Korpus A99 II zdecydowanie przypomina poprzedni model, podobieństwa w kształcie są bowiem znaczące. Nowa Alpha jest jednak nieco mniejsza (bliżej jej do A77 II), choć waży kilkadziesiąt gramów więcej od A99. W poniższej tabelce zgromadziliśmy dane dotyczące rozmiarów A99 II, poprzednika oraz lustrzanek konkurencji.

----- R E K L A M A -----

Aparat	Wymiary	Waga
Sony A99 II	142.6 × 104.2 × 76.1 mm	849 g
Sony A99	147 × 111.2 × 78.4 mm	812 g
Canon 5Ds R	152 × 116.4 × 76.4 mm	925 g
Nikon D810	146 × 123 × 81.5 mm	980 g
Pentax K-1	136.5 × 110 × 85.5 mm	1010 g

Można powiedzieć, że A99 II jest najbardziej „kompaktowa” w tej klasie lustrzanek. Nie odbiło się to jednak w żadnym stopniu na jakości wykonania, mamy bowiem do czynienia ze świetnie wykonanym, magnezowym korpusem. Jak przystało na aparat segmentu profesjonalnego, konstrukcję uszczelniono. Możemy go więc bez większych przeszkód użytkować w niesprzyjających warunkach atmosferycznych (pod warunkiem korzystania z podobnie zabezpieczonego obiektywu).

Zasilanie i gniazda

Aparat zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym NP-FM500H (znanym choćby z A77) o pojemności 1600 mAh i napięciu 7,2 V, który teoretycznie pozwoli na wykonanie 490 zdjęć przy korzystaniu z ekranu LCD. Na w pełni naładowanym akumulatorze, byliśmy w stanie wykonać ok. 500 zdjęć w plenerze. Dołączona do zestawu ładowarka oznaczona jest symbolem BC-VM10. W wizjerze bądź na wyświetlaczu widzimy procentowy wskaźnik stopnia naładowania akumulatora. Opcjonalnie dostępny jest także zasilacz sieciowy o symbolu AC-PW10AM oraz uchwyt do zdjęć pionowych z pojemnikiem na baterie VG-C77AM. Po podpięciu „gripa” mamy miejsce na 2 akumulatory.

Na spodzie korpusu znajduje się komora na wspomniany akumulator, zamykana pod plastikową klapką. Gniazda kart pamięci zlokalizowano na prawej ścianie korpusu, zamykane pod dużą plastikową klapką. Pierwszy slot umożliwia umieszczenie w nim karty SD (SDHC, SDXC) lub Memory Stick (PRO Duo i PRO-HG Duo), natomiast drugi obsługuje tylko karty SD. Dziwi brak obsługi szybkiego standardu UHS-II.

Na lewej ściance korpusu zgromadzono szereg gniazd i złączy komunikacyjnych. Na lewym zdjęciu (patrząc od góry) mamy:

• wejście mikrofonu stereo,
• wyjście słuchawkowe,
• wyjście HDMI (typu C),
• gniazdo USB,
• gniazdo zewnętrznego zasilacza,

Z kolei na fotografii po prawej widzimy:

• gniazdo synchronizacji lamp błyskowych,
• gniazdo wężyka spustowego (oraz pilota zdalnego sterowania RM-L1AM).

Wszystkie złącza ochraniane są przez dobrze przylegające gumowe zaślepki. Na opisywanej lewej ściance korpusu widzimy także otwór głośnika aparatu oraz piktogram modułu Wi-Fi, w który została wyposażona testowana Alpha.

Przyciski

Układ elementów sterujących w A99 II mocno przypomina ten zastosowany u poprzednika. Opis przycisków i przełączników zaczniemy tradycyjnie od górnej ścianki korpusu.

Z lewej strony znajduje się pokrętło trybów pracy aparatu z blokującym je przyciskiem pośrodku. Wciśnięcie go jest niezbędne aby zmienić pozycję pokrętła. Kółko zawiera następujące pozycje:

• AUTO – tryb automatyczny (do wyboru Inteligentna auto oraz Lepsza automatyka),
• P – tryb półautomatyczny,
• A – priorytet przysłony,
• S – priorytet migawki,
• M – tryb ręczny,
• 1, 2, 3 – nastawy własne,
• Film,
• Zdjęcia panoramiczne.

Po prawej stronie gorącej stopki (będącej jednocześnie złączem akcesoriów) znajduje się przycisk FINDER/LCD, przełączający wyświetlanie obrazu pomiędzy ekranem LCD a wizjerem EVF. Nad wyświetlaczem monochromatycznym umieszczono guzik trybu pracy migawki (zdjęcia normalne, seryjne, samowyzwalacz, bracketing) oraz balansu bieli. W pobliżu prawego górnego rogu małego LCD znajduje się przycisk uruchamiający podświetlenie tego panelu. Nad nim rozlokowano klawisze zmiany kompensacji ekspozycji oraz czułości ISO. Przycisk spustu migawki otacza włącznik aparatu. Ponad nim znajduje się przednie pokrętło sterujące. Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Z lewej strony wizjera zlokalizowano przycisk MENU, uruchamiający główne menu aparatu. Po prawej stronie celownika, znajdują się trzy przyciski. Pierwszy z nich – MOVIE – włącza rejestrację klipu filmowego. Drugi – AF/MF po wciśnięciu w trybie AF pozwala na szybkie skorzystanie z ręcznego doostrzenia, a w trybie MF – aktywację autofokusa. W trybie przeglądania zdjęć, guzik ten powiększa aktualnie wybrany obraz. Trzeci przycisk (AEL) umożliwia zablokowanie ekspozycji oraz włączenie trybu synchronizacji błysku z długimi czasami ekspozycji. W trybie przeglądania przełącza widok zdjęcia na miniaturki. Dodatkowo, istnieje możliwość zdefiniowania funkcji tego guzika w menu aparatu.

W prawym górnym rogu tylnej ścianki umieszczono drugie pokrętło sterujące. Poniżej przycisku AEL zlokalizowano wybierak wielokierunkowy. Zrealizowany on został w formie dżojstika, z możliwością wciśnięcia go. Pod nim znajduje się przycisk Fn, uruchamiający podręczne menu funkcyjne. Alternatywnie, pozwala on na wysłanie wybranego zdjęcia do urządzenie mobilnego. Obok umieszczono przycisk DISP. Jego rola polega na zmianie ilości i formy informacji wyświetlanych podczas kadrowania oraz oglądania wykonanych zdjęć. Pod przyciskiem Fn zlokalizowano guzik inteligentnego zoomu cyfrowego, który dodatkowo można zaprogramować. Ostatnie dwa przyciski na tylnej ściance to guzik wejścia do trybu przeglądania zdjęć, a także konfigurowalny przycisk C1 (który odpowiada również za kasowanie zdjęć w podczas przeglądania).

Na przodzie korpusu także umieszczono kilka elementów sterujących. Pomiędzy bagnetem obiektywu a rękojeścią, znajduje się przycisk Podgląd, który nie został oznaczony żadnym piktogramem. Jego domyślną funkcją jest uruchomienie poglądu głębi ostrości (przymknięcie przysłony), można go również zaprogramować. Po lewej stronie bagnetu, w okolicy emblematu „α99 II” umieszczono programowalny przycisk C2, blokadę mocowania obiektywu oraz tzw. cichy kontroler. Cichy kontroler to połączenie pokrętła sterującego z przyciskiem. Aby skorzystać z funkcji pokrętła, należy uprzednio wcisnąć znajdujący się pośrodku niego guzik. W zależności od położenia niewielkiej dźwigni (nowość w stosunku do poprzednika), pokrętło może pracować bezstopniowo, bądź z klikiem. Jego głównym założeniem jest umożliwienie bezgłośnej zmiany wybranego parametru w trakcie nagrywania klipu filmowego. Funkcję kontrolera można zdefiniować przyciskając i przytrzymując guzik pośrodku. Dostępne są następujące opcje:

• Tryb ostrości,
• Obszar AF,
• Wybierz obszar AF,
• Szybkość migawki,
• Przysłona,
• Kompensacja ekspozycji,
• ISO,
• Tryb pomiaru,
• Balans bieli,
• Strefa twórcza,
• Efekt wizualny,
• Poziom nagrywania audio (tylko w trybie filmowania).

Sony A99 II, podobnie jak inne aparaty systemowe tego producenta, jest w dużym zakresie konfigurowalny. Możliwe jest przypisanie funkcji do dziesięciu klawiszy: C1, C2, cichego kontrolera (osobno w trybie fotografowania i filmowania), przycisku dżojstika, AEL, AF/MF, ISO, kompensacji ekspozycji, powiększenia cyfrowego, WB, trybu pracy, podglądu i blokady ostrości. Lista funkcji, jakie możemy do nich zaprogramować obejmuje:

• standard obszar ostrości AF,
• rozmiar obrazu,
• format obrazu,
• jakość obrazu,
• APS-C / Super 35 mm,
• tryb pracy migawki,
• samowyzwalacz przy bracketingu,
• pamięć ustawień aparatu,
• tryb ostrości,
• obszar ostrości,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• minimalna szybkość migawki przy Auto ISO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• tryb błysku,
• korekcja błysku,
• balans bieli,
• ustawienie priorytetu bieli przy Auto WB,
• tryby DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza (czyli profile kolorystyczne),
• efekt wizualny (czyli filtry cyfrowe),
• profil zdjęcia,
• poziom zarysu,
• kolor zarysu,
• fotografowanie z funkcją Anti-flicker,
• wykrywanie twarzy,
• przewodnik w aparacie,
• blokada AEL,
• przełącznik AEL,
• blokadę AEL (w trybie punktowego pomiaru ekspozycji),
• przełącznik AEL (w trybie punktowego pomiaru ekspozycji),
• pamięć blokady FEL,
• zmiana blokady FEL,
• pamięć blokady FEL/AEL,
• zmiana blokady FEL/AEL,
• blokadę regulacji AF/MF,
• zmiana regulacji AF/MF,
• środkowy AF z podążaniem,
• AF priorytet oczu,
• AF włączony,
• blokada fokusa,
• podgląd przysłony,
• podgląd zdjęcia,
• kontrola zakresu AF,
• jasne monitorowanie (doraźne wzmocnienie działania funkcji focus-peaking),
• zoom,
• zoom cyfrowy,
• powiększenie,
• wyłącz monitor,
• movie,
• liczba klatek na sekundę,
• poziom nagrywania audio,
• wyświetlanie znaku (filmy),
• wyświetlanie poziomu dźwięku,
• SteadyShot,
• regulacja SteadyShot,
• długość ogniskowej SteadyShot,
• zebra,
• linie siatki,
• wyświetlenie podglądu na żywo,
• wyślij do smartfona,
• jasność monitora,
• asysta wyświetlania gamma,
• przełączenie wyświetlania TC/UB,
• nieustawiona.

Menu

Główne menu A99 II zostało w znaczny sposób zmodyfikowane w stosunku do poprzednika. Przypomina ono to stosowane w ostatnich bezlusterkowcach Sony Alpha, aczkolwiek poszczególne opcje zostały dodatkowo posortowane w odpowiednie podkategorie (wypisane poniżej). Menu jest dość przejrzyste, a widoczne na ekranie funkcje nie wymagają przewijania w pionie. Filmy przedstawiające elementy poszczególnych kategorii menu prezentujemy poniżej.

Menu fotografowania 1:

• Jakość / Rozmiar obrazu 1 i 2,
• Tryb fotografowania / pracy,
• AF 1–3,
• Ekspozycja 1 i 2,
• Lampa błyskowa,
• Kolor / WB / Obróbka obrazu,
• Asysta ostrości,
• Wykrywanie twarzy / Asysta fotografowania,

Menu fotografowania 2:

• Film 1–3,
• Migawka / SteadyShot,
• Zoom,
• Wyświetlanie / Auto pogląd 1 i 2,
• Własna czynność 1 i 2,

Menu sieci bezprzewodowej:

Menu odtwarzania:

Menu ustawień aparatu:

Menu funkcyjne Fn (podręczne):

Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest możliwość samodzielnego określenia zawartości menu funkcyjnego. Do dyspozycji mamy 12 pozycji (dwa rzędy po 6 ikon), a lista dostępnych opcji wygląda następująco:

• rozmiar obrazu,
• format obrazu,
• jakość obrazu,
• APS-C / Super 35 mm,
• tryb pracy migawki,
• samowyzwalacz przy bracketingu,
• tryb ostrości,
• obszar ostrości,
• środkowy AF z podążaniem,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• minimalna szybkość migawki przy Auto ISO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• tryb błysku,
• korekcja błysku,
• balans bieli,
• ustawienie priorytetu bieli przy Auto WB,
• tryby DRO/Auto HDR,
• strefa twórcza (czyli profile kolorystyczne),
• efekt wizualny (czyli filtry cyfrowe),
• profil zdjęcia,
• poziom zarysu,
• kolor zarysu,
• fotografowanie z funkcją Anti-flicker,
• wykrywanie twarzy,
• liczba klatek na sekundę,
• poziom nagrywania audio,
• wyświetlanie znaku (filmy),
• wyświetlanie poziomu dźwięku,
• SteadyShot,
• regulacja SteadyShot,
• długość ogniskowej SteadyShot,
• zebra,
• linie siatki,
• wyświetlenie podglądu na żywo,
• asysta wyświetlania gamma
• tryb fotografowania,
• nieustawiona.

Wyświetlacze

Testowaną Alphę wyposażono w 3-calowy monitor LCD (Xtra Fine TFT) o rozdzielczości 1 228 800 punktów. Musimy przyznać, że wyświetlany przez niego obraz jest bardzo dobrej jakości, ostry i wyrazisty, a w typowych warunkach pozbawiony jakiegokolwiek smużenia. Jasność LCD można regulować w 5 stopniach lub zdać się na automatykę aparatu. W menu udostępniono także opcję „Słoneczny dzień”, która powoduje maksymalne zwiększenie jasności monitora.

Ekran umieszczono na odchylanym ramieniu oraz obrotowym przegubie, co znakomicie zwiększa jego funkcjonalność. Zyskujemy możliwość odchylenia go o 140 stopni w górę lub 180 w dół, a także obrotu o 180 stopni w prawo lub 90 w lewo.

Zmianą wyświetlanych na monitorze parametrów i informacji steruje przycisk DISP. Dostępnych jest 6 wariantów:

• obraz z parametrami ekspozycji oraz informacjami m.in. na temat rozdzielczości, jakości obrazu oraz proporcji boków rejestrowanych zdjęć, wskaźnik baterii oraz graficzne przedstawienie czasów naświetlania i wartości przysłony w formie poziomych osi,
• obraz z parametrami ekspozycji oraz szereg ikon zajmujących prawą i lewą krawędź monitora, odnoszącymi się do wszystkich opcji dostępnych w menu funkcyjnym Fn,
• czysty obraz z parametrami ekspozycji,
• obraz, cyfrowa poziomica oraz parametry ekspozycji,
• obraz, histogram oraz parametry ekspozycji,
• brak podglądu fotografowanego obrazu, widoczne są ikony odnoszące się do wybranych opcji zawartych w menu funkcyjnym, ułożone w formie tabelki, oprócz tego wyświetlane są parametry oraz drabinka ekspozycji, a także cyfrowa poziomica i histogram luminancji.

W trybie przeglądania zdjęć możemy oglądać pojedynczą fotografię w rozmiarze pełnoekranowym oraz z wyświetleniem podstawowych parametrów naświetlania i informacji o pliku, a także w szczegółowym widoku z histogramami dla poszczególnych kanałów RGB oraz dla luminancji. Powiększenia widoku zdjęć dokonujemy przy pomocy przycisku z symbolem lupy (uruchamia on zoom 100%) oraz tylnego kółka sterującego (przednie służy wówczas do przeglądania zdjęć w powiększeniu). Widok miniatur obejmuje siatkę 2×2 oraz 3×3 szt.

A99 II wyposażono także w niewielki, monochromatyczny wyświetlacz LCD, znajdujący się na górnym panelu aparatu. Taki sam zastosowano u poprzednika oraz w modelu A77. Przewidziano opcję włączenia jego podświetlenia przy pomocy niewielkiego przycisku, zlokalizowanego po prawej stronie ekranu. Schemat wyświetlacza oraz opis poszczególnych elementów, które mogą się na nim pojawić, prezentujemy na schemacie poniżej (zaczerpniętym z instrukcji obsługi aparatu).

Filmowanie

W Sony A99 II znajdziemy odpowiedni przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Ponieważ jest on umieszczony w dość specyficznym miejscu, należy chwycić aparat oburącz, by wygodnie filmować. Rejestracja odbywa się w takim trybie, jaki mamy aktualnie ustawiony na kółku trybów pracy. Ustawienie go w pozycji „Film” pozwala na modyfikowanie wielu ustawień, np. wyboru spośród trybów PASM (przy czym tryby ASM dostępne są tylko przy manualnym ogniskowaniu).. Mamy możliwość regulacji parametrów ekspozycji (odpowiednich dla konkretnego trybu), również w trakcie nagrywania. Zakres dostępnych czułości to 100–25600 ISO. Ustawianie ostrości może odbywać się w trybie AF-C (ciągłym) z możliwością wymuszenia ogniskowania przyciskiem AF/MF, jak również ręcznie. Nie należy także zapominać o funkcji focus-peaking, czy zebrze (dostępnych w trakcie rejestracji).

Filmy nagrywane są w trzech formatach: XAVC S, AVCHD lub MP4 z użyciem kodeka MPEG-4 AVC/H.264. Dostępne są następujące tryby zapisu (w trybie PAL):

• format XAVC S 4K (3840×2160px)
  • 25p, 100 Mb/s,
  • 25p, 60 Mb/s,
• format XAVC S Full HD (1920×1080px)
  • 50p, 50 Mb/s,
  • 25p, 50 Mb/s,
  • 100p, 100 Mb/s,
  • 100p, 60 Mb/s,
• format AVCHD Full HD (1920×1080px)
  • 50i, 24 Mb/s (FX),
  • 50i, 17 Mb/s (FH),
  • 50p, 28 Mb/s (PS),
  • 25p, 24 Mb/s (FX),
  • 25p, 17 Mb/s (FH),
• format MP4
  • Full HD (1920×1080px), 28 Mb/s, 50p,
  • Full HD (1920×1080px), 12 Mb/s, 25p,
  • HD (1280×720px), 6 Mb/s, 25p.

A99 II może nagrywać obraz w formacie 35 mm bez cropa, lub w trybie Super 35 mm (crop x1.5). W tym drugim wypadku, rejestrowany jest materiał w rozmiarze 5176×2924 pikseli, który jest następnie skalowany w dół do rozmiaru 3840×2160 pikseli. Takie rozwiązanie ma dawać lepszą jakość obrazu, m.in. dzięki redukcji efektu mory i aliasingu.

W aparacie mamy także tryb HFR (high frame rate), w którym nagrywanie odbywa się w rozdzielczości Full HD. Dysponujemy następującymi trybami zapisu (dla PAL):

• 100 kl/s przy 25p (16 Mb/s) – spowolnienie 4x,
• 50 kl/s przy 25p (25 Mb/s) – spowolnienie 2x,
• 12, 6, 3, 2 i 1 kl/s przy 25p (50 Mb/s) – przyspieszenie (odpowiednio) 2.08x, 4.16x, 8.33x, 12.5x i 25x,
• 25, 12, 6, 3, 2, 1 przy 50p (50 Mb/s) – przyspieszenie (odpowiednio) 2x, 4.16x, 8.33x, 12.5x, 25x i 50x.

Filmowanie nie sprawia większych kłopotów, a jakość nagrywanego materiału stoi na bardzo wysokim poziomie. Ciągły autofocus sprawuje się bez zarzutu, zarówno pod względem szybkości, jak i celności. Niestety, chcąc korzystać z automatycznego ustawiania ostrości, jesteśmy skazani na jedną wartość przysłony – f/3.5 (jeśli dysponujemy ciemniejszym obiektywem, będzie to wówczas maksymalny otwór względny).

W A99 II podobnie jak w modelu A7S II, czy A7R II odnajdziemy tryb podwójnego nagrywania. Jego działanie polega na rejestrowaniu filmu w formacie MP4 obok wybranego wcześniej XAVC S lub AVCHD. Aparat jest wyposażony we wbudowany mikrofon stereo i rejestruje dźwięk w systemie Dolby Digital. Możemy także podłączyć zewnętrzny mikrofon np. ECM-CG50, XYST1M, czy XLR-K1M. Mikrofony nieposiadające własnego źródła energii są zasilane ze złącza w aparacie. W menu znajduje się funkcja, która pozwala redukować dźwięk szumu wiatru.

A99 II pozwala na stosowanie profili obrazu podczas nagrywania, które umożliwiają precyzyjne ustawienia właściwości obrazu. Można je także stosować podczas fotografowania. Do dyspozycji użytkownika pozostaje szereg ustawień, które wymieniamy poniżej:

• poziom czerni – ustawianie poziomu czerni (od −15 do +15),
• gamma – wybór krzywej gamma:
  • movie – standardowa krzywa gamma w przypadku filmów,
  • still – standardowa krzywa gamma w przypadku zdjęć,
  • Cine 1 – zmiękczanie kontrastu ciemnych fragmentów i wzmacnianie gradacji jasnych fragmentów obrazu w celu uzyskania filmu o odprężającej kolorystyce (odpowiednik HG4609G33),
  • Cine 2 – podobna do opcji Cine 1, ale zoptymalizowana do edycji do 100% sygnału wideo (odpowiednik HG4600G30),
  • Cine 3 – zwiększenie kontrastu światłocienia w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 1 i Cine 2 oraz wzmocnienie gradacji czerni,
  • Cine 4 – zwiększenie kontrastu ciemnych fragmentów w większym stopniu niż w przypadku opcji Cine 3. Kontrast ciemnych fragmentów jest niższy, a kontrast jasnych fragmentów – wyższy niż w przypadku opcji movie,
  • ITU709,
  • ITU709 (800%) – krzywa gamma do sprawdzania ujęć przy założeniu rejestrowania obrazów z użyciem opcji S-Log2. Minimalne ISO wynosi 1600,
  • S-Log2 – przeznaczona do późniejszej obróbki obrazu. Minimalne ISO wynosi 800,
  • S-Log3 – jw. – zapewnia jeszcze lepszy zakres tonalny rejestrowanego materiału. Minimalne ISO wynosi 800,
• gamma czerni – zakres (szeroki, średni, wąski) oraz poziom (od −7 do +7),
• białe plamy – automatyczne, ręczne,
• tryb koloru – movie, still, cinema, pro, matryca ITU709, czerń i biel, s-gamut, s-gamut3.Cine, s-gamut3,
• nasycenie – od −32 do +32,
• faza koloru – od −7 do +7,
• głębia koloru – od −7 do +7 dla każdego kanału osobno: R, G, B, C, M, Y,
• szczegóły – poziom (od −7 do +7) oraz dodatkowe parametry (balans V/H, balans B/W, limit, crispening, poziom jasnych szczegółów.

W menu aparatu znajdziemy siedem gotowych profili (PP01–PP07), które możemy modyfikować w zakresie wymienionych wyżej parametrów. Istnieją jednak ograniczenia, związane np. z ustawieniem minimalnej czułości przy wyborze danej gammy (szczegółowe informacje można znaleźć na tej stronie). Aparat pozwala także kopiować wybrany zestaw ustawień do innego profilu. Podobnie jak w np. w modelu A7S II dysponujemy funkcją Gamma Display Assist. Podczas rejestracji z użyciem krzywej gamma S-Log, możemy włączyć podgląd obrazu symulujący ustawienie ITU709 800% o większym kontraście (lub skorzystać z ustawienia auto). Niestety, funkcja ta nie działa przy współpracy z zewnętrznymi monitorami.

Oprócz tego możemy skorzystać ze standardowych „Efektów wizualnych”, wśród których znajdziemy następujące pozycje:

• Aparat zabawka,
• Kolor pop,
• Posteryzacja,
• Zdjęcie retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy,
• Czarno-biały o dużym kontraście.

Z innych funkcji przeznaczonych dla zaawansowanych użytkowników w A99 II znajdziemy także bity użytkownika oraz obsługę kodów czasowych, które wykorzystywane są do synchronizacji obrazu i dźwięku przy nagrywaniu ujęć z kilku aparatów czy kamer i ułatwiają późniejszy proces edycji na komputerze. A99 II oferuje także wyjście czystego sygnału przez HDMI (4:2:2). Warto dodać, że odczytywane są wszystkie piksele matrycy, bez łączenia ich w grupy (brak tzw. pixel binning).

Przykładowe filmy

Wszystkie filmy zostały nagrane z użyciem obiektywu Sigma A 35 mm f/1.4 DG.

• film 1 – XAVC S 4K 3840×2160px, 100 Mb/s, 25p, 86.4 MB,
• film 2 – XAVC S 4K 3840×2160px, 60 Mb/s, 25p, 190 MB,
• film 3 – XAVC S 4K 3840×2160px, 100 Mb/s, 25p, format Super 35 mm, 176.1 MB,
• film 4 – XAVC S 4K 3840×2160px, 60 Mb/s, 25p, format Super 35 mm, 96.1 MB,
• film 5 – XAVC S 4K 3840×2160px, 60 Mb/s, 25p, 108 MB, ISO 6400,
• film 6 – XAVC S 4K 3840×2160px, 60 Mb/s, 25p, 112 MB, ISO 25600,
• film 7 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mb/s, 50p, 104.1 MB,
• film 8 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mb/s, 25p, 96.1 MB,
• film 9 – XAVC S 1920×1080px, 100 Mb/s, 100p, 200.1 MB,
• film 10 – XAVC S 1920×1080px, 60 Mb/s, 100p, 120 MB,
• film 11 – XAVC S 1920×1080px, 16 Mb/s, 25p, 100 kl/s (4x wolniej), 64.1 MB,
• film 12 – XAVC S 1920×1080px, 25 Mb/s, 25p, 50 kl/s (2x wolniej), 84.1 MB,
• film 13 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mb/s, 50p, 12 kl/s (4.16x szybciej), 72.1 MB,
• film 14 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mb/s, 50p, 3 kl/s (16.6x szybciej), 40.1 MB,
• film 15 – XAVC S 1920×1080px, 50 Mb/s, 50p, 1 kl/s (50x szybciej), 20.1 MB,
• film 16 – AVCHD 1920×1080px 50i FX, 41.9 MB,
• film 17 – AVCHD 1920×1080px 50i FH, 26.9 MB,
• film 18 – AVCHD 1920×1080px 50p PS, 46.6 MB,
• film 19 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 51.2 MB,
• film 20 – AVCHD 1920×1080px 25p FH, 27.5 MB,
• film 21 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 39.1 MB (ef.wiz. Retro),
• film 22 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 29.4 MB (ef.wiz. Dynamiczne czarno-białe),
• film 23 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 43.8 MB, praca AF,
• film 24 – AVCHD 1920×1080px 25p FX, 50.2 MB praca układu SteadyShot,
• film 25 – MP4 1920×1080px 50p, 28 Mb/s, 54.2 MB,
• film 26 – MP4 1920×1080px 25p, 12 Mb/s, 29.6 MB,

Przykładowe filmy – gamma oraz tryby koloru

• film 27 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 71.9 MB, gamma – movie, tryb koloru – movie,
• film 28 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – still, tryb koloru – movie,
• film 29 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76.1 MB, gamma – cine 1, tryb koloru – movie,
• film 30 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 72 MB, gamma – cine 2, tryb koloru – movie,
• film 31 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 80 MB, gamma – cine 3, tryb koloru – movie,
• film 32 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 80 MB, gamma – cine 4, tryb koloru – movie,
• film 33 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – ITU709, tryb koloru – movie,
• film 34 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – ITU709 (800%), tryb koloru – movie,
• film 35 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 80 MB, gamma – S-Log2, tryb koloru – movie,
• film 36 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 84 MB, gamma – S-Log3, tryb koloru – movie,
• film 37 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – movie, tryb koloru – still,
• film 38 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 84 MB, gamma – movie, tryb koloru – cinema,
• film 39 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – movie, tryb koloru – pro,
• film 40 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – movie, tryb koloru – matryca ITU709,
• film 41 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – movie, tryb koloru – czerń i biel,
• film 42 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 80 MB, gamma – movie, tryb koloru – s-gamut,
• film 43 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – movie, tryb koloru – s-gamut3.Cine,
• film 44 – XAVC S 1920×1080px 25p, 50 Mb/s, 76 MB, gamma – movie, tryb koloru – s-gamut3.

Wizjer

Wizjer w A99 II charakteryzuje się tą samą rozdzielczością co w bezlusterkowych modelach A7 II, A7S II i A7R II (2 359 296 punktów), a także powiększeniem obrazu (0.78x). Celownik pokrywa 100% kadru, a jego punkt oczny wynosi 23 mm. Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od −4 do +3.

Podobnie jak w przypadku wyświetlacza, jasność można regulować ręcznie (w 5-stopniowej skali), bądź zdać się na automatykę aparatu. Przy wizjerze umieszczony został czujnik zbliżeniowy, który automatycznie przełącza podgląd z wyświetlacza na wizjer po przyłożeniu do niego oka. Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy także za pomocą klawisza DISP. Co więcej, nie różnią się one od tych prezentowanych na LCD. Wyjątek stanowi tryb „wizjer” (tabelka z parametrami naświetlania), który z racji braku podglądu fotografowanego obrazu nie miałby w tym wypadku większego zastosowania. Naturalnie, korzystając z wizjera możemy zmieniać ustawienia w menu głównym i funkcyjnym, a także przeglądać wykonane fotografie.

Jakość wyświetlanego obrazu jest bardzo dobra. Powiększenie celownika jest jego poważną zaletą. W ciemnym otoczeniu dostrzegamy jednak pewne smużenie oraz niewielkie zaszumienie. Ogólnie rzecz biorąc, kadrowanie przy jego użyciu można uznać za komfortowe.