Sigma sd Quattro - test aparatu
7. Szumy i jakość obrazu w RAW
Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z sd Quattro wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Sony A6300 oraz Fujifilm X-T20.
Pod względem szczegółowości obrazu na niskich czułościach, nie mamy zastrzeżeń do sd Quattro. Widać jednak, że konkurenci radzą sobie nieco lepiej. W ich przypadku, 24-megapikselowe sensory zapewniają lepsze odwzorowanie detali.
Jeśli chodzi o szum, to bezlusterkowiec Sigmy zaczyna odstawać od X-T20 i A6300 już od ISO 200. Niestety, z każdą kolejną nastawą ISO różnica na niekorzyść sd Quattro pogłębia się. Ostatnią, względnie użyteczną wartością jest ISO 800. Przy ISO 1600 praktycznie tracimy informacje o kolorze, a obraz przypomina bardziej monochromatyczny.
Spójrzmy teraz na rezultaty pomiaru szumu na surowych plikach. Wartości wyznaczyliśmy na podstawie zdjęciach tablicy Kodaka Q-14 w formacie DNG, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.
Widoczne na wykresie (przy ISO 1600) załamanie to jednoznaczna oznaka odszumiania RAW-ów. Zresztą, nie jedyna, bowiem praktycznie dla każdej nastawy ISO składowe szumu przyjmują zbliżone wartości.
Rzućmy teraz okiem na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanego bezlusterkowca oraz omawianych do tej pory aparatów konkurencji.
Przy okazji prezentowanego wyżej zestawienia wycinków scenki widać było, jak bardzo sd Quattro ustępuje konkurentom pod względem zakłóceń obrazu. Powyższy wykres nie stanowi zatem żadnego zaskoczenia. Na jego podstawie można stwierdzić, że np. dla ISO 800, szum w sd Quattro jest wyższy o co najmniej 2.5 EV niż w modelach konkurencji.
Niżej prezentujemy jeszcze wykres uzyskany dla Sigmy sd Quattro w przypadku pracy na plikach 48-bitowych.
Teraz sprawdźmy, jak wyglądają wyniki szumu, zmierzone na plikach X3F (wywołanych za pomocą oprogramowania SPP).
W przypadku SPP, wyniki zmierzone na plikach 24- i 48-bitowych są w zasadzie tożsame. Co ciekawe, przebiegi poszczególnych składowych szumu nie posiadają tak wyraźnych załamań, jak w przypadku plików DNG. Ogólny poziom szumu jest jednak niższy, co jest najpewniej wynikiem dodatkowego odszumiania aplikowanego przez SPP.
Na koniec omawiania szumów, zobaczmy zestawienie wycinków zdjęć wykonanych w formacie X3F (wywołanych SPP) oraz DNG (dcraw). Przedstawia ono dwie odrębne serie zdjęć.
ISO 100 | |||
|
|||
|
|||
ISO 200 | |||
|
|||
|
|||
ISO 400 | |||
|
|||
|
|||
ISO 800 | |||
|
|||
|
|||
ISO 1600 | |||
|
|||
|
|||
ISO 3200 | |||
|
|||
|
|||
ISO 6400 | |||
|
|||
|
Różnica w wyglądzie wycinków jest wyraźna. Przede wszystkim w oczy rzuca się odmienna kolorystyka, korzystniejsza w przypadku plików wywołanych w SPP. Poza tym, zdjęcia X3F mają lepszą szczegółowość, a także niższy szum. Tutaj różnice może nie są kolosalne, ale da się je bez trudu zauważyć. Wydaje się zatem, że mając na uwadze jakość obrazu, lepiej będzie wykonywać RAW-y w formacie X3F i obrabiać w SPP.
Darki
Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki (w formacie DNG) natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–127. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą dla wszystkich czułości 1 000 000 zliczeń.
RAW | |||
ISO | Dark Frame | Crop | Histogram |
100 | |||
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 | |||
6400 |
Niestety, aparat Sigma sd Quattro wymusza odejmowanie ciemnej klatki dla długich ekspozycji. Dla większości czułości maksimum sygnału wypada w zerze, w związku z tym histogramy są ucięte z jednej strony. Darki na wysokich czułościach wyglądają fatalnie, widać np. prostokątne obszary o różnej jasności. Niskie czułości (100 i 200) nie są jednak bezużyteczne przy długich naświetlaniach, bowiem w ich przypadku zakłócenia nie powinny zanadto przeszkadzać.
ISO | średni poziom sygnału | odchylenie standardowe |
100 | 5.689 | 107.945 |
200 | 7.2 | 105.561 |
400 | 9.622 | 97.345 |
800 | 13.439 | 107.103 |
1600 | 17.447 | 105.463 |
3200 | 40.312 | 153.038 |
6400 | 52.176 | 153.8 |
Na zakończenie prezentujemy darki w formacie JPEG.
JPEG | |||
ISO | Dark Frame | Crop | |
100 | |||
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 | |||
6400 |