Panasonic Lumix DMC-FZ50 - test aparatu
5. Własności matrycy
Sprawdziliśmy jak w Panasonicu sprawują się ustawiania (automatyczne i zdefiniowane) balansu bieli dla różnego typu oświetlenia. Pomiarów dokonaliśmy na 24-polowej tablicy kolorów Gretag-Macbeth, wykonując ekspozycje przy czułości 100 ISO. Następnie wyliczone zostały parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach).
Pod względem jakości odwzorowania kolorów, FZ-50 nie odbiega od innych aparatów tej klasy. Barwy oraz ich nasycenie są ewidentnie przekłamane w celu "upiększenia" zdjęć. Najlepsze efekty uzyskaliśmy dla następujących kombinacji balansu bieli i źródła światła:
- W-B: 5000 K, Światło: 5000 K: S=116.8%, dC=6.15,
- W-B: Flash, Światło: Flash : S=110.7%, dC=6.40,
- W-B: Słońce, Światło: 5000 K: S=116.0%, dC=6.59,
Najgorsze odwzorowanie barw miało miejsce w następujących przypadkach:
- W-B: Auto, Światło: Lampa Jarzeniowa: S=112.2%, dC=8.33,
- W-B: Lampa Jarzeniowa, Światło: Lampa Jarzeniowa: S=124.5%, dC=15.0,
Automatyczny balans bieli nie poradził sobie ze światłem jarzeniówek (co jest częstą wpadką aparatów). Podobnie balans bieli ustawiony na światło jarzeniowe również kiepsko sobie radził w tej sytuacji.
Szczegółowe wyniki naszych pomiarów przedstawione są poniżej:
Szumy
Przyjrzyjmy się teraz zachowaniu matrycy przy różnych ustawieniu różnych stopni czułości. Można się spodziewać, że matryca 1/1.8 cala, na której upchnięto 10 milionów pikseli będzie się charakteryzowała sporymi szumami. Czy nasze testy to potwierdzają? Proszę spojrzeć na poniższy wykres.
Panasonic mile nas zaskakuje. Poziom szumów generowanych przez sensor CCD jest na bardzo niskim poziomie, jak na aparat tej klasy. Czyżby japońscy konstruktorzy znaleźli złoty środek na największą bolączkę ich aparatów? Niestety nie. Pominąwszy podejrzanie niskie szumy (znacznie mniejsze niż u FZ-30 wyposażonego w matrycę 8 MPix) zastanawiające jest pochodzenie nagłego obniżenia poziomu zakłóceń dla 400 ISO. Wskazuje to na stosowanie programowego odszumiania dla wyższych wartości ISO. Porównajmy więc wyniki osiągane dla plików z JPEG z bardziej miarodajnymi wynikami pochodzącymi z plików RAW:
Tu nie mamy już żadnych wątpliwości. Relatywnie niskie szumy występuj jedynie dla 100 i 200 ISO. Dla wyższych czułości sytuacja jest znacznie gorsza.
Poniżej prezentujemy wycinki 1:1 z plików zachowanych w formacie JPEG oraz RAW (przekonwertowanych bezstratnie do formatu PNG) z tablicy szarości Kodaka, które prezentują poziom szumów dla poszczególnych czułości:
100 ISO | 200 ISO | 400 ISO | 800 ISO | 1600 ISO |
100 ISO | 200 ISO | 400 ISO | 800 ISO | 1600 ISO |
Dla każdej dostępnej czułości ISO wykonaliśmy także zdjęcia scenki, zapisując je w najlepszej, na jaką pozwala aparat, jakości JPEG-u. Obrazki zaprezentowane poniżej są wycinkami w skali 1:1, tak aby można było bezpośrednio ocenić jakość wykonywanych zdjęć wraz ze zmianą czułości matrycy.
100 ISO | |
200 ISO | |
400 ISO | |
800 ISO | |
1600 ISO |
Trzeba jednak uczciwie przyznać, że w tej kategorii FZ50 mile nas zaskoczył. Po wpadce z szumami, które odnotował jego poprzednik, spodziewaliśmy się, że dołożenie 2 MPix tylko pogorszy jeszcze i tak już złą sytuację. Nie miało to jednak miejsca i zdjęcia wykonywane przy ISO 400 można spokojnie uznać za użyteczne, a mniej wymagający użytkownicy mogą się nawet pokusić by z powodzeniem używać ISO 800.
Zakres tonalny
Przebadaliśmy wartości zakresu tonalnego (DR) dla wszystkich wartości ISO. W przypadku plików JPEG maksymalna wartość DR osiągana jest przy czułości ISO 100 i wynosi 5.68 wartości przysłony (dla dobrej jakości obrazu-SNR=4). Dla wysokiej jakości obrazu (SNR=10) zakres tonalny wynosi już tylko 4.84 f-stop. Maleje on liniowo wraz ze wzrostem czułości i dla 1600 ISO odpowiednie wartości wynoszą: 3.52 oraz 2.39 f-stop. Wszystkie wyniki zaprezentowane są na poniższym wykresie:
Ze względu na nasza nieufność do wyników wynikających z plików JPEG prezentujemy również wyniki otrzymane po przebadaniu zmiany zakresu tonalnego na podstawie surowego zrzutu z matrycy (RAW). Tu sprawa nie wygląda już tak dobrze. Maksymalne wartości dla wysokiej i dobrej jakości zdjęć wynoszą odpowiednio 5.65 i 4.16 f-stop dla 100 ISO oraz 2.71 i 0.94 f-stop dla 1600 ISO (patrz wykres poniżej):
Różnice wynikają z odszumiania, kompresji i wyostrzania jakiej poddawane są pliki JPEG. Choć format ten może przechowywać jedynie 8 bitów informacji na każdy kanał (w RAW jest to 12 bit/kanał), to sztuczne podnoszenie kontrastu krawędziowego powoduje wstawienie większego gradientu jasności tam gdzie go w oryginale nie było i sztuczny wzrost dynamiki tonalnej.
W poniższej tabelce przedstawiamy paski szarości, na których widać zmianę zakresu tonalnego przy zmianie czułości (pliki JPEG).
ISO | Tablica szarości |
100 | |
200 | |
400 | |
800 | |
1600 |