LX15 oferuje zapis zdjęć w następującej podstawowej rozdzielczości:

• 5472×3648 (3:2),
• 4864×3648 (4:3),
• 3648×3648 (1:1),
• 5427×3080 (16:9).

• JPEG (z jakością wysoką lub standardową),
• RAW,
• RAW+JPEG (z jakością wysoką lub standardową).

• standard,
• żywe barwy,
• naturalny,
• monochrom,
• krajobraz,
• portret,
• własny.

Powyższe profile możemy modyfikować poprzez ustawienia kontrastu, ostrości, odszumiania, saturacji i odcienia. W trybie monochromatycznym zamiast kolorystyki dostępna jest opcja symulacji kolorowego filtru: żółtego, pomarańczowego, czerwonego i zielonego.

Dodatkowo do dyspozycji mamy regulację krzywej tonalnej w zakresie jasnych i ciemnych partii. Możemy wybrać predefiniowane nastawy lub zdefiniować własne, korzystając z 5-krokowej regulacji.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Jedynie dla czułości ISO 12800 różnice w poziomie odszumiania są łatwe do dostrzeżenia. Wraz bowiem z podnoszeniem wartości tego parametru obraz jest coraz gładszy i pozbawiony detali. Zupełnie inaczej jest dla ISO 3200, gdzie z trudem możemy dostrzec różnice. Musimy jednak przyznać, że nawet przy minimalnej wartości korekcji utrata szczegółów na zdjęciu jest dość znaczna.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −5
Ostrość 0
Ostrość +5

Niestety, neutralna nastawa nie gwarantuje dobrej jakości, bowiem widoczność artefaktów w postaci jasnych obwódek przy kontrastowych krawędziach jest spora. By uzyskać optymalną jakość, powinniśmy obniżyć wyostrzanie o jeden lub dwa stopnie. Maksymalna nastawa tworzy przeostrzone, w naszym odczuciu nieprzyjemne w odbiorze obrazy.

Balans bieli

Aparat LX15 umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• Auto,
• Światło dzienne,
• Pochmurnie,
• W cieniu,
• Żarówka,
• Lampa błyskowa,
• Niestandardowy 1–4 (ustawienia według wzorca),
• Temperatura w kelwinach (ustawiana ręcznie z zakresu 2500–10000 K).

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

LX15 delikatnie przesyca kolory. Dla wszystkich testowanych nastaw saturacja wynosi powyżej 100%, jednak tylko dla zacienienia osiąga wysoki wynik.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Zrównanie wszystkich trzech składowych oznacza, że dokonywana jest korekcja sygnału. Fizycznego zachowania dopatrzeć się możemy w zakresie ISO 200–12800, gdzie szum równomiernie rośnie wraz ze zwiększeniem czułości. Przy najwyższej czułości, pochodzącej z zakresu rozszerzonego, czyli ISO 25600, poziom 2.2% nadal wydaje się zdecydowanie niewielki. Podsumowując, stwierdzamy, że w wartościach absolutnych szum nie powinien przeszkadzać nawet dla poziomu ISO 12800, gdzie osiąga wartość 1.5%. To bardzo dobry wynik.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.

Patrząc na wycinki scenki testowej możemy powiedzieć, że aparat dość dobrze radzi sobie z poziomem szumu aż do czułości ISO 6400. Dopiero używanie ISO 12800 spowoduje, że szum będzie widoczny, jednak nie będzie bardzo przeszkadzał, o ile zrezygnujemy ze sporego powiększania obrazu. Czułość rozszerzona ISO 25600 wygląda już bardzo słabo, a jej używalność wydaje się celowa jedynie wtedy, gdy będziemy redukować zdjęcie do miniatury umieszczonej na portalu społecznościowym. Co ciekawe, nawet dla czułości ISO 1600 opisywany aparat daje lepszej jakości zdjęcia od porównywanego Canona G9X. Z drugiej strony wydaje się, że Sony RX100 IV daje wyraźniejszy obraz w całym spektrum czułości. Jednak w wypadku tego aparatu, zaszumienie zdjęć jest znacznie wyższe. Jednym słowem subiektywnie Panasonic LX15 wypada najlepiej.