Balans bieli

W celu sprawdzenia jakości odwzorowania kolorów przez Canona G7 wykonaliśmy serię zdjęć 24-polowej tablicy kolorów Gretag-Macbeth oświetlanej różnymi rodzajami światła. W każdym przypadku stosowaliśmy dwa ustawienia balansu bieli w aparacie : automatyczny oraz zdefiniowany przez producenta balans odpowiadający danemu rodzajowi oświetlenia. Następnie wyliczone zostały parametry dC - odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat oraz S - nasycenie barwy wyrażone w procentach. Wyniki naszych pomiarów przedstawione są w poniższych tabelach:

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: Słońce
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: Auto
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: Chmury
Światło: lampa o temp. barwnej 5000K Balans bieli: Auto
Światło: lampa o temp. barwnej 5000K Balans: Słońce
Światło: żarówki Balans bieli: Auto
Światło: żarówki Balans bieli: Żarówka
Światło: lampa błyskowa aparatu Balans bieli: Auto
Światło: lampa błyskowa aparatu Balans bieli: Lampa błyskowa
Światło: lampa błyskowa aparatu + żarówki Balans bieli: Auto

Okazuje się, że Canon G7 bardzo dobrze radzi sobie z odwzorowaniem kolorów. W naszym teście kolory odwzorowane były najlepiej (dC 4.14) w przypadku zdjęć wykonanych z użyciem wbudowanej lampy błyskowej i balansie bieli ustawionym na auto. Najgorsze odwzorowanie (dC 7.5) zanotowaliśmy dla światła żarówki przy balansie bieli auto. Po ustawieniu balansu na światło żarówki odwzorowanie kolorów poprawia się (dC 6.63).

Zwracamy uwagę, że normalne ustawienie aparatu, czyli wyłączenie specjalnych efektów kolorystycznych, prowadzi do lekkiego przesycania kolorów (S w przedziale od około 107% do około 117%). Takie zachowanie jest typowe dla popularnych aparatów kompaktowych. W przypadku aparatu zaawansowanego woleli byśmy raczej, aby standardowe ustawienia były pod tym względem neutralne.

Szumy

Pomiarów poziomu szumów dla różnych czułości dokonaliśmy na podstawie zdjęć wzorcowej tablicy szarości Kodak Q13. Wykres przedstawiony poniżej pokazuje wyniki tych pomiarów.

Na początku ucieszyliśmy się widząc stosunkowo niski poziom szumów na zdjęciach pochodzących ze stosunkowo niewielkiej matrycy CCD (1/1.8 cala) z 10 milionami pikseli. Dla czułości ISO 800 poziom ten jest wyraźnie niższy niż 5%. Poziom szumów przy ISO 1600 nie jest już tak dobry i znacznie przekracza 6%. Dlatego najwyższą czułość, a w pewnych sytuacjach nawet ISO 800, trudno nazwać użytecznymi. W menu scen specjalnych Canon G7 ma jeszcze zaszyty tryb fotografowania z czułością ISO 3200. Biorąc pod uwagę, że najwyższa rozdzielczość w tym trybie to 1600 x 1200 pikseli oraz wynik uzyskany dla czułości ISO 1600 ten tryb uznaliśmy za gadżet dający niezbyt wierne odwzorowanie rzeczywistego obrazu.

Przebieg zależności poziomu szumów od czułości wskazuje jednak, że już od czułości ISO 200 wzwyż mamy tutaj do czynienia z software-ową redukcją szumów. Wskazuje na to spadek poziomu szumów dla ISO 200 w stosunku do ISO 100, który nie może wynikać z przyczyn naturalnych. Tu G7 należą się słowa krytyki, bo nigdy nie lubimy, gdy aparat robi coś bez naszej wiedzy, nawet jeśli, pozornie, ma być to z korzyścią dla nas.

ISO 80	ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800	ISO 1600

Wpływ szumu na jakość uzyskiwanego obrazu można ocenić na podstawie przedstawionych poniżej wycinków 1:1 zdjęć naszej scenki wykonanych z różnymi czułościami.

ISO 80
ISO 100
ISO 200
ISO 400
ISO 800
ISO 1600

Jak pokazują powyższe przykłady lekki wpływ szumu na jakość obrazu widać już przy ISO 400. Obraz uzyskany z czułością ISO 800 można jeszcze czasami zaakceptować. Zniekształcenia obrazu spowodowane szumami przy ISO 1600 są bardzo duże i jakość obrazu w tym przypadku jest już nieakceptowalna. Tej czułości radzimy zdecydowanie unikać.

Zakres tonalny

Na podstawie zdjęć tablicy stopni szarości Kodak Q13 przebadaliśmy całkowity zakres tonalny (DR) dla wszystkich czułości. Zakres ten zdefiniowany jest jako odległość pomiędzy stopniem najjaśniejszym, a najciemniejszym, który daje się odróżnić od następnego. Canon G7 wykazał się bardzo dobrym całkowitym zakresem tonalnym dla wszystkich czułości oprócz najwyższej. Dla czułości z zakresu od ISO 80 do ISO 800 utrzymywana jest maksymalna wartość DR, która wynosi 6.3 wartości przysłony. Dla czułości ISO 1600 wartość DR spada poniżej 5 wartości przysłony. W tej kategorii wynik Canona G7 uznajemy za bardzo dobry.

Wykres przedstawiamy poniżej został sporządzony w oparciu o inną definicję zakresu tonalnego. Tym razem została ona zdefiniowana jako odległość pomiędzy najjaśniejszym stopniem szarości, a stopniem najciemniejszym dla którego poziom szumu nie przekracza zadanej granicy. Jakość wysoka oznacza tutaj poziom szumu równy 0.1 wartości przysłony, a jakość dobra poziom 0.25 wartości przysłony.

Powyższy wykres pokazuje, że dynamika zdjęć utrzymuje się na wysokim poziomie dla czułości ISO 80, ISO 100 oraz ISO 200, a następnie systematycznie spada. Przy najwyższej czułości dynamika jest już na tak niskim poziomie, że nie można go uznać za akceptowalny. Nieprzypadkowo chyba spadek zakresu tonalnego pokrywa się z wejściem do akcji procedur odszumiających.

W poniższej tabelce przedstawiamy paski szarości, na których widać jak w praktyce wygląda wpływ zmiany czułości na zakres tonalny.

ISO	Tablica szarości
80
100
200
400
800
1600