Ergonomia nowego EOS-a 6D Mark II nie zmieniła się specjalnie w stosunku do poprzednika, generalnie zatem oceniamy ją pozytywnie. Aparat wygodnie leży w ręce, a rękojeść zapewnia podparcie dla wszystkich palców prawej dłoni. Dobrze sprawdza się także chropowata, gumowa wyściółka pokrywająca uchwyt.

----- R E K L A M A -----

Układ elementów sterujących pozostał praktycznie niezmieniony, dołożono bowiem tylko przycisk wyboru trybu punktów AF i lekko odświeżono wygląd pozostałych. Zestaw guzików i pokręteł jest naszym zdaniem optymalny i dobrze sprawdza się przy codziennym fotografowaniu. Na plus można także zaliczyć możliwość wyświetlania dodatkowych ustawień aparatu w dolnej części wizjera optycznego.

Pod względem ogólnych właściwości użytkowych 6D Mark II również wypada lepiej niż poprzednik. Do dyspozycji mamy np. zdjęcia i filmy poklatkowe, timer funkcji Bulb, czy detekcję migotania światła. Wbudowane moduły GPS i Wi-Fi pojawiły się już u poprzednika, niemniej jednak warto o nich wspomnieć. Ten ostatni wzbogacono dodatkowo o układ komunikacji Bluetooth.

Obiektywy

Canon 6D Mark II jest przeznaczony do stosowania obiektywów pełnoklatkowych. Listę instrumentów z mocowaniem EF (zarówno produkcji Canona, jak i producentów niezależnych) można obejrzeć w naszej bazie. W przypadku 6D Mark II można co prawda wykorzystać obiektywy projektowane na matryce formatu APS-C (wykluczając te produkowane przez Canona), ale trzeba oczywiście pamiętać, że ich koło obrazowe nie pokryje całego obszaru matrycy.

Szybkość

Do szybkości działania nowego 6D trudno mieć jakieś szczególne zastrzeżenia. Na pokładzie znajduje się procesor DIGIC 7, który zapewnia wystarczającą moc, by aparat działał sprawnie i płynnie. EOS 6D Mark II jest gotowy do użycia praktycznie natychmiast po włączeniu, choć ekran stanu pojawia się z pewnym opóźnieniem. Podstawowa obsługa, czyli poruszanie się po menu, dokonywanie ustawień, przeglądanie i powiększanie zdjęć odbywa się bez irytujących opóźnień. Zwykłe formatowanie trwa zaledwie kilka sekund. Jedynie przy pełnym formatowaniu kart SD (które wykonuje się raczej rzadko) warto się uzbroić w nieco cierpliwości. Drobne opóźnienia pojawiają się przy ładowaniu widoku miniaturek. W przypadku ostatniego poziomu (100 zdjęć) załadowanie pełnego widoku zajmuje około 4 sekund. Również przy składaniu zdjęć HDR trzeba chwilę odczekać. Jeśli wykonujemy je ze statywu i wyłączymy opcję wyrównywania zdjęć, wówczas proces ten zajmuje około 4 sekund. Jeśli natomiast aktywujemy wspomnianą opcję, czas ten może się wydłużyć do około 6 sekund.

Zdjęcia seryjne

Canon 6D Mark II oferuje trzy tryby zdjęć seryjnych: szybki (maksymalnie 6.5 kl/s), wolny (maksymalnie 3 kl/s) oraz ciche zdjęcia seryjne (maksymalnie 3 kl/s). Test możliwości aparatu w tym zakresie wykonaliśmy z kartą SanDisk SDHC UHS-II Extreme PRO 16 GB 1867x, przy czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały około 47.6 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 6240×4160 pikseli około 15.4 MB. Dla trwającej 30 sekund serii H otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• 160 zdjęć JPEG LARGE FINE (5.3 kl/s),
• 64 zdjęć RAW (2.1 kl/s).

Dokładne wyniki naszych pomiarów prezentujemy na poniższych wykresach.

W obu przypadkach aparat osiąga deklarowane 6.5 kl/s. Bufor zapełnia się po ok. 10 sekundach przy zapisie plików JPEG lub po ok. 2.5 sekundach dla RAW-ów. Po zapełnieniu bufora natomiast aparat zwalnia do średnio 4.7 kl/s oraz 1.7 kl/s, odpowiednio dla zdjęć JPEG i RAW.

W testach wykorzystujemy karty pamięci SanDisk dostarczone przez firmę CSI.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki systemu EOS nie mają wbudowanej stabilizacji matrycy i wymagają stosowania obiektywów wyposażonych w mechanizm optycznej stabilizacji obrazu (IS).

Czyszczenie matrycy

Automatyczne czyszczenie matrycy może następować po każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu. W menu jest także opcja wymuszenia czyszczenia i możliwość ręcznego usuwania kurzu z matrycy. Podczas testu aparatu zauważyliśmy kilka bardzo niewielkich drobin kurzu, których system nie był w stanie usunąć.

Lampa błyskowa

Canon 6D Mark II tak samo jak poprzednik nie ma wbudowanej lampy błyskowej. Na pierwszej stronie menu fotografowania znajdziemy zbiór ustawień dotyczących zewnętrznej lampy błyskowej, którą można podłączyć do tego aparatu. Ustawienia lampy obejmują:

• Lampa błyskowa (włącz/wyłącz),
• Pomiar E-TTL II (wielosegmentowy, uśredniony),
• Tryb Av – czas synchronizacji błysku (automatyczny, automatyczny w zakresie 1/180 s – 1/60 s, stały 1/180 s),
• Nastawy lampy (uzależnione od podłączonej lampy),
• Nastawy C.Fn lampy Speedlite.

Istnieje możliwość regulacji kompensacji mocy błysku w maksymalnym zakresie ±3 EV z krokiem 1/3 EV.

Wi-Fi oraz Bluetooth

W 6D Mark II zastosowano wbudowany transmiter sieci Wi-Fi (z obsługą NFC), umożliwiający bezprzewodową komunikację aparatu z zewnętrznymi urządzeniami. W ramach tego rozwiązania do dyspozycji mamy następujące funkcjonalności:

• połączenie ze smartfonem – umożliwia przeglądanie zdjęć oraz zdalne wyzwalanie migawki,
• zapisywanie obrazów w stacji Canon Connect Station,
• zdalna obsługa aparatu za pomocą programu EOS Utility,
• drukowanie obrazów na drukarce Wi-Fi,
• przesyłanie obrazów na serwer FTP,
• wysyłanie obrazów do serwisu internetowego Canon Image Gateway.

Do połączenia aparatu ze smartfonem konieczne jest zainstalowanie w telefonie aplikacji Camera Connect. Kiedy już dokonamy połączenia aparatu i telefonu, we wspomnianej aplikacji wybieramy jeden z trybów: Images on camera, Remote Live View Shooting, Location Information lub Camera Settings. Pierwszy służy oczywiście do przeglądania zdjęć zapisanych na karcie aparatu. Drugi natomiast umożliwia zdalne wyzwalanie migawki z poziomu telefonu. Na ekranie smartfona widzimy aktualny podgląd kadru, a dodatkowo możemy także wyświetlić informacje o ustawieniach fotografowania. Możliwości kontrolowania ustawień aparatu z poziomu samego telefonu są w pewnym stopniu ograniczone. Możemy zmieniać podstawowe parametry ekspozycji: czas migawki, wartość przysłony, czułość ISO oraz kompensację ekspozycji. Mamy możliwość wybrania trybu wyzwalania migawki (pojedyncze, seryjne, samowyzwalacz) oraz trybu obszaru AF (punktowy lub wykrywanie twarzy połączone ze śledzeniem). Ostrość ustawiana jest automatycznie po dotknięciu przycisku na ekranie, wcześniej należy wskazać palcem odpowiednie miejsce w kadrze. Wyzwolenia migawki dokonujemy odpowiednim przyciskiem. Wykonane zdjęcie możemy podejrzeć bezpośrednio w telefonie, również w powiększeniu. Tryb Camera Settings daje możliwość zmiany ustawień związanych z datą, godziną i strefą czasową, natomiast Location Information dołączenia do zdjęć tagów GPS.

Po sparowaniu smartfona z aparatem, nawiązanie połączenia Wi-Fi trwa ok. 15 sekund. Aplikacja pracuje stabilnie, natomiast w widoku live-view zauważamy małe, choć liczne opóźnienia w wyświetlaniu podglądu. Brakowało nam opcji symultanicznego zapisu zdjęć na smartfonie, choćby w zmniejszonej rozdzielczości. Moduł Bluetooth ma na celu utrzymać stałą łączność pomiędzy smartfonem i aparatem, by szybciej uruchamiać połączenie przez Wi-Fi. Przy pomocy tej technologii nie możemy np. kopiować zdjęć na telefon.

Funkcjonalność modułu Wi-Fi testowaliśmy korzystając ze smartfona Sony Xperia X, udostępnionego przez firmę Sony.

GPS

W Canonie 6D Mark II zastosowano wbudowany odbiornik GPS. Poza geotagowaniem wykonywanych zdjęć, umożliwia on także zapisywanie do odpowiedniego pliku aktualnej pozycji aparatu. GPS możemy włączyć w trybie, w którym działa nieprzerwanie, nawet po wyłączeniu aparatu. Pozwoli ona na stałe aktualizowanie pozycji. W drugim trybie odbiornik GPS wyłącza się po ręcznym wyłączeniu aparatu. Pozostaje jednak aktywny, gdy zadziała funkcja autowyłączenia. W opcjach GPS-u możemy ustalić, co jaki czas ma następować aktualizacja pozycji, a do wyboru są następujące możliwości: 1, 5, 10, 15, 30 sekund i 1, 2, 5 min. Dane zapisywane są w pamięci aparatu, a pliki rejestru można zaimportować do komputera korzystając z programu EOS Utility lub przenieść je na kartę pamięci. Do dyspozycji mamy także opcję umożliwiającą ustawianie czasu w aparacie w oparciu o dane z systemu GPS.

Testując aparat sprawdziliśmy, jak w praktyce działa funkcja GPS. Aktywowaliśmy zatem odbiornik (w trybie pierwszym) podczas jednego z wyjść na zdjęcia przykładowe. Ustawienie aktualnej pozycji po włączeniu GPS zajęło niecałą minutę. Częstotliwość aktualizacji ustawiliśmy na wartość co 15 sekund. Następnie, korzystając z programu Map Utility dostarczanego przez producenta aparatu nanieśliśmy zarejestrowane dane na mapę.

Dokładność wyznaczenia trasy jest przyzwoita, chociaż miejscami przebiega ona w odległości kilku, a nawet kilkunastu metrów od faktycznie przebytej drogi. W programie Map Utility, poza zaznaczeniem trasy, można wyświetlić pozycje wykonywanych zdjęć, które zostały otagowane danymi z GPS-u. Klikając na poszczególne punkty możemy podejrzeć miniaturkę zdjęć, a kliknięcie na ową miniaturkę powoduje otwarcie zdjęcia w osobnym oknie.

Również w danych GPS zapisanych w EXIF-ach zdjęć można zauważyć pewne niedokładności. Co ciekawe, aparat nie miał większych problemów z zapisaniem prawidłowych koordynatów nawet podczas fotografowania w kościele.

Timer interwałowy

Tak jak w ostatnich EOS-ach, również w najnowszym 6D udostępniono funkcję umożliwiającą automatyczne wykonywanie zdjęć poklatkowych. Dostępne dla tej funkcji opcje obejmują możliwość ustawienia interwału pomiędzy kolejnymi zdjęciami. Osobno możemy ustawiać liczbę sekund, minut i godzin. Minimalny interwał to 1 sekunda, a maksymalny 99 godzin, 59 minut i 59 sekund. Druga z opcji to liczba zdjęć. W tym przypadku możemy wybrać konkretną wartość z zakresu od 1 do 99. Możliwe jest jednak również ustawienie, przy którym aparat będzie fotografował nieprzerwanie do momentu zatrzymania przez użytkownika. Działanie timera interwałowego jest sygnalizowane na monochromatycznym panelu LCD odpowiednią ikoną.

Timer funkcji Bulb

Kolejną funkcją znaną z niektórych lustrzanych EOS-ów i obecną w 6D Mark II jest rozwiązanie ułatwiające fotografowanie w trybie Bulb. Umożliwia ono ustawienie konkretnego czasu ekspozycji z dokładnością co do sekundy. Osobno możemy regulować liczbę godzin (w zakresie od 1 do 99), a także niezależnie liczbę minut i sekund. Funkcję tę można połączyć z trybem seryjnym, co przy wykorzystaniu wężyka spustowego z blokadą pozwoli na przykład na wykonanie serii zdjęć o ekspozycjach dłuższych niż 30 sekund. Taka funkcjonalność może przydać się na przykład w astrofotografii.

Fotografowanie bez migotania

W 6D Mark II odnajdziemy także funkcję usprawniającą fotografowanie przy oświetleniu, którego migotanie może powodować problemy z poprawną ekspozycją zdjęcia, przy stosowaniu krótkich czasów ekspozycji. Dotyczy to na przykład światła jarzeniowego. Jest to szczególnie pomocne przy wykonywaniu serii zdjęć. Przy tego typu oświetleniu kolejne zdjęcia mogą się różnić poziomem naświetlenia, jak również kolorystyką. Funkcja detekcji migotania powoduje, że migawka będzie wyzwalana w optymalnym momencie, by zapewnić równą ekspozycję kolejnych zdjęć. W przypadku trybu seryjnego efektem ubocznym stosowania opisywanej funkcji jest spadek prędkości fotografowania. Warto także dodać, że aparat wykrywa migotanie światła, nawet jeśli owa funkcja jest wyłączona i ostrzega o tym odpowiednią ikoną w wizjerze (widoczność tej ikony musi być wcześniej ustawiona w opcjach ekranu wizjera).

Autofokus

Canon 6D Mark II został wyposażony w autofokus fazowy, oparty na 45 punktach. Wszystkie z tych punktów mają charakterystykę krzyżową (przy korzystaniu z obiektywów o maksymalnym otworze względnym f/5.6 lub większym). Ponadto punkt centralny jest podwójnie krzyżowy i charakteryzuje się wysoką precyzją, pod warunkiem, że korzystamy z obiektywu o jasności f/2.8 lub większej. Co więcej, pozostaje on krzyżowy przy fotografowaniu obiektywem (lub zestawem obiektyw + telekonwerter), którego maksymalne światło wynosi f/8. Warto także wspomnieć o dużej czułości centralnego punktu, którego zakres detekcji wynosi od −3 do 18 EV. Autofokus w testowanym EOS-ie może pracować w trzech standardowych dla lustrzanek Canona trybach:

• One Shot AF – jednorazowe ustawienie ostrości po naciśnięciu do połowy spustu migawki,
• AI Servo AF – tryb ciągłego autofokusu dopasowującego się do poruszającego się obiektu,
• AI Focus AF – tryb pośredni, w którym aparat automatycznie wybiera, czy ma działać w AI Servo, czy One Shot.

6D Mark II oferuje następujące tryby wyboru obszaru AF:

• wybór ręczny: AF punktowy (obszar ustawiania ostrości jest mniejszy niż w przypadku tradycyjnego 1-punktowego AF),
• wybór ręczny: 1-punktowy AF,
• wybór ręczny: strefowy AF (wybór 1 z 9 stref, na które został podzielony cały 45-punktowy obszar AF; każda z nich obejmuje 9 punktów AF),
• wielkostrefowy AF (wybór jednej z 3 stref na które został podzielony cały 45-punktowy obszar AF; każda z nich obejmuje 15 punktów AF),
• wybór automatyczny ze wszystkich 45 punktów AF.

Opcje związane z system ustawiania ostrości w nowym 6D znajdziemy w menu funkcji indywidualnych C.Fn II w osobnej kategorii. Do dyspozycji mamy następujące opcje:

• Czułość śledzenia – ustawienie czułości śledzenia obiektu (blokada −2 / blokada −1 / 0 / szybka zmiana +1 / szybka zmiana +2),
• Śledzenie przyspieszenie/zwalnianie – ustawienie czułości śledzenia ruchomych obiektów, których prędkość zmienia się gwałtownie (0 / +1 / +2),
• Autoprzełączenia punktu AF – ustawienia czułości przełączania punktów AF podczas śledzenia gwałtownych ruchów obiektu w górę, w dół, w lewo lub w prawo,
• Priorytet 1. zdjęcia AI Servo – ustawienia charakterystyki działania AF i czasu wyzwalania migawki dla pierwszego zdjęcia w trybie AI Servo AF (priorytet wyzwalania, priorytet równoważny, priorytet ostrości),
• Priorytet 2. zdjęcia AI Servo – ustawienia charakterystyki działania AF i czasu wyzwalania migawki dla seryjnego wykonywania zdjęć w trybie AI Servo AF (priorytet szybkości, priorytet równoważny, priorytet ostrości),
• Oświetlenie wspomagające AF – przy korzystaniu z zewnętrznej lampy błyskowej Speedlite (włącz, wyłącz, tylko z zew. lampą błyskową, tylko oświetlenie wspomagające IR AF),
• Szukanie ostrości po utracie AF (dalsze szukanie ostrości lub zaprzestanie szukania),
• Wybierz tryb wyboru pola AF – możliwość ograniczenia wyboru w zakresie trybów pola AF (domyślnie 1-punktowy jest zawsze dostępny),
• Metoda wyboru obszaru AF (przycisk lub pokrętło główne),
• Punkt AF powiązany z orientacją (ten sam dla kadrów pionowych i poziomych, wybór różnych punktów w zależności od orientacji aparatu),
• Wstępny punkt AF przy AI Servo AF,
• Automatyczny dobór punktu AF: śledzenie koloru,
• Wzór ręcznego wyboru punktów AF (do krawędzi pola AF, ciągłe),
• Wyświetlanie punktu AF przy nastawianiu ostrości – (możliwość określenia w jakich sytuacjach mają być wyświetlane punkty AF w wizjerze),
• Podświetlanie punktów AF i siatki w wizjerze (Auto, Wł, Wył),
• Mikroregulacja AF – wspólna regulacja AF dla wszystkich obiektywów lub indywidualna (możliwość zapamiętania ustawień dla maksymalnie 40 obiektywów).

Standardowo w teście autofokusa wykonujemy serię 40 zdjęć. Na zastosowanym obiektywie ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Aparat z obiektywem 2/35 wypadł bardzo dobrze. Nieco gorzej sytuacja wygląda w przypadku „setki” makro. Nie można tu jednak mówić o słabych wynikach, bowiem w przypadku tego obiektywu ponad 80% zdjęć zmieściło się w trzech pierwszych przedziałach odchyłek, a maksymalne nie przekroczyły 17% spadku od najostrzejszego zdjęcia w serii. Należy jeszcze wspomnieć, że ze względu na niewielki front-focus, musieliśmy skorzystać z funkcji mikrokalibracji. A teraz spójrzmy na wyniki testu przeprowadzonego w świetle żarowym.

Dla obu testowanych obiektywów wyniki w świetle żarowym przestawiają się mniej korzystnie. Znów aparat z obiektywem 2/35 poradził sobie lepiej niż z 2.8/100. Maksymalne odchyłki dla obiektywu makro nie przekroczyły 18%, choć liczba trafień przypadających na szósty i siódmy przedział jest całkiem spora.

Zdecydowaliśmy się również sprawdzić skuteczność autofokusa ciągłego (AI Servo AF), W tym teście wykorzystaliśmy obiektyw Canon EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM. Fotografowaliśmy obiekt poruszający wahadłowo w płaszczyźnie pokrywającej się z osią obiektywu. Częstotliwość ruchu utrzymywała się na poziomie 1 cyklu na około 3 sekundy, a maksymalny zakres ruchu nie przekraczał 2 metrów. W menu C.Fn II parametry „czułość śledzenia” i „śledzenie przyspieszenie/zwalnianie” ustawiliśmy na maksimum. Dla każdego z wybranych ustawień trybu pól AF wykonaliśmy 2 serie po 50 zdjęć, jedną w trybie szybkich (6.5 kl/s) a drugą w trybie wolnych (3 kl/s) zdjęć seryjnych. Skuteczność trafień ocenialiśmy wzrokowo, na podstawie ostrości wykonanych zdjęć. Efektywność trafień dla przetestowanych przypadków przedstawia się następująco:

• 1-punktowy AF
  • tryb seryjny H – 77%
  • tryb seryjny L – 76%
• strefowy AF
  • tryb seryjny H – 47%
  • tryb seryjny L – 59%
• wielkostrefowy AF
  • tryb seryjny H – 50%
  • tryb seryjny L – 51%

O ile skuteczność w przypadku 1-punktowego AF jest dobra, to w pozostałych przypadkach pozostawia nieco do życzenia. Korzystanie z pojedynczego punktu AF podczas śledzenia do wygodnych po prostu nie należy. Warto dodać, że pomyłki najczęściej obserwowaliśmy w momentach, kiedy fotografowany obiekt zmieniał kierunek ruchu. Autofokus niezbyt szybko „orientował się” w sytuacji, wobec czego spora część zdjęć była nieostra.

Pomiar światła

Canon 6D Mark II został wyposażony w system pomiaru światła oparty na czujniku RGB+IR złożonym ze 7560 pikseli i podzielonym na 63 strefy pomiarowe. System pracuje w zakresie od 1 do 20 EV (dla 50 mm, f/1.4, ISO 100), a kompensacji ekspozycji możemy dokonywać w zakresie ±5 EV (przy użyciu wizjera) ze skokiem 1/3 lub 1/2. Opcja bracketingu ekspozycji oferuje możliwość wykonania 2, 3, 5 lub 7 zdjęć. Wielkość kroku pomiędzy kolejnymi zdjęciami możemy regulować w zakresie od 1 do 3 EV z krokiem 1/3 EV. Dodatkowo w menu C.Fn. możemy określić kolejność zmiany sekwencji naświetlania (0,–,+ / –,0,+ / +,0,–). W 6D Mark II do dyspozycji mamy następujące tryby pracy pomiaru światła:

• Pomiar wielosegmentowy,
• Pomiar skupiony (ok. 6.5% obszaru na środku wizjera),
• Pomiar punktowy (ok. 3.2% obszaru na środku wizjera),
• Pomiar centralnie ważony uśredniony.

W zasadzie nie mamy zastrzeżeń do pracy systemu pomiaru światła. Podczas testowania aparatu nie sprawiał on problemów i w typowych warunkach oświetleniowych zachowywał się prawidłowo. Stosowane przez nas wartości kompensacji ekspozycji przy korzystaniu z pomiaru wielosegmentowego utrzymywały się zazwyczaj na niewielkim poziomie i raczej nie przekraczały 2/3 EV.