natomiast dla samych plików JPEG odnotowujemy odpowiednio 5.4 oraz 4 kl/s. Podczas 30-sekundowego interwału pomiarowego aparat rejestruje 54 zdjęcia, gdy aktywujemy zapis RAW, oraz odpowiednio 171 i 121 zdjęć JPEG.

Musimy przyznać, że zapis serii RAW do tej pory był piętą achillesową serii X Canona. Wydaje się zatem, że dopiero zastosowanie układu Digic 7 pozwoliło lepiej wykorzystać potencjał matrycy 1-calowej (choć w niewielkim stopniu).

W testach wykorzystujemy karty pamięci SanDisk dostarczone przez firmę CSI.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Canonie G7 X II działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym (wybór jednego z 31 pól),
• ciągłym (Servo AF) – ustawiającym ostrość tak długo, póki spust migawki jest wciśnięty do połowy,
• manualnym.

W menu aparatu możemy też wybrać, czy ostrość ma być nastawiana w trybie ciągłym – do momentu, gdy spust migawki wciśniemy do połowy.

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• Śledzenie / AiAF twarzy, po wybraniu którego aparat śledzi wybrany punkt lub wykrywa twarze,
• 1-punktowy – typowa ramka, którą możemy w dowolny sposób przemieszczać w kadrze i dopasowywać ekspozycję.

G7 X II umożliwia także wykrywanie uśmiechu (z automatycznym wyzwalaniem migawki). Wybór punktów AF może odbywać się także dotykowo poprzez wskazywanie na ekranie obszaru, na który aparat ma nastawić ostrość. Ta funkcjonalność daje bardzo ciekawe efekty podczas filmowania. W trybie AiAF aparat po wykryciu twarzy ustawia na nich ostrość i ekspozycję (gdy używamy pomiaru wielosegmentowego) oraz balans bieli (wyłącznie w trybie AWB) – jest możliwy wybór twarzy, jeśli znajdzie się ich więcej w kadrze.

Podczas fotografowania ustawianie ostrości w modelu G7 X II odbywa się całkiem celnie i szybko. Użytkownicy nie powinni na ten aspekt funkcjonalności aparatu narzekać, niezależnie czy wybiorą pojedynczy, czy ciągły AF.

Musimy zwrócić uwagę na jeden aspekt: otóż zrozumienia wymagają konsekwencje nastawy odpowiednich kombinacji parametrów. Śledzenie (AiAF) to funkcja, która działa jedynie do momentu wciśnięcia przycisku migawki do połowy. Natomiast w trybie 1-polowym aparat ciągle próbuje szukać ostrości w wybranym polu, gdy wybierzemy tryb AF SERVO. Niestety, nie jest to pole widoczne podczas fotografowania w serii.

Poniżej prezentujemy przykład fotografowanej lalki umieszczonej na platformie równomiernie oddalającej się od aparatu. Zdjęcia w serii robione były przy użyciu AF 1-polowego jak i śledzenia.

AF SERVO + 1-point	AF SERVO + śledzenie

Ponieważ aparat nie śledzi obiektu podczas seryjnej pracy migawki, a nastawia ją za każdym razem od nowa, w efekcie na ekranie aparatu potrafi wyświetlać nie do końca wyostrzone zdjęcia, a sam proces znacznie spowalnia serię zdjęć.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy pierścień na obiektywie lub ikony na ekranie sterowane dotykowo bądź klawiszami kierunkowymi GÓRA i DÓŁ. Niestety, samo nastawianie ostrości jest dość mozolnym procesem, choć rozumiemy intencje konstruktorów – dają nam do ręki narzędzie precyzyjnie ustalające pozycję płaszczyzny ostrości.

Po prawej stronie ekranu w tym trybie wyświetla się specjalna miara pokazująca odległość ostrzenia. Dysponujemy także lupą powiększającą fragment obrazu, na który ostrzymy. To, czy lupa będzie aktywna, definiujemy w menu konfiguracji. Należy wspomnieć o możliwości użycia funkcji focus-peaking, która znacząco poprawia widoczność ostrych krawędzi. W sytuacji, gdy niepewni jesteśmy prawidłowej nastawy bądź gdy chcemy w post-procesie skorzystać z techniki focus-stacking, z pomocą przyjdzie nam tryb bracketingu ostrości.

Pomiar ekspozycji

Aparat Canon G7 X II wykonuje pomiar warunków ekspozycji w trybach:

• wielosegmentowym,
• centralnie ważonym,
• punktowym (może być sprzężony z ramką twarzy lub polem AF).

Tryb wielosegmentowy (domyślny) w większości wypadków spisuje się dobrze, prawidłowo naświetlając zdjęcia. Dokładne pomiary wskazały na tendencję do minimalnego prześwietlania kadrów, które w praktyce będzie zupełnie niewidoczne.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, który aktywuje się odpowiednią opcją w menu podręcznym. W efekcie ilość światła padającego na matrycę jest redukowana do 1/8 początkowej wartości, czyli odpowiada wartości 3 EV. Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenie zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki.

Filtr ND wyłączony	Filtr ND włączony

Powyższe zdjęcia zostały wykonane przy ustalonej przysłonie i czułości, zmianie podlegał czas migawki. Dla lewego zdjęcia to 1/400 s, a dla prawego – 1/50 s. Odległość między tymi dwiema nastawami wynosi 3 EV.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 50 cm do 7 m dla szerokiego kąta oraz od 0.4 do 4 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −2 do 2 EV, z krokiem 1/3 EV. Dodatkowo w konfiguracji aparatu możemy wybrać, czy lampa ma być synchronizowana z przednią czy tylną kurtyną.

Pod prawym przyciskiem kierunkowym odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• lampa wyłączona.

Canon G7 X II posiada funkcję blokady błysku, którą aktywujemy przyciskiem RING FUNC, gdy do połowy wciśniemy spust migawki (poza trybem automatyki błysku). Funkcja ta powoduje chwilowe wyzwolenie błysku pomiarowego. Oczywiście by działała ona poprawnie, musimy nakierować aparat na fotografowany obiekt.

Test siły błysku lampy, jaki przeprowadziliśmy, polegał na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 125 i przysłoną f/9. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Canon G7X Mark II	Panasonic TZ-100

W warunkach całkowitego odcięcia światła zastanego wbudowana lampa delikatnie oświetla fotografowany motyw. To znak, że jej moc będzie wystarczająca, by poprawnie oświetlić osoby, które znajdą się blisko aparatu.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/60 s oraz f/2.5) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił 1/60 s, f/2.5 oraz ISO 640).

Tryb P (ISO 125)	Tryb P (Auto ISO)

Ustawienie czasu 1/60 s i niemodyfikowanie go, tylko podnoszenie czułości należy uznać za dobry znak – gwarantuje on, że w sytuacji niedostatecznego oświetlenia długi czas migawki nie spowoduje powstawania efektów smug od szybko poruszających się osób.

Stabilizacja

Korygowanie drgań naszych dłoni możemy aktywować na czas wykonywania fotografii lub uruchomić tryb ciągły. W wypadku filmów możemy dodatkowo wybrać, czy mają być korygowane delikatne, czy silniejsze drgania.

Skuteczność stabilizacji przetestowaliśmy na ekwiwalencie ogniskowej 100 mm, wykonując po kilkadziesiąt zdjęć dla każdego z czasów ekspozycji od 1/125 do 1/2 s (przy stabilizacji włączonej i wyłączonej) i oceniając odsetek zdjęć nieudanych, który wykreśliliśmy w zależności od czasu ekspozycji. Wyniki prezentujemy poniżej.

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami to 2 2/3 EV i taka właśnie wartość określa efektywność stabilizacji.

Programy tematyczne SCN

Na początku zauważyliśmy, że na kole trybów brakuje efektów. Otóż kryją się one pod nastawą SCN, która na pierwszy rzut oka oferuje tylko tryby tematyczne.

Canon G7 X II wyposażony jest w następujące tryby tematyczne i efektowe:

• autoportret,
• portrety,
• panoramowanie,
• gwiazda:
  • portret na tle gwiazd,
  • gwiaździsta noc,
  • ślady gwiazd,
  • film poklatkowy gwiazd,
• sceny nocne z ręki,
• zdjęcia HDR,
• efekt rybiego oka (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali),
• efekt pogrubienia artystycznego,
• efekt akwareli,
• efekt miniatury,
• efekt aparatu zabawki (chłodny, standardowy, ciepły),
• nieostre tło,
• miękka ostrość,
• ziarnisty czarno-biały (trzy poziomy siły efektu),
• pod wodą,
• fajerwerki.

Przy użyciu filtru „miniatura” możemy nie tylko zrobić zdjęcie, ale także nagrać film, wybierając 5-, 10- i 20-krotne przyspieszenie odtwarzania. Zarejestrowany w ten sposób 1-minutowy materiał będzie odtwarzany odpowiednio przez 12, 6, oraz 3 s.

Tryb poklatkowy gwiazd umożliwia wybranie jednej z 4 nastaw siły efektu (czasu naświetlania), interwału między zdjęciami (15, 30 s oraz 1 min), szybkości klatek filmu (15 lub 30 kl/s) oraz czas pracy (60, 90, 120 min oraz nielimitowany).

Poniżej prezentujemy przykład zarejestrowanego klipu w trybie filmu poklatkowego gwiazd.

Fotografia HDR

Jednym z filtrów trybu SCN jest zdjęcie o wysokiej dynamice (HDR) – aparat wykona serię ekspozycji i zapisze na karcie złożoną z nich fotografię.

Tryb P	Tryb HDR

Przedstawione przykłady prezentują efekty uzyskiwane w różnym otoczeniu. Widzimy wyraźnie, że aparat koryguje przede wszystkim jasne partie obrazu. W trybie HDR widok nieba jest znacznie mniej prześwietlony. Rozjaśnieniu także ulegają ciemniejsze partie. Ogólnie poza niebem efekt jest bardzo subtelny i prowadzi do błędnej rejestracji poruszających się obiektów.

Tryb HDR umożliwia też wybranie końcowego efektu, jak to pokazano poniżej.

Naturalny	Art. standard	Art. żywy	Art. olejny	Art. uwypuklony

Filmowanie

Canon G7 X II potrafi nagrywać klipy dwojako: w sposób natychmiastowy, zgodny z aktualnie wybranym trybem pracy lub korzystając z dedykowanego trybu filmowego. Wybranie go umożliwia określenie sposobu rejestracji:

• standard,
• krótki klip,
• ręcznie,
• film poklatkowy,
• film iFrame.

Canonem G7 X II nagramy klipy w następującej rozdzielczości:

• 1920×1080 pix, 25 lub 50 kl/s,
• 1280×720 pix, 25 kl/s,
• 640×480 pix, 25 kl/s.

Proces filmowania rozpoczynamy i kończymy, wykorzystując dedykowany przycisk na obudowie. Podczas rejestracji aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru, używać stabilizacji obrazu, filtru ND oraz nastawy balansu bieli.

QuickTime / MOV, 1920×1080 50p 33.3 MB, 8 s, 33 Mb/s	QuickTime / MOV, 1920×1080 50p 54.1 MB, 13 s, 33 Mb/s
QuickTime / MOV, 1920×1080 50p 65.5 MB, 15.8 s, 33 Mb/s	QuickTime / MOV, 1920×1080 50p 26.8 MB, 6.4 s, 34 Mb/s
QuickTime / MOV, 1920×1080 50p 34.1 MB, 8.2 s, 33 Mb/s	QuickTime / MOV, 1920×1080 50p 13.2 MB, 3.1 s, 34 Mb/s

Pierwsza uwaga dotyczy konfiguracji kodeków – ich liczba jest ograniczona. Brakuje zapisu 4K – formatu, który w dzisiejszych czasach jest już zasadniczo standardem. Automatyka ekspozycji pracuje poprawnie, także dobrze wypowiadać się można o automatycznej nastawie ostrości, choć trzeba mieć na uwadze jej powolność. W praktyce okazuje się pomocne dotykowe wybieranie obszaru, na który aparat ma ustawić ostrość. Funkcja ta pozwala uzyskać ciekawe efekty. Gdy chcemy kontrolować czas migawki, przysłonę czy czułość, musimy korzystać z dedykowanego trybu dostępnego na kole nastaw. I tu znów z pomocą przychodzi ekran dotykowy, który pozwala na cichą zmianę wspominanych parametrów nawet podczas filmowania. Jakość filmów stoi na wysokim poziomie, szum w ciemnych scenach jest dobrze kontrolowany, a wspomaganie operatora stabilizacją powoduje, że w większości wypadków wykonamy poprawny film. Musimy wspomnieć o możliwości wykorzystania kilku filtrów cyfrowych, które wspomagają kreatywność. Oczywiście nie użyjemy filtrów wieloklatkowych, takich jak HDR czy rozmyte tło.

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla kodeków:

• 1920×1080 50p 34 Mb/s: 25.5 MB
• 1920×1080 25p 23 Mb/s: 19.7 MB
• 1280×720 25p 8 Mb/s: 5.8 MB
• 640×480 25p 3 Mb/s: 2.4 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające, jak zachowują się układy AF, zoomu oraz stabilizacji. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego „efektu galaretki” (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Demonstracja pracy układu AF: 69.3 MB
• Stabilizacja włączona: 24.6 MB
• Stabilizacja wyłączona: 22.6 MB
• Demonstracja tzw. efektu „galaretki”: 18.7 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 59.7 MB

Tryb „krótki klip” to opcja rejestracji maksymalnie 8-sekundowych klipów, bez dźwięku, które można odtwarzać ze zwykłą, zwolnioną lub zwiększoną szybkością. Klip może też być odtwarzany w normalnym tempie, po czym nastąpi cofnięcie o 2 s i ponowne odtworzenie końcówki w tempie zwolnionym. Takie klipy możemy później miksować w aparacie lub używać ich jako przerywników w tworzonych albumach.

Nowością jest film poklatkowy, który rejestrować możemy ze zdefiniowanym interwałem i z bardzo istotną opcją blokowania ekspozycji – zapobiega ona „pływaniu” jasności, migotaniu podczas odtwarzania filmu.

Dla mniej zaawansowanych użytkowników producent przygotował definicje parametrów dla fotografowania trzech typowych scen: ludzi, chmur i powolnych procesów. Poniżej prezentujemy filmy wykonane dla nastawy 1 (ludzie) i 2 (chmury).

Łączność WiFi

Canon G7 X II jest wyposażony w obsługę sieci bezprzewodowej WiFi, która umożliwia wysyłanie zdjęć do drukarki, komputera/tabletu lub serwisu Canon iMage Gateway. Aparat umożliwia także korzystanie z WiFi w celu zdalnej kontroli. Możemy podłączyć się do istniejącej sieci WiFi lub samodzielnie wytworzyć punkt dostępowy.

Połączenie aparatu ze smartfonem nie przysporzyło żadnych problemów, o ile nie korzystaliśmy z funkcji NFC – w tym wypadku telefon opornie pobierał dane z aparatu. Często zgłaszał, że komunikacja została przerwana i cały proces musieliśmy wielokrotnie powtarzać. Uruchomiona na telefonie aplikacja CANON Camera Window służy przeglądaniu zdjęć oraz przypisywaniu im lokalizacji geograficznej. Za pomocą interfejsu WiFi możemy też sterować zdalnie aparatem. Liczba opcji nie zachwyca, choć pozwala kontrolować najbardziej podstawowe parametry.

Automatyka hybrydowa

Aparat wyposażono w automatyczny tryb hybrydowy, którego cechą charakterystyczną jest możliwość automatycznej rejestracji 1-sekundowych ujęć sprzed wciśnięcia spustu migawki. G7 X II komponuje z nich film będący zapisem wydarzeń z danego dnia. Należy pamiętać, że rejestrowany jest także dźwięk oraz że korzystanie z tego trybu powoduje szybsze wyczerpywanie się baterii. Natomiast zdjęcia są rejestrowane tak jak w trybie automatycznym.

Zmontowany film ukazuje nie tylko zarejestrowane sekwencje, ale także zdjęcia. Pamiętajmy o tym, że aby uzyskać ciekawy materiał filmowy, powinniśmy odpowiednio operować aparatem przed zrobieniem zdjęcia. W przeciwnym wypadku zamiast historii wydarzeń otrzymamy chaotyczny zapis naszego kadrowania.