Najczęściej używanym formatem zapisu zdjęć w aparatach cyfrowych jest JPEG. W Sony α6500 użytkownik może wybrać jeden z następujących trzech stopni kompresji przy zapisie zdjęć w tym formacie: X.FINE (niska kompresja, bardzo wysoka jakość), FINE (średnia kompresja, wysoka jakość) lub STANDARD (silna kompresja). Do dyspozycji są też dwie proporcje obrazu. Przy proporcjach 3:2 dostępne są następujące rozdzielczości:

• L – 6000×4000 (24M),
• M – 4240×2832 (12M),
• S – 3008×2000 (6M).

• L – 6000×3376 (20M),
• M – 4240×2400 (10M),
• S – 3008×1688 (5.1M).

Kontrast, nasycenie i wyostrzenie można stopniowo regulować w zakresie od −3 do +3 jednostek. Dodatkowo można skorzystać z wcześniej zdefiniowanych trybów dostępnych w „strefie twórczej”: Standard, Intensywny, Neutralny, Czysty, Głęboki, Pastelowy, Portret, Krajobraz, Zachód słońca, Nocny widok, Jesienne liście, Czerń i biel lub Sepia. Oprócz trybów zdefiniowanych fabrycznie, użytkownik może zdefiniować 6 swoich kopii wybranych trybów ze zmienionym kontrastem, nasyceniem lub wyostrzeniem. Przy zapisie w formacie JPEG można dodatkowo korzystać z następujących „efektów wizualnych”: aparat zabawka, kolor pop, posteryzacja, zdjęcie retro, miękki, kolor częściowy, czarno-białe z dużym kontrastem, miękka ostrość, malowidło HDR, czarno-białe o bogatej gradacji, miniatura, akwarela oraz ilustracja.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy wybrane fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy te same fragmenty wykonane za pomocą Fujifilm X-Pro2 i Canona M5. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Aby porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.

Dla szerokiego zakresu czułości JPEG-i z Sony α6500 wyglądają bardzo korzystnie. Wynika to zarówno z wysokiej jakości matrycy, jak też po części ze stosunkowo dużego wyostrzania. W każdym razie wyższego niż w porównanych przez nas bezlusterkowcach Fujifilm X-Pro2 i Canon EOS M5.

Zwiększanie czułości początkowo powoduje tylko niewielki spadek jakości obrazu. Pewien wpływ szumu zaczyna być dostrzegalny przy ISO 6400. Najwyższe czułości są mało użyteczne, ale i tak wypada zauważyć przewagę nad analogicznymi zdjęciami z konkurencyjnego Canona. Jedynie Fujifilm w tym porównaniu wypada troszeczkę lepiej.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3.

Sony α6500, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3

Powyższa tabela pokazuje zakres możliwości wyostrzania. Naszym zdaniem brakuje w nim pozycji z całkowitym brakiem wyostrzania.

HDR i DRO

W aparacie Sony α6500 znajdujemy dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej zdjęć: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (z maksymalną rozpiętością 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu poprzez zmianę krzywej tonalnej.

Przyjemną z naszego punktu widzenia cechą testowanego modelu jest to, że razem ze zdjęciem HDR zapisywane jest zdjęcie uzyskane z neutralnej pod względem korekty ekspozycji. Pozwala to za każdym razem decydować, która wersja bardziej nam odpowiada oraz dobrze ocenić wpływ zastosowanej metody HDR na uzyskiwany obraz. Przykładowe zdjęcia dla różnych ustawień rozszerzenia rozpiętości tonalnej prezentujemy poniżej.

HDR/DRO off

DRO Lv 1

DRO Lv 2

DRO Lv 3

DRO Lv 4

DRO Lv 5

DRO Auto

HDR 1.0 EV

HDR 2.0 EV

HDR 3.0 EV

HDR 4.0 EV

HDR 5.0 EV

HDR 6.0 EV

HDR AUTO

Efekty wizualne

Współczesne aparaty przeważnie oferują funkcję filtrów artystycznych. W Sony α6500 odnajdziemy ją w menu pod pozycją „Efekt wizualny”. Do wyboru mamy następujące możliwości:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
• Zdjęcie retro,
• High-key miękki,
• Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-białe z dużym kontrastem,
• Miękka ostrość (poziom: niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (poziom: niski, średni, wysoki),
• Czarno-białe o bogatej gradacji,
• Efekt miniatury,
• Akwarela,
• Ilustracja (poziom: niski, średni, wysoki).

Bez efektu

Aparat zabawka: ciepły

Kolor pop

Posteryzacja: kolorowa

Posteryzacja: czarno-biała

Retro

High-key: miękki

Czarno-białe z zachowaniem koloru żółtego

Czarno-białe z zachowaniem koloru czerwonego

Czarno-białe z zachowaniem koloru zielonego

Czarno-białe z zachowaniem koloru niebieskiego

Czarno-białe – duży kontrast

Miękka ostrość: intensywność wysoka

Malowidło HDR: intensywność wysoka

Czarno-białe o bogatej gradacji

Miniatura: auto

Akwarela

Ilustracja: intensywność wysoka

Zdjęcia panoramiczne

Wzorem poprzedników Sony α6500 oferuje tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Tryb ten znajduje się jako osobna pozycja na kółku trybów pracy aparatu. Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Można wybrać kierunek fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a maksymalne wartości rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• rozmiar standardowy:
  • pozioma – 8192×1856 pikseli,
  • pionowa – 3872×2160 pikseli,
• rozmiar szeroki:
  • pozioma – 12416×1856 pikseli,
  • pionowa – 5536×2160 pikseli.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu.