Sercem Sony α6500 jest matryca Exmor CMOS o rozmiarze 23.5×15.6 mm (format APS-C) i efektywnej liczbie 24.2 miliona pikseli (całkowita liczba pikseli wynosi 25 Mpix). Maksymalny rozmiar zdjęć zapisanych w formacie JPEG wynosi 6000×4000 pikseli. Surowe zdjęcia RAW zapisywane są jako 14-bitowe pliki z rozszerzeniem ARW. Od tej zasady są jednak odstępstwa. W następujących przypadkach:

• włączona redukcja szumów dla długich ekspozycji,
• tryb BULB,
• zdjęcia seryjne,
• fotografia bezgłośna,

zapis jest 12-bitowy.

Rozdzielczość układu jako całości

Rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50) wyznaczyliśmy korzystając z obiektywu Sony Carl Zeiss Vario-Tessar T* E 16–70 mm f/4 ZA OSS ustawionego na ogniskową 35 mm. Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość, która w przypadku α6500 wynosi −3. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Wynik osiągnięty przez nasz zestaw jest bardzo dobry.

Analizując wyniki uzyskane na podstawie JPEG-ów należy pamiętać o wpływie wyostrzania. Jak wiadomo, w aparatach Sony nawet przy minimalnym ustawieniu tego parametru wyostrzanie jest całkiem wyraźne i z łatwością zauważalne w szczegółowych wynikach otrzymanych z programu Imatest. Jak to wygląda w α6500 pokazują poniższe wykresy.

Na górnych wykresach widoczny jest przebieg profilu na granicy czerni i bieli dla poszczególnych składowych. Podobnie jak u poprzednika widać na nich typowe lokalne maksima, które jednoznacznie wskazują na zastosowanie dość wyraźnego wyostrzania. Działanie tego procesu wpływa również na przebiegi funkcji MTF (dolne wykresy), w których widać charakterystyczne wybrzuszenia.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF za pomocą programu dcraw. Aby uciec od aberracji optycznych, mierzymy wartości MTF50 tylko dla zakresu przysłon f/4.0–f/16, w którym głównym czynnikiem ograniczającym osiągi dobrego obiektywu jest dyfrakcja. Warto również przypomnieć, że na każdej przysłonie wykonujemy od kilkunastu do kilkudziesięciu zdjęć (zarówno z autofokusem, jak i z ręcznym ustawianiem ostrości), po czym wybieramy najlepsze. Test zdolności rozdzielczej matrycy α6500 przeprowadziliśmy z wykorzystaniem trzech obiektywów: Carl Zeiss Touit M 50 mm f/2.8, Sigma A 30 f/1.8 oraz Sigma A 60 mm f/2.8 DN. Najwyższe uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

Rozdzielczość matrycy w α6500 wydaje się troszeczkę mniejsza niż u poprzednika. Być może jest to jedynie wynik statystycznego błędu naszych pomiarów, bo różnice nie są duże. Wynik ten pozostaje jednocześnie wyższy niż u większości aparatów konkurencji, co oczywiście zasługuje na pochwałę.

Sprawdźmy jeszcze szczegółowe wyniki dla surowych plików.

Wysokie odpowiedzi funkcji MTF w częstości Nyquista (przekraczające 25%) są tym, czego należy się spodziewać w przypadku braku filtra AA. Warto jeszcze dodać, że wykres funkcji MTF oraz przebieg profilu na granicy czerni i bieli nie pokazują żadnych podejrzanych zachowań. Z dużym prawdopodobieństwem zatem możemy stwierdzić, że nie mamy do czynienia z wyostrzaniem surowych plików.

Na koniec spójrzmy na wycinek przykładowego zdjęcia tablicy testowej w formacie RAW. Jak się można było spodziewać w przypadku matrycy bez filtra antyaliasingowego, widać na nim wyraźne ślady mory.

Obiektywy Zeiss M Touit 50 mm f/2.8 wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Foto-Technika.

Obiektywy Sigma A 60 mm f/2.8 DN wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Sigma ProCentrum.