Na początku tego rozdziału tradycyjnie prezentujemy wyniki pomiaru poziomu szumu na zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, zapisanych w formacie JPEG.

Przebieg krzywej jest praktycznie identyczny jak w 77D. Do nastawy ISO 6400 krzywa utrzymuje wykładniczy charakter, dla ISO 12800 natomiast widoczne jest załamanie. Efektem tego wartość wszystkich składowych szumu dla ISO 6400 i ISO 12800 jest praktycznie identyczna. Takie zachowanie jest oczywiście dowodem na stosowanie redukcji zaszumienia obrazu JPEG przez oprogramowanie aparatu.

----- R E K L A M A -----

Sprawdźmy zatem, jak testowana lustrzanka radzi sobie z programowym odszumianiem zdjęć JPEG. Przewidziano pięć stopni redukcji szumu: wyłączona, standardowa, słaba, mocna oraz wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia polecana jest przy zdjęciach obiektów nieruchomych wykonywanych ze statywu i polega na wykonaniu czterech klatek, a następnie uśrednieniu zarejestrowanego szumu, co pozwala na otrzymanie finalnego ujęcia o mniejszym zaszumieniu. Efekt działania wszystkich stopni przetestowaliśmy na nastawach ISO 12800 oraz 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

Przy każdym kolejnym parametrze odszumiania spotkamy się z większą redukcją szumu, ale też mocniejszą degradacją szczegółów. Przy odszumianiu wieloklatkowym dla nastawy ISO 25600 możemy zauważyć, iż zaszumienie jest praktycznie całkowicie skompensowane, a przy tym na zdjęciu można wyróżnić więcej detali, niż przy odszumianiu mocnym.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z EOS-a 800D wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z aparatami Nikon D5600 i Sony A68.

Pliki RAW testowanego aparatu, podobnie jak konkurencji, charakteryzują się wysoką jakością i oddaniem detali fotografowanej sceny. Sytuacja ta utrzymuje się do ISO 3200, powyżej tej wartości wpływ szumu na obraz jest znaczący. Wydaje nam się, że testowany aparat szumi nieco mniej, niż aparaty Nikona i Sony, różnica wydaje się jednak bardzo niewielka.

Sprawdźmy wyniki pomiarów programu Imatest. Wartości wyznaczyliśmy na podstawie zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Do wykresu nie możemy mieć zastrzeżeń, bowiem krzywa ma charakter wykładniczy, a wraz ze wzrostem ISO rośnie odległość pomiędzy poszczególnymi składowymi. Świadczy to o fizycznym charakterze wykresu, a więc braku ingerencji w surowe pliki RAW.

Zerknijmy, jak wygląda porównanie procentowej obecności składowej luminescencji na zdjęciach testowanego aparatu do zdjęć lustrzanek konkurentów.

800D wypada, wśród aparatów konkurencji, najlepiej aż do ISO 6400. Potem sytuacja zmienia się na korzyść K-S2, spowodowane jest to jednak ingerencją Pentaksa w surowe dane. Podobna sytuacja ma miejsce przy aparacie Sony A68. Z tego powodu zachowanie aparatów oceniamy jedynie w przedziale ISO 100–6400. Canon 800D ma przewagę około 1/3 EV nad D5600 i K-S2 oraz nieco ponad 1 EV nad A68.

Na zakończenie, tradycyjnie prezentujemy wykres otrzymany w wyniku obliczeń na 48-bitowych zdjęciach TIFF.

Darki

Canon EOS 800D zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W 800D mamy podobną sytuację jak w ostatnich lustrzankach EOS, bowiem dla czułości ISO 100 i 200 mamy do czynienia z biasem na poziomie ok. 512, podczas gdy dla pozostałych czułości wynosi on około 2048. W związku z tym w poniższych przykładach dla dwóch najniższych czułości ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–1023, a dla pozostałych 1024–3072. Identyczne zakresy zostały również odłożone na poziomej osi odpowiednich histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą dla wszystkich czułości 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
00100
00200
00400
00800
01600
03200
06400
12800
25600
51200

Darki z aparatu 800D nie noszą żadnych znamion ingerencji w surowe dane, co należy zaliczyć na plus. Dla wszystkich czułości kształty histogramów, poza niewielkimi nieregularnościami po prawej stronie pików, przypominają rozkład Poissona. Dodatkowo, w całym zakresie czułości odchylenie standardowe pozostaje mniejsze, niż wartość sygnału. Niestety, podobnie jak w innych aparatach z tą samą matrycą (77D oraz M6) na trzech najwyższych czułościach możemy zauważyć oznaki bandingu.

DARK

ISO	średni poziom sygnału	odchylenie standardowe
100	510.915	7.032
200	509.490	10.882
400	2046	16.556
800	2045	30.803
1600	2043	54.172
3200	2036	75.870
6400	2030	141.760
12800	2013	262.504
25600	1956	505.238
51200	1905	1030.739

Na zakończenie prezentujemy darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
00100
00200
00400
00800
01600
03200
06400
12800
25600
51200