Sigma sd Quattro jest stosunkowo dużym i ciężkim aparatem. W dodatku korpus ma dość nietypowy kształt, co akurat w przypadku Sigmy nie jest niczym zaskakującym. Rękojeść ma niższą wysokość niż reszta aparatu, przez co nie mamy dobrego podparcia dla małego palca prawej dłoni. W ofercie producenta dostępny jest dodatkowy uchwyt PG-41, a po jego podłączeniu zestaw nabiera regularnych kształtów. Co ciekawe, zarówno model sd Quattro (z matrycą APS-C), jak i sd Quattro H są identyczne pod względem wagi i wymiarów.

----- R E K L A M A -----

Bardzo dobre wrażenie sprawia wykonanie Sigmy. Obudowę w całości wykonano ze stopu magnezu, co nadaje jej wysoką sztywność i wytrzymałość. Całość zabezpieczono przed wpływem kurzu i wilgoci, możemy zatem bez przeszkód fotografować w niesprzyjających warunkach atmosferycznych (o ile zaopatrzymy się w uszczelniony obiektyw). Gniazda komunikacyjne zabezpieczono ciasno przylegającymi gumowymi zaślepkami. Pozytywnie oceniamy także gumową okleinę obecną na uchwycie i wyprofilowaną łatkę pod kciuk na tylnej ściance.

Zasilanie i gniazda

Sigma sd Quattro zasilana jest akumulatorem litowo-jonowym BP-61 o pojemności 1860 mAh i napięciu 7.2 V. Według specyfikacji jego wydajność wynosi ok. 235 zdjęć, my natomiast oceniamy jego wydajność na ok. 200 zdjęć (w plenerze). Opcjonalnie aparat można także zasilać zasilaczem SAC-7.

Na lewej ściance aparatu, pod trzema gumowymi zaślepkami znajdziemy następujące złącza (patrząc od góry):

• HDMI typu C,
• USB 3.0 (Micro B),
• gniazdo na wężyk spustowy RS-60E3.

W prawym górnym rogu przedniej ścianki mamy jeszcze wyjście synchronizacyjne dla lamp błyskowych (PC).

Sigma sd Quattro współpracuje z kartami pamięci SD/SDHC oraz SDXC (zgodność z UHS-I). Kieszeń na kartę pamięci znajduje na prawej ściance aparatu.

Przyciski

Omawianie elementów sterujących, w które wyposażono model sd Quattro, rozpoczniemy tradycyjnie od górnej ścianki.

Włącznik aparatu umieszczono na tubusie z mocowaniem obiektywu. Na prawej krawędzi nadbudówki wizjera mamy pokrętło regulacji dioptrażu. Po prawej stronie znajdziemy tylne pokrętło sterujące, a nad nim suwak blokady elementów sterujących. W zależności od ustawienia w menu, działa on w następujących trybach:

• całkowita blokada aparatu – tryb uśpienia,
• blokada elementów sterujących oprócz spustu migawki i dźwigni wizjer / monitor,
• jak wyżej, do tego działają obydwa kółka sterujące,
• jak wyżej, aktywna pozostaje także kolumna pięciu przycisków obok dodatkowego ekranu LCD.

Idąc dalej w górę natrafiamy na guzik QS, uruchamiający menu podręczne. Wyżej mamy jeszcze przycisk spustu migawki, otoczony przednim pokrętłem sterującym. W trybie odtwarzania kółko pozwala na powiększanie zdjęć i włączanie widoku miniatur.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę.

W lewym górnym rogu umieszczono przycisk pozwalający na zmianę sposobu wyświetlania informacji na monitorze i w wizjerze. Obok niego znajduje się przełącznik FINDER / AUTO / MONITOR, którym ustawiamy wyświetlanie obrazu w wizjerze, na ekranie lub aktywujemy czujnik zbliżeniowy.

Pod wyświetlaczem mamy przycisk wejścia do trybu odtwarzania zdjęć, diodę zapisu danych oraz guzik S/C umożliwiający wybór pomiędzy trybem pojedynczym i ciągłym autofokusa. Ten ostatni pozwala także kasować wykonane zdjęcia.

Tuż przy prawej krawędzi LCD umieszczono kolumnę pięciu przycisków. Patrząc od góry mamy:

• włączanie podświetlenia małego ekranu z nastawami,
• kompensację ekspozycji,
• ISO – regulację czułości,
• wybór trybu pomiaru światła,
• MODE – tryb pracy aparatu:
  • M – tryb ustawień ręcznych,
  • A – preselekcja przysłony,
  • S – preselekcja czasu,
  • P – tryb półautomatyczny, z dodatkowymi trybami użytkownika C, C2 i C3.

Dalej po prawej znajdziemy przełącznik AF / AEL z umieszczonym w środku przyciskiem uruchamiającym wybraną funkcję. Możemy go przeprogramować, a dostępne opcje obejmują:

• AFL / AEL – odpowiednio dla pozycji AF i AEL,
• jak wyżej, ale przycisk musi pozostać wciśnięty,
• AEL + AFL,
• AEL + AFL wciśnięty,
• AF-ON (tylko pozycja AF),
• powiększenie LV.

Poniżej przełącznika mamy wybierak wielokierunkowy, z przyciskiem zatwierdzającym pośrodku. Poszczególne guziki pełnią jedynie rolę nawigacyjną. Poniżej znajdziemy jeszcze przycisk MENU oraz guzik wyboru punktu AF i jego rozmiaru.

Menu

Pod względem wyglądu, menu aparatu przypomina to zastosowane wcześniej w modelach dp1, dp2 i dp3 Quattro i nawiązuje do starszej serii DP Merrill. Wydaje się dość minimalistyczne, ale nie można mu odmówić przejrzystości.

Podzielono je na trzy oznaczone różnymi kolorami sekcje (fotografowania, odtwarzania i konfiguracji). Poszczególne opcje zgromadzono w zakładkach, nie wymagane jest zatem przewijanie w pionie. Poruszanie się po menu umożliwiają nam przyciski kierunkowe, a pomiędzy zakładkami przechodzimy za pomocą obu pokręteł nastarczych.

Menu fotografowania

Menu odtwarzania

Menu konfiguracji

Funkcją znaną z poprzednich modeli aparatów Sigma jest podręczne menu uruchamiane przyciskiem QS. W opisywanym aparacie ma podobną formę jak w aparatach serii DP, która umożliwia sterowanie wartościami 8 parametrów.

W menu aparatu odnajdziemy opcję, dzięki której przypiszemy funkcje poszczególnym slotom na ekranie w menu QS. Możliwe do użycia funkcje wymieniamy poniżej.

• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• tryb pracy aparatu,
• tryb wyzwalania migawki,
• wartość skoku (bracketing),
• bracketing – ustawienia własne,
• kompensacja ekspozycji lampy błyskowej,
• redukcja efektu czerwonych oczu,
• tylna kurtyna migawki,
• FP – synchronizacja z krótkimi czasami migawki,
• Slow – synchronizacja z długimi czasami migawki,
• balans bieli,
• jakość zdjęcia,
• rozmiar zdjęcia,
• proporcje obrazu,
• tryb barwny,
• regulacja tonalna,
• wydobycie ostrości,
• jasność głównego ekranu,
• jasność pomocniczego ekranu,
• jasność wizjera.

Powyższe parametry możemy zmieniać poprzez obrót dowolnym kółkiem nastawczym.

Wyświetlacz

Sigmę sd Quattro wyposażono w stały, 3-calowy wyświetlacz TFT o rozdzielczości 1 620 000 punktów. Jasność obrazu na wyświetlaczu możemy kontrolować ręcznie w 7-stopniowej skali, bądź zdać się na automatykę.

Wyświetlacz daje wyraźny obraz, o odpowiedniej szczegółowości. Przy pracy w ostrym słońcu odbicia otoczenia stają się widoczne, dlatego warto maksymalnie rozjaśnić wyświetlacz. Przy szybkim poruszaniu aparatem na boki, pojawia się zniekształcenie obrazu, polegające na wyginaniu się pionowych linii (rolling shutter). Pomijąjąc tę wadę, płynność wyświetlania obrazu jest całkiem niezła.

Podczas fotografowania do wyboru mamy pięć trybów wyświetlania, pomiędzy którymi przechodzimy przyciskiem z symbolem ekranu:

• tryb użytkownika 1–4,
• tryb wizjera (brak podglądu live-view),
• ekran wyłączony,

Dostępność poszczególnych trybów możemy ustawić w menu aparatu. Nieco zastanawiające jest to, że każdy z nich można wyłączyć. Jeśli to zrobimy (choćby przypadkowo), nie będziemy mieć wówczas podglądu fotografowanego obrazu, co trudno uznać za praktyczne. W trybach użytkownika samodzielnie ustawiamy widoczność następujących informacji lub elementów:

• informacje dot. fotografowania: standardowe, minimum,
• rozmiar czcionki: duży, normalny,
• linie siatki: podzielenie ekranu na 4, 9 lub 16 części, kolor linii biały lub czarny,
• histogram Y,
• data oraz czas,
• elektroniczna poziomica.

W trybie odtwarzania za pomocą przycisku z symbolem ekranu możemy zmieniać sposób wyświetlania pojedynczego zdjęcia. Do dyspozycji mamy następujące możliwości:

• zdjęcie + podstawowe informacje,
• zdjęcie + podstawowe informacje, data i czas,
• miniaturka zdjęcia + histogramy (Y oraz RGB) + dodatkowe informacje
• samo zdjęcie.

Za pomocą przedniego kółka możemy powiększać zdjęcia lub włączyć widok miniatur (3×3 sztuki). Tylne z kolei pozwala przewijać zdjęcia w powiększeniu lub przełączać ekrany miniatur.

W sd Quattro znalazł się dodatkowy, monochromatyczny panel LCD, wyświetlający najważniejsze informacje o ustawieniach aparatu. Przylega on bezpośrednio do głównego ekranu (jego prawej krawędzi) i ma 7-stopniową regulację jasności (oraz AUTO). Pokazuje dane naświetlania (czas, przysłona, czułość ISO), a także stan baterii, wartość kompensacji ekspozycji, pomiar światła oraz tryb pracy aparatu. Jak już pisaliśmy wcześniej w niniejszym rozdziale, tuż przy omawianym ekranie mamy kolumnę pięciu przycisków. Ten najwyższy włącza lub wyłącza ów mały panel LCD. Po naciśnięciu któregoś z pozostałych, wyświetlana jest tylko wartość lub stan odpowiadającej mu funkcji, natomiast pozostałe informacje są wygaszane. Zmian dokonujemy pokrętłami sterującymi.

W menu dostępna jest ponadto użyteczna naszym zdaniem opcja, by dodatkowy panel wykorzystać do wyświetlania skróconego EXIF-u zdjęcia w trybie odtwarzania.

Filmowanie

Sigma sd Quattro nie została wyposażona w funkcję nagrywania filmów.

Wizjer

Sigma sd Quattro została wyposażona we wbudowany wizjer elektroniczny. Zastosowano w nim wyświetlacz typu OLED o powiększeniu 1.1x (0.73x dla pełnej klatki) i rozdzielczości 2 360 000 punktów. Punkt oczny wizjera wynosi 21 mm, a zakres regulacji dioptrii od −4 do 2 m⁻¹. Po lewej stronie celownika mamy przełącznik FINDER/AUTO/MONITOR, którym ustawiamy gdzie ma być wyświetlany obraz. Ustawienie AUTO to oczywiście aktywacja czujnika zbliżeniowego. Reaguje on jednak z odczuwalnym opóźnieniem, na domiar tego najpierw wyświetlane są informacje, a dopiero po chwili podgląd live-view.

W wizjerze mamy cztery tryby wyświetlania informacji (tryby użytkownika), analogiczne jak w przypadku obrazu prezentowanego na głównym ekranie LCD. Pomiędzy poszczególnymi widokami przechodzimy także przyciskiem z symbolem ekranu.

Pozytywne wrażenie sprawia spore powiększenie wyświetlanego obrazu. Mimo sporej rozdzielczości szczegółowość podglądu nie zachwyca, lepiej pod tym względem wypada kadrowanie na ekranie LCD. Także płynność wyświetlania pozostawia niestety trochę do życzenia. Tutaj także obserwujemy wadę w postaci wyginania się pionowych linii przy szybkim przesuwaniu aparatu na boki.