W kwestii wyglądu, X-T2 mocno nawiązuje do swojego poprzednika. Zachowano podobny kształt korpusu, choć minimalnie go powiększono. Różnice nie przekraczają jednak 4 mm, ciężko będzie je wychwycić nie porównując bezpośrednio tych dwóch aparatów. Łatwiej natomiast odczuć większą wagę nowego modelu, bowiem ta wzrosła o niespełna 70 gramów.

Wysoką wytrzymałość korpusu X-T2 zapewnia szkielet wykonany z lekkich stopów magnezu. W sprzęcie tej klasy nie mogło zabraknąć uszczelnień i odporności na niskie temperatury (do −10 stopni Celcjusza). Testowany bezlusterkowiec Fujifilm nie daje żadnych powodów do narzekań w kwestii jakości wykonania i użytych materiałów. Aparat sprawia naprawdę solidne wrażenie. Znaczną część korpusu pokryto chropowatym i przyczepnym gumowym tworzywem, a na tylnej ściance (po prawej stronie) znajdziemy wypustkę pod kciuk.

----- R E K L A M A -----

Producent oferuje dodatkowy uchwyt do zdjęć pionowych VPB-XT2. Ten wyposażono w zdublowane elementy: spust migawki, pokrętła sterujące, przyciski Fn, AE-L, AF-L, szybkiego menu Q, a także dżojstik. „Grip” posiada także przełącznik, umożliwiający wybranie trybu Boost, który przyspiesza działanie aparatu. W stosunku do trybu Normal poprawia się szybkość AF z 0.08 do 0.06 sekundy, opóźnienie migawki skraca się z 50 do 45 ms, pojawia się także możliwość wykonywania zdjęć seryjnych przy 11 kl/s z wykorzystaniem mechanicznej migawki. Skraca się także czas (z 0.13 do 0.114 sekundy) w którym tracimy podgląd obrazu w trakcie fotografowania. Co więcej, uchwyt mieści dwa dodatkowe akumulatory, co znacznie wydłuża czas pracy z aparatem, np. pozwala to na wydłużenie czasu rejestracji filmu w jakości 4K z 10 do 30 minut. Na koniec warto wspomnieć, że wygospodarowano miejsce na złącze mini-jack 3.5 mm przeznaczone do podłączenia słuchawek.

Zasilanie i złącza

Aparat zasilany jest dedykowanym akumulatorem o oznaczeniu NP-W126S i parametrach 7.2 V oraz 1260 mAh. Ładowanie odbywa się w dedykowanej ładowarce BC-W126 i trwa około 2 godzin. Według producenta pojemność tego akumulatora wystarcza na wykonanie 340 zdjęć. Podczas testów nie stwierdziliśmy znaczących odchyłek od tej deklaracji. Gniazdo baterii znajdziemy na spodzie korpusu. Warto także wspomnieć, że zostało ono zabezpieczone przed przypadkową próbą włożenia akumulatora w nieprawidłowy sposób.

Zestaw złącz komunikacyjnych zebrano na lewej ściance korpusu, zamknięte pod wspólną, uszczelnioną klapką. Obejmuje on (od góry):

• wejście mikrofonu (mini-jack 3.5 mm),
• gniazdo USB 3.0 (z możliwością podłączenia elektronicznego wężyka spustowego),
• wyjście HDMI,
• wejście wężyka spustowego innych producentów.

Zdjęcia i filmy zapisywane są na dwóch kartach SD/SDHC/SDXC, a oba sloty obsługuja szybki standard UHS-II. Funkcje dotyczące zapisu zdjęć na karty oferują możliwość wybrania karty podstawowej i pomocniczej. Dodatkowe opcje obejmują:

• zapis na kartę podstawową i automatyczne przełączanie na kartę pomocniczą w przypadku przepełnienia,
• zapis kopii zapasowej na karcie pomocniczej,
• zapis RAW-ów na karcie podstawowej i JPEG-ów na pomocniczej.

Gniazdo kart pamięci zlokalizowano na prawej ściance aparatu. W prawym górnym rogu przedniej ścianki mamy jeszcze złącze synchro typu PC, przeznaczone do podłączenia zewnętrznych lamp błyskowych.

Przyciski

Fujifilm X-T2 został wyposażony w dość dużą liczbę przycisków i pokręteł. Omawianie poszczególnych elementów zaczniemy od górnej części aparatu.

Po lewej stronie wizjera mamy pokrętło ISO. Wyposażono je w opcjonalną blokadę (plus w stosunku do poprzednika) – kolejne wciśnięcia przycisku włączają ją lub wyłączają. U jego podstawy dostępny jest pierścień trybów migawki (tryb filmowania, bracketing, zdjęcia seryjne i pojedyncze, wielokrotna ekspozycja, filtry efektowe, panorama). Na lewej stronie nadbudówki celownika znajduje się pokrętło regulacji dioptrażu. Z kolei na prawej leży przycisk VIEW MODE, za pomocą którego możemy wybrać tryb widoku:

• tylko LCD,
• tylko EVF,
• tylko EVF (aktywowany czujnikiem zbliżeniowym),
• LCD/EVF (wybór czujnikiem zbliżeniowym).

Dalej na prawo mamy pokrętło czasów naświetlania z blokadą działającą analogicznie jak w przypadku kółka czułości ISO. Pod nim leży pierścień wyboru trybu pomiaru światła. Kolejnym elementem górnego panelu jest spust migawki, który posiada gwintowany otwór, służący do wkręcania mechanicznego wężyka spustowego. Bezpośrednio przy spuście migawki umieszczony został włącznik aparatu. Poniżej odnajdziemy pokrętło kompensacji ekspozycji, pozwalające na regulację tego parametru w zakresie ±3 EV. Dodatkowo, ustawienie C pozwala na poszerzenie zakresu do ±5 EV, wówczas regulacji dokonujemy przednim pokrętłem sterującym (musimy je jednak wcześniej wcisnąć). Nieopodal mamy także przycisk funkcyjny oznaczony symbolem Fn.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Idąc od lewej mamy przycisk usuwania zdjęć, trybu odtwarzania, a następnie guzik AE-L, pokrętło sterujące oraz przycisk AF-L. Po prawej stronie LCD znajdziemy przycisk Q uruchamiający podręczne menu, a także 8-kierunkowy dżojstik służący do zmiany pól AF (można użyć go też do nawigacji po menu głównym i podręcznym). W menu aparatu możemy ustawić, by jego działanie było aktywne dopiero po wciśnięciu go, lub całkowicie zablokować. Niżej mamy krzyżak wielofunkcyjny z guzikiem MENU/OK pośrodku. Przyciski kierunkowe nieco mocniej wystają poza obrys korpusu niż w X-T1, dzięki czemu ich obsługa jest wygodniejsza. Ostatni element tylnej ścianki to przycisk DISP/BACK umożliwiający zmianę informacji wyświetlanych na ekranie (podczas używania menu aparatu służy jako przycisk wstecz).

Rzućmy teraz okiem na przednią ściankę aparatu. Poza standardowym przyciskiem zwalniającym blokadę bagnetu odnajdziemy na niej także przełącznik trybu ustawania ostrości (pojedynczy AF, ciągły AF lub ręczne ustawianie ostrości) oraz programowalny przycisk Fn2. Ostatni element sterujący to przednie pokrętło sterujące, widoczne w okolicach lewego górnego rogu przedniej ścianki.

Warto zauważyć, że pokrętła nastawcze można wciskać. Krótkie wciśnięcie tylnego pozwala na włączenie wspomagania manualnego ogniskowania, natomiast dłuższe – wybór rodzaju tegoż wspomagania (powiększenie obrazu, powiększenie + focus-peaking, cyfrowy podział zdjęcia). Przednie natomiast umożliwia zmianę przysłony (dla odpowiednich obiektywów) oraz kompensacji ekspozycji, gdy kółko odpowiadające za jej regulację znajduje się w pozycji „C”. Oba pozwalają także na zmianę wielkości pola AF, po uprzednim wciśnięciu dżojstika.

Wspominaliśmy o przyciskach programowalnych. Przypomnijmy, że należą do nich cztery guziki wybieraka, Fn1 i Fn2 oraz przyciski AE-L i AF-L. Lista dostępnych opcji, jakie możemy pod każdy z nich przypisać wygląda następująco:

• samowyzwalacz,
• rozmiar zdjęcia,
• jakość zdjęcia,
• RAW,
• symulacja filmu,
• efekt ziarnistości,
• zakres dynamiczny,
• balans bieli,
• wybór ustawień specjalnych,
• obszar ostrości,
• tryb AF,
• tryb AF-C ustawienia niestandardowe,
• wykrycie twarzy/oczu,
• ustawienia trybu migawki,
• samowyzwalacz,
• typ migawki,
• ustawienia Auto ISO,
• komunikacja bezprzewodowa,
• ustawianie funkcji lampy,
• TTL blokada,
• lampa modelująca,
• ustawienia mikrofonu,
• podgląd głębi pola,
• podgląd naświetlenia / balansu bieli,
• podgląd efektu zdjęcia,
• tylko blokowanie AE,
• tylko blokowanie AF,
• tylko blokowanie AE/AF,
• AF włączony,
• ustawienia przysłony,
• wydajność,
• odtwarzanie.

Menu

Menu aparatu jest analogiczne jak w modelu X-Pro2, a co za tym idzie wyraźnie różni się w stosunku do układu znanego z X-T1. Opcje zgromadzono w siedmiu zakładkach: ustawienia jakości obrazu, AF/MF, zdjęć, lampy, filmu, konfiguracji oraz odtwarzania zdjęć (aktywne w trybie odtwarzania), dodatkowo mamy także sekcję „Moje menu”. Zawartość tej ostatniej ustalamy dodając odpowiednie pozycje (maksymalnie 16) z pierwszych pięciu zakładek.

Menu jakości obrazu:

Menu ustawień AF/MF:

Menu zdjęć:

Menu lampy błyskowej:

Menu filmowania:

Menu konfiguracji:

Menu odtwarzania zdjęć:

Moje menu:

Ważnym elementem obsługi jest menu podręczne aktywowane klawiszem Q. Jego wciśnięcie powoduje wyświetlenie na ekranie siatki, za pomocą której możemy podglądać i zmieniać wiele parametrów aparatu.

Istotną jego zaletą jest możliwość samodzielnego określenia zawartości. Lista dostępnych pozycji wygląda następująco:

• wybór ustawień specjalnych,
• rozmiar zdjęcia,
• jakość zdjęcia,
• symulacja filmu,
• efekt ziarnistości,
• zakres dynamiczny,
• balans bieli,
• podświetl ton,
• przyciemnij ton,
• redukcja zakłóceń,
• kolor,
• wyostrzenie,
• tryb AF,
• tryb AF-C ustawienia niestandardowe,
• wykrycie twarzy/oczu,
• MF assist,
• samowyzwalacz,
• typ migawki,
• tryb lampy błyskowej,
• korekcja błysku,
• tryb filmu,
• regulacja poziomu nagrywania mikrofonu,
• jasność EVF/LCD,
• kolor EVF/LCD.

Wyświetlacz

W X-T2 zastosowano 3-calowy ekran LCD o nieco większej niż w X-T1 rozdzielczości 1.04 miliona punktów. Nowy model wyposażono w ciekawy system wychylania ekranu. Podobnie jak w X-T1 mamy możliwość odchylania wyświetlacza w górę i w dół. Po prawej stronie umieszczono dodatkowy przegub pozwalający dodatkowo na niezależne odchylanie go w prawo. Konieczne jest przesunięcie suwaka blokady znajdującego się po lewej stronie ekranu. To rozwiązanie przyda się, gdy będziemy chcieli fotografować z nietypowej perspektywy aparatem trzymanym w orientacji pionowej. Nie zdecydowano się natomiast wprowadzić dotykowego interfejsu.

Jakość wyświetlanego obrazu jest bardzo dobra, wyrazistość i kolorystyka stoją na zadowalającym poziomie. Padające na ekran promienie słoneczne nie dały nam większych okazji do narzekania. W menu aparatu możemy regulować jasność ekranu oraz nasycenie kolorów w skali ±5 jednostek.

Przycisk DISP/BACK służy między innymi do przełączania pomiędzy różnymi konfiguracjami ekranu w trybie podglądu na żywo oraz przy przeglądaniu zdjęć.

W trybie podglądu na żywo do dyspozycji mamy następujące widoki:

• wyświetlacz INFO,
• informacje wybrane przez użytkownika,
• brak informacji.

W menu aparatu możemy dość dokładnie określić, jakie elementy będą widoczne na ekranie w trybie użytkownika. Dość długa lista obejmuje m.in. cyfrową poziomicę, histogram, wskaźnik odległości (AF i MF), dane ekspozycji, tryb ostrości i pomiaru światła, czy wskaźnik naładowania akumulatora. Osobno włączamy siatkę kadrowania (3 rodzaje).

W trybie przeglądania zdjęć dostępne widoki to:

• informacje włączone,
• informacje wyłączone,
• szczegółowe informacje,
• ulubione.

Przyciskając klawisz kierunkowy GÓRA, możemy modyfikować ekran informacji szczegółowych. Oprócz kilku ekranów z dokładnymi informacjami EXIF aparat pokazuje też użyty punkt nastawy ostrości.

Zdjęcia można powiększać (przy pomocy tylnej rolki; jej wciśnięcie uruchamia podgląd 100%) lub przeglądać w postaci miniaturek (3×3 lub 10×10). Istnieje także możliwość przewijania zdjęć w powiększeniu, wykorzystując przednie pokrętło sterujące.

Filmowanie

Nagrywanie rozpoczyna i zatrzymuje się przez wciśnięcie spustu migawki, po uprzednim ustawieniu pierścienia trybów migawki w pozycji Film. Filmowanie możliwe jest w następujących trybach:

• 4K (3840×2160 pix): 29.97p, 25p, 24p, 23.98p,
• Full HD (1920×1080 pix): 59.94p, 50p, 29.97p, 25p, 24p, 23.98p,
• HD (1280×720 pix): 59.94p, 50p, 29.97p, 25p, 24p, 23.98p.

Filmy zapisywane są kodekiem MPEG-4 AVC / H.264 ze stereofonicznym dźwiękiem, skompresowanym za pomocą liniowej modulacji PCM, w plikach z rozszerzeniem MOV. Podczas nagrywania w jakości 4K nieznacznemu zwężeniu ulega kąt widzenia. Czynnik wydłużenia efektywnej ogniskowej wynosi 1.17x. Ponadto w trybie 4K, wyjściowy materiał nagrywany jest w rozmiarze 5120×2880 pikseli i skalowany jest do 3840×2160 pikseli (tzw. oversampling). W trybie Full HD natomiast materiał rejestrowany jest w wielkości 3000×1687 pikseli i następnie zostaje przeskalowany do 1920×1080 pikseli. Zaawansowani użytkownicy docenią możliwość nagrywania filmów na zewnętrzny rekorder, także z użyciem krzywej gamma F-Log. Taka opcja ułatwia późniejszą obróbkę materiału wideo.

Podczas filmowania możemy regulować stopień otwarcia przysłony, a także czas naświetlania (jeśli przed rozpoczęciem nagrywania pokrętło czasów ustawimy na innej pozycji niż A). W trakcie nagrywania w trybie automatycznym, możemy dokonywać korekty ekspozycji. Wcześniej ustawiamy balans bieli i tryb symulacji filmu. Czułość ustawiamy w zakresie 200–6400 ISO, możemy też zdać się na automatykę. Skuteczność autofokusa w trybie ciągłym (AF-C) zależy od podpiętego obiektywu. W przypadku XF 35 mm f/1.4 praca systemu AF pozostawia nieco do życzenia ze względu na szybkość i pewność pracy mechanizmu. Lepiej pod tym względem sprawował się XF 18–55 mm f/2.8–4, choć często obserwujemy charakterystyczne „pompowanie”.

Istnieje oczywiście możliwość wyłączenia autofokusu – wystarczy ustawić przełącznik w pozycji MF. W procesie ostrzenia może nas wspomagać funkcja focus-peaking (również w trakcie rejestracji) lub powiększenie obrazu. Podczas filmowania dźwięk rejestrowany jest przy pomocy wbudowanego mikrofonu stereofonicznego, w menu mamy opcję regulacji jego czułości. Po podpięciu uchwytu pionowego zyskujemy możliwość podłączenia słuchawek.

Poniżej przedstawiamy przykładowe filmy nagrane testowanym aparatem wraz z obiektywem XF 18–55 mm f/2.8–4 R OIS:

• film 1 – H.264 4K 3840×2160 pix 29.97p, 172.5 MB,
• film 2 – H.264 4K 3840×2160 pix 29.97p, 222.7 MB,
• film 3 – H.264 4K 3840×2160 pix 25p, 210 MB,
• film 4 – H.264 4K 3840×2160 pix 24p, 247.7 MB,
• film 5 – H.264 4K 3840×2160 pix 23.98p, 296.6 MB,
• film 6 – H.264 1920×1080 pix 59.94p, 211.2 MB,
• film 7 – H.264 1920×1080 pix 50p, 222 MB,
• film 8 – H.264 1920×1080 pix 29.97p, 161.2 MB,
• film 9 – H.264 1920×1080 pix 25p, 149.7 MB,
• film 10 – H.264 1920×1080 pix 24p, 146.8 MB,
• film 11 – H.264 1920×1080 pix 23.98p, 137.7 MB,
• film 12 – H.264 1280×720 pix 59.94p, 119 MB,
• film 13 – H.264 1280×720 pix 50p, 112.9 MB,
• film 14 – H.264 1920×1080 pix 25p, 131.5 MB, symulacja filmu: Classic Chrome,
• film 15 – H.264 1920×1080 pix 25p, 114.2 MB, symulacja filmu: Arcos,
• film 16 – H.264 1920×1080 pix 25p, 66.9 MB, ISO 6400,
• film 16 – H.264 1920×1080 pix 25p, 158.3 MB, praca autofokusa.

Wizjer

Elektroniczny wizjer zastosowany w X-T2 został wyposażony w ekran typu OLED, którego rozdzielczość wynosi 2.36 milionów punktów. Wizjer pokrywa oczywiście 100% fotografowanego kadru i oferuje powiększenie 0.77x. Producent chwali się, że maksymalna jasność obrazu jest dwukrotnie większa niż w modelu X-T1. Częstotliwość odświeżania obrazu wynosi 60 kl/s, a po podpięciu pionowego uchwytu w trybie Boost wzrasta nawet do 100 kl/s.

Zarówno wielkość, jak i jakość generowanego przez celownik obrazu robi bardzo dobre wrażenie. Korzystanie z niego jest komfortowe z uwagi na wyrazistość i kolorystykę podglądu, a także dzięki większej niż w X-T1 muszli ocznej. W ciemnym otoczeniu płynność poglądu nie daje powodów do narzekań, choć niewielkie zaszumienie jest widoczne.