Sony A9 umożliwia zapis zdjęć w formacie JPEG w jakości X.FINE (bardzo wysoka), FINE (wysoka) lub STANDARD. Zdjęcia możemy wykonywać z proporcjami obrazu: 3:2 oraz 16:9. Poniżej przedstawiamy tabele ze wszystkimi możliwymi konfiguracjami dla pełnoklatkowego trybu pracy oraz APS-C. Warto zaznaczyć, że przy ustawieniu RAW+JPEG nie mamy możliwości ustawienia jakości zdjęć JPEG: ich jakość automatycznie ustawiana jest na FINE, o czym użytkownik nie jest informowany.

Pełna klatka	APS-C
Proporcje obrazu 3:2
6000×4000 (24Mpix)	3936×2624 (10Mpix)
3936×2624 (10Mpix)	3008×2000 (6,0Mpix)
3008×2000 (6,0Mpix)	1968×1312 (2,6Mpix)
Proporcje obrazu 16:9
6000×3376 (20Mpix)	3936×2216 (8,7Mpix)
3936×2216 (8,7Mpix)	3008×1688 (5,1Mpix)
3008×1688 (5,1Mpix)	1968×1112 (2,2Mpix)

Wygląd JPEGów można modyfikować w skali od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym poprzez trzy parametry: kontrast, nasycenie barw oraz ostrość. Dostępne są następujące predefiniowane style: Standardowy, żywy, neutralny, czysty, głęboki, jasny, portret, krajobraz, zachód słońca, scena nocna, jesienne liście, czarno-biały oraz sepia, można je oczywiście modyfikować według własnych upodobań. Dodatkowo, w aparacie znajdziemy pamięć stylów, która umożliwia zapisanie do 6 własnych ustawień.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy porównanie wycinków scenki w formacie JPEG. Styl obrazu ustawiony został na standardowy (0, 0, 0), ze zmodyfikowanym wyostrzaniem na −3. Zdjęcia z testowanego aparatu zestawiamy z fotografiami wykonanymi Canonem 1D X Mark II oraz Nikon D5.

----- R E K L A M A -----

W oczy wyraźnie rzuca się fakt, że wycinki z Sony A9 są dużo ostrzejsze, niż z lustrzanek konkurentów. Wyjaśnienie jest proste – tylko w testowanym bezlusterkowcu wyostrzania zdjęć JPEG nie możemy wyłączyć. Obraz z A9 robi jednak bardzo dobre wrażenie – siła wyostrzania nie jest specjalnie duża, a obraz jest szczegółowy i plastyczny. Możemy podejrzewać, że oprogramowanie aparatu redukuje szum kolorowy, bowiem ten jest praktycznie na wycinkach niewidoczny. Zachowanie zestawionych aparatów na wyższych czułościach ISO ciężko, ze względu na nieco inną jasność zdjęć, porównać. Wydaje się jednak, że zaszumienie do ISO 6400 jest na wszystkich zdjęciach podobne, powyżej tej wartości na prowadzenie wysuwa się Nikon. Szczegółowość zdjęć z A9 jest na wysokim poziomie aż do ISO 25600. Od ISO 51200 zaszumienie obrazu i utrata detali na wskutek odszumiania są na tyle wysokie, że utrudniają odbiór przedstawionych scen. Przy dwóch najwyższych, rozszerzonych nastawach daje się we znaki szum kolorowy. Według nas, nastawy te są bezużyteczne.

Warto również porównać jakość wycinków do A7 II. Zysk w szumach wydaje się znaczny – dla przykładu, przy ISO 12800, w którym obraz z A9 wciąż jest w pełni akceptowalny, zdjęcie z A7 II jest już bardzo mocno zdegradowane.

Wyostrzanie

Poniższa tabela ukazuje działanie funkcji wyostrzania przy trzech parametrach: −3, 0 oraz +3.

Sony A9, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3

Zarówno parametr −3 oraz 0 dają całkiem rozsądny poziom ostrości. Inaczej sytuacja wygląda przy +3 – obraz jest wyraźnie przeostrzony, krawędzie nabierają nienaturalnego wyglądu i pojawiają się artefakty.

Efekty wizualne

Sony A9 oferuje szereg predefiniowanych stylów, zebranych w zakładce Efekty Zdjęciowe, którą znaleźć można w menu fotografowania.

Listę wszystkich efektów przedstawiamy poniżej:

• aparat zabawka(normalny/chłodny/ciepły),
• kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-biały),
• retro,
• częściowy kolor czerwony, zielony, niebieski, żółty,
• high-key,
• wysoki kontrast monochromatyczny.

DRO

Sony A9 oferuje zwiększenie rozpiętości tonalnej na zdjęciach JPEG za pomocą funkcji DRO – dynamic range optimizer. Funkcja ta feruje pięć kolejno numerowanych poziomów oraz nastawę auto, w której aparat sam dobiera optymalny do warunków fotografowania poziom. Poniżej przestawiamy działanie każdego z poziomów, zaczynając od poziomu auto.

HDR

Innym sposobem na zwiększenie rozpiętości tonalnej może być zdanie się na funkcję HDR, która, w aparacie Sony A9 polega na wykonaniu trzech ekspozycji: z ujemną kompensacją, dodatnią kompensacją oraz standardowego. W wyniku złączenia zdjęć przez oprogramowanie aparatu otrzymujemy finalny obraz o większej ilości szczegółów w cieniach i jasnych partiach. Kompensację możemy sterować w zakresie od 1 do 6.

Zdjęcie bez HDR

Auto HDR

+1 EV

+2 EV

+3 EV

+4 EV

+5 EV

+6 EV