Porównanie poziomu zakłóceń do EOS-a 1D X Mark II utrudnia fakt, że w Canonie załamania na wykresie są znacznie wyraźniejsze. Co więcej, poszczególne składowe szumu powyżej ISO 3200 przyjmują zbliżone wartości, w Nikonie natomiast zauważalnie się różnią.

W Nikonie D5, tak samo jak w innych zaawansowanych lustrzankach tego producenta, w menu fotografowania odnajdziemy funkcję redukcji szumu przy wysokich czułościach. Dostępne ustawienia obejmują: wyłączona, zmniejszona, normalna oraz zwiększona. Jak działa odszumianie w D5 przy poszczególnych ustawieniach, można przekonać się na podstawie poniższej tabelki. Zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 25600, 51200 i 102400.

ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 51200
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 102400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Kolejne stopnie odszumiania sukcesywnie pozbawiają obraz zarówno zakłóceń obrazu, jak i detali. Naszym zdaniem ich siła została dobrana jednak rozsądnie i funkcja ta może się okazać użyteczna dla niektórych fotografujących.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z D5 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Canonem 1D X Mark II i Sony A99 II. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Obraz w formacie RAW zachowuje dobrą jakość nawet przy czułości ISO 12800. Wpływ szumu staje się zauważalny dla kolejnych wartości i sukcesywnie psuje ich odbiór. Podobnie jak przy porównaniu JPEG-ów, czułość 102400 jest maksymalną, jaką naszym zdaniem jest sens stosować. Wartości Hi4 i Hi5 oferują na tyle niską jakość obrazu, że kwestia implementowania ich w aparacie jest mocno dyskusyjna.

Nikon D5 i Canon 1D X Mark II prezentują porównywalną jakość zdjęć mniej więcej do ISO 12800. Wraz ze wzrostem czułości lepiej sobie radzi Canon, z uwagi na lepsze odwzorowanie detali. Od ISO 102400 natomiast, rozpoznawalność szczegółów mocno spada w przypadku obu aparatów, co może być także skutkiem odszumiania RAW-ów.

Przejdźmy teraz do sprawdzenia, co w temacie szumów pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej. Ze względu na bardzo szeroki zakres czułości, w celu zachowania lepszej czytelności dane prezentujemy na dwóch wykresach.

Na powyższym wykresie, w przeważającym zakresie czułości nie dostrzegamy większych nieprawidłowości, a przebiegi dla poszczególnych składowych szumu mają charakter wykładniczy. Niewielkie załamania dostrzegamy dopiero dla rozszerzonych wartości Hi4 i Hi5.

Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla D5, D4s, EOS-a 1D X Mark II oraz Sony A99 II. Ze względu bardzo szeroki zakres czułości w Nikonie, zakres ISO na wykresie ograniczyliśmy do wartości 819200.

Poziom zaszumienia w Nikonie jest najniższy spośród aparatów wybranych do powyższego porównania. Dla ISO 25600 jego przewaga nad EOS-em to ok. 0.5 EV, a dla D4s odrobinę więcej. Pomiędzy D5 i A99 II natomiast jest ok. 2.5 EV różnicy.

Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tutaj także zastosowaliśmy podział na dwa wykresy.

Darki

Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon D5 może zapisywać RAW-y między innymi w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800
409600
819200
1638400
3276800

Podobnie jak w modelu D500, w D5 histogramy nie mają swojego maksimum w zerze, jak to zwykle obserwowaliśmy w starszych lustrzankach tego producenta. Na podstawie poniższej tabelki widzimy, że punkt ten odpowiada wartości sygnału na poziomie około 400. Przy wzrastającej czułości rozkłady stają się coraz szersze, a średnie wartości sygnału systematycznie rosną. Od ISO 51200 odchylenie standardowe przekracza średni poziom sygnału, a histogramy mają charakterystykę grzebieniową. Poziom szumu dla czułości rozszerzonych jest naprawdę bardzo wysoki.

Do darków można mieć pewne zastrzeżenia, bowiem od ISO 25600 widoczne są niejednorodności w postaci nieregularnie występujących jaśniejszych stref oraz niewielki banding na najwyższych czułościach.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG, w przypadku których również daje się zauważyć wspomniane wcześniej niejednorodności pojawiające się na wysokich czułościach.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800
409600
819200
1638400
3276800