Sony Alpha SLT-A99 II - test aparatu
6. Jakość obrazu JPEG
- L – 7952×5304 (3:2) oraz 7952×4472 (16:9),
- M – 5168×3448 (3:2) oraz 5168×2912 (16:9),
- S – 3984×2656 (3:2) oraz 3984×2240 (16:9).
- L – 5168×3448 (3:2) oraz 5168×2912 (16:9),
- M – 3984×2656 (3:2) oraz 3984×2240 (16:9),
- S – 2592×1728 (3:2) oraz 2592×1456 (16:9).
Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, nasycenia i wyostrzenia. W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy np. w menu Fn pod pozycją „Strefa twórcza”. Można za jej pomocą wybrać jeden z trzynastu zdefiniowanych trybów obrazu: Standard, Intensywny, Neutralny, Czysty, Głęboki, Pastelowy, Portret, Krajobraz, Zachód słońca, Scena nocna, Jesienne liście, Czerń i biel lub Sepia. W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w przedziale od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym. Ponadto do wyboru jest 6 pozycji, pod które można przypisać wybrane ustawienie (spośród wymienionych przed chwilą), które można niezależnie modyfikować.
Standardowe porównanie jakości JPEG-ów
Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Canona 5Ds R i Nikona D810. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.
Obraz na niskich czułościach charakteryzuje się wyrazistością i wysoką szczegółowością. Nie można jednak zapomnieć o całkiem silnym wyostrzaniu JPEG-ów aplikowanym przez aparat, a którego u konkurencji nie stwierdziliśmy.
Przy wyższych czułościach rzędu 1600–3200 jakość obrazu wciąż utrzymuje się na dobrym poziomie. Nawet przy ISO 6400 wpływ szumu jest umiarkowany. Dopiero od ISO 12800 obraz ulega istotnej degradacji, choć w ostateczności nawet wartość 25600 wydaje się być używalna.
Wyostrzanie
Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3.
Sony A99 II, ISO 100 | |||
|
|||
|
|||
|
Choć przy najwyższym stopniu uwydatniania obraz wydaje się nieco przeostrzony, to jednak efekt „halo” nie jest szczególnie dotkliwy. Naszym zdaniem nie warto wchodzić w wyższe ustawienia od „0”.
Efekty wizualne
W A99 II podobnie jak w innych Alphach odnajdziemy funkcję filtrów artystycznych. Są one dostępne pod pozycją „Efekt wizualny” w menu aparatu, a do wyboru mamy następujące możliwości:
- Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
- Kolor pop,
- Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
- Zdjęcie retro,
- High-key miękki,
- Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
- Czarno-białe z dużym kontrastem,
- Czarno-białe o bogatej gradacji,
Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.
Zdjęcia panoramiczne
Sony A99 II oferuje tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Tryb ten znajduje się jako osobna pozycja na kółku trybów pracy aparatu. Można również wybrać kierunek fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół (w menu lub za pomocą przedniego kółka sterującego). Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a maksymalne wartości rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:
- rozmiar standardowy:
- pozioma – 8192×1856 pikseli,
- pionowa – 3872×2160 pikseli,
- rozmiar szeroki:
- pozioma – 12416×1856 pikseli,
- pionowa – 5536×2160 pikseli.
Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu. Niestety, nie zawsze udaje się wykonać ostre ujęcie, nawet w dziennym świetle (ostatni przykład). O poprawną ekspozycję dba automatyka, nam pozostaje jedynie kompensacja ekspozycji.
HDR i DRO
Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A99 II dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (co 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu. Poniższe przykładowe zdjęcia zostały wykonane z następującymi ustawieniami: DRO auto, DRO1, DRO3, DRO5, HDR auto, HDR 1 EV, HDR 3 EV i HDR 6 EV.