Projektując model D3500, producent zmniejszył nieco jego obudowę względem poprzednika, co jednak widać tylko w jednym wymiarze – głębokości. Zmieniono także kształt rękojeści, przez co bryła testowanej lustrzanki wyraźnie przypomina model D5600. Ponieważ mamy do czynienia z podstawowym aparatem klasy entry level, musimy liczyć się z tym, że jakość plastikowej obudowy nie rzuca na kolana. Tak samo jak u poprzednika, klapki osłaniające komorę baterii oraz slot karty SD posiadają drobny luz. Dobre wrażenie robi natomiast guma wyściełająca uchwyt oraz prawą część tylnej ścianki. W tym segmencie aparatów uszczelnienia są raczej rzadkością, musimy zatem chronić korpus przed działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Zasilanie i gniazda

Energię elektryczną dostarcza akumulator o symbolu EN-EL14a, znamionowym napięciu 7.2 V i pojemności 1230 mAh. Do jego ładowania używamy dołączonej do zestawu ładowarki MH-24, a pełny cykl zajmuje ok. 1.5 h. Wydajność akumulatora wg instrukcji to 1550 zdjęć, a zatem o 350 zdjęć większa niż u poprzednika. Podczas testu korzystaliśmy głównie z trybu live view, a całkowicie naładowany akumulator wystarczał na wykonanie ok. połowy deklarowanej liczby zdjęć. Jako dodatkowe akcesorium przewidziano możliwość podłączenia zasilacza sieciowego EH-5b przez odpowiednie złącze EP-5A.

Podobnie jak w D3400, liczba złącz komunikacyjnych została zredukowana do zaledwie dwóch. Zgromadzono je na lewej ściance korpusu, pod gumową zaślepką. Patrząc od góry, znalazły się tu następujące gniazda:

• USB (podłączenie do komputera),
• HDMI (typu C mini).

Zapis zdjęć i filmów odbywa się na kartach SD/SDHC/SDXC (także zgodnych z UHS-I). Gniazdo nośnika pamięci znajduje się na lewej ściance aparatu, pod plastikową klapką.

Przyciski

Układ elementów sterujących został przeprojektowany względem poprzednika i obecnie przypomina ten zastosowany w modelu D5600. Zabrakło niestety programowalnego guzika Fn. Opis przycisków i kółek sterujących zaczniemy jak zwykle od górnej ścianki korpusu:

Po prawej stronie wbudowanej lampy błyskowej znajdziemy pokrętło trybów pracy aparatu, które zawiera następujące pozycje:

• AUTO – tryb automatyczny,
• GUIDE – tryb podręcznika,
• P – automatyka programowa,
• S – preselekcja czasu naświetlania,
• A – preselekcja przysłony,
• M – tryb manualny,
• EFFECTS – tryb efektów specjalnych,
• nocny portret,
• makro,
• sport,
• portret,
• lampa wyłączona.

Pokrętło otacza samopowrotna dźwignia uruchamiająca tryb podglądu na żywo (Live View). Bezpośrednio przy niej mamy koło sterujące, które w odróżnieniu od wielu lustrzanek tego producenta nie jest wpuszczone w korpus, ale zamocowane na górnym panelu aparatu.

Powyżej, na wysokości rękojeści umieszczono przycisk spustu migawki, wraz z okalającym go włącznikiem aparatu. Pod nimi znajdziemy jeszcze guzik uruchamiający rejestrację filmu (który działa po uprzednim wejściu do trybu Live View) oraz przycisk kompensacji ekspozycji. Pozwala on również na zmianę wartości przysłony w trybie manualnym (przy pomocy kółka sterującego) oraz kompensacji błysku wbudowanej lampy (z przyciśniętym włącznikiem lampy).

Przejdźmy teraz do opisu tylnej ścianki aparatu.

Po lewej stronie wizjera umieszczono przycisk podnoszący lampę błyskową, pozwalający także zmienić jej tryb działania. Po prawej stronie celownika mamy niewielkie pokrętło korekcji dioptrii. Dalej mamy przycisk INFO, który pozwala na zmianę sposobu wyświetlania informacji na ekranie aparatu w trybie live view lub wyłącza ekran ustawień. Obok niego (standardowo w lustrzankach Nikona) znajduje się przycisk AE-L/AF-L, którego pracę możemy zdefiniować na jeden z następujących sposobów:

• Blokada AE/AF (blokada ekspozycji i autofokusu),
• Tylko blokada ekspozycji,
• Tylko blokada autofokusu,
• Blokada AE wciśnięta,
• Włączenie autofokusu.

Niżej zlokalizowano klawisz wejścia do trybu podglądu zdjęć, a także MENU oraz guzik i, pozwalający na aktywację panelu kontrolnego. Idąc dalej w dół, widzimy wybierak kierunkowy z przyciskiem zatwierdzającym OK pośrodku. Niżej mamy jeszcze guziki służące do powiększania i zmniejszania zdjęć (lub widoku w Live View), przycisk kasowania zdjęć i filmów z karty oraz trybu pracy migawki (pojedynczy, seria, cicha migawka, samowyzwalacz 2/5/10/20 s).

Ostatnim elementem wartym wspomnienia jest przycisk blokady bagnetu obiektywu, znajdujący się na przedniej ściance.

Menu

Struktura menu zastosowanego w Nikonie D3500 nie różni się od innych modeli amatorskich tego systemu. Całość podzielono na pięć zakładek: menu odtwarzania, menu fotografowania, menu ustawień, menu retuszu oraz ostatnie ustawienia, czyli ostatnio używane opcje. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek.

Menu odtwarzania:

Menu fotografowania:

Menu ustawień:

Menu retuszu:

Wyświetlacz LCD

W tradycyjnym trybie fotografowania na wyświetlaczu prezentowany jest zestaw informacji, który przedstawiamy wspomagając się schematem zaczerpniętym z instrukcji obsługi aparatu.

Co więcej, dostępne są dwa typy ekranu informacyjnego: graficzny i klasyczny. W każdym z nich możemy wybierać spośród trzech schematów kolorystycznych: białego, czarnego i niebieskiego. Mamy także możliwość zdefiniowania odmiennych typów ekranu dla trybów PASM oraz pozostałych.

Ekran informacyjny można wykorzystać do zmiany dwunastu parametrów fotografowania. Wciśnięcie przycisku „i” powoduje przejście do trybu edycji ustawień. Opcje, jakie możemy regulować pokazane są na poniższym rysunku.

Korzystając z wybieraka wielofunkcyjnego możemy wybrać interesujący nas element i dokonać odpowiednich zmian.

W trybie przeglądania, zdjęcia i informacje o nich możemy przeglądać na kilka sposobów:

• zdjęcie wraz z podstawowymi danymi (nazwa pliku, czas i data wykonania, rozdzielczość),
• zdjęcie wraz z podglądem prześwietlonych obszarów,
• miniatura zdjęcia wraz z histogramami RGBY,
• dane naświetlania (trzy ekrany) ze zdjęciem w tle,
• miniatura zdjęcia z histogramem luminancji oraz częściowym EXIF-em,
• samo zdjęcie.

Powiększanie zdjęć odbywa się przy pomocy klawiszy z symbolami lupy, którymi też przełączamy pomiędzy widokami miniatur (2×2, 3×3, 9×8 sztuk oraz kalendarz).

Live view i filmy

Aktywacja podglądu na żywo odbywa się po przesunięciu samopowrotnej dźwigni Lv, znajdującej się na górnym panelu aparatu. Towarzyszy jej charakterystyczny odgłos podnoszenia lustra. Fotografowanie w trybie zdjęć pojedynczych nie należy niestety do szybkich – oba ruchy lustra (opuszczenie i ponowne podniesienie) trwają stosunkowo długo, co trochę utrudnia fotografowanie w dynamicznych sytuacjach.

Informacje wyświetlane na ekranie w trybie live view można zmieniać przy pomocy przycisku info. Oprócz prezentowania parametrów naświetlania czy siatki kadrowania, istnieje możliwość powiększenia fragmentu kadru (np. w celu ułatwienia ręcznego ustawienia ostrości). Zabrakło niestety opcji wyświetlania histogramu na żywo, cyfrowej poziomicy, czy focus peakingu.

Nagrywanie filmów jest możliwe z następującymi wartościami rozdzielczości:

• 1920×1080 pix:
  • 60 kl/s (p) – NTSC,
  • 50 kl/s (p) – PAL,
  • 30 kl/s (p) – NTSC,
  • 25 kl/s (p) – PAL,
  • 24 kl/s,
• 1280×720 pix:
  • 60 kl/s (p) – NTSC,
  • 50 kl/s (p) – PAL.

Formatem pliku używanym w D3500 jest MOV, natomiast kodekiem – H.264/MPEG-4. W każdym z powyższych trybów możemy ustawić jakość filmu: wysoką lub normalną. Maksymalna długość nagrania ograniczona jest wielkością pliku (4 GB) lub czasem rejestracji (10 min dla wysokiej jakości przy Full HD 50p/60p, 20 min dla pozostałych formatów wysokiej jakości oraz Full HD 50p/60p w normalnej jakości oraz 29 min 59 s dla pozostałych). Podczas rejestracji można nagrywać także dźwięk stereofoniczny przy wykorzystaniu wbudowanego mikrofonu. Jego czułość regulowana jest automatycznie lub manualnie (w menu). W trakcie nagrywania działa również autofokus: wyzwalany spustem migawki w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F). Praca ciągłego autofokusa w przypadku obiektywu AF-P 18–55 mm pozostawia trochę do życzenia. Obserwujemy bowiem „pompowanie” (oscylowanie wokół punktu ostrości) jednak nie jest ono tak dokuczliwe jak przy korzystaniu z obiektywów AF-S.

W menu aparatu dostępna jest także opcja redukcji migotania obrazu i szumu wiatru. Istnieje również możliwość wykonania zdjęcia podczas rejestracji filmu, jednakże dociśnięcie spustu migawki do końca zatrzymuje zapis klipu. Dopiero wówczas zdjęcie zostanie zarejestrowane.

D3500 umożliwia nagrywanie filmów z ręczną kontrolą ekspozycji. Po aktywacji manualnych nastaw w menu aparatu oraz ustawienia pokrętła trybów pracy na M, możemy sterować czułością (w zakresie 100–25600) oraz czasem naświetlania. Najdłuższy czas naświetlania został jednak ograniczony następującymi wartościami, w zależności od ustawionego formatu rejestracji:

• 1/60 s – tryby Full HD 60p oraz HD 60p,
• 1/50 s – tryby Full HD 50p oraz HD 50p,
• 1/30 s – pozostałe tryby.

Czas ekspozycji to jedyny parametr, który możemy zmieniać w trakcie rejestracji. Chcąc nagrywać filmy, musimy również pamiętać, że aparat nie pozwala regulować stopnia otwarcia przysłony w trybie LV. Uruchamiając live-view, przysłona jest domykana do wartości jaka była widoczna na wyświetlaczu przed wejściem do tego trybu. Chcąc zatem ustawić żądaną wartość przysłony, należy to zrobić przed wejściem do trybu live-view.

Nieco mylący może być również fakt, że przy wyłączonych manualnych nastawach filmowania, w trybie M możemy w trakcie rejestracji zmieniać ustawienia zarówno wartości przysłony, jak i czasu naświetlania. Tyle tylko, że owe operacje nie mają najmniejszego wpływu na ekspozycję (realnie możemy regulować jedynie kompensację ekspozycji w trybach A, S i P). Co więcej, na ekranie widzimy również wartość ustawionej wcześniej czułości ISO, która i tak dobierana jest automatycznie bez naszego udziału.

Jakość nagrywanego materiału nie zachwyca, choć na tle większości konkurentów oferujących jedynie rozdzielczość Full HD, D3500 nie wypada wcale źle. Gdy jednak filmy z testowanej lustrzanki porównamy z tymi np. z Panasonika GX800 – a ten oferuje jakość 4K – wówczas nie mamy wątpliwości, iż bezlusterkowiec ten radzi sobie znacznie lepiej w tej kategorii.

Przykładowe filmy nagrane testowanym aparatem prezentujemy poniżej. Wszystkie zostały zarejestrowane przy użyciu obiektywu Nikkor AF-P DX 18–55 mm f/3.5–5.6G VR.

• film 1 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 55 MB,
• film 2 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 40 MB,
• film 3 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (24p), 30 MB,
• film 4 – H.264/MPEG-4 1280×720 pix (50p), 42 MB,
• film 5 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 80 MB, praca autofokusa (AF-F),
• film 6 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 52 MB, film nagrany w ciemnym otoczeniu.

Wizjer

Konstrukcja wizjera oparta jest na pentagonalnym układzie luster i charakteryzuje się średnio dużym powiększeniem obrazu, które wynosi 0.85x (0.57x w ekwiwalencie dla pełnej klatki). Pokrycie kadru jest równe 95% zarówno w pionie, jak i poziomie, natomiast punkt oczny wynosi 18 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −1.7 do +0.5 m⁻¹.

Powiększenie celownika jest raczej skromne, nie imponuje także jego jasność. Kadrowanie z użyciem wizjera nie należy zatem do szczególnie wygodnych.

Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.