W testowanym aparacie mamy również możliwość wykonywania zdjęć w trybie wysokiej rozdzielczości z dwoma opcjami do wyboru. Pliki JPEG-i mają wówczas rozdzielczość 8160×6120, czyli ok. 50 megapikseli lub 5760×4320, czyli ok. 25 megapikseli.

Ustawienia trybu obrazu wpływające na pliki JPEG są standardowe. Modyfikować możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest siedem zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret, Monochrome, e-Portret, Podwodne oraz jedna pozycja Własne, która umożliwia zapisanie indywidualnych ustawień. W stylu Monochrome znajdziemy dodatkowe opcje modyfikujące wygląd obrazu: rodzaj filtra czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz ton obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Dodatkowo można jako tryb obrazu ustawić Kreator koloru oraz wybrany filtr artystyczny (więcej o nich w dalszej części rozdziału)

Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej i tablicy Kodaka Q-13, w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z Fujifilm X-T2 oraz Sony A6300. Na rozwijanej liście znajdują się także inne aparaty dostępne aktualnie w naszej bazie.

Jakość obrazu na zdjęciach w formacie JPEG z E-M1 Mark II prezentuje dobry poziom. Warto jednak zauważyć, że o ile na niższych czułościach ilość widocznych szczegółów jest satysfakcjonująca, o tyle w miarę wzrostu czułości detale zanikają, co jest spowodowane działaniem procesu odszumiającego. Ten jednak, powinien być w zasadzie wyłączony zgodnie z odpowiednim ustawieniem w menu aparatu. W praktyce, jak widać, jest inaczej.

Redukcja szumu powoduje, że na wyższych czułościach obraz z E-M1 Mark II prezentuje się gorzej niż u konkurentów użytych do porównania. Co prawda w X-T2 i A6300 odszumianie dla JPEG-ów również działa, ale jest ono efektywniejsze i powoduje mniejszą degradację szczegółów niż w testowanym Olympusie.

Wyostrzanie

Podobnie jak w innych bezlusterkowcach Olympusa, w testowanym OM-D skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus E-M1 Mark II, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Jak stwierdziliśmy wcześniej, wyostrzanie JPEG-ów na minimalnym poziomie jest całkiem wyraźne. Naszym zdaniem używanie tego parametru na poziomie wyższym niż 0 jest raczej niewskazane. Zdjęcia są wówczas zbyt mocno wyostrzone i prezentują się nienaturalnie.

Kontrola świateł i cieni

Funkcja ta umożliwia kontrolowanie jasności ciemnych i jasnych obszarów na zdjęciach za pomocą modyfikacji kształtu krzywej tonalnej. Pozwala ona zarówno na rozszerzanie rozpiętości tonalnej (zmniejszenie kontrastu), jak i zawężanie (zwiększanie kontrastu). Jasne i ciemne partie obrazu można modyfikować osobno. Dodatkowa opcja pozwala na niezależną modyfikację półcieni. Ustawienia wszystkich trzech parametrów zawierają się w skali od −7 do +7 z krokiem jednostkowym. Funkcję tę uruchamiamy domyślnie dźwignią umieszczoną pod głównym kołem nastaw.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane przy różnych ustawieniach opisanej funkcji.

Zdjęcie niezmodyfikowane

Kontrola świateł i cieni (jasne −3, ciemne +3)

Kontrola świateł i cieni (jasne −7, ciemne +7)

Zdjęcie niezmodyfikowane

Kontrola świateł i cieni (jasne +3, ciemne −3)

Kontrola świateł i cieni (jasne +7, ciemne −7)

Kontrola świateł i cieni (półcienie −3)

Kontrola świateł i cieni (półcienie −7)

Kontrola świateł i cieni (półcienie +3)

Kontrola świateł i cieni (półcienie +7)

HDR

W Olympusie E-M1 Mark II odnajdziemy znany z innych bezlusterkowców tego producenta tryb automatycznie składanych zdjęć HDR. Nie jest on szczególnie bogaty, bowiem do dyspozycji mamy tylko dwie opcje: HDR 1 i HDR 2. W obydwu z nich aparat wykonuje kilka różnych ekspozycji, po czym składa je w finalny obraz (w formacje JPEG). Ograniczeniem tego trybu jest ustawiona na stałe czułość ISO 200, przez co przy słabszym oświetleniu czasy otwarcia migawki mogą się dość wyraźnie wydłużyć. Zrobienie wówczas nieporuszonego zdjęcia z ręki staje się w zasadzie niemożliwe. W menu pod pozycją HDR znajdziemy dodatkowe opcje, jednak realizują one tak naprawdę tylko funkcję bracketingu ekspozycji (wspominaliśmy o tym w rozdziale trzecim). Porównanie działania trybów HDR 1 i HDR 2 do standardowo wykonanego zdjęcia prezentujemy poniżej. Więcej zdjęć HDR znaleźć można w rozdziale ze zdjęciami przykładowymi.

HDR OFF

HDR1

HDR2

Filtry artystyczne

Filtry artystyczne znane są oczywiście już z wcześniejszych bezlusterkowców Olympusa. Można z nich skorzystać w trybie ART, zdając się wówczas wyłącznie na automatykę w kwestii parametrów ekspozycji, jednak dostępne są one również jako opcje trybu obrazu w menu fotografowania. Możemy zatem z nich korzystać w trybach P, A, S oraz M, zachowując tym samym kontrolę nad parametrami ekspozycji. Zestaw filtrów, jaki mamy w E-M1 Mark II obejmuje 14 ustawień, z czego część występuje w różnych wersjach:

• Pop art (I, II),
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor (I, II),
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film (I, II),
• Fotografia otworkowa (I, II, III),
• Diorama (I, II),
• Cross process (I, II),
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja (I, II),
• Grafika Key Line (I, II),
• Akwarela (I, II),
• Vintage (I, II, III),
• Kolor częściowy (I, II, III) (18 kolorów do wyboru).

Warto również dodać, że każdy z filtrów oferuje dodatkowe ustawienia. Do dyspozycji mamy następujące efekty: miękkiej ostrości, kamery otworkowej, białej winiety, ramki, gwiezdnego nieba, rozmycia góra/dół, rozmycia prawa/lewa. Należy jednak zaznaczyć, że wybór różni się w zależności od ustawionego filtra. Dodatkowo w przypadku filtrów monochromatycznych odnajdziemy opcje: filtra barwnego (brak, żółty, pomarańczowy, czerwony zielony) oraz kolorowania (brak, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Podobnie jak we wcześniejszych bezlusterkowcach Olympusa możemy skorzystać z opcji bracketingu filtrów. Dzięki niej każde wykonane zdjęcie będzie zapisywane w różnych wersjach w zależności od wybranych przez użytkownika filtrów. Efekt działania filtrów (przy ustawieniach domyślnych) przedstawiamy poniżej. Należy wspomnieć, że obróbce w aparacie poddawane są tylko JPEG-i. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione. Warto również dodać, że filtry artystyczne da się nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW.

Bez filtru

Pop art I

Pop art II

Zmiękczenie ostrości

Jasny i lekki kolor I

Jasny i lekki kolor II

Tonowanie światła

Ziarnisty film I

Ziarnisty film II

Fotografia otworkowa I

Fotografia otworkowa II

Fotografia otworkowa III

Diorama I

Cross process I

Cross process II

Delikatna sepia

Dramatyczna tonacja I

Dramatyczna tonacja II

Grafika Key Line I

Grafika Key Line II

Akwarela I

Akwarela II

Vintage I

Vintage II

Vintage III

Częściowy kolor I

Częściowy kolor II

Częściowy kolor III

Kreator kolorów

Tryb Kreatora kolorów również znany jest wcześniejszych bezlusterkowców Olympusa i w E-M1 Mark II pozostał niezmieniony. Funkcja ta pozwala dodać do obrazu dodatkowy odcień wybranego koloru. Niezależnie możemy również kontrolować stopień nasycenia. Ustawień dokonujemy z poziomu wyświetlanego na ekranie kołowego diagramu barw (30 pozycji; nasycenie od −4 do +3), za pomocą pokręteł sterujących.