FZ1000 oferuje zapis zdjęć w następującej bazowej rozdzielczości (tryb L):

• 5472×3648,
• 5472×3080 (16:9),
• 4864×3648, (4:3)
• 3648×3648 (1:1).

• 4:3,
• 3:2,
• 16:9,
• 1:1,

• JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
• RAW,
• RAW+JPEG.

Zdjęcia JPEG możemy modyfikować, używając funkcji „Styl zdjęcia”. Dostępne są następujące opcje:

• standard,
• żywe barwy,
• neutralny,
• monochromat.,
• krajobraz,
• portret,
• własne.

• tryb kinowy D, przygotowanie obrazu do dalszej edycji,
• tryb kinowy V, użycie krzywej tonalnej do wytworzenia efektu kinowego.

Każdą z tych opcji możemy modyfikować, sterując:

• kontrastem,
• ostrością,
• redukcją szumów,
• nasyceniem,
• tonem kolorów,
• efektem filtra (żółty, pomarańczowy, czerwony i zielony).

Funkcją wartą wspomnienia jest też regulacja krzywej tonalnej, którą znajdziemy w menu aparatu pod pozycją „Jasne / zaciemnione”. Używając obu pokręteł, możemy sterować zakrzywieniem partii krzywej odpowiednio dla jasnych i ciemnych fragmentów. Dostępnych jest kilka predefiniowanych krzywych gamma oraz 3 ustawiania użytkownika.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Najmocniejsza, a zarazem dająca najbardziej „pastelowy” obraz jest nastawa „odszumianie silne”. Odszumianie słabe i standardowe nie różnią się między sobą specjalnie – w obu tych sytuacjach algorytmy redukcji szumu i tak są dość wyraźne, degradując szczegóły. Co ciekawe, wraz z silniejszym odszumianiem rośnie poziom jasności zdjęcia.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −5
Ostrość 0
Ostrość +5

Najlepszy efekt daje, według nas, nastawa środkowa – obraz jest ostry, lecz nie pojawiają się jeszcze artefakty świadczące o zbyt mocnym wyostrzaniu. Z kolei nastawa +5 wyraźnie „przeostrza” zdjęcie.

Balans bieli

Aparat FZ1000 umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• Auto,
• Światło dzienne,
• Pochmurnie,
• W cieniu,
• Żarówka,
• Lampa błyskowa,
• Niestandardowy (4 nastawy),
• Temperatura koloru.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

FZ2000 radzi sobie z balansem bieli dość nieźle – ale nie bardzo dobrze. Błąd trybu automatycznego tylko w przypadku światła żarowego przekracza poziom 10 dC. Poprawę w takich warunkach przynosi przełączenie trybu na żarówki, gdzie błąd maleje do 6.91 dC lub 3000K, gdzie błąd wynosi już tylko 4.68 dC. Automatyka dość wyraźnie myli się również przy świetle 5500K, gdzie błąd dC to 9.27.

Możemy zauważyć, że w przypadku światła sztucznego automatyka aparatu ma tendencje do wyraźnego, około 20-procentowego przesycania zdjęć. W innych nastawach aparat radzi sobie prawie idealnie, notując wyniki bliskie nasyceniu idealnemu.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K

Szum

Odszumianie, już od najniższych nastaw ISO, jest wyraźnie widoczne. Aż do ISO 800 włącznie wszystkie składowe szumu utrzymują się poniżej 1%. Z kolei aż do ISO 6400 wartość szumu nie przekracza 2%. Oprócz tego zauważyć można, że programowo redukowany jest szum kolorowy – wszystkie składowe mają tę samą wartość, niezależnie od nastawy ISO.

Zerknijmy teraz, jak prezentuje się FZ2000 w porównaniu do konkurentów, obserwując wycinki z naszej scenki testowej.

FZ2000 daje zadowalający obraz aż do ISO 1600 – powyżej tej nastawy znać o sobie dają algorytmy odszumiające, które degradują szczegółowość oraz kolorystykę zdjęć. W pewnych sytuacjach użyteczne mogą być również nastawy 3200 oraz 6400. Dwie najwyższe czułości przypominają natomiast zdjęcie z filtrem „akwarela”, bowiem ich szczegółowość stoi na fatalnym poziomie – widać również wyraźny spadek nasycenia. W porównaniu do konkurentów wydaje się, że jakość zdjęć dawanych przez testowanego Lumiksa plasuje się pomiędzy Sonym i Canonem – za taki stan rzeczy odpowiadają zapewne algorytmy wyostrzające. Szczegółowość zdjęć generowanych przez wszystkie trzy matryce na niskich wartościach ISO stoi z kolei na podobnym poziomie – przy wyższych wyraźnie widać, że to RX10 II stosuje najmniej agresywne odszumianie.