Korpus 6D Mark II wykonano z lekkiego stopu aluminium oraz żywicy poliwęglanowej i włókna szklanego. Obecność uszczelnień z pewnością spodoba się wielu osobom fotografującym w plenerze. Chropowata, gumowa okleina pokrywa uchwyt, spory fragment tylnej oraz większą część lewej ścianki, zapewniając dobrą przyczepność do skóry dłoni.

Porównując bezpośrednio EOS-a 6D Mark II i poprzednika, nie widzimy wielu zmian związanych z rozmiarami obu korpusów. Największa różnica dotyczy głębokości – w nowym modelu wymiar ten jest większy o 3.6 mm, także masa wzrosła niewiele, bo zaledwie o około 10 gramów.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Aparat zasilany jest akumulatorem LP-E6N, a według producenta na jednym ładowaniu powinien pozwolić na wykonanie 1200 zdjęć przy użyciu wizjera. Według naszych obserwacji wartość ta jest nieco niższa i wynosi ok. 1100 zdjęć. Komora na akumulator znajduje się na spodzie korpusu. Warto też wspomnieć o nowym uchwycie pionowym w ofercie producenta, oznaczonym symbolem BG-E21.

Nośnikami pamięci są karty SD (SDHC, SDXC), których pojedynczy slot znajdziemy na prawej ściance aparatu. Niestety, producent nie zdecydował się na zaimplementowanie szybkiego standardu UHS-II. Wobec całkiem rozsądnej maksymalnej szybkości seryjnego fotografowania (6.5 kl/s) taka decyzja pozostawia pewien niedosyt.

Wszystkie złącza komunikacyjne umieszczono na lewym boku korpusu. Patrząc od góry mamy:

• wejście na zewnętrzny mikrofon,
• USB 2.0,
• złącze HDMI typu C,
• złącze typu N3 na wężyk spustowy (na przykład RS80-N3).

Przyciski

Układ elementów sterujących w 6D Mark II jest niemal taki sam jak u poprzednika. Nowością jest przycisk wyboru trybu pola AF (jak i samego pola AF), znajdujący się obok spustu migawki. Pełni on notabene tę samą funkcję, co guzik leżący w prawym górnym rogu tylnej ścianki. Opis elementów sterujących rozpoczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Po lewej stronie sanek lampy błyskowej mamy pokrętło trybów pracy aparatu, na którym widnieją następujące pozycje:

• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – preselekcja czasu,
• Av – preselekcja przysłony,
• M – tryb ustawień manualnych,
• B – tryb Bulb,
• C1, C2 – nastawy własne.
• SCN – tryby tematyczne,
• CA – twórcze auto,
• inteligentna scena auto.

Pokrętło posiada w środku automatyczny przycisk blokujący i dopiero jego wciśnięcie umożliwia obrócenie pokrętła na wybrany tryb. U podstawy pokrętła znajduje się włącznik aparatu. Przechodząc na prawą stronę wizjera widzimy spory monochromatyczny ekran LCD, bezpośrednio nad którym znajduje się rząd pięciu przycisków. Obejmują one kolejno: tryb pracy AF, tryb pracy migawki (DRIVE), ISO, tryb pomiaru światła oraz podświetlanie monochromatycznego panelu LCD. Bezpośrednio przy rękojeści aparatu mamy tradycyjny spust migawki, pokrętło sterujące, a także przycisk trybu pola AF, który jest jedyną zmianą w stosunku do pierwszej wersji 6D. Na dole zdjęcia, z prawej strony wizjera, zaznaczyliśmy pokrętło regulacji dioptrażu.

Przejdźmy teraz do tylnej ścianki aparatu.

Tutaj ilość i układ elementów sterujących nie zmienił się wcale. Zmieniło się jedynie nieznacznie położenie niektórych przycisków i kształt przełącznika LOCK. W lewym górnym narożniku znajdziemy przyciski MENU oraz INFO. Ten drugi służy głównie do zmiany wyświetlania informacji widocznych na głównym ekranie LCD oraz do włączania przewodnika funkcji podczas przeglądania menu aparatu. Po prawej stronie wizjera widzimy przełącznik pomiędzy trybem live-view a trybem filmowania. W jego środku umieszczono przycisk uruchamiający tryb wybrany wspomnianym przełącznikiem. Bez zmian w stosunku do poprzednika pozostały także przyciski: autofokusu AF-ON, blokada AE/FE oraz przycisk wyboru punktu AF.

Po prawej stronie wyświetlacza LCD, zaczynając od góry, znajduje się przycisk oznaczony symbolem lupy. Podczas odtwarzania zdjęć w połączeniu z pokrętłem sterującym umożliwia powiększanie lub przechodzenie do trybu miniaturek, a w trybie LV kolejne jego wciśnięcia powodują powiększanie wybranego fragmentu kadru. Poniżej znajdziemy przycisk trybu odtwarzania zdjęć, a po prawej stronie przycisk Q uruchamiający na wyświetlaczu aktywny panel z nastawami aparatu. Niżej, tak samo jak w pierwszym 6D, mamy również pierścień sterujący z wewnętrznym 8-kierunkowym wybierakiem. Pierścień sterujący wykorzystywany jest między innymi do zmiany parametrów ekspozycji, nawigowania w menu aparatu, czy dokonywania ustawień. Wybierak natomiast pełni tę samą funkcję, co dżojstik w modelach 7D czy 5D Mark III, czyli przydaje się między innymi do nawigowania w menu, przy dokonywaniu ustawień, czy podczas przeglądania zdjęć. Na samym dole tylnej ścianki znajdziemy jeszcze przycisk usuwania zdjęć, oraz przełącznik LOCK blokujący działanie wybranych elementów sterujących (pokrętła, pierścienia sterującego, wybieraka wielokierunkowego, interfejsu dotykowego).

Z przodu obudowy aparatu mamy przycisk blokady bagnetu oraz przycisk podglądu głębi ostrości.

W 6D Mark II funkcje obsługiwane przez część elementów sterujących możemy ustawić. Możliwości w tym zakresie są całkiem spore, co ułatwia skonfigurowanie aparatu do własnych potrzeb. Opcje dostępne są w menu C.Fn3: Operowanie / Inne.

Menu

Menu w 6D Mark II zorganizowano analogicznie jak w innych lustrzankach systemu EOS. Mamy zatem do czynienia z podziałem na typowe dla Canona kategorie, a każda z nich dzieli się na odpowiednią liczbę stron (zakładek) zależną od liczby elementów. Zachowano również ten sam schemat kolorystyczny. Pomiędzy kolejnymi stronami możemy przechodzić za pomocą przedniego pokrętła sterującego (z ostatniej strony danej kategorii przechodzimy bezpośrednio do pierwszej strony następnej kategorii). Pomiędzy samymi kategoriami możemy przełączać się natomiast przyciskiem Q. Tylne pokrętło używamy do poruszania się w zakresie elementów danej strony. Poniżej przedstawiamy filmy prezentujące zawartość poszczególnych kategorii menu.

Menu fotografowania

Menu filmowania

Menu odtwarzania

Menu Nastaw

Menu ustawień własnych C.Fn1: Ekspozycja

Menu ustawień własnych C.Fn2: Autofokus

Menu ustawień własnych C.Fn3: Operowanie / Inne

Ostatnia, zielona zakładka w menu 6D Mark II, to tradycyjne Moje Menu, służące do gromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Co więcej, możemy stworzyć maksymalnie 5 kart mojego menu i dodatkowo nadać im własne nazwy. To pozwoli na posegregowanie najczęściej używanych ustawień, w zależności od konkretnych potrzeb użytkownika. Samo kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. To bardzo praktyczne rozwiązanie, zwłaszcza przy bogatym menu. Dodatkowo mamy opcję, która powoduje, że Moje Menu jest domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU. A jeśli w Moim Menu uda nam się zawrzeć wszystkie potrzebne nam elementy, możemy ustawić, że tylko ono będzie wyświetlane.

Wyświetlacze

Podobnie jak poprzednika, Canona 6D Mark II wyposażono w 3-calowy wyświetlacz LCD o rozdzielczości 1.04 miliona punktów. Jasność wyświetlacza można kontrolować w 7-stopniowej skali. Obraz na wyświetlaczu prezentuje się bardzo dobrze, choć w słoneczny dzień mogą się pojawić odbicia otoczenia. Nie są one jednak uciążliwe.

Tak samo jak w modelu 80D, wyświetlacz umieszczono na obrotowym przegubie, umożliwiającym zmianę jego położenia (odchylenie o 180 stopni w bok oraz obracanie o 270 stopni). Ów przegub zlokalizowano po lewej stronie monitora, co nie powoduje problemów z manewrowaniem wyświetlaczem nawet po zamocowaniu aparatu na statywie.

Podczas fotografowania z użyciem wizjera główny wyświetlacz LCD można użyć do wyświetlania różnych informacji lub dokonywania ustawień parametrów aparatu. Kolejne wciśnięcia przycisku INFO. powodują wyświetlenie ekranu z ustawieniami aparatu i elektronicznej poziomicy. Po wciśnięciu przycisku Q ów ekran daje możliwość zmiany ustawień. Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy za pomocą wybieraka, a zmian dokonujemy dowolnym pokrętłem sterującym. Obsługę możemy też przeprowadzać bezpośrednio na ekranie za pośrednictwem interfejsu dotykowego. Niestety, w przeciwieństwie do modelu EOS 5D Mark IV, nie mamy możliwości samodzielnego określenia zawartości ekranu szybkich nastaw.

W trybie przeglądania zdjęć przycisk INFO. odpowiada oczywiście za wyświetlanie różnych informacji. Aktualne zdjęcie można przeglądać w następujących trybach:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru w menu).

W ostatnim z trybów mamy także możliwość wyświetlenia dodatkowych informacji zawartych w EXIF-ie. Używając wybieraka przełączamy się pomiędzy kolejnymi zestawami informacji, które widoczne są w dolnej połowie wyświetlacza. W tym zakresie wybór obejmuje następujące możliwości:

• informacje szczegółowe,
• informacje o obiektywie + histogram (Y lub RGB w zależności od tego, który został ustawiony w widoku głównym),
• informacje o balansie bieli,
• informacje o stylu obrazów (dwa ekrany),
• informacje o przestrzeni kolorów i redukcji szumów,
• informacje o korekcji wad obiektywu.
• informacje GPS (jeśli dane te zostały zapisane w EXIF-ie).

Ponadto w trybie odtwarzania osobno możemy włączyć wyświetlanie punktów AF, w oparciu o które została ustawiona ostrość podczas fotografowania. Można także włączyć widoczność siatki kadrowania oraz oznaczanie prześwietlonych obszarów. Zdjęcia można oczywiście także powiększać lub oglądać z poziomu indeksu (4, 9, 36 lub 100 miniaturek).

Przy omawianiu wyświetlacza należy również poświęcić trochę miejsca na opis funkcji dotykowej obsługi aparatu. W pierwszej kolejności dotykowo możemy obsługiwać menu główne, ekran szybkich nastaw oraz w trybie LV menu podręczne, które uruchamiamy albo przyciskiem Q, albo dotykając odpowiedniego symbolu na ekranie. Dodatkowo podczas fotografowania w LV, dotykowo możemy regulować wszystkie te parametry, których symbole wyświetlane są w ramkach. Mamy zatem możliwość ustawiania czasu migawki i/lub wartości przysłony, czułości ISO, czy kompensacji ekspozycji. Możemy także powiększać widok kadru w wybranym miejscu (5- lub 10-krotnie) za pomocą ikony lupy. Oczywiście dotykowy interfejs umożliwia również wskazywanie obszaru ustawiania ostrości, które można połączyć z jednoczesnym wyzwalaniem migawki. W trybie odtwarzania natomiast można nie tylko przewijać zdjęcia palcem, ale również powiększać je i pomniejszać, a także włączać widok miniatur. Dokonujemy tego przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie).

W 6D Mark II podobnie jak w innych zaawansowanych EOS-ach znalazł się dodatkowy, monochromatyczny wyświetlacz LCD, pokazujący najważniejsze informacje o ustawieniach aparatu. Schemat monochromatycznego ekranu LCD (pochodzący z instrukcji obsługi aparatu) z opisem wyświetlanych informacji prezentujemy poniżej.

Tryb Live View

W 6D Mark II tryb Live View tak jak u poprzednika uruchamiamy przyciskiem START/STOP, znajdującym się po prawej stronie wizjera. W menu fotografowania znajdują się różne opcje związane z pracą w trybie podglądu na żywo. Znajdziemy tam między innymi opcję włączania wyświetlania siatki kadrowania (3 rodzaje) oraz symulacji ekspozycji, czyli zmiany jasności obrazu na wyświetlaczu LCD wraz ze zmianą parametrów ekspozycji. W tym ostatnim przypadku możemy wybrać, by symulacja była aktywna cały czas lub uruchamiała się tylko po wciśnięciu przycisku podglądu głębi ostrości. Trzeba jednak pamiętać, że jest to tylko symulacja, więc raczej nie należy się nią kierować w ocenie wyglądu wynikowego zdjęcia. Warto jeszcze dodać, że w trybie LV kompensacja ekspozycji może odbywać się jedynie w zakresie ±3 EV (przy fotografowaniu z użyciem wizjera jest to ±5 EV).

W Canonie 6D Mark II w trybie Live View automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z trzech trybów:

• wykrywanie twarzy+śledzenie,
• Płynna strefa – wybór ramki strefowego AF w szerokim obszarze kadru,
• 1 punkt AF Live – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie.

W nowym 6D w trybie podglądu na żywo mamy znany z wcześniejszych EOS-ów system Dual Pixel CMOS AF. Dzięki specjalnie zaprojektowanej matrycy, w której większość powierzchni pokrywają sensele składające się z dwóch fotodiod, możliwa jest detekcja fazy. To rozwiązanie spowodowało, że autofokus w trybie LV w 6D Mark II działa bardzo sprawnie. Co prawda do szybkości działania zwykłego AF fazowego nieco jeszcze brakuje, jednak nawet przy mocno rozogniskowanym obiektywie ustawienie ostrości rzadko zajmuje dłużej niż jedną sekundę. Warto jednak dodać, że zdarzają się przypadki, iż przy wyraźnym rozogniskowaniu system „nie wie”, w którą stronę ogniskować i w początkowej fazie daje się zauważyć ruch w odwrotnym kierunku. Wydłuża to co prawda proces ustawiania ostrości, jednak stosunkowo nieznacznie, bowiem system całkiem szybko „orientuje się” w swoim błędzie.

Poniższy film pokazuje szybkość działania AF w trybie LV z obiektywem Canon EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM. Ostrzenie odbywa się naprzemiennie pomiędzy obiektami znajdującymi się w odległości około 0.5 m oraz 1.5 m od aparatu.

W trybie Live View przyciskiem INFO możemy przełączać się pomiędzy kolejnymi widokami informacji. Do dyspozycji mamy 4 ekrany. Elementy widoczne na poszczególnych ekranach są w pełni konfigurowalne przez użytkownika, a do wyboru mamy następujące opcje:

• czysty ekran (ew. z siatką kadrowania),
• podstawowe dane fotografowania (widoczne w górnej i dolnej części wyświetlacza),
• szczegółowe dane fotografowania (widoczne również po bokach wyświetlacza),
• histogram oraz elektroniczna poziomica.

Przycisk Q w trybie LV uruchamia podręczne menu, które pozwala regulować: obszar AF, tryb AF, tryb pracy migawki, pomiar światła, format i wielkość zapisywanych zdjęć, balans bieli, styl obrazu oraz automatyczny optymalizator jasności. Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy za pomocą wybieraka, a zmian dokonujemy dowolnym pokrętłem sterującym. Podręczne menu można także obsługiwać dotykowo.

Tryb wideo

W stosunku do poprzednika, tryb filmowania został wzbogacony o tryby Full HD 60/50p. Mamy możliwość wyboru dwóch stopni kompresji IPB: standardowej i lekkiej. Wybór trybów filmowania w 6D Mark II przedstawia się następująco:

• Full HD 1920×1080 (59.94p / 50p) IPB komp. standardowa (ok. 431 MB/min),
• Full HD 1920×1080 (29.97p / 25p / 24p / 23.98p) IPB komp. standardowa (ok. 216 MB/min),
• Full HD 1920×1080 (29.97p / 25p) IPB komp. lekka (ok. 87 MB/min),
• HD 1280×720 (59.94p / 50p) IPB komp. standardowa (ok. 184 MB/min),
• HD 1280×720 (29.97p / 25p) IPB komp. lekka (ok. 30 MB/min).

Tryby 59.94p, 29.97p oraz 23.98p dostępne są przy standardzie TV ustawionym na NTSC, natomiast 50p i 25p przy standardzie PAL. .

Filmy możemy nagrywać w trybie całkowicie automatycznym lub w trybie ręcznym. W przypadku tego pierwszego z parametrów ekspozycji regulować możemy jedynie kompensację. W trybie manualnym natomiast mamy możliwość regulacji zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania, jak i czułości ISO (w pełnym zakresie) w trakcie rejestracji. Co więcej, pomocna w tym przypadku może okazać się dotykowa obsługa z poziomu ekranu, która pozwoli na bezgłośne dokonywanie ustawień parametrów. Szkoda jednak, że nie mamy możliwości nagrywania filmów w trybach priorytetu przysłony czy migawki. Podczas filmowania autofokus może działać w trybie pojedynczym lub ciągłym. W tym pierwszym przypadku AF zadziała po wciśnięciu spustu migawki do połowy lub/i przycisku AF-ON (zależnie od ustawienia funkcji tych przycisków w menu C.Fn). Ciągły autofokus podczas filmowania uruchamiamy osobną opcją w menu filmowania (Filmowy Servo AF).

Ciągły autofokus podczas filmowania uruchamiamy w menu filmowania (Filmowy Servo AF) lub odpowiednią dotykową ikoną na ekranie. Dodatkowe opcje w menu pozwalają na regulację jego pracy. Pierwsza, „Szybkość filmowego Servo AF” pozwala regulować szybkość procesu ogniskowania. Dostępna skala rozciąga w zakresie od −7 do +2, gdzie wartość 0 stanowi domyślne ustawienie. Warto dodać, że z opcji tej możemy korzystać jedynie w przypadku zastosowania obiektywów USM i STM wprowadzonych na rynek nie wcześniej niż w 2009 roku. Druga opcja „Czułość śledzenia” określa szybkość reakcji systemu AF w przypadku rozogniskowania obrazu. Do dyspozycji mamy skalę rozciągającą się od −3 do +3. Im większa wartość, tym krótszy czas reakcji systemu AF w przypadku detekcji rozogniskowanego obiektu.

Aparat został wyposażony w mikrofon stereofoniczny. Istnieje także możliwość podłączenia do niego mikrofonu zewnętrznego za pomocą gniazda typu mini-jack 3.5 mm. W trakcie filmowania poziom nagrywanego dźwięku może być sterowany automatycznie przez aparat. Istnieje jednak również możliwość ręcznej kontroli w 64-stopniowej skali. W ustawieniach można także znaleźć pozycje filtr wiatru oraz tłumik. Ta pierwsza ogranicza oczywiście specyficzne odgłosy pojawiające się podczas nagrywania filmów przy wietrznej pogodzie, natomiast druga automatycznie blokuje zniekształcenia dźwięku pojawiające się przy jego zbyt dużym natężeniu.

W 6D Mark II mamy możliwość nagrywania filmów poklatkowych. Nagrywane są one w formacie MOV w jakości 4K Motion-JPEG lub Full HD ALL-I (29.97p dla NTSC lub 25p dla PAL). W ustawieniach znajdziemy dwie opcje, które możemy kontrolować: liczbę zdjęć (od 2 do 3600) oraz interwał między zdjęciami (od 1 sekundy do 99 godzin 59 minut i 59 sekund). Po ustawieniu tych parametrów aparat wyświetli czas potrzebny do zarejestrowania zdjęć oraz czas wynikowego filmu. Warto również dodać, że maksymalna długość filmu poklatkowego wynikająca z górnego ograniczenia na liczbę zdjęć wynosi około 2 minuty dla 29.97p i około 2 minuty 24 sekundy dla 25p.

Podczas rejestracji filmu poklatkowego autofokus nie działa, a ekspozycja może być ustalana automatycznie tylko dla pierwszej klatki lub osobno dla wszystkich zdjęć. Co ciekawe, w trybie tym zdjęcia wykonywane są przy użyciu migawki elektronicznej, zatem proces przebiega w zasadzie bezgłośnie. Kolejne zdjęcia są wyświetlane na ekranie LCD, można go jednak wyłączyć ręcznie (przyciskiem INFO lub automatycznie w menu). Na panelu monochromatycznym mamy także podgląd liczby zdjęć pozostałych do wykonania.

Canon 6D Mark II udostępnia funkcję nagrywania filmów HDR, która jest dostępna po ustawieniu koła trybów na pozycję SCN. Materiał nagrywany jest w formacie Full HD 29.97p / 25p IPB w formacie MOV lub MP4. Instrukcja aparatu nie podaje szczegółów dotyczących sposobu tworzenia filmu HDR. Mowa jest tylko o scalaniu wielu klatek i ewentualnych zniekształceniach obrazu, które mogą się w związku z tym pojawić, w przypadku nagrywania filmu z ręki. Producent zaleca zatem stosowanie w tym trybie statywu. Ponadto ostrzega, że nawet na filmach nagranych ze statywu, podczas odtwarzania materiału klatka po klatce lub w zwolnionym tempie, może być pojawić się powidok, a szumy mogą być bardziej widoczne.

Podczas filmowania możemy wykorzystać funkcję 5-osiowej cyfrowej stabilizacji obrazu. Może ona również współpracować z optyczną stabilizacją, o ile oczywiście podłączony do aparatu obiektyw taki system posiada. Funkcja ta może pracować w dwóch trybach: włączona oraz wzmocniona. Należy oczywiście pamiętać, że jej wykorzystanie powoduje zmniejszenie kąta widzenia używanego obiektywu. Jak funkcja ta spisuje się w praktyce można ocenić na podstawie filmów przykładowych, które nagraliśmy z opcją wyłączoną, włączoną i wzmocnioną.

Przykładowe filmy

Wszystkie poniższe filmy nagraliśmy korzystając z obiektywu EF 50 mm f/1.8 STM.

• film 1 – MP4 1920×1080 pix, 50p, IPB, 129 MB,
• film 2 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 80 MB,
• film 3 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB lekka, 37 MB,
• film 4 – MP4 1280×720 pix, 50p, IPB, 129 MB,
• film 5 – MP4 1280×720 pix, 25p, IPB lekka, 13 MB,
• film 6 – MP4 1920×1080 pix, 50p, IPB, 107 MB; film nagrany o zmierzchu: ISO 6400,
• film 7 – MOV 1920×1080 pix, 25p, IPB, 47 MB; film HDR,
• film 8 – MOV 1920×1080 pix, 25p, IPB, 98 MB; film bez HDR,
• film 9 – MOV 1920×1080 pix, 50p, IPB, 178 MB; Servo AF – szybkość: 0, czułość: 0,
• film 10 – MOV 1920×1080 pix, 50p, IPB, 148 MB; Servo AF – szybkość: +3, czułość: +2,
• film 11 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 74 MB, stabilizacja wyłączona,
• film 12 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 86 MB, stabilizacja włączona,
• film 13 – MP4 1920×1080 pix, 25p, IPB, 112 MB, stabilizacja wzmocniona,
• film 14 – 4K Motion-JPEG 3840×2160 pix, 25p, IPB, 499 MB, film poklatkowy.

Wizjer

Podstawowe parametry zbudowanego na pentagonalnym pryzmacie wizjera zastosowanego w 6D Mark II są bardzo podobne, jak w przypadku poprzednika. Pokrywa on około 98% pola widzenia, jego powiększenie wynosi 0.71x, a odległość źrenicy wyjściowej 21 mm. Regulacja dioptrażu może odbywać się w zakresie od −3 do +1 dpt. Wizjer został wyposażony w przepuszczalny ekran LCD, który służy między innymi do wyświetlania punktów AF oraz siatki kadrowania. Podobnie jak w przypadku 5D Mark IV, mamy możliwość wyświetlania dodatkowych informacji. Na poniższym schemacie zaczerpniętym z instrukcji obsługi możemy zobaczyć, jakie dokładnie elementy są wyświetlane w wizjerze.

Wyświetlanie zarówno siatki kadrowania jak i poziomicy możemy określić w menu ustawień, pod pozycją „Ekran wizjera”. Wyświetlanie informacji widocznych poniżej obszaru punktów AF również możemy kontrolować. Co więcej, mamy możliwość wyboru, które z tych elementów (poziom energii akumulatora, tryb fotografowania, tryb migawki, działanie AF, tryb pomiaru światła, jakość obrazu, detekcja migotania) chcemy widzieć w wizjerze i włączyć lub wyłączyć każdy z osobna.

Wizjer w testowanym modelu zapewnia obraz dobrej jakości i jest wygodny w użytkowaniu. Jego wielkość oraz jasność są na optymalnym poziomie.