Rozdzielczość układu jako całości

Rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50) wyznaczyliśmy w oparciu zdjęcia zapisane w formacie JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość, a pomiary wykonaliśmy przy pomocy programu Imatest. W teście wykorzystaliśmy obiektyw Fujinon XF 23 mm f/2 WR. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu. Pozwalają one na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta.

Do wyników zmierzonych na podstawie plików JPEG nie można mieć zastrzeżeń. Maksymalne wartości dochodzą prawie do 2800 LW/PH, a zatem są wyższe niż w przypadku Panasonika GX8. Wyraźne wyostrzanie pomogło natomiast Sony A6300 oraz Olympusowi PEN-F usyskać lepsze rezultaty. W X-T2 proces ten, jak możemy zobaczyć na podstawie poniższych wykresów, ma niewielką intensywność.

Wykresy wygenerowane przez program Imatest przedstawiają przykładowe przebiegi profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach. Widoczne na górnych wykresach lokalne maksimum choć niewielkie, jest łatwo dostrzegalne, a wykresy funkcji MTF mają lekkie wybrzuszenie. Sama funkcja nie przyjmuje wartości większych od 1 co oznacza, że wyostrzanie jest obecne, lecz niezbyt silne.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy na podstawie niewyostrzonych plików RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z obiektywami: Fujinon XF 35 mm f/1.4 R, XF 23 mm f/2 WR oraz Zeiss Touit 50 mm f/2.8. Najlepsze uzyskane przez nas wyniki dla każdej wartości przysłony prezentujemy na wykresie poniżej.

Maksymalny wynik, zmierzony dla przysłony f/4, to niespełna 81 lpmm. Ok. 3 lpmm więcej uzyskaliśmy w teście A6300. Widoczna na wykresie wyraźna przewaga PEN-F wynika z większej liniowej gęstości pikseli jego matrycy. Warto w tym miejscu wspomnieć, że sensory wszystkich porównywanych tu aparatów nie mają w swojej konstrukcji filtrów antyaliasingowych. Ogólnie rzecz biorąc, zdolność rozdzielcza matrycy X-Trans CMOS trzeciej generacji stoi na dobrym poziomie i trudno mieć do niej istotne zastrzeżenia.

Brak filtra AA w matrycach X-Trans ma swoje odzwierciedlenie w wartościach odpowiedzi w częstości Nyquista, które przekraczają 20% dla obu składowych. Na podstawie poniższych wykresów widzimy także, że pliki RAW nie są wyostrzane.