Panasonic Lumix TZ200 charakteryzuje się wymiarami 111.2 mm × 64.4 mm × 45.2 mm i waży 340 g. Oznacza to więc, że aparat jest minimalnie większy i nieco cięższy od poprzedniej wersji – zmiany te są jednak praktycznie niezauważalne, bowiem w każdym z wymiarów aparat powiększył się o ok. 1 mm i waży ledwie 30 g więcej. Najnowszego Lumixa bez większych problemów zmieścimy zatem w kieszeni kurtki czy spodni, a jego obecność nie powinna specjalnie wpłynąć na wagę bagażu podróżnika.

Sytuacja oczywiście zmienia się po uruchomieniu aparatu, gdyż wysunięty obiektyw znacznie wystaje przed obudowę.

Konstrukcja aparatu robi bardzo dobre wrażenie, a do wykonania obudowy nie wykorzystano praktycznie żadnych elementów plastikowych. Gumowe pokrycia ograniczono jedynie do paska na przodzie korpusu, jednak takie rozwiązanie mimo wszystko zapewnia komfortowy chwyt.

----- R E K L A M A -----

Główne cechy aparatu Panasonic Lumix TZ200:

• matryca o rozmiarze 1 cala i rozdzielczości 20 Mpix,
• obiektyw o ekwiwalencie ogniskowych 24–360 mm,
• technologia DFD,
• pierścień sterujący na obiektywie,
• optyczna stabilizacja obiektywu,
• wizjer elektroniczny o rozdzielczości 2.33 Mpix,
• nagrywanie 4K i w 100p Full HD,
• komunikacja WiFi.

Obiektyw

TZ200 wyposażony został w stabilizowany obiektyw LEICA DC VARIO-ELMARIT, który oferuje zakres ogniskowych 8.8–132 mm (ekwiwalent małego obrazka: 24–360 mm), czyli 15-krotny zoom. Światłosiła tego obiektywu wynosi f/3.3–6.4. Składa się on z 13 elementów w 11 grupach, w tym z 5 elementów asferycznych, trzech ED oraz jednej soczewki asferycznej ED.

Poniższa animacja prezentuje długość tubusów w konfiguracji najmniej i najmocniej wysuniętego obiektywu.

Konstrukcja tubusu nie umożliwia montowania filtrów na obiektywie, a przednia soczewka zabezpieczana jest automatyczną zasłoną. Spójrzmy, jak zmienia się wielkość otworu względnego w zależności od użytej ogniskowej.

Maksymalny otwór zmienia się bardzo szybko i na dobrą sprawę jedynie przy najszerszej ogniskowej wykorzystać będziemy mogli światło f/3.3.

Zakres zoomu zobrazowany jest na poniższej animacji. Ostatnie zdjęcie to zoom cyfrowy – 399 mm.

Aparat TZ200 posiada dedykowany tryb makro. Po jego wybraniu możliwe staje się ustawianie ostrości dla obiektów umieszczonych nie bliżej niż 3 cm od przedniej soczewki obiektywu (dla najszerszego kąta widzenia obiektywu). Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcie wykonane w trybie makro dla największego możliwego przybliżenia.

Dodatkowo dostępny tryb Macro-Zoom umożliwia zwiększenie skali odwzorowania poprzez cyfrowe powiększenie o wartości 3x. Poniżej przedstawiamy zdjęcie wykonane w tym trybie.

Elementy sterowania

Przednia ścianka to miejsce zajmowane w dużej części przez obiektyw. Na jego korpusie producent umieścił pierścień sterowania. Oprócz niego, z przodu nie ma żadnego innego elementu sterowania. Po lewej stronie obiektywu znajduje się dioda wspomagająca pracę układów AF, która wykorzystywana jest także jako sygnalizator pracy samowyzwalacza.

Prawa strona górnej ścianki została zaadaptowana na przyciski i pokrętła. Patrząc od lewej strony, znajdziemy: koło trybów wraz z pozycją C obok którego umieszczono dźwignię włączającą/wyłączającą aparat. Powyżej umieszczono pokrętło ogniskowej z zaznaczonym kierunkiem szerokich i wąskich ogniskowych (wide/tele) . Po prawej stronie znalazł się guzik uruchamiający filmowanie, a niżej pokrętło sterujące. Na środku aparatu znalazło się miejsce na lampę błyskową, a z jej obu stron umieszczono otwory mikrofonu stereofonicznego.

Na tylnej ściance znalazło się najwięcej elementów sterowania TZ200. Powyżej ekranu LCD umieszczono wizjer wraz z pokrętłem regulacji dioptrii, przycisk odpowiadający za live view, który jest jednocześnie programowalny (Fn4), przełącznik wysuwający lampę błyskową oraz guzik AF/AE Lock. Poniżej wypustki na kciuk znalazły się następujące elementy: przycisk Fn1, którego domyślną funkcją jest uruchomienie zdjęć 4K, guzik Fn2, który odpowiada z kolei za post focus, dioda sygnalizująca włączony moduł Wi-Fi, przycisk uruchamiający tryb odtwarzania, wybierak czterokierunkowy z następującymi funkcjami: AF/Makro, kompensacja ekspozycji, WB oraz Drive (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz). Jego środkowy guzik to Menu/Set. Na samym dole znajdziemy kosz/Fn3/Quick Menu/cofnij oraz DISP..

Na dolnej ściance znalazł się gwint statywowy, klapka zakrywająca baterię oraz kieszeń karty pamięci. Niestety, aby wymienić kartę podczas pracy na statywie, trzeba odkręcić aparat od szybkozłączki statywowej.

Zasilanie i złącza

Aparat zasilany jest z dedykowanego litowo-jonowego akumulatora oznaczonego jako DMW-BLG10E, który według zapewnień producenta powinien wystarczyć na wykonanie około 300 zdjęć. Nam na wycieczce do zoo jedno ładowanie starczyło na wykonanie około 400 zdjęć i nagranie kilku krótkich filmów. Parametry akumulatora to 7.2 V i 1025 mAh. Ładowanie przez złącze USB przy użyciu dostarczonego w komplecie zasilacza trwa około 3 godzin. Gniazdo baterii zabezpieczono przed przypadkową próbą włożenia akumulatora w nieprawidłowy sposób. W komorze baterii jest także miejsce na zainstalowanie karty pamięci standardu Secure Digital (SD, SDHC i SDXC).

TZ200 jest wyposażony w uniwersalne złącze USB oraz port HDMI – umieszczone na bocznej ściance aparatu i zabezpieczone ochronną klapką.

Wyświetlacz

W TZ200 zastosowano 3-calowy dotykowy wyświetlacz TFT o rozdzielczości 1.240 mln punktów. Pokryty jest on powłokami antyrefleksyjnymi, które dobrze spełniają swoją funkcję – po zwiększeniu jasności do maksimum możliwa jest dość komfortowa praca w warunkach mocnego słońca. Ekran sprawuje się bardzo dobrze, szybko reaguje na dotyk, a jego kontrast i wyrazistość jest poprawna. We znaki wdaje się jednak brak odchylanego ekranu, który w aparacie przeznaczonym do podróży powinien być standardem.

Wizjer

W TZ200 znalazło się miejsce na 0.21-calowy wizjer OLED, którego powiększenie odpowiada wartości 0.53 dla ekwiwalentu pełnej klatki. Składa się on z 2.33 mln punktów. Praca z nim nie należy do najbardziej komfortowych – po pierwsze, we znaki wdaje się niewielki rozmiar, a po drugie, podczas przesuwania aparatu przy jednoczesnym patrzeniu na wizjer spotkamy się z zakłóceniami w postaci kolorowych, pionowych pasów. Dla osoby używającej okularów wizjer będzie praktycznie bezużyteczny, bowiem punkt oczny ustawiony jest bardzo blisko. Plusem jest natomiast korekcja dioptrii, która pozwoli na dopasowanie wyrazistości do posiadanej wady wzroku.

Osoba kadrująca lewym okiem przy tak blisko tylnej ściany umieszczonym wizjerze bez problemu będzie przełączać punkty autofokusa nosem, zatem konieczne wydaje się wyłączenie w menu możliwości dotykowej ich zmiany.