Sony α6500 można traktować jako następcę modelu α6300 lub uznać, że jest to bardziej zaawansowany model oferowany równolegle. Większość parametrów jest taka sama. Korpusy są podobne, ale już na pierwszy rzut oka w wyższym dostrzegamy dwa klawisze programowalne C1 i C2 zamiast jednego w niższym modelu. Ich położenie uległo lekkiej zmianie – znajdują się pomiędzy spustem migawki a kołem wyboru trybu. Wcześniej klawisz C1 umieszczony został obok spustu migawki. Wysokość i szerokość obudowy pozostały takie same, jak w poprzednich modelach α6000 i α6300. Nowszy model jest o 4,5 mm grubszy od poprzednika, który z kolei był grubszy od α6000.

W poniższej tabeli przedstawiamy rozmiary oraz wagę testowanego aparatu i jego poprzedników, a także trzech przykładowych bezlusterkowców konkurencji.

α6500 ma stosunkowo niewielkie rozmiary, ale jego waga należy do jednej z większych w powyższym zestawieniu. W przypadku bezlusterkowców o rozmiarach i wadze całości najczęściej decyduje użyty obiektyw.

Szkielet aparatu wykonany został ze stopu magnezu. Korpus został zabezpieczony przed pyłem i wilgocią, ale niestety nie przed zalaniem. Pozytywnie oceniamy precyzję i jakość wykonania.

Rękojeść została dobrze wyprofilowana i pokryta gumowym materiałem zapewniającym dobrą przyczepność. W kontekście małych rozmiarów wygodę trzymania ocenić wypada bardzo wysoko.

Zasilanie i gniazda

Do zasilania α6500 wykorzystany został akumulator litowo-jonowy NP-FW50 o pojemności 1020 mAh i napięciu 7,2 V. Taki sam akumulator wykorzystywany jest w innych bezlusterkowcach marki Sony znajdujących się w obecnej ofercie. Baterię można zastąpić opcjonalnym zasilaczem sieciowym AC-PW20. Użytkownik może sprawdzać poziom naładowania dzięki procentowemu wskaźnikowi zużycia akumulatora. W zestawie nie ma zewnętrznej ładowarki, a ładowanie aparatu odbywa się bezpośrednio w aparacie poprzez ładowarkę podłączoną do gniazda USB. Takie rozwiązanie nieco utrudnia jednoczesne ładowanie i używanie aparatu z wykorzystaniem zapasowego akumulatora. Pełne ładowanie trwa mniej więcej 2.5 godziny.

Według specyfikacji wydajność akumulatora wynosi 350 zdjęć przy użyciu ekranu LCD lub 310 zdjęć w przypadku korzystania z wizjera. W czasie całego testu w pełni naładowany akumulator wystarczał średnio do zrobienia około 500 zdjęć i nagrania 2 minut materiału wideo. Wynik średni nie zawsze mówi wszystko. W czasie plenerów liczba ta spadała do około 300 zdjęć. W naszym przypadku pod uwagę trzeba wziąć niską temperaturę otoczenia, w okolicach 0 stopni Celsiusza, która powoduje szybsze rozładowanie akumulatorów. Dość często używana była stabilizacja obrazu, która też potrzebuje zasilania. Z drugiej strony praktycznie nie używana była lampa błyskowa. Aparat przez większość czasu pracował przy wyłączonej komunikacji bezprzewodowej, która jest stosunkowo energochłonna. Zdjęcia robione były do całkowitego rozładowania akumulatora. Okazało się bowiem, że od pojawienia się wskaźnika rozładowania, do automatycznego wyłączenia aparatu udawało się zrobić kilkadziesiąt klatek.

Podsumowując można stwierdzić, że wynik aparatu α6500 w tej kategorii jest całkiem przyzwoity, a wyniki naszego testu nie są sprzeczne z danymi producenta.

Komora akumulatora znajduje się na spodzie korpusu i zamykana jest plastikową klapką. Obok akumulatora znajdziemy slot kart SD/SDHC/SDXC (oraz Memory Stick PRO Duo, PRO-HG Duo, XC-HG Duo). Na lewej ścianie korpusu, pod dobrze przylegającą plastikową zaślepką umieszczono złącza komunikacyjne. Patrząc od góry są to odpowiednio:

• złącze wielofunkcyjne (USB, gniazdo wężyka spustowego RM-VPR1),
• wyjście HDMI (typu D),
• gniazdo mikrofonu.

Przy omawianiu złącz warto wspomnieć o stopce Multi-Interface. Jest to standardowa stopka lampy błyskowej, ale została dodatkowo wyposażona w szereg styków w przedniej części. Umożliwiają one komunikację z dodatkowymi akcesoriami firmy Sony.

Przyciski

Układ elementów sterujących w α6500 został lekko zmieniony w stosunku do poprzednika. Na górnej ścianie znalazły się dwa przyciski programowalne, a w α6300 był tylko jeden. Innych zmian nie widać. Dokładny opis rozpoczniemy od górnej ściany korpusu.

Z prawej strony stopki Multi-Interface znajduje się koło trybów pracy aparatu z następującymi pozycjami:

• Auto – tryb automatyczny,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• 1, 2 – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• Film – tryb wideo,
• Panoramy,
• SCN – programy tematyczne.

W lewym górnym rogu znajduje się wizjer elektroniczny. Po jego prawej stronie umieszczono czujnik zbliżeniowy, a za nim pokrętło regulacji dioptrii. Idąc dalej w prawo natrafiamy na przycisk otwierający wbudowaną lampę błyskową, a za nią na przycisk MENU. Jeszcze dalej jest przełącznik AF/MF–AEL, w którego środku umieszczony jest z przycisk. Jego funkcje można zdefiniować w menu, a przełącznik służy do ich zmiany. Podczas przeglądania zdjęć guzik ten służy do powiększania obrazu. Na prawej krawędzi umieszczony jest przycisk włączania i wyłączania nagrywania wideo. Jego położenie jest dość nietypowe. Można go używać za pomocą kciuka, jednak jest on mały, ma mały skok i nie wystaje poza obrys korpusu. W sumie włączenie nagrywania wideo wymaga stosunkowo sporego wysiłku.

Poniżej znajduje się guzik Fn uruchamiający podręczne menu funkcyjne. W czasie przeglądania zdjęć pozwala on na wysłanie wybranego zdjęcia do urządzenie mobilnego. Niżej znajduje się pierścień sterujący, który pełni jednocześnie rolę wybieraka wielofunkcyjnego. Funkcje przycisków wybieraka można przeprogramować. Możliwości takiej nie mamy jedynie w przypadku przycisku do góry. Domyślnie funkcje poszczególnych kierunków są następujące:

• do góry – DISP – zmiana sposobu wyświetlania obrazu podczas fotografowania i odtwarzania,
• w lewo – tryb pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz),
• w prawo – ISO – czułość ISO,
• do dołu – kompensacja ekspozycji, widok miniaturek (tryb odtwarzania).

Na przedniej ścianie umieszczony został jedynie przycisk, który służy do uwalniania obiektywu z bagnetu.

Sony α6500 oferuje bardzo duże możliwości zmiany konfiguracji. Możliwe jest przypisanie funkcji do ośmiu przycisków: C1, C2, C3, AF/MF–AEL oraz wybieraka wielofunkcyjnego (łącznie ze środkowym guzikiem, ale bez górnego). Lista dostępnych opcji obejmuje następujące pozycje:

• standard:
  • C1: wybór pola AF
  • C2: tryb ostrości
  • C3: nieustawiono
  • przycisk środkowy: AF priorytet oczu
  • w lewo: tryb pracy
  • w prawo: ISO
  • dolny: kompensacja ekspozycji
  • przycisk AEL: blokada AEL
  • przycisk AF/MF: blok.reg.AF/MF
  • przycisk blok. ostr.: blokada fokusa
• jakość obrazu
• rozmiar obrazu
• format obrazu
• tryb pracy migawki
• samowyzwalacz przy bracketingu
• pamięć MR
• tryb ostrości
• obszar ostrości
• kompensacja ekspozycji
• czułość ISO
• min. szybkość migawki przy ISO AUTO
• tryb pomiaru ekspozycji
• tryb błysku
• korekcja błysku
• balans bieli
• ustawienia priorytetu w AWB
• tryby DRO/Auto HDR
• strefa twórcza (profile kolorystyczne)
• efekt wizualny (filtry cyfrowe)
• profil zdjęcia
• efekt gładkiej skóry
• poziom zarysu
• kolor zarysu
• wykrywanie uśmiechu i twarzy
• automatyczne kadrowanie portretowe
• przewodnik w aparacie
• blokada AEL
• przełącznik AEL
• blokada AEL (w trybie punktowego pomiaru ekspozycji)
• przełącznik AEL (w trybie punktowego pomiaru ekspozycji)
• pamięć blokady FEL
• zmiana blokady FEL
• pamięć blokady FEL/AEL
• zmiana blokady FEL/AEL
• blokowanie regulacji AF/MF
• zmiana regulacji AF/MF
• AF z podążaniem
• AF priorytet oczu
• AF włączony
• blokada fokusa
• podgląd przysłony
• podgląd zdjęcia
• jasne monitorowanie (doraźne wzmocnienie działania funkcji focus-peaking)
• zoom
• powiększenie
• wyłącz monitor
• MOVIE
• liczba klatek na sekundę w trybie S&Q
• poziom nagrywanego dźwięku
• (film) wybór wyśw. znaku
• ciche fotografowanie
• SteadyShot
• regulacja SteadyShot
• długość ogniskowej SteadyShot
• wybór wizjer/monitor
• częstotliwość odświeżania obrazu w wizjerze
• zebra
• linie siatki
• wyświetlanie podglądu na żywo
• wyślij do smartfona
• pobierz aplikację
• lista aplikacji
• jasność monitora
• asysta wyś. gamma
• przeł. wyśw. TC/UB
• nieustawiono

Menu

Menu główne w α6500 jest rozwiniętą kontynuacją tego co znamy z α6300. Zostało podzielone na 6 grup ułożonych w formie poziomych zakładek na górze ekranu. Poszczególne grupy zawierają następujące opcje:

• ustawień fotografowania (14 zakładek),
• ustawień niestandardowych (9 zakładek),
• sieci bezprzewodowej (2 zakładki),
• aplikacji (1 zakładka),
• odtwarzania (2 zakładki),
• ustawień (7 zakładek).

Poniżej prezentujemy filmy przedstawiające poszczególne zakładki menu.

Menu fotografowania 1

Menu fotografowania 2

Menu komunikacji bezprzewodowej

Menu aplikacji

Menu odtwarzania

Menu ustawień

Oprócz bardzo rozbudowanego menu głównego użytkownicy mogą korzystać z menu funkcyjnego. Zawiera ono maksymalnie 12 elementów, które mogą być wybrane spośród następujących opcji:

• tryb pracy migawki,
• samowyzwalacz przy bracketingu,
• tryb błysku,
• korekcja błysku,
• tryb ostrości,
• obszar ostrości,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• minimalna szybkość migawki przy Auto ISO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• balans bieli,
• SteadyShot (stabilizacja),
• tryby DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza (czyli profile kolorystyczne),
• tryb fotografowania,
• efekt wizualny (czyli filtry cyfrowe),
• profil zdjęcia,
• środkowy AF z podążaniem,
• wykrywanie uśmiechu i twarzy,
• efekt gładkiej skóry,
• automatyczne kadrowanie portretowe,
• rozmiar obrazu,
• jakość obrazu,
• poziom nagrywania audio,
• zebra,
• linie siatki,
• wyświetlanie znaku,
• wyświetlanie poziomu dźwięku,
• poziom zarysu,
• kolor zarysu,
• ciche fototografowanie (elektroniczna migawka),
• asysta wyświetlania gamma,
• nieustawiona.

Wyświetlacz

Odchylany, 3-calowy monitor LCD Sony ILCE-6500 odziedziczył po poprzedniku. Charakteryzuje się rozdzielczością 921 600 punktów i proporcjami wymiarów 16:9, która odpowiada proporcjom współczesnych telewizorów. Jasność ekranu można regulować w 5-stopniowej skali, a dodatkowo można użyć opcji „Słoneczny dzień”, która powoduje maksymalne zwiększenie jasności. Ekran można odchylać o nieco ponad 90 stopni w górę lub 45 stopni w dół.

Do jakości obrazu nie mamy zastrzeżeń, ale podczas fotografowania przy słonecznej pogodzie jego czytelność spada z powodu odbić obrazu otoczenia. W takich przypadkach można korzystać z elektronicznego wizjera.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania rodzaju informacji dostępnych na wyświetlaczu. Można w ten sposób wybrać jeden z 5 wariantów:

• minimalna informacja – czysty obraz z parametrami ekspozycji i stanem akumulatora,
• histogram – do minimalnej informacji dodany histogram luminancji,
• poziomica – do minimalnej informacji dodana elektroniczna poziomica,
• wizjer – brak podglądu fotografowanego obrazu; widoczne ikony odnoszące się do wybranych opcji, ułożone w formie tabelki, parametry oraz drabinka ekspozycji, a także cyfrowa poziomica i histogram luminancji,
• wszystkie informacje – obraz z parametrami ekspozycji oraz szereg ikon zajmujących prawą i lewą krawędź monitora.

Do dyspozycji mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania (3 rodzaje). Możemy także skorzystać z funkcji Zebra, która powoduje zaznaczanie obszarów o ustalonym poziomie jasności. Dostępne ustawienia pozwalają wybrać poziom jasności od 70% do ponad 100% z krokiem 5 punktów procentowych. Dodatkowo mamy jeszcze dwa ustawienia własne, z możliwością określenia dolnego limitu lub konkretnego zakresu: od 0 do 109 (±1–10).

W trybie przeglądania zdjęć możemy oglądać pojedynczą fotografię w trybie pełnoekranowym oraz z wyświetleniem podstawowych parametrów naświetlania i informacji o pliku, a także w szczegółowym widoku z histogramem luminancji oraz dla poszczególnych kanałów RGB. Powiększenia widoku zdjęć dokonujemy przy pomocy przycisku z symbolem lupy oraz tylnego kółka sterującego (przednie służy wówczas do przeglądania zdjęć w powiększeniu). Widok miniatur obejmuje siatkę 4×3 oraz 6×5 szt. W tym trybie możemy zdecydować, czy chcemy oglądać zdjęcia, widok kalendarza, czy katalog z filmami MP4, XAVC S (HD lub 4K) lub AVCHD.

Filmowanie

Sony α6500 oferuje rozbudowany system filmowania. Nagrywanie można rozpocząć w dowolnym momencie za pomocą dedykowanego przycisku. Ustawianie ostrości może odbywać się w trybie AF-C (ciągłym) z możliwością wymuszenia ogniskowania przyciskiem spustu migawki, jak również ręcznie. Można też korzystać z funkcji focus-peaking oraz zebra. Podczas testów zauważyliśmy, że w trakcie filmowania dobrze sprawdza się system automatycznego ogniskowania w oparciu o system detekcji fazy.

Filmy nagrywane są w formatach: XAVC S, AVCHD lub MP4 z użyciem kodeka MPEG-4 AVC/H.264. Dostępne są następujące tryby zapisu (w systemie PAL):

• format XAVC S 4K (3840×2160px)
  • 25p, 100 Mb/s,
  • 25p, 60 Mb/s,
• format XAVC S Full HD (1920×1080px)
  • 100p, 100 Mb/s,
  • 100p, 60 Mb/s,
  • 50p, 50 Mb/s,
  • 25p, 50 Mb/s,
• format AVCHD Full HD (1920×1080px)
  • 50i, 24 Mb/s (FX),
  • 50i, 17 Mb/s (FH),
  • 50p, 28 Mb/s (PS),
  • 25p, 24 Mb/s (FX),
  • 25p, 17 Mb/s (FH),
• format MP4
  • Full HD (1920×1080px), 28 Mb/s, 50p,
  • Full HD (1920×1080px), 16 Mb/s, 25p,
  • HD (1280×720px), 6 Mb/s, 25p.

Ustawienia koła wyboru trybu pracy na „Film” otwiera dostęp do trybu oznaczonego jako S&Q. W trybie typ aparat pozwala na modyfikowanie wielu ustawień, np. wyboru spośród trybów PASM. Mamy możliwość regulacji parametrów ekspozycji (odpowiednich dla konkretnego trybu), również w trakcie nagrywania. Zakres dostępnych czułości to ISO 100–25600. Można też nagrywać filmy w zwolnionym (max. x4 dla systemu PAL) lub przyspieszonym (max. x50 dla systemu PAL) tempie.

Aparat jest wyposażony we wbudowany mikrofon stereo i rejestruje dźwięk w systemie Dolby Digital. Możemy także podłączyć zewnętrzne mikrofony XLR-K2M, ECM-CG60 oraz ECM-XYST1M. W menu znajduje się funkcja, która pozwala redukować dźwięk szumu wiatru.

Wzorem poprzednika, α6500 pozwala na stosowanie profili obrazu podczas nagrywania, które umożliwiają precyzyjne ustawienia właściwości obrazu. Można je także stosować podczas fotografowania. Do dyspozycji użytkownika pozostaje szereg ustawień, które wymieniamy poniżej:

• poziom czerni – ustawianie poziomu czerni (od −15 do +15),
• gamma – wybór krzywej gamma:
  • movie – standardowa krzywa gamma w przypadku filmów,
  • still – standardowa krzywa gamma w przypadku zdjęć,
  • Cine 1 – zmiękczanie kontrastu ciemnych fragmentów i wzmacnianie gradacji jasnych fragmentów obrazu w celu uzyskania filmu o odprężającej kolorystyce (odpowiednik HG4609G33),
  • Cine 2 – podobna do opcji Cine 1, ale zoptymalizowana do edycji do 100% sygnału wideo (odpowiednik HG4600G30),
  • Cine 3 – zwiększenie kontrastu światłocienia w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 1 i Cine 2 oraz wzmocnienie gradacji czerni,
  • Cine 4 – zwiększenie kontrastu ciemnych fragmentów w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 3. Kontrast ciemnych fragmentów jest niższy, a kontrast jasnych fragmentów – wyższy niż w przypadku opcji movie,
  • ITU709,
  • ITU709 (800%) – krzywa gamma do sprawdzania ujęć przy założeniu rejestrowania obrazów z użyciem opcji S-Log2. Minimalne ISO wynosi 800,
  • S-Log2 – przeznaczona do późniejszej obróbki obrazu. Minimalne ISO wynosi 80,
  • S-Log3 – jw. – zapewnia jeszcze lepszy zakres tonalny rejestrowanego materiału. Minimalne ISO wynosi 800,
• gamma czerni – zakres (szeroki, średni, wąski) oraz poziom (od −7 do +7),
• białe plamy – automatyczne, ręczne,
• tryb koloru – movie, still, cinema, pro, matryca ITU709, czerń i biel, s-gamut, s-gamut3.Cine, s-gamut3,
• nasycenie – od −32 do +32,
• faza koloru – od −7 do +7,
• głębia koloru – (od −7 do +7) dla każdego kanału osobno: R, G, B, C, M, Y,
• szczegóły – poziom (od −7 do +7) oraz dodatkowe parametry (balans V/H, balans B/W, limit, crispening, poziom jasnych szczegółów.

W menu aparatu znajdziemy dziewięć gotowych profili (PP01–PP09), które możemy modyfikować w zakresie wymienionych wyżej parametrów. Istnieją jednak ograniczenia, związane np. z ustawieniem minimalnej czułości przy wyborze danej gammy. Aparat pozwala także kopiować wybrany zestaw ustawień do innego profilu. Podobnie jak w α6300, w testowanym aparacie odnajdziemy funkcję Gamma Display Assist. Podczas rejestracji z użyciem krzywej gamma S-Log możemy włączyć podgląd obrazu symulujący ustawienie ITU709 800% o większym kontraście.

Oprócz tego możemy skorzystać ze standardowych „Efektów wizualnych”, wśród których znajdziemy następujące pozycje:

• Aparat zabawka,
• Kolor pop,
• Posteryzacja,
• Zdjęcie retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy,
• Czarno-biały o dużym kontraście.

Zaawansowani użytkownicy mogą korzystać z takich udogodnień jak bity użytkownika oraz obsługa kodów czasowych. Wykorzystywane są one do synchronizacji obrazu i dźwięku przy nagrywaniu ujęć z kilku aparatów czy kamer i ułatwiają późniejszy proces edycji na komputerze. Testowany aparat oferuje także wyjście czystego sygnału wideo przez HDMI.

Przykładowe filmy

Wszystkie filmy zostały nagrane przy użyciu obiektywu Sony E 16–70mm F4 ZA OSS z wykorzystaniem automatycznego ustawiania ostrości.

Poniższe filmy z dodatkowymi efektami wykonane zostały w trudnych warunkach oświetleniowych.

Wizjer

W Sony α6500 zastosowano taki sam wizjer jak w poprzedniku. Charakteryzuje się rozdzielczością 2.36 miliona punktów i pokrywa całe pole widzenia na zdjęciu. Powiększenie obrazu wynosi ok. 0.7x. Użytkownik może wybrać częstotliwość odświeżania obrazu – 50 albo 100 kl/s. Przyłożenie oka do wizjera automatycznie przełącza wyświetlany obraz dzięki czujnikowi zbliżeniowemu.

Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy za pomocą klawisza DISP. Co więcej, nie różnią się one od tych prezentowanych na LCD. Wyjątek stanowi tryb „wizjer” (tabelka z parametrami naświetlania), który z racji braku podglądu fotografowanego obrazu nie miałby w tym wypadku większego zastosowania. Naturalnie, korzystając z wizjera możemy zmieniać ustawienia w menu głównym i funkcyjnym, a także przeglądać wykonane fotografie. Należy jeszcze dodać, że w zestawie z aparatem dostajemy niewielką muszlę oczną. Warto z niej skorzystać, bowiem umożliwia wygodne oparcie aparatu o łuk brwiowy oraz ograniczenie dopływu światła z zewnątrz.

Jakość wyświetlanego obrazu sprawia bardzo dobre wrażenie – szczegółowość jest satysfakcjonująca, a smużenie daje się zaobserwować jedynie w ciemnym otoczeniu. Utrata płynności wyświetlanego obrazu oraz całkiem wyraźne zaszumienie pojawia się dopiero wtedy, gdy światła w otoczeniu jest naprawdę niewiele.