Tamron SP AF 90 mm f/2.8 Di Macro - test obiektywu
11. Podsumowanie
Zalety:
- świetna jakość obrazu zarówno w centrum jak i na brzegu kadru,
- znikoma dystorsja,
- mała koma,
- mały astygmatyzm,
- niewielkie winietowanie,
- celny autofokus,
- po lekkim przymknięciu przysłony aberracja chromatyczna staje się mało uciążliwa,
- solidna i gustowna obudowa,
Wady:
- "miękkość" obrazu dla f/2.8,
- lekka podatność na odblaski przy pracy pod ostre światło,
- głośny autofokus i dość wolny w trybie pełnego zakresu,
Już sam fakt bicia rekordów rozdzielczości może być dobrą rekomendacją do zakupu Tamrona 2.8/90. Czasami jednak nawet rekordy na nic się zdadzą, gdy obiektyw ma problemy z autofokusem. Na szczęście, autofokus testowanego obiektywu działa może nie najszybciej, ale trafnie. Trudno tak naprawdę wykazać jakąś poważną wadę testowanego instrumentu. Owa "miękkość" przy f/2.8 znika błyskawicznie nawet przy lekkim przymknięciu przysłony, a sama w sobie może być pożądana przez portrecistów. Podatność na odblaski nie jest zaś duża i trzeba naprawdę wyjątkowej konfiguracji kadru i słońca, aby mogła ona nam poważnie przeszkadzać. Wolny autofokus, można wyraźnie przyspieszyć pracując w jego ograniczonym zakresie. Zalety zaś mówią same za siebie.
Przykładowe zdjęcia: