Choć korpus TG-870 bardzo przypomina ten z modelu TG-850, to zwiększenie parametrów wytrzymałościowych spowodowało, iż wydaje się on nieco lepiej wykonany. Obudowa jest sztywna, a poszczególne jej elementy bardzo dobrze spasowane, przez co nawet pod sporym naciskiem nie doświadczymy żadnych luzów ani skrzypień.

Jakość zastosowanych materiałów także stoi na wysokim poziomie. Z przodu znajdziemy metalowy element chroniący ściankę, a wokół niego wykorzystano wysokiej jakości, twardy, porowaty plastik. Niestety znów najsłabszym punktem wydaje się być tylna ścianka z ruchomym ekranem LCD. Plastik jest tam wyraźnie słabszy i zapewne jest tylko kwestią czasu, kiedy pojawią się tam pierwsze uszkodzenia.

----- R E K L A M A -----

Rozmieszczenie przycisków Olympusa TG-870 jest identyczne jak w przypadku TG-850. W rezultacie na górnej ściance znalazł się włącznik, spust migawki oraz dźwignia zmiany ogniskowej, a na tylnej:

• przycisk uruchamiający tryb wideo,
• koło wyboru trybów,
• przycisk uruchamiający tryb podglądu zdjęć,
• przyciski kierunkowe, którymi możemy też zmieniać ustawienia lampy błyskowej, samowyzwalacza oraz wybrać informacje wyświetlane na ekranie i usuwać zdjęcia w trybie podglądu,
• przycisk OK do zatwierdzania wyborów,
• przycisk MENU uruchamiający menu główne i usuwający zdjęcia w trybie podglądu.

Widać więc, że producent nie zrezygnował z wygodnego koła wyboru trybów, jednak – jak to zwykle bywa – pozmieniał dostępne na nim opcje. W tym modelu mamy więc:

• iAUTO – tryb detekcji sceny,
• Tryb P – program Auto,
• Tryb autoportret – tryb do wykonywania selfie,
• Panorama – tryb zdjęć panoramicznych,
• Sport – do rejestracji scen sportowych,
• ART – tryb pozwalający wybrać jeden z 13 filtrów artystycznych,
• SCN – dający szybki dostęp do programów tematycznych,
• Tryb Supermakro.

Listę manipulatorów zamyka umieszczony na przedniej ściance okrągły przycisk. Pojawił się on już w modelu TG-860 i jest konfigurowalny z poziomu menu. Domyślnie pozwala on na wyzwalanie migawki, co ma ułatwiać wykonywanie selfie. Jednak osoby, które nie miłują się w tej dziedzinie fotografii, mogą wykorzystać go do rozpoczęcia nagrywania filmów, szybkiego rozjaśnienia ekranu LCD, włączenia diody LED na przedniej ściance, aktywacji trybu Supermakro lub zupełnie go dezaktywować. Warto nadmienić, iż te same funkcje możemy przypisać do znajdującego się na tylnej ściance guzika, który domyślnie odpowiada za nagrywanie filmów.

Na obudowie testowanego Olympusa znajdziemy tylko jedną klapkę, która skrywa uniwersalne złącze USB 2.0 Hi-speed, wyjście micro HDMI typu D, akumulator litowo-jonowy LI-50B oraz slot na karty SD/SDHC/SDXC, który jest kompatybilny z kartami Eye-Fi oraz FlashAir. Klapka ta została wyposażona w blokadę w postaci dźwigni, którą po zamknięciu musimy ręcznie przesunąć.

Podczas testów sztywności szybki chroniącej ekran LCD okazało się, że jest ona dość miękka i na głębokości 10 metrów ugina się na tyle mocno, iż dotyka powierzchni monitora. W dłuższym okresie czasu może to doprowadzić do uszkodzenia jego powierzchni lub odbarwienia w tym miejscu.

Ponownie warto pochwalić konstruktorów za zastosowanie mechanizmu pozwalającego na odchylanie ekranu LCD. Jest to wyróżnik w tej klasie produktów i zdecydowanie przydaje się on w trakcie nurkowań, bowiem często zdarza się, iż kadrując pod wodą powierzchnia ekranu działa jak lustro i w rezultacie nic na nim nie widzimy. Mechanizm odchylający pozwala na zmianę kąta położenia monitora i wyeliminowanie tego niekorzystnego zjawiska.

Na koniec warto wspomnieć o plastikowym gwincie statywowym, który niestety położony jest na brzegu dolnej ścianki, jakieś 5 cm od osi obiektywu. Drugi, analogiczny gwint znajdziemy na bocznej ściance.